Συνέντευξη του Ezra Pound στον Pier Paolo Pasolini

Ezra Pound : Η πόλη Κοάν

Οι φοίνικες παιγνιδίζουν στους εξώστες τους .

Οι φοίνικες χάθηκαν , το ποτάμι κυλάει μόνο του .

΄Ανθη και χλόη

Σκεπάζουν το σκοτεινό μονοπάτι

εκεί που απλώνεται το σπίτι της δυναστείας των Γκο .

Τα λαμπερά φορέματα και τα λαμπερά καλπάκια των Σιν

Είναι οι ρίζες τώρα των αρχαίων λόφων .

Τα Τρία Βουνά πέφτουνε στα μακρινά ουράνια ,

το νησί του Λευκού ΄Ερον

κόβει και χωρίζει τα δύο ρεύματα .

Σύννεφα ψηλά σκεπάζουν τώρα τον ήλιο

Και δεν μπορώ να δω μακριά το Κοάν ,

Και πικραίνομαι . 

Μετάφραση :Τάσου Κόρφη

  Pier Paolo Pasolini : Profezia

Μάτια  -  θα βγουν κάτω απ' τη γη για να ληστέψουν -

θ' ανέβουν από το βάθος της θάλασσας για να σκοτώσουν -

θα κατέβουν από τα ύψη τ' ουρανού

για ν' αρπάξουν -  και για να μάθουν στους συντρόφους

εργάτες τη χαρά της ζωής -

για να μάθουν στους αστούς

τη χαρά της ελευθερίας -

για να μάθουν στους χριστιανούς

τη χαρά του θανάτου

-  θα καταστρέψουν τη Ρώμη

και πάνω στα ερείπιά της

θα καταθέσουν το σπόρο

της Αρχαίας  Ιστορίας .

΄Υστερα με τον Πάπα και με κάθε άγιο μυστήριο

θα πάνε σαν τους τσιγγάνους

τον ανήφορο προς τη Δύση και με τον Βορρά

με τις κόκκινες σημαίες

του Τρότσκι να κυματίζουν ...

Μετάφραση :

Ανδρέα Ριζιώτη

Aleksandr Isayevich Solzhenitsyn

Η στάχτη του ποιητή 

Το χωριό Λγόβο που κάποτε ήταν η αρχαία πόλη Ολγόφ , είναι χτισμένο σ'ένα ψηλό

γκρεμό , πάνω απ'τον ΄Οκα . Οι Ρώσοι αγαπούσαν πάντα τα ποτάμια , για το τρεχού -

μενο πόσιμο νερό τους πρώτα και μετά για την ομορφιά τους . Ο Ινγκβάρ Ιγκόριεβιτς ,

που σώθηκε σαν από θαύμα από αδελφικό μαχαίρι , έχτισε εδώ το μοναστήρι Ουσπένσκ .

Μια καλοσυνάτη μέρα , μπορείς από δω , σ'απόσταση τριανταπέντε βέρτσια , να διακρίνεις

το ψηλό καμπαναριό ενός άλλου μοναστηριού , του Ισάν Μποκοσλόβ . 

Ο δεισιδαίμονας Μπάτι , τους λυπήθηκε και τους δυο . Τούτο το μέρος τόχε βάλει στο

 μάτι , ο Γιάκοβ Πετρόβιτς Πολόνσκι , θέλοντας να το κάμει αποκλειστικά δικό του και

διέταξε να το θάψουν εδώ πέρα . ΄Ετσι θαρούμε πάντα , πως η ψυχή μας θα πετάει πάνω

απ'τον τάφο και θ'αγναντεύει τους ήρεμους ορίζοντες . Δεν υπάρχουν όμως , τρούλοι ούτε

εκκλησιές . Το πέτρινο τείχος , απόμεεινε μισό , μπαλωμένο απόνα φράχτη μ'αγκαθωτό

σύρμα . Και πάνω απ'όλες τούτες τις αρχαιότητες , στέκουνε , στις πύλες των μοναστη-

ριών , πυργίσκοι , σιχαμερά σκιάχτρα , τόσο γνώριμα ... τόσο γνώριμα - οι σκοπιές .

΄Ενα πλακάτ : << Ειρήνη ανάμεσα στους λαούς ! >> κι ένα Ρώσο εργάτη να κρατάει

στα χέρια ένα αφρικάνο .

Δεν καταλαβαίνουμε τίποτα .

Μέσα απ'τη σοπιά προβάλει ο φύλακας , με το φανελάκι και μας ξεναγεί :

-Τούτο το μοναστήρι , ερχόταν δεύτερο στο κόσμο . Το πρώτο , μου φαίνεται , είναι στη

Ρώμη και στη Μόσχα το τρίτο . ΄Οταν η εγκαταστημένη εδώ μέσα μια παιδική παροικία ,

τα πιτσιρίκια -τι μπορούσαν να ξέρουν ; - βρώμισαν τους τοίχους και κατάστρεψαν τις
εικόνες , ΄Υστερα το Κολχοζ , αγόρασε και τις δυο εκκλησιές για 40.000 ρούβλια . ΄Ηθελε
να χτίσει με  τα τούβλα , ένα μεγάλο σταύλο για αγελάδες . Αγόρασα κι εγώ ένα τούβλο
για 50 καπίκια και μισό για είκοσι . Μόνο που ξεκολλάνε δύσκολα . Είναι κολλημένα με
τσιμέντο . Κάτω απ'την εκκλησία βρέθηκε ένας σκελετός αρχιερέα . Κι ο μανδύας του
ήταν ολοκαίνουργος . Δυο προσπαθήσαμε δω πέρα να τον σχίσουμε και δε μπορέσαμε ...
- Για πέστε μου ; Ο χάρτης λέει , πως εδώ είναι ο τάφος του ποιητή Πολόνσκι , που είναι ;
- Στον Πολόνσκι δεν επιτρέπεται να πάτε . Είναι σ'απαγορευμένη περιοχή .
Δεν επιτρέπεται να πάμε . Σάμπως τι θα βλέπαμε ; ΄Ενα στραπατσαρισμένο μνημείο ;
Ωστόσο ο φύλακας γυρνάει στη γυναίκα του :
-Τον Πολόνσκι , θαρώ τον ξεθάψανε ε ;
- Ούουου , τον πήγανε στο Ριαζάν - κουνάει καταφατικά το κεφάλι της η γυναίκα του , μα -
σουλώντας σποράκια .- Ο φύλακας γελάει μονάχος του .
- Λευτερώθηκε πα να πει ...



Μετάφραση από τα ρώσσικα :
Νίκης Τριανταφυλλίδη
Κώστα Μεσσάρη

Amália Rodrigues

Θεωρείται εθνική τραγουδίστρια της Πορτογαλίας , αλλά υπάρχουν και κάποια σκοτεινά

σημεία στη ζωή της που οι Πορτογάλοι προσπαθούν να τα ξεχάσουν . Η Αμαλία Ροντρίγκες ,

στη μνήμη της οποίας διοργανώθηκε αφιέρωμα , γεννήθηκε στην Αλφάμα της Λισαβόνας

το 1920 . Η μητέρα της την εγκαταλείπειόταν είναι ενός έτους , μεγαλώνει δίπλα στη γιαγιά

της , μικρή πουλάει λουλούδια στο δρόμο , στα 19 της τραγουδά για πρώτη φορά στο κλάμπ

<< Retiro da Severa >> της Λισαβόνας . Η φήμη της φθάνει στην Ισπανία του Φράνκο ( το 1943

προσκαλείται στη Μαδρίτη όπου τραγουδά φλαμένκο , γαλλικά τραγούδια , ακόμη και το

'' Summertime >> ) . Ακολουθούν διεθνείς περιοδείες , ρόλοι φαντίστα στο θέατρο και στο

σινεμά ( κάνει ντεμπούτο στην ταινία '' Capas Negras '' to 1946 ) , χιλιάδες ηχογραφήσεις ,

πάνω από 170 άλμπουμ , ενώ στη δεκαετία του 1950 το '' Coibra '' θα την κάνει γνωστή σε

ολόκληρο τον κόσμο . Οι φήμες που τη θέλουν να έχει επαφές με τον πορτογάλο δικτάτορα

Σαλαζάρ και με τον Φράνκο οδηγούν σταδιακά στην απομόνωση και στα πρώτα σημάδια

κατάθλιψης που τη βασανίζει ως το τέλος της ζωής της το 1999 . Για το φάντο έλεγε ότι 

'' είναι το μυστήριο της ζωής '' , το μυστήριο του έρωτα . Ακόμη και το μυστήριο του θανάτου '' . 

Πνευματική ζωή τεύχος 195

Παρουσίαση του Περιοδικού Straw Dogs στη Λεμεσό

• 

Pier Paolo Pasolini

Μια απελπισμένη ζωντάνια

VIII

( Επίλογος επικήδειος με πίνακα συνοπτικό -για την 
καπάτσα που γράφει το << κείμενο >> -της καριέρας μου
ως ποιητή , και μια προφητική ματιά
στη θάλασσα των μελλουσών χιλιετιών . )

" ΄Ηρθα στον κόσμο την εποχή
της Αναλογικής .
Δούλεψα
σ'αυτό τον τομέα σαν μαθητευόμενος .
΄Υστερα ήρθε η Αντίσταση κι εγώ
αγωνίστηκα με τα όπλα της ποίησης .
Τώρα είναι η εποχή
της ψυχαγωγικής .
Μπορώ να γράψω μόνο προφητεύοντας
συνεπαρμένος με τη Μουσική
από περίσσεμα σπόρου ή συμπόνιας " .


" Αν  τώρα επιβιώνει η Αναλογική
κι έχει περάσει η μόδα της Λογικής
( μαζί κι η δικιά μου :
κανείς δε μου ζητά πια ποίηση ) , υπάρχει
η Ψυχαγωγική
( εις πείσμα της Δημαγωγίας
που πάντα είναι περισσότερο κυρία
της καταστάσεως ) .
Γι 'αυτό
μπορώ να γράφω για Θέματα και Θρήνους
ακόμη και για Προφητείες
σαν πολιτικός ποιητής , α , ναι , πάντα ! '' 

" ΄Οσο για το μέλλον , άκου :
οι γιοί σου οι φασίστες
θ'απλώσουνε πανιά
για τους κόσμους της Νέας Προιστορίας .
Εγώ θα στέκουμαι εκεί ,
σαν κάποιος που ονειρεύεται το χαμό του
στις όχθες της θάλασσας
απ'όπου ξεκινά η ζωή .
Μόνος , ή σχεδόν μόνος , στην παλιά παραλία
ανάμεσα σε χαλάσματα αρχαίων κοινωνιών ,
τη Ραβένα
την ΄Οστια , ή τη Βομβάη -είναι το ίδιο -
με Θεούς που ξεφλουδίζουν , προβλήματα παλιά
- όπως η πάλη των τάξεων -
που
διαλύονται ...
Σαν ένας παρτιζάνος
που πέθανε πριν από το Μάη του '45 ,
θ'αρχίσω σιγά-σιγά ν'αποσυντίθεμαι
μέσα στο εκτυφλωτικό φως αυτής της θάλασσας ,
ποιητής και πολίτης ξεχασμένος '' .
 
IX


( Επίλογος )

" Ω Θεέ μου , μα τότε τι έχετε στο ενεργητικό σας ; ..."
" Εγώ ; - ( ΄ενα τραύλισμα , ο άθλιος δεν πήρα το ηρεμιστικό ,
τρέμει η φωνή μου σαν άρρωστου παιδιού ) -
Εγώ ; Μια απελπισμένη ζωντάνια " .

Μετάφραση : 

Ανδρέας Ριζιώτης

σ . 152 -157

Una disperata vitalità     VIII      ( Conclusione funerea : con tavola sinottica - ad uso della facitrice del " pezzo " - della mia carriera di poeta , e uno squardo profetico al mare dei futuri millenni . )    '' Venni al mondo al tempo
dell'Analogica .
Operai
in quel campo, da apprendista .
Poi ci fu la Resistenza
e io
lottai con le armi della poesia .
Restaurai la Logica , e fui
un poeta civile.
Ora è il tempo
della Psicagogica .
Posso scrivere solo profetando
nel rapimeno della Musica 
per eccesso di seme o di pietà ''.
    - '' Se ora l'Analogica sopravvive e la Logica è passata di moda  
( e io con lei :
non ho più richiesta di poesia ),
la Psicagogica
c'è
( ad onta della Demagogia
sempre più padrona
della situazione ) .
E così
che io posso scrivere Temi e Treni
e anche Profezie;
da poeta civile, ah sì, sempre!»
 Quanto al futuro, ascolti:
i suoi figli fascisti
veleggeranno
verso i mondi della Nuova Preistoria.
Io me ne starò là,
come colui che
sulle rive del mare
in cui ricomincia la vita.
Solo, o quasi, sul vecchio litorale
tra ruderi di antiche civiltà,
Ravenna
Ostia, o Bombay – è uguale -
con Dei che si scrostano, problemi vecchi
- quale la lotta di classe -
che
si dissolvono…
Come un partigiano
morto prima del maggio del ’45,
comincerò piano piano a decompormi,
nella luce straziante di quel mare,
poeta e cittadino dimenticato.”

ΙΧ


(Clausola)

" Dio mio, ma allora cos’ha
lei all’attivo?…"
 '' Io? – ( un balbettio, nefando
non ho preso l'optalidon, mi trema la voce
di ragazzo malato ) -
Io? Una disperata vitalità ''. 

Διογένης Γαλήνης : 3 ποιήματα

1 ) Λίστες 

Λίστες

Λίστες

Λίστες

Λίστες

Λίστες

Λίστες 

Λίστες

Λίστες                                               

Λίστες

Λίστες

Λίστες

Λίστες Λίστες Λίστες
Λίστες Λίστες Λίστες
Λίστες Λίστες Λίστες

Για ληστές δεν άκουσα τίποτα    


  ( 17.10.2012 )
 



2 ) Είμαι 
ποιητής
και 
μάγκας
δεν είμαι
μέλος
της
ποιητικής ...
παράγκας .



3 )  Θέλω
να
διαβάζουν 
τα
ποιηματά
 μου
οι 
αρρουραίοι
και
οι
κατσαρίδες
της
οδού 
Σόλωνος

Τα ποιήματα του Διογένη Γαλήνη

δεν υπάρχουν σε λογοτεχνικά ...
περιοδικά ...

Fernando Pessoa

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Εικονογράφηση των Jose Xavier και Marie-Anne Bonneterre από την επιθεώρηση Mealibra .

Αχ , τι ηδονή
το καθήκον σου να μην κάνεις ,
ανοιχτό ένα βιβλίο να κρατάς και να μη διαβάζεις .
Να διαβάζεις ! Τι πλήξη ...
Μελέτη , τίποτα δεν θα πει ,
σε χρυσώνει ο ήλιος
και δίχως λογοτεχνία .

Κυλάει το ποτάμι , άσχημα ή όμορφα , 
και σίχως δική σου έκδοση ειδική .
Κ'η αύρα , αυτή
απ'τη φύση της πρωινή ,
έχει καιρό , δε βιάζεται .
Χαρτιά τυπωμένα με μελάνι , τα βιβλία .
Μελετώντας , διάκριση ανάμεσα στο Τίποτα
και στο Κάτι δεν θα βρεις .
Στην καρδιά του χειμώνα , τι χαρά ,
τον Δον Σεβαστιανό να προσμένεις να 'ρθει
είτε δεν έρθει .

Μεγάλη είναι η ποίηση ,
σπουδαίοι και οι χοροί ...
Το καλλίτερο στον κόσμο , τα παιδιά ,
η μουσική , τα τραγούδια , το φεγγαροφώς
κι 'ο ήλιος που αμαρτάνει ,
αν , αντί να σε τρέφει , σε καίει .
Κι 'ακόμα ένα καλό , το τρισμέγιστο ,
ο Ιησούς ,
που αγνοούσε τα οικονομολογικά
και δεν γνωρίζουμε ,
εάν είχε βιβλιοθήκη ;

Μετάφραση :

Σοφία Εμμ. Χατζιδάκη

Liberdade

Ai que prazer
Não cumprir um dever,
Ter um livro pra ler
E não o fazer!
Ler é maçada,
Estudar é nada.
O sol doira
Sem literatura.
 
O rio corre, bem ou mal,
Sem edição original.
E a brisa, essa,
De tão naturalmente matinal,
Como tem tempo não tem pressa…
Livros são papéis pintados com tinta.
Estudar é uma coisa em que está indistinta
A distinção entre nada e coisa nenhuma.
Quanto é melhor, quando há bruma,
Esperar por D. Sebastião,
Quer venha quer não!

Grande é a poesia, a bondade e as danças…
Mas o melhor do mundo são as crianças,
Flores, música, o luar e o sol, que peca
Só quando, em vez de criar, seca.
O mais do que isto
É Jesus Cristo,
Que não sabia nada de finanças
Nem consta que tivesse biblioteca.

poesiaspoemaseversos.

Friedrich Nietzsche

Ο Βάγκνερ ως κίνδυνος

1 .Τον σκοπό που θέλει να εκπληρώσει η νεότερη
μουσική , αυτό που σήμερα ονομάζεται , πολύ έντονα
αλλά ασαφώς , << ατέρμονη μελωδία >> , μπορούμε να τον
καταλάβουμε ως εξής : μπαίνει ένας στη θάλασσα ,
σιγά σιγά αρχίζει να μην πατά πια σταθερά στο έδα -
φος και τελικά αναγκάζεται να παραδοθεί άνευ όρων
στο υγρό στοιχείο -πρέπει να κολυμπήσει . Στην πα -
λαιότερη μουσική αυτό που έπρεπε να κάνει κανείς , με
το κομψό , το γιορταστικό ή παθιασμένο μπρος πίσω ,
το << πιο γρήγορα >> και << το πιο αργά >> , ήταν κάτι τελείως
διαφορετικό : ήταν να χορέψει . Το μέτρο που απιτούνταν
γι'αυτό , το να κρατά συγκεκριμένους και καλο -
ζυγισμένους χρόνους και εντάσεις , εξανάγκαζε τον
ακροατή να μη χαλαρώνει την προσοχή του και στο
παιχνίδι ανάμεσα στην ψυχρότερη ανάσα που προκα -
λούσε η προσοχή και σ'εκείνη τη θερμή του ενθουσι -
ασμού , ακουμπούσε η μαγεία κάθε καλής μουσικής . Ο
Ρίχαρντ Βάγκνερ ήθελε άλλου είδους κίνηση - πέταξε
τις προυποθέσεις που απαιτούσε η φυσιολογία της μέ -
χρι τότε μουσικής . ΄Ηθελε να κολυμπάς , να επιπλέεις ,
να μην περπατάς πια , να μην χορεύσεις ... ΄Ισως με αυτό
να έχει ειπωθεί το σημαντικότερο . Η << ατέρμονη μελω -
δία >> θέλει να σπάσει κάθε συμμετρία ανάμεσα στον
χρόνο και την ένταση , πού και πού μάλιστα παίζει μαζί
της - ο πλούτος των επινοήσεών της βρίσκεται μάλιστα
ακριβώς σ'αυτό που στο παλαιότερο αυτί ηχεί σαν κάτι
παράδοξο και βλασφημο . Από μιαν απομίμηση , από την
κυριαρχία αυτού του γούστου θα μπορούσε να γεννηθεί
ένας κίνδυνος για τη μουσική , ο μεγαλύτερος που θα
μπορούσαμε να φανταστούμε : ο απόλυτος εκφυλισμός
του ρυθμικού αισθήματος , το χάος στη θέση του ρυθμού ...
Ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται αλματωδώς όταν μια παρόμοια
μουσική στηρίζεται όλο και περισσότερο σε μια εντελώς
νατουραλιστική ηθοποιία , στην τεχνική σύμφωνα με την
οποία κινούνται οι ηθοποιοί και η οποία δεν διέπεται πια
από κανέναν νόμο της πλαστικότητας και που το μόνο που
επιζητεί είναι η εντύπωση ... Το espressivo ( εκφραστικό ) με
κάθε τίμημα και η μουσική στην υπηρεσία , δούλα του φαί -
νεσθαι - αυτό είναι το τέλος  .

2 . Πως ; Πραγματικά , θα ήταν η πρωταρχική αρετή την οποία
θα έπρεπε να διαθέτει μια παράσταση , όπως μοιάζουν να
 πιστεύουν σήμερα οι καλλιτέχνες των μουσικών παραστάσεων ,
το να πετύχουν ένα επιδερμικό ανάγλυφο που να μείνει αξεπέρα -
στο ; Αυτό όμως αν εφαρμοστεί , για παράδειγμα στον Μότσαρτ ;
- το χαρούμενο , ενθουσιώδες , τρυφερό , ερωτικό πνεύμα του
Μότσαρτ , ο οποίος , ευτυχώς , δεν ήταν Γερμανός και η σοβαρό-
τητά του είναι μια ευγενική , χρυσή σοβαρότητα και όχι η σοβα -
ρότητα ενός Γερμανού υποκριτή ... Να μη μιλήσω για τη σοβαρό -
τητα του << πέτρινου επισκέπτη >>* ... Αλλά εσείς νομίζετε πως
όλη η μουσική πρέπει να είναι η μουσική του << πέτρινου επισκέ -
πτη >> -πως όλη η μουσική πρέπει να χτυπά σ'έναν τοίχο και να
τραντάζει τον ακροατή ως τα σπλάχνα του ; ... Μόνο έτσι λειτου -
ργεί η μουσική ! Σε ποιον επιδρά έτσι ; Σ'εκείνους στους οποίους
ένας ευγενής καλλιτέχνης δεν θα έπρεπε να έχει καμία επίδραση :
στη μάζα ! στους ανώριμους ! στους σνομπ ! στους αρρωστημένους !
στους ηλίθιους ! στους βαγκνερίστες !

*Εμφανίζεται στον << Ντον Τζοβάνι >> του Μότσαρτ .


Μετάφραση : Σίσσυ Παπαδάκη

Σπύρος Βέργος

Α Ν Ω Ν Υ Μ Ι Ε Σ

ΛΟΝΔΙΝΟ 1970

<< είδωλα έκμάτοντα τον τύπον του σώματος >>

Α

Αδελφέ μου

Για μια φορά ακόμα

Θα πιούμε κρασί

Μούστο απ'το αίμα των ματιών μας

Κοντά στους φίλους

Με τις σφαίρες στα στήθια

Θ'αγκαλιάσουμε τις σκιές

Των εξορίστων του κόσμου μας 

Κ

Πέντε χασάπηδες

Κάλεσαν σύσκεψη με μισθοφόρους

Βιομηχανίες παστεριώσεως γλώσσας

Κύριε υπουργέ

Η εκπαίδευση χωλαίνει

Χωρίς ιδιαίτερη κατηγορία κρεμάστηκε

<< ΄Ολοι μεσ'στο σύστημα πεθαίνουν >>

Είχε πει

Κάποιο βράδυ αναμνήσεων

Γυναίκα

Δυο παιδιά

Βραβείο για την περσινή θλίψη

Αυταπάτες μιας πειθαρχικής ελπίδας

Για το πλήθος που δραπέτευσε

Απ'τα υπόγεια

Και τους διαδρόμους των γραφείων

Δικηγόροι

Συμβόλαια

Χαμόγελα

Οι έμποροι μέτρησαν την είσπραξη

Και μίλησαν για τις τιμές του λαδιού

Τη λίρα

Τον εχθρό

΄Ωρα δώδεκα μεσημέρι

΄Αχνιζε το αίμα στο δρόμο

Κρυμμένες καρδιές

Πίσω απ'τα μεγάφωνα

Φώναξαν για αδικία

Και δικαιοσύνη

Το πλήθος θριάμβευε απρόσωπα

Με σκουριασμένα χνώτα

΄Οταν η ζωή

Μισθώνη τη ζωή

Δογματίζοντας για την ευτυχία

Ανάγλυφη μνήμη

Για τους φίλους που χάνονται αιώνια

ΚΒ

Πρώτο μάθημα υποταγής

Η ελπίδα

Καταχωρημένη στα μητρώα της απουσίας

Δεύτερο μάθημα ηθικής

Ο σκοπός

Φρουρός της επιθυμίας και του ονείρου

Τρίτο μάθημα λογικής

Ο θάνατος

Η πρώτη αρχή που αρνείται το τέλος

Πωλείται η σκελετωμένη αδιαφορία

Και τα σπίτια γέρνουν θλιμμένα

Κόπιες αυτοδικίας

Επαναφορά στην εξουσία των νεκρών

Μέσα σε κοινωνίες

Ντυμένες το πέπλο του νόμου

Και όρκους ενοχής

ΚΔ

Ποια θυσία

Και ποια η εγκατάλειψη

Ο κύριος Χ

Χρηματιστής πτωμάτων

΄Εδωσε παράσημα σ'όλους

Στρατηγούς

Φρόνιμους λογοτέχνες

Ανίκανους επαναστάτες

Ποια η θέση

Και ποια η αντίθεση

Τα σπλάχνα της Ιφιγένειας

Φωτίζουν της δικαιοσύνης το πρόσωπο

΄Επεξαν σκάκι

Ψάχνοντας λογική στη συνείδηση

Ρεν

Ρουά

Αποτυχία

ΚΣΤ

Η αλήθεια

Μεγάλο στόμα Ερινύας

Φυματικός καθρέφτης της πολιτείας

Που δεν έχει παρόν

΄Ενα πρισμένο μέλλον 

Σκόνη

Στα βλέφαρα του νυκτερινού διαβάτη

Παφλασμός απ'το αίμα

Των νεκρών που θα'ρθουν

Τραύματα

Για τη σκοριασμένη σάρκα

Που έμεινε μόνη

Με τον απόηχο της μνήμης

Ο καθένας εξουσιάζει την ψυχή του

Και πεθαίνει

Ανίκανος  να γεράση αυτοδύναμα

Με την απουσία

Και μουχλιασμένα φίλτρα αγάπης

΄Ενας θάνατος από καθήκον

Για κάθε  αυλάκι  πίκρας