Aleksandr Isayevich Solzhenitsyn

Η στάχτη του ποιητή 

Το χωριό Λγόβο που κάποτε ήταν η αρχαία πόλη Ολγόφ , είναι χτισμένο σ'ένα ψηλό

γκρεμό , πάνω απ'τον ΄Οκα . Οι Ρώσοι αγαπούσαν πάντα τα ποτάμια , για το τρεχού -

μενο πόσιμο νερό τους πρώτα και μετά για την ομορφιά τους . Ο Ινγκβάρ Ιγκόριεβιτς ,

που σώθηκε σαν από θαύμα από αδελφικό μαχαίρι , έχτισε εδώ το μοναστήρι Ουσπένσκ .

Μια καλοσυνάτη μέρα , μπορείς από δω , σ'απόσταση τριανταπέντε βέρτσια , να διακρίνεις

το ψηλό καμπαναριό ενός άλλου μοναστηριού , του Ισάν Μποκοσλόβ . 

Ο δεισιδαίμονας Μπάτι , τους λυπήθηκε και τους δυο . Τούτο το μέρος τόχε βάλει στο

 μάτι , ο Γιάκοβ Πετρόβιτς Πολόνσκι , θέλοντας να το κάμει αποκλειστικά δικό του και

διέταξε να το θάψουν εδώ πέρα . ΄Ετσι θαρούμε πάντα , πως η ψυχή μας θα πετάει πάνω

απ'τον τάφο και θ'αγναντεύει τους ήρεμους ορίζοντες . Δεν υπάρχουν όμως , τρούλοι ούτε

εκκλησιές . Το πέτρινο τείχος , απόμεεινε μισό , μπαλωμένο απόνα φράχτη μ'αγκαθωτό

σύρμα . Και πάνω απ'όλες τούτες τις αρχαιότητες , στέκουνε , στις πύλες των μοναστη-

ριών , πυργίσκοι , σιχαμερά σκιάχτρα , τόσο γνώριμα ... τόσο γνώριμα - οι σκοπιές .

΄Ενα πλακάτ : << Ειρήνη ανάμεσα στους λαούς ! >> κι ένα Ρώσο εργάτη να κρατάει

στα χέρια ένα αφρικάνο .

Δεν καταλαβαίνουμε τίποτα .

Μέσα απ'τη σοπιά προβάλει ο φύλακας , με το φανελάκι και μας ξεναγεί :

-Τούτο το μοναστήρι , ερχόταν δεύτερο στο κόσμο . Το πρώτο , μου φαίνεται , είναι στη

Ρώμη και στη Μόσχα το τρίτο . ΄Οταν η εγκαταστημένη εδώ μέσα μια παιδική παροικία ,

τα πιτσιρίκια -τι μπορούσαν να ξέρουν ; - βρώμισαν τους τοίχους και κατάστρεψαν τις
εικόνες , ΄Υστερα το Κολχοζ , αγόρασε και τις δυο εκκλησιές για 40.000 ρούβλια . ΄Ηθελε
να χτίσει με  τα τούβλα , ένα μεγάλο σταύλο για αγελάδες . Αγόρασα κι εγώ ένα τούβλο
για 50 καπίκια και μισό για είκοσι . Μόνο που ξεκολλάνε δύσκολα . Είναι κολλημένα με
τσιμέντο . Κάτω απ'την εκκλησία βρέθηκε ένας σκελετός αρχιερέα . Κι ο μανδύας του
ήταν ολοκαίνουργος . Δυο προσπαθήσαμε δω πέρα να τον σχίσουμε και δε μπορέσαμε ...
- Για πέστε μου ; Ο χάρτης λέει , πως εδώ είναι ο τάφος του ποιητή Πολόνσκι , που είναι ;
- Στον Πολόνσκι δεν επιτρέπεται να πάτε . Είναι σ'απαγορευμένη περιοχή .
Δεν επιτρέπεται να πάμε . Σάμπως τι θα βλέπαμε ; ΄Ενα στραπατσαρισμένο μνημείο ;
Ωστόσο ο φύλακας γυρνάει στη γυναίκα του :
-Τον Πολόνσκι , θαρώ τον ξεθάψανε ε ;
- Ούουου , τον πήγανε στο Ριαζάν - κουνάει καταφατικά το κεφάλι της η γυναίκα του , μα -
σουλώντας σποράκια .- Ο φύλακας γελάει μονάχος του .
- Λευτερώθηκε πα να πει ...



Μετάφραση από τα ρώσσικα :
Νίκης Τριανταφυλλίδη
Κώστα Μεσσάρη