Σπύρος Βέργος

Α Ν Ω Ν Υ Μ Ι Ε Σ

ΛΟΝΔΙΝΟ 1970

<< είδωλα έκμάτοντα τον τύπον του σώματος >>

Α

Αδελφέ μου

Για μια φορά ακόμα

Θα πιούμε κρασί

Μούστο απ'το αίμα των ματιών μας

Κοντά στους φίλους

Με τις σφαίρες στα στήθια

Θ'αγκαλιάσουμε τις σκιές

Των εξορίστων του κόσμου μας 

Κ

Πέντε χασάπηδες

Κάλεσαν σύσκεψη με μισθοφόρους

Βιομηχανίες παστεριώσεως γλώσσας

Κύριε υπουργέ

Η εκπαίδευση χωλαίνει

Χωρίς ιδιαίτερη κατηγορία κρεμάστηκε

<< ΄Ολοι μεσ'στο σύστημα πεθαίνουν >>

Είχε πει

Κάποιο βράδυ αναμνήσεων

Γυναίκα

Δυο παιδιά

Βραβείο για την περσινή θλίψη

Αυταπάτες μιας πειθαρχικής ελπίδας

Για το πλήθος που δραπέτευσε

Απ'τα υπόγεια

Και τους διαδρόμους των γραφείων

Δικηγόροι

Συμβόλαια

Χαμόγελα

Οι έμποροι μέτρησαν την είσπραξη

Και μίλησαν για τις τιμές του λαδιού

Τη λίρα

Τον εχθρό

΄Ωρα δώδεκα μεσημέρι

΄Αχνιζε το αίμα στο δρόμο

Κρυμμένες καρδιές

Πίσω απ'τα μεγάφωνα

Φώναξαν για αδικία

Και δικαιοσύνη

Το πλήθος θριάμβευε απρόσωπα

Με σκουριασμένα χνώτα

΄Οταν η ζωή

Μισθώνη τη ζωή

Δογματίζοντας για την ευτυχία

Ανάγλυφη μνήμη

Για τους φίλους που χάνονται αιώνια

ΚΒ

Πρώτο μάθημα υποταγής

Η ελπίδα

Καταχωρημένη στα μητρώα της απουσίας

Δεύτερο μάθημα ηθικής

Ο σκοπός

Φρουρός της επιθυμίας και του ονείρου

Τρίτο μάθημα λογικής

Ο θάνατος

Η πρώτη αρχή που αρνείται το τέλος

Πωλείται η σκελετωμένη αδιαφορία

Και τα σπίτια γέρνουν θλιμμένα

Κόπιες αυτοδικίας

Επαναφορά στην εξουσία των νεκρών

Μέσα σε κοινωνίες

Ντυμένες το πέπλο του νόμου

Και όρκους ενοχής

ΚΔ

Ποια θυσία

Και ποια η εγκατάλειψη

Ο κύριος Χ

Χρηματιστής πτωμάτων

΄Εδωσε παράσημα σ'όλους

Στρατηγούς

Φρόνιμους λογοτέχνες

Ανίκανους επαναστάτες

Ποια η θέση

Και ποια η αντίθεση

Τα σπλάχνα της Ιφιγένειας

Φωτίζουν της δικαιοσύνης το πρόσωπο

΄Επεξαν σκάκι

Ψάχνοντας λογική στη συνείδηση

Ρεν

Ρουά

Αποτυχία

ΚΣΤ

Η αλήθεια

Μεγάλο στόμα Ερινύας

Φυματικός καθρέφτης της πολιτείας

Που δεν έχει παρόν

΄Ενα πρισμένο μέλλον 

Σκόνη

Στα βλέφαρα του νυκτερινού διαβάτη

Παφλασμός απ'το αίμα

Των νεκρών που θα'ρθουν

Τραύματα

Για τη σκοριασμένη σάρκα

Που έμεινε μόνη

Με τον απόηχο της μνήμης

Ο καθένας εξουσιάζει την ψυχή του

Και πεθαίνει

Ανίκανος  να γεράση αυτοδύναμα

Με την απουσία

Και μουχλιασμένα φίλτρα αγάπης

΄Ενας θάνατος από καθήκον

Για κάθε  αυλάκι  πίκρας

Πως κατασκευάζονται οι ποιητές ...από τα κυκλώματα

2

3

4

5

6

7

8

9

Νεοκλής Κυριάκου

ΤΑ  ΔΑΜΑΣΚΗΝΑ

Αυτή την εποχή τόχω ρίξει στα δαμάσκηνα. ΄Οχι

κατόπιν προτροπής κανενός φυσιολόγου, απλά

μ΄αρέσουν και τα τρώω, και τίποτ΄άλλο...
Αυτό το φρούτο περιέχει πολλή βιταμίνη C, λέει η

εγκυκλοπαίδεια, καθώς επίσης βιταμίνη Α,

ασβέστιο, κυτταρίνη και μαγνήσιο.( εκατοντάδες

ένζυμα το χρειάζονται για να λειτουργήσουν, στο

σώμα μας). Απ΄ο,τι άκουσα είναι ωφέλιμα και στο

μυαλό, διότι λέει, είναι, γενικώς τα φρούτα, το

υπέρτατο καύσιμο για το μυαλό...ευτυχώς που δεν

είναι βεντζίνη να μείνουμε κι από μνήμη...εξ΄άλλου,

λέε,ι το δαμάσκηνο έχει θετική επίδραση στο μυαλό,

και μας κάνει να θυμόμαστε πληροφοριες

ευκολότερα και γρηγορότερα,...είναι αλήθεια

απ΄το καιρό που βγήκανε στην αγορά και τα τρώω,

δεν έχω εκείνα τα lapsus memoriae που κάποτε με

τρόμαζαν, κι έλεγα για το γήρας και πάμπολλα, για

τη μιζέρια του να γερνά το σώμα ενώ το μυαλό

επιθυμεί... ( Κωνσταντίνος Αλεξανδρινός Καβάφης )

Αφού πήγαινα τρεις φορές στο δωμάτιο να πάρω

το ίδιο πράμα, που ξεχνούσα κάθε φορά...τώρα με

τα δαμάσκηνα, με το που πάω στο δωμάτιο θυμάμαι

και όλα τάλλα που τυχόν θα ήθελα να κάνω..'Ινες

επίσης και ότι σε βγάζουν λέει τα φρούτα απ΄τη

μελαγχολία, πάει γλυτώσαμε και τα

ψυχοφάρμακα,...βέβαια ξέχασα να σας πω πως

έχουνε μια ουσία στη φλούδα που βοηθά στην

κίνηση του εντέρου (πολυφαινόλη τη λένε) και

Sorbitol που είναι κι αυτό βοηθητικό των

εντέρων......ύστερα η άλλη φώναζε που μια μέρα

πήγα για χοντρό μου ( έτσι έλεγε ευγενικά το

χέσιμο ο μακαρίτης ο πατέρας μου ),τρεις φορές

την ίδια μέρα χωρίς διάρροιες και

τέτοια.....!!!!

Ανέκδοτο κείμενο

Μαριάννα Τζανάκη

Οι  παρα-ποιητές

Πόσο πολύ θα επιθυμούσα
Ελύτης κάποτε να γίνω
νέα κι ωραία θα 'χα μούσα
με παρασόλ και κρινολίνο.

Θα ήθελα να δραπετεύσω
απ' τη μιζέρια της ζωής μου
και μια από 'κείνες να θωπεύσω
Αχ! Πως θα σ' έσωζα ψυχή μου.

Πόσο μ' αρέσει ο Βιμ Μέρτενς
στου κλειδοκύμβαλου τον ήχο...
Και στην πορτοκαλιά του Φουέντες
Βρίσκω αξεπέραστο τον... στίχο

Όλες τις πένες τις μεγάλες
σ' όλη μου τη ζωή ζηλεύω
για να τις φτάσω τις κουφάλες
κατάντησα να διακονεύω.

Την προσοχή, την εύνοιά τους,
εκλιπαρώ με κάθε μέσο
αν το απαιτεί η παράνοιά τους
μέχρι στα πόδια τους θα πέσω.

Αχ, το μουστάκι μου το ωραίο
στους ποιητές θα το χαρίσω
να εμπνευστούν από τη γυάλα, οέο,
και ό,τι θέλουν θα τους στήσω...

 Ανέκδοτο ποίημα

Κώστας Βάρναλης

Α Κ Τ Ο Π Λ Ο 'Ι' Κ Ο

Ο παπάς ( κ' η παπαδιά

με τα τέσσερα παιδιά

κι'άλλο κάτου απ'την ποδιά )

ο παπάς ο ροδαλός ,

γύρα γύρα στρογγυλός

κι αν του λάχει , αμαρτωλός .

Νοματάρχης ο χοντρός

με μουστάκια ασίκη αντρός

πλάγια γλέπει κι όχι ομπρός

είναι αφτός που συγκρατεί

των άλλων την αρετή ,

πάντα ξέρει κατιτί .

Των νησιών ο βουλεφτής ,

της πατρίδας δουλεφτής ,

της κοιλιάς ο βολεφτής ,

των ναζήδων συνεργός ,

των Ελλήνων κυνηγός

και στον πόλεμο λαγός .

 

Ξεσταθήκανε κ'οι τρεις

( πίστις , νόμος και πατρίς ! )

μπρος στα κρέατα της μικρής ,

( κοντοβράκι με γυμνά

τ'αναμένα της ψαχνά )

κ'έλεαν μέσα τους . << ΄Αχ ! να ! ... >>

 

Κοιλαράς με τον παρά ,

τον παρά με την ουρά ,

γλέπει και κατηγορά

κι ό, τι λάχει κι όποιον τύχει !

Μα τον ξέρουνε κ'οι τοίχοι ,

πό χει κέρατα μιαν πήχη !

 

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ

'' ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ''

σ . - 88 .89 -

Η γκραβούρα του Goya

Ναπολέων Λαπαθιώτης

ΠΟΥ  ΠΑΜΕ ...

Γιατί τάχα μας εφέρανε ;

Μες στον κόσμο τι ζητάμε ;

τι ποθούμε και τι θέλουμε ;

Που μας σπρώχνουν , και που πάμε ;

Τη μια νύχτα , εμείς , χορεύουμε ,

κι   αύριο , τάχα , ποιος το ξέρει ;

δύστυχοι , αν ξενυχτήσουμε ,

πλάι σε κάνα νεκροκέρι ;

Ποιος το ξέρει τι μας μέλλεται

να μας εύρη , σε μιαν ώρα ,

- με τι δάκρυα θα πληρώσουμε ,

όσα , εμείς , γελάμε τώρα ;

Πότε είν 'η καρδιά μας μάρμαρο ,

στη χαρά , χαρά και λύπη ,

πότε στους λυγμούς πνιγόμαστε ,

και στο μαύρο καρδιοχτύπι !

Κι ούτε ξέρουμε τι γίνεται

γύρω μας , και τι ζητάμε ,

τι ποθούμε και τι θέλουμε ,

που μας σπρώχνουν , και που πάμε ...

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ

ΠΟΙΗΜΑΤΑ

( ΦΕΞΗ )

σ . - 71 -

Bertlolt Brecht : Streiklied

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ  ΤΗΣ  ΑΠΕΡΓΙΑΣ

Βγες έξω , σύντροφε ! Ρίσκαρε

Τη δεκάρα , που ούτε δεκάρα πια δεν είναι

Τον τόπο για ύπνο που πάνω του πέφτει η βροχή

Και της δουλιάς τη θέση που αύριο θα χάσεις !

Μπρος στο δρόμο έξω ! Αγωνίσου !

Να περιμένεις πια δεν γίνεται , είναι αργά πολύ !

Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας : Κάνε πράξη

Την αλληλεγγύη !

Βγες έξω , σύντροφε , αντιμέτωπος με τα όπλα και

Διεκδίκησε το μεροκάματό σου !

Σαν ξέρεις πως δεν έχεις τίποτα να χάσεις

΄Οπλα αρκετά οι αστυνόμοι τους δεν έχουν !

Μπρος , στο δρόμο έξω ! Αγωνίσου !

Να περιμένεις πια δε γίνεται , είναι αργά πολύ !

Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας : Κάνε πράξη

Την αλληλεγγύη !

1929-1930

Μετάφραση : Νάντια Βαλαβάνη

ΜΠΕΡΤΟΛΤ

ΜΠΡΕΧΤ

ποιήματα

σ . -75 . 76 -

Γιώργος Βλάχος : [ Φτύσε ...]

Φτύσε ανθρώπους

που μάθαν να τρων και να χέζουν

Φτύσε τον αέρα που σπέρνουν

ικέτες

Φτύσε δάνεια , δανειοδότες

τόκους και τοκογλύφους

Φτύσε οθόνες έγχρωμες ,

κοντυλοφόρους βουτηγμένους

στη βλέννα

Φτύσε γυναίκες που κατουράνε

όρθια και μαγειρεύουν παιδιά

υπηρέτες

Φτύσε τα μάτια του χρόνου

και γράψε ιστορία δική σου

Φτύσε το γράμμα του νόμου

γίνε νομοθέτης
  γίνε πένα να ξερνάει

φωτιά

να σπέρνει πανικό και φωτοστέφανα

Φτύσε δημόσια υποχείρια

Φτύσε χοντροκώλες κυρίες

και τραπεζικούς υπαλλήλους

Φτύσε και τον ποιητή σου κατάμουτρα

Κάθε βράδυ , μονάχος ,

ξερνάω .

Ιούλιος 2000

Γιώργος Βλάχος 

δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . - 32 -

Μαρία Κατσοπούλου : Ποιήματα για τσακισμένες καρδιές και σαλεμένα μυαλά

Οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ σας προσκαλούν στο art bar ποιήματα και εγκλήματα, 

Αγίας Ειρήνης 17 (μεταξύ Αθηνάς και Αιόλου), Μοναστηράκι
την Τετάρτη 31 οκτωβρίου στις 8:30 μ.μ.
στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Μαρίας Κατσοπούλου "Ποιήματα για τσακισμένες καρδιές και σαλεμένα μυαλά"
από τους ποιητές Νέστορα Πουλάκο και Μίνα Ξηρογιάννη.

Che Guevara