Μαρία Κατσοπούλου

Σ' όσους είναι στα κελιά

Μ Ε Τ Α Μ Ο Ρ Φ Ω Σ Η

Μεταβάλλομαι διαρκώς

Στροβιλίζομαι στο γαλαξιακό οργασμό ενός βρέφους

Γελάω με τ'άστρα τ'ουρανού σου

Και φεύγω στο Διάστημα με τη μαγική μου σκούπα

Η  Μ Π Α Λ Α Ρ Ι Ν Α

Η μικρή μπαλαρίνα

χορεύει πάντα στο σκοτάδι

μπροστά σ'έναν πορνόγερο με χοντρό μουστάκι

Δεν τον βλέπει , αλλά ξέρει πως είναι εκεί

Μυρίζει τη λάγνα του ανάσα

ανακατεμένη με φτηνά τσιγάρα κι αλκοόλ

Κάθε βράδυ ονειρεύεται ότι το σκάει

με τον μολυβένιο της στρατιώτη

μα πάντα κάτι τυχαίνει και δεν τα καταφέρνει

Απόψε της ανανέωσαν τις μπαταρίες

Θα χορευει χωρίς σταματημό μέχρι να ξεράσσει 

Α Κ Υ Ρ Ο

Η φέτα ενός πορτοκαλιού

Η ρόδα ενός ποδηλάτου

Ο ιστός μιας αράχνης

Ο λαβύρινθος του μυαλού σου

Γαμώ τη φαντασία σου που τρέχει

Κι εγώ δεν την προφταίνω

Α Θ Ο Ρ Υ Β Ο   Μ Π Α Μ

Το πάτωμα πιέζει τα πόδια μου

Οι τοίχοι με συνθλίβουν σαν πελώριες Συμπληγάδες

Καθεμία παίρνει κι από μισό κομμάτι μου

Εύχομαι να ήμουν μηρμύγκι

Να σήκωνα στην πλάτη μου το βάρος του κόσμου

Εύχομαι να ήμουν λιοντάρι

Να τίναζα απ'τη χαίτη μου τη σκόνη του κόσμου

Κι ο κόσμος ...

Μια τεράστια σφαίρα νιτρογλυκερίνης

Την κατάπια κι ησύχασα

Α Σ Ε Β Ε Ι Α

<< Η ηθική είναι η αναπηρία του εγκεφάλου >>

Είχε πει ο Ρεμπώ

Έτσι λοιπόν κι εγώ διασκεδάζω

Δείχνοντας ασέβεια στο κοινό

Και χλευάζοντας τις κριτικές επιτροπές

Με χυδαία ντεκολτέ 

Σ Τ Η  Φ Υ Λ Η Σ  Κ Υ Ρ Ι Α Κ Η  Ξ Η Μ Ε Ρ Ω Μ Α Τ Α

Περπατούσα στη Φυλής Κυριακή ξημερώματα

και σκεφτόμουν την Ελένη

΄Αναψα τσιγάρο και συνάντησα μια πόρνη

Ελένη την έλεγαν κι αυτήν

Κοίτα να δεις πόσο μικρός είναι ο κόσμος

Γέμισε πουτάνες

Κώστας Ριτσώνης

    4  ανέκδοτα ποιήματα

1

Αυτοί  οι  μαύροι  μετανάστες

έγιναν  νερουλάδες  στην  Ελλάδα

στο  χέρι  έχουν  πλαστικά  μπουκάλια

στο  κεφάλι  ένα  σαρίκι

< για  τον  ήλιο

και  για  το  καυσαέριο >

Πουλούν  νερά  στους  οδηγούς

που  περιμένουν  μες  στη  ζέστη

πότε  θ’ ανάψει  το  φανάρι

τους  δροσίζουν

κι  όλο  μαυρίζουν

2

Πάλι  σφάξαν  τα  πρόβατα

κι  αυτό  το  Πάσχα

Τώρα  η  μεγάλη  σούβλα

σουβλίζει  το  αρνί

Και  η  μικρή

το  κοκορέτσι

3

Χρόνια  λαχταρούσε  αγάπη

η  ανυπόμονη  καρδιά

κι  όπως  λέει  το  παλιό  τραγούδι

έκανε  τικ  τακ

κι  όλο  περίμενε

Όμως  απόψε

τακ  τακ

κάποιος  της  χτυπά  την  πόρτα

4

Τα  ποίηματα  δε  γράφονται

με  παπιγιόν

Πρέπει  να  χύσετε

το  αίμα  σας

Φροσούλα Κολοσιάτου

Με δυνατότερο φακό

Κατεβαίνει

Μέσα σε σύννεφο σκόνης

Ο πανάρχαιος ίλλιγγος

Ανάμεσα

Πάμφωτοι νεογέννητοι κόσμοι

Η έννοια του χρόνου στα κύτταρα

Να παίξω σ'αυτή την πιθανότητα

Σε σκόρπια περιστατικά με δεσμούς και συγγένεια

Μακρινή μητρική προστασία

Δόξα και θάνατος

Ξεπερνάει τη στιγμή

Μια κλεψύδρα

Στολισμένη σε μαρμάρινους ερωτιδείς

Πέτρα από σκέψη και θλίψη


Κβαντικές πυγολαμπίδες

Στο παιχνίδι των παγκοσμιοποιημένων επικοινωνιών
Την αφαλάτωση των άστρων
Θα την παρουσιάση η ψηφιακή τηλεπαρουσιάστρια
Σε κάποια από τα site του κυβερνοχώρου
Ιστορίες Φραγκεστάιν γεννάει η πρόοδος της εποχής μας
Της καταστάσεως πρέπει να επιληφθούν
Ειδικοί επιστήμονες
Πάγοι από το πουθενά γεμίζουν το χώρο
Οι άστεγοι χωράνε μόνο σε γκέτο
Και η παράσταση μεταλλαγμένων αρχίζει
Το σημερινό παιδομάζωμα το προστατεύουν
οι διοξίνες της τρομοκρατίας
Τραυματιοφορείς του ΟΗΕ μεταφέρουν
Στις πρωτεύουσες του κόσμου τους άθλιους του 2000
Βάτραχοι πάνε στο διάστημα
Κρυφομιλάνε ώρες με μια μοντέρνα νεύρωση
Που εξαπλώνεται και καλύπτει τα πάντα
Σε διαφήμιση γίγαντα με πήλινα πόδια
Μια έγνοια βαθιά θολώνει το βλέμμα του ήλιου
Μια απουσία ...
Που έχει πάντα την ίδια γεύση

Αργύρης Μαρνέρος

ΖΩΟΦΙΛΟΣ

Εγώ υπήρξα πάντα ζωόφιλος

Αγαπητέ μου έλα μέσα

Στη κουζίνα να σου δείξω

Πόσο τρυφερά πόσο απαλά

Τα πλάθω εγώ τα μπιφτέκια

ΠΟΣΟΣΤΑ

Θέλουμε ποσοστά

Απ'το  γάλα μας

Φώναζαν τα πρόβατα

Θα είμαι γενναιόδωρος

Μαζί σας είπε ο τσέλιγκας

Θα σας δώσω ποσοστά

Από το κρέας σας .

ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΕΠΙΒΑΤΗΣ

Μια βάρκα μόνο χάρτινη

Θα σωθεί κάποια μέρα

Από αυτόν τον πλανήτη

Μια βάρκα καμωμένη

Από τα χέρια ενός παιδιού

με μοναδικό επιβάτη

Την παιδική του αθωότητα .

Ο ποιητής ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ για την ποίηση του ΑΡΓΥΡΗ ΜΑΡΝΕΡΟΥ :

<< Πρόκειται για ένα είδος σκωπτικής σαρκαστικής σατιρικής ποίησης που η 

εκφραστική της απλότητα θυμίζει τον γάλλο Πρεβέρ .

Ο ποιητής αρκετά πικραμένος δεν γελοιοποιεί , αποκαλύπτει τη γελοιότητα του

ψεύδους , της υποκρισίας , της εξαπάτησης των λαών .

Είναι και αυτό είδος ποίησης που την αναγκαιότητά της δημιουργεί η ασυναρτησία

της εποχής μας παραχωρώντας της ένα σοβαρό πόστο >> .

΄Ενα βράδυ σε μια ποιητική βραδιά , στο Θησείο , μου έδωσε , ο φίλος Αργύρης

τα ποιηματά του σε φωτοτυπίες θα αναρτηθούν όλα σταδιακά .

Νίκος Καββαδίας

Από τον δίσκο Μαρίζα Κωχ
14 Τραγούδια
CBC82569

1977

Γιώργος Βλάχος : [ Σε κατακόκκινη παραλία κοιμήθηκα ... ]

 

 Monet , Η παραλία του Ετρετά 1883 Παρίσι ,Μουσείο Ορσέ .



Σε κατακκόκινη παραλία κοιμήθηκα

με τρεις μούσες και έναν έρωτα .

Και είδα

νύχτα , δονκιχωτική ,

να καταπίνει τον έρωτα σε φιάλη

του Internet ,

αποξηραμένα τραγούδια

να μαστιγώνουν το Πεκίνο ,

σκουπιδοσάκουλα ηγέτες

να πεοθηλάζουν

ηδονιζόμενοι

του καπιταλισμού τη συγχώνευση ,

τον Χριστό επαίτη

σε φανάρι

της Λεωφόρου Ακρόπολης ,

διευθυντήρια

να ρουφάνε την ιστορία με vodka

και να την αφοδεύουν στο Βόλγα .

Είδα την ιστορία να πίνει τα χάπια της ,

είδα αποικίες να πίνουν τα χάπια τους ,

είδα τον έρωτα να πίνει τα χάπια του

για να' χει στύση .

Είδα κι εμένα να καταπίνω τα χάπια μου

για να' χει στύση ο πλανήτης .

1.7.2000 

Γιώργος Βλάχος
δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . - 22σ . - 22 -

Γιώργος Βλάχος : [ Συντρόφισσα γραφομηχανή ...]

Συντρόφισσα γραφομηχανή ,

σπείρε στον άνεμο ,

στον έρωτα ,

στην πόλη που γεννήθηκα ,

στίχους αρματωμένους

και μια δωδεκάδα

αναρχικούς λεβέντες .


Σπείρε μια δωδεκάδα
αναρχικούς λεβέντες .


δεν έχω visa για την ελευθερία 

σ . - 23 -

Σόνια Ζαχαράτου : Τα νερά στα μάτια σου

               

Ένας από τους ελάχιστους έρωτες που η μνήμη τους αντέχει στο  πέρασμα των αιώνων είναι αυτός  του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού με τον νεαρό Αντίνοο. Το αφήγημα Τα νερά στα μάτια σου περιγράφει το ακραίο πάθος και τη σαρωτική δύναμη αυτού του έρωτα, που συγκλόνισε έναν αυτοκράτορα. Παρακολουθεί τους δύο εραστές στην απροσδόκητη γνωριμία τους, στις μακρινές περιπλανήσεις τους, στις μεθυστικές απολαύσεις τους, στις φιλοσοφικές αναζητήσεις τους, στις νυχτερινές, ερωτικές, έναστρες διαδρομές τους, στην άκρατη ζήλια και την καταστροφή που αναπόφευκτα επιφέρει. Και ταξιδεύει τον αναγνώστη στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία: στη Βιθυνία, στην αρχαία Ρώμη και στην αρχαία Αθήνα, στην Ελευσίνα και στα Ιερά Μυστήρια, στην Αίγυπτο και στη μεταφυσική σιωπή της ερήμου, στα νερά της Μεσογείου και του Νείλου.

Τα νερά στα μάτια σου είναι μια βαθιά ερωτική εξομολόγηση, ένα αισθησιακό αφήγημα, που λαμβάνει υπόψη τη μία εκδοχή θανάτου του Αντίνοου, την αυτοκτονία, καθώς υπάρχει και η εκδοχή της δολοφονίας του από τον περίγυρο του Αδριανού.

Αποσπασμα απο το βιβλιο

Πόλεμος για δύο ήταν κι αυτός, υπόγειες φωνές, βουβές φωνές, κόκκινα φιλιά, μαύρα φιλιά, λόγια  μισά, λόγια σκοτεινά, σκοτεινές  και οι αντανακλάσεις του ιδρώτα μας στο απέναντι θαμπωμένο κάτοπτρο.

Άδειαζε το φεγγάρι το γαλάζιο του στα λευκά σεντόνια και στα γιασεμιά τού παραθύρου, άδειαζαν και ξαναγέμιζαν παλίρροιες πόθου κι έρωτα τα σώματά μας που μοσχοβολούσαν απολλώνια δάφνη και θυμάρι, τα σώματά μας που έκρυβαν θύελλες πάθους και μαζί παγίδες απόγνωσης.

Το πρόσωπό σου δεν ήταν αυτό που έως τότε ήξερα, την αλαζονική σου έκφραση δεν την είχα ξαναδεί και δεν μπορώ να την ξεχάσω, την κουβαλώ πάντα σε μια γωνιά μου.

Εσύ δεν ήσουν εσύ, ήσουν ο τιμωρός, εγώ δεν ήμουν  εγώ, ήμουν ο ικέτης, ήμασταν δυο  ξένοι σε μια μάχη που οι όροι της όμως συνεχώς ποδοπατιώνταν κι ανατρέπονταν, όπου γινόσουν εσύ ο ικέτης κι εγώ ο τιμωρός, σε μια μάχη μέχρις εσχάτων…

(…)

Την επομένη, χωρίς να σηκώσεις το βλέμμα για να με κοιτάξεις, χωρίς να μου απευθύνεις καν το λόγο, μου χάρισες ένα χρυσαετό.
Δεν σε ευχαρίστησα.

Σου είπα μόνο

«αφιέρωμα κάνω τον χρυσαετό, Αδριανέ, στων

ματιών σου τα νερά. Αφιέρωμα στο θαύμα των νερών σου»

Η Σόνια Ζαχαράτου είναι δημοσιογράφος. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.


Εργογραφία:

Ο εχθρός μου, θεατρικό, εκδ. Μπαρτζουλιάνος, 2012
Ρόδινη Στάχτη –Μαρία Θηρεσία Καρλότα, ιστορικό αφήγημα, εκδ. Εξάντας, 2011
Τρεις νύχτες του Αυγούστου (και μία ημέρα), μυθιστόρημα, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 2009
Πανσέληνος παρά κάτι, πεζοποιήματα, εκδ. Αστάρτη, 1989
Συμμετοχή στη συλλογική έκδοση Μάρμαρα του Παρθενώνα– Ιστορία μίας κλοπής ή η κλοπή της Ιστορίας (2ο βραβείο για την ελληνική γλώσσα από την Asociacion Cultural Helenica «Nostos» για το διήγημα «Το πένθος της σελήνης») edit. Trama, 2010

Leon Trotsky : Διαθήκη

Ποιήματα Εξορίας

Σε τούτο το νησί της εξορίας θα ιδρυθεί << Μουσείο

Δημοκρατίας >> σαν φόρος τιμής σ'αυτούς

που υπέφεραν για τα φρονήματά τους ...

Κ.Καραμανλής

σε επίσκεψή του στον ΄Αη - Στράτη

Κώστας    Βάρναλης

ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ

Αφιερωμένο στον Γληνό ( Οκτώβρης 1935 )

Μας σιδερώσανε τα χέρια

και μας κλείσαν ολούθε μαλιγχέρια .

Μας  μετρήσανε κάπου εξηνταριά ,

και μιας ζυγιάσαν την ψυχή -βαριά !

Μούδιασε σφιχτόδετα καιρό

χέρι δεξί με χέρι αριστερό .

Μουδιασμένο και τ'άλλο μας που εκράτει

βαλίτσα ή δέμα για τον ΄Αη Στράτη .

Κατάχαμ'Αρετή , Μυαλό και Νιάτα

τον κάλλιον ο χειρότερος επάτα .

Τυχερέ , κείνο τ'άθλιο δειλινό

σε δέσαν με το δάσκαλο Γληνό,

Μεγάλα μάτια αστραφτερά στητός

κι ατάραχος πάνου απ'τη Μοίρα αυτός .

Κοιτούσε την ερχόμενη ευδία

σα νευρικός από την αηδία .

Μαζί μας τελευταίοι με το βαπόρι

πρεζάκηδες , αλάνια , λαθρεμπόροι

ξεπίτηδες , για να φανεί πως ίσια ,

λογιούνται η λευτεριά με τα χασίσια .

Μα το καλογεράκι απ' τ'΄Αγιον ΄Ορος

πού πέταξε τα ράσα , ο θεοφόρος

και το πιάσανε νύχτα στην Ομόνοια

με ξουρισμένα χείλια και σαγόνια ,

μαζί μας δεν τον δέσανε . Βλακεία

να πομψέψουν Πατρίδα και Θρησκεία .

΄Ετσι μας εφόρτωσαν στο βαπόρι

τους πατριώτες οι πατριδεμπόροι .

Εξορία στο λαό , χέρια δεμένα ,

για νάρθει  ο Εξορισμένος απ'τα ξένα ,

να χωρίσει το ΄Εθνος και να βάλει

τη μια μεριά να πολεμάει την άλλη .

Γιάννης   Ρίτσος

( Απόσπασμα ) 

Μόνες περγαμηνές μας τρεις λέξεις

΄Αη - Στράτης  , Μακρόνησος και Γυάρος .

Κι αν αδέξιοι μια μέρα σας φανούν οι στίχοι μας ,

θυμηθείται μονάχα πως γράφτηκαν

κάτω απ'τη μύτη των φρουρών

και με τη λόγχη στο πλευρό μας .

.......................................

Μέσα στα δόντια σφίγγαμε τον πόνο

μέσα στη γλώσσα λυώναμε την πίκρα .

Μενέλαος  Λουντέμης

( Απόσπασμα )

Η φυλακη μας είναι ξέσκεπη εδώ , Ναζίμ ,

Γκρεμότοπος που τον ζώνει η πίκρα .

Εδώ δεν άραξε άλλο τίποτε ποτέ

παρά μονάχα οι δήμιοι κι οι βοριάδες .

Στέφανος   Τηλικίδης

ΕΣΝΑ ΠΑΠΑΣ ΚΟΝΤΟΥΤΣΙΚΟΣ

Εκεί στο φρύδι του γκρεμού , ακρί ν'ακρί στο κύμα ,
Ασλάνια τρία στήσανε , τρεις νιους Μακρονησιώτες .
Πουρνό τον ήλιο γιοματούν , βραδί τον ίδρω πίνουν
Και τ'άγρια τα μεσάνυχτα , λογιάζουν την αγάπη ,
Για τους φτωχούς , τους δύστυχους , για τους αναγκεμένους .
Κι ένας παπάς , κοντούτσικος , γιαγκιόζης και μπιρμπίλης ,
Συχνά-πυκνά στη βίζιτα , πυκνά παρεκαλεί τους :
- Για πείτε , τέκνα μου , το << ναι >> για πιάστε το κοντύλι .
Ταχυά κι αν υπογράψετε , ταχυά στο σπίτι πάτε .


Τίτος  Πατρίκιος

Το συρματόπλεγμα , η βροχή , ο άνεμος
της θάλασσας η βουή μόνιμη κι αμετάθετη
σαν ένας τοίχος φυλακής
το σάπιο πανί του αντίσκηνου :
κανένα χώρισμα ,
Καθώς διάβαινες την πόρτα ,
συχνά δεν ξεχώριζες
αν μπαίνεις ή αν βγαίνεις . ΄Εκανε κρύο .


Μανόλης   Αναγνωστάκης


Είμασταν όλοι μαζί και ξεδιπλώναμε ακούραστα τις ώρες μας
Τραγουδούσαμε σιγά για τις μέρες που θαρχόντανε
φορτωμένες πολύχρωμα οράματα .


Νικηφόρος   Βρεττάκος


΄Εκοβε η φλόγα του δαδιού τη νύχτα σαν ψαλίδι
Ανοίγαμε μια οδοντωτή τρύπα μες στο σκοτάδι
και καταποντιζόμαστε μέσα τους τραγουδώντας .


Στέλιος   Γεράνης


Μπήκαν ληστές στον ύπνο μου κι αδειάζουν την ψυχή μου
Κουράστηκα να περπατώ στου κόσμου τα μεσάνυχτα .


Τάσος    Λειβαδίτης


Κι όταν σου πουν να με πυροβολήσεις
Χτύπα με αλλού - μη σημαδέψεις την καρδιά μου .
Κάπου βαθειά της ζει το παιδικό σου πρόσωπο
Δεν θάθελα να το λαβώσεις ...


Χαρίλαος      Μηχιώτης

Δήμιοι , σύνεργα του πόνου , φυλακές , καρφιά
χαράδρες που ανοίγουν τα βαθιά τους στόματα
τάφοι νεκρών και τάφοι ζωντανών ...  

Πνευματική ζωή τεύχος 165

Η φωτογραφία από το περιοδικό :
Εννεάδα τεύχος 20