Νίκος Εγγονόπουλος

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΕΣΘΗΡ ΜΠΕΣΣΑΛΕΛ

- Και η Εστέρ ;

- Τώρα έρχεται ... η δύστυχη ...

ALBERTO SAVINIO  Ο Λορέντζος Μαβίλης

σαν ξαναεπιστρέψω

στη Θεσσαλονίκη

από την κόλαση

δεν θε ν'αφήσω τους αγαπητούς μου

τους Οβραίους πάλι να με ζουρλάνουνε

με τα

(( είδες Σολομωνίκο -τάδε σύνταγμα -

είδες Μωυσή -στον τάδε λόχο

τάδε διμοιρία - ή

ίσως να εσυνάντησες τον Αβραμίκο πουθενά ; ... ))

και άλλα ...

θα τους αρπάξω απ'τα μούτρα

τους αγαθούς τους πονεμένους ανθρώπους

και με φωνές και με σκουξίματα

θα επιμείνω να μου πουν

αν συνάντησαν πουθενά

ποτέ

- και τώρα που να βρίσκεται ;

την Εστερίκα

τη Ρίκα

τ'αστερι το λαμπρό

στα πρώτα ερωτικά μου χρόνια τα νεανικά

τα μικρατά μου !

ω ! το κελεπούρι του μεγάλου παρισινού βιβλιοπωλείου !
η χαριτωμένη γαλλιδούλα !
( με βαθειές ρίζες - όμως -
εις γην Χαναάν )
ω ! η υπέροχη γαρδένια
τ'άσπρο μου γιασεμί
με τα μαύρα βελούδινα
σπανιόλικά της
μάτια

ω ! ο ποιητικός απόηχος
των γιοφυριών πάνω στο Σηκουάνα
η φουντωτή ανθισμένη καστανιά
των μακρυών λεωφόρων
η μαγευτική γλυσίνα
των ανακτορικών πάρκων
η άκρως δονούμενη
θεσπέσια άρπα του Δαυίδ !

μα πως την έχασα
την άφατη την 
ευτυχία
απ'τα χέρια μου !
οι δίνες της ζωής υπήρξαν η αιτία ...

παντού και πάντα την αναπολώ
πάντα τη σκέφτομαι
κι'ο νους μου τώρα και πάντα είναι
κοντά της

μήπως να μετανάστεψε - ως ποθούσε -
στο
(( Ερέτζ Ισραέλ )) ;
μήπως μου την εκάμαν 
λουλουδάκι
οι απαίσιοι Νατσήδες ;
ή μήπως τώρα νάναι κάπου να μαραίνεται
και να μη 
με θυμάται ;

 ΣΤΗΝ

ΚΟΙΛΑΔΑ

ΜΕ ΤΟΥΣ

ΡΟΔΩΝΕΣ

σ . -140 , 41, 142 -