Μια απελπισμένη ζωντάνια
VIII
( Επίλογος επικήδειος με πίνακα συνοπτικό -για την
καπάτσα που γράφει το << κείμενο >> -της καριέρας μου
ως ποιητή , και μια προφητική ματιά
στη θάλασσα των μελλουσών χιλιετιών . )
" ΄Ηρθα στον κόσμο την εποχή
της Αναλογικής .
Δούλεψα
σ'αυτό τον τομέα σαν μαθητευόμενος .
΄Υστερα ήρθε η Αντίσταση κι εγώ
αγωνίστηκα με τα όπλα της ποίησης .
Τώρα είναι η εποχή
της ψυχαγωγικής .
Μπορώ να γράψω μόνο προφητεύοντας
συνεπαρμένος με τη Μουσική
από περίσσεμα σπόρου ή συμπόνιας " .
" Αν τώρα επιβιώνει η Αναλογική
κι έχει περάσει η μόδα της Λογικής
( μαζί κι η δικιά μου :
κανείς δε μου ζητά πια ποίηση ) , υπάρχει
η Ψυχαγωγική
( εις πείσμα της Δημαγωγίας
που πάντα είναι περισσότερο κυρία
της καταστάσεως ) .
Γι 'αυτό
μπορώ να γράφω για Θέματα και Θρήνους
ακόμη και για Προφητείες
σαν πολιτικός ποιητής , α , ναι , πάντα ! ''
" ΄Οσο για το μέλλον , άκου :
οι γιοί σου οι φασίστες
θ'απλώσουνε πανιά
για τους κόσμους της Νέας Προιστορίας .
Εγώ θα στέκουμαι εκεί ,
σαν κάποιος που ονειρεύεται το χαμό του
στις όχθες της θάλασσας
απ'όπου ξεκινά η ζωή .
Μόνος , ή σχεδόν μόνος , στην παλιά παραλία
ανάμεσα σε χαλάσματα αρχαίων κοινωνιών ,
τη Ραβένα
την ΄Οστια , ή τη Βομβάη -είναι το ίδιο -
με Θεούς που ξεφλουδίζουν , προβλήματα παλιά
- όπως η πάλη των τάξεων -
που
διαλύονται ...
Σαν ένας παρτιζάνος
που πέθανε πριν από το Μάη του '45 ,
θ'αρχίσω σιγά-σιγά ν'αποσυντίθεμαι
μέσα στο εκτυφλωτικό φως αυτής της θάλασσας ,
ποιητής και πολίτης ξεχασμένος '' .
IX
( Επίλογος )
" Ω Θεέ μου , μα τότε τι έχετε στο ενεργητικό σας ; ..."
" Εγώ ; - ( ΄ενα τραύλισμα , ο άθλιος δεν πήρα το ηρεμιστικό ,
τρέμει η φωνή μου σαν άρρωστου παιδιού ) -
Εγώ ; Μια απελπισμένη ζωντάνια " .
Μετάφραση :
Ανδρέας Ριζιώτης
σ . 152 -157
dell'Analogica .
Operai
in quel campo, da apprendista .
Poi ci fu la Resistenza
e io
lottai con le armi della poesia .
Restaurai la Logica , e fui
un poeta civile.
Ora è il tempo
della Psicagogica .
Posso scrivere solo profetando
nel rapimeno della Musica
per eccesso di seme o di pietà ''.
( e io con lei :
non ho più richiesta di poesia ),
la Psicagogica
c'è
( ad onta della Demagogia
sempre più padrona
della situazione ) .
E così
che io posso scrivere Temi e Treni
e anche Profezie;
da poeta civile, ah sì, sempre!»
Quanto al futuro, ascolti:
i suoi figli fascisti
veleggeranno
verso i mondi della Nuova Preistoria.
Io me ne starò là,
come colui che
sulle rive del mare
in cui ricomincia la vita.
Solo, o quasi, sul vecchio litorale
tra ruderi di antiche civiltà,
Ravenna
Ostia, o Bombay – è uguale -
con Dei che si scrostano, problemi vecchi
- quale la lotta di classe -
che
si dissolvono…
Come un partigiano
morto prima del maggio del ’45,
comincerò piano piano a decompormi,
nella luce straziante di quel mare,
poeta e cittadino dimenticato.”
ΙΧ
(Clausola)
" Dio mio, ma allora cos’ha
lei all’attivo?…"
'' Io? – ( un balbettio, nefando
non ho preso l'optalidon, mi trema la voce
di ragazzo malato ) -
Io? Una disperata vitalità ''.
