Ποιήματα Εξορίας

Σε τούτο το νησί της εξορίας θα ιδρυθεί << Μουσείο

Δημοκρατίας >> σαν φόρος τιμής σ'αυτούς

που υπέφεραν για τα φρονήματά τους ...

Κ.Καραμανλής

σε επίσκεψή του στον ΄Αη - Στράτη

Κώστας    Βάρναλης

ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ

Αφιερωμένο στον Γληνό ( Οκτώβρης 1935 )

Μας σιδερώσανε τα χέρια

και μας κλείσαν ολούθε μαλιγχέρια .

Μας  μετρήσανε κάπου εξηνταριά ,

και μιας ζυγιάσαν την ψυχή -βαριά !

Μούδιασε σφιχτόδετα καιρό

χέρι δεξί με χέρι αριστερό .

Μουδιασμένο και τ'άλλο μας που εκράτει

βαλίτσα ή δέμα για τον ΄Αη Στράτη .

Κατάχαμ'Αρετή , Μυαλό και Νιάτα

τον κάλλιον ο χειρότερος επάτα .

Τυχερέ , κείνο τ'άθλιο δειλινό

σε δέσαν με το δάσκαλο Γληνό,

Μεγάλα μάτια αστραφτερά στητός

κι ατάραχος πάνου απ'τη Μοίρα αυτός .

Κοιτούσε την ερχόμενη ευδία

σα νευρικός από την αηδία .

Μαζί μας τελευταίοι με το βαπόρι

πρεζάκηδες , αλάνια , λαθρεμπόροι

ξεπίτηδες , για να φανεί πως ίσια ,

λογιούνται η λευτεριά με τα χασίσια .

Μα το καλογεράκι απ' τ'΄Αγιον ΄Ορος

πού πέταξε τα ράσα , ο θεοφόρος

και το πιάσανε νύχτα στην Ομόνοια

με ξουρισμένα χείλια και σαγόνια ,

μαζί μας δεν τον δέσανε . Βλακεία

να πομψέψουν Πατρίδα και Θρησκεία .

΄Ετσι μας εφόρτωσαν στο βαπόρι

τους πατριώτες οι πατριδεμπόροι .

Εξορία στο λαό , χέρια δεμένα ,

για νάρθει  ο Εξορισμένος απ'τα ξένα ,

να χωρίσει το ΄Εθνος και να βάλει

τη μια μεριά να πολεμάει την άλλη .

Γιάννης   Ρίτσος

( Απόσπασμα ) 

Μόνες περγαμηνές μας τρεις λέξεις

΄Αη - Στράτης  , Μακρόνησος και Γυάρος .

Κι αν αδέξιοι μια μέρα σας φανούν οι στίχοι μας ,

θυμηθείται μονάχα πως γράφτηκαν

κάτω απ'τη μύτη των φρουρών

και με τη λόγχη στο πλευρό μας .

.......................................

Μέσα στα δόντια σφίγγαμε τον πόνο

μέσα στη γλώσσα λυώναμε την πίκρα .

Μενέλαος  Λουντέμης

( Απόσπασμα )

Η φυλακη μας είναι ξέσκεπη εδώ , Ναζίμ ,

Γκρεμότοπος που τον ζώνει η πίκρα .

Εδώ δεν άραξε άλλο τίποτε ποτέ

παρά μονάχα οι δήμιοι κι οι βοριάδες .

Στέφανος   Τηλικίδης

ΕΣΝΑ ΠΑΠΑΣ ΚΟΝΤΟΥΤΣΙΚΟΣ

Εκεί στο φρύδι του γκρεμού , ακρί ν'ακρί στο κύμα ,
Ασλάνια τρία στήσανε , τρεις νιους Μακρονησιώτες .
Πουρνό τον ήλιο γιοματούν , βραδί τον ίδρω πίνουν
Και τ'άγρια τα μεσάνυχτα , λογιάζουν την αγάπη ,
Για τους φτωχούς , τους δύστυχους , για τους αναγκεμένους .
Κι ένας παπάς , κοντούτσικος , γιαγκιόζης και μπιρμπίλης ,
Συχνά-πυκνά στη βίζιτα , πυκνά παρεκαλεί τους :
- Για πείτε , τέκνα μου , το << ναι >> για πιάστε το κοντύλι .
Ταχυά κι αν υπογράψετε , ταχυά στο σπίτι πάτε .


Τίτος  Πατρίκιος

Το συρματόπλεγμα , η βροχή , ο άνεμος
της θάλασσας η βουή μόνιμη κι αμετάθετη
σαν ένας τοίχος φυλακής
το σάπιο πανί του αντίσκηνου :
κανένα χώρισμα ,
Καθώς διάβαινες την πόρτα ,
συχνά δεν ξεχώριζες
αν μπαίνεις ή αν βγαίνεις . ΄Εκανε κρύο .


Μανόλης   Αναγνωστάκης


Είμασταν όλοι μαζί και ξεδιπλώναμε ακούραστα τις ώρες μας
Τραγουδούσαμε σιγά για τις μέρες που θαρχόντανε
φορτωμένες πολύχρωμα οράματα .


Νικηφόρος   Βρεττάκος


΄Εκοβε η φλόγα του δαδιού τη νύχτα σαν ψαλίδι
Ανοίγαμε μια οδοντωτή τρύπα μες στο σκοτάδι
και καταποντιζόμαστε μέσα τους τραγουδώντας .


Στέλιος   Γεράνης


Μπήκαν ληστές στον ύπνο μου κι αδειάζουν την ψυχή μου
Κουράστηκα να περπατώ στου κόσμου τα μεσάνυχτα .


Τάσος    Λειβαδίτης


Κι όταν σου πουν να με πυροβολήσεις
Χτύπα με αλλού - μη σημαδέψεις την καρδιά μου .
Κάπου βαθειά της ζει το παιδικό σου πρόσωπο
Δεν θάθελα να το λαβώσεις ...


Χαρίλαος      Μηχιώτης

Δήμιοι , σύνεργα του πόνου , φυλακές , καρφιά
χαράδρες που ανοίγουν τα βαθιά τους στόματα
τάφοι νεκρών και τάφοι ζωντανών ...  

Πνευματική ζωή τεύχος 165

Η φωτογραφία από το περιοδικό :
Εννεάδα τεύχος 20