Ποίηση ή Παραποίηση ;

Η Ρέα Γαλανάκη γράφοντας στο περιοδικό << Ποίηση >> ένα μικροδοκίμιο ( που η

αρμόδιος για τα πολιτιστικά της εφημερίδας ( << Νέα >> 3.7.200 ) το βρήκε άξιο

αναδημοσίευσης ) , έλεγε πως << ο λογοτέχνης δε μπορεί , παρά να διαβάζει Ποίηση

από τα σχολικά του χρόνια ως το τέλος της ζωής του >> . Θα τη ρωτήσω : Αναμφίβολα

πρέπει , αλλά διαβάζει ; Μαθαίνει στα σχολεία τι εστί Ποίηση ; Ακόμα κι οι δάσκαλοι

ξέρουν ; ( Πριν από λίγα χρόνια σ'ένα χωριό της Λάρισας συναντηθήκαμε με τη μονα-

δική δασκάλα , κι όταν τη ρωτήσαμε ποιον ποιητή αγαπάει , μας είπε : Το Βάρναλη .

Θα είδε το όνομα με κεφαλαία και συμπέρανε ) .

Αλλά και σήμερα όταν λέμε Ποιητές , ο πολύς κόσμος ξέρει τα ονόματα 4-5 επώνυμων

και πάρα πέρα μηδέν . ΄Αλλωστε η Ποίηση έχει υποβαθιστεί τόσο , ώστε το κοινό

αποστρέφει το πρόσωπό του από αυτή . Τα ΜΜΕ , οι παρέες , και οι διαφημιστές

προωθούν και επωνυμοποιούν << ποιητές >> χωρίς ποίηση , λογοτέχνες χωρίς λογο-

τεχνία .

Τις προάλλες ( 23.7.2003 ) διάβασα στα << Νέα >> ένα ποίημα του διευθυντή του

περιοδικού << Ποίηση >> Χάρη Βλαβιανού με τίτλο << MAR GINALIA από το Ημε-

ρολόγιο του Ποιήματος ) . ΄Επεσα από τα σύννεφα . Τέτια υψηλή μπουρδολογία 

<< επώνυμου >> δεν ξαναδιάβασα . Κι όμως απ'τη μια μεριά , ο χαριτωμένος κατά 

τα άλλα Χάρης , υποτίθεται πως διδάσκει ποίηση με το ομώνυμο περιοδικό κι από

την άλλη εφημερίδες και περιοδικά τον κανακεύουν και τον αναγορεύουν ανανεωτή

της νεοελληνικής ποίησης .

Χαντακωτή το καταλαβαίνω , ανανεωτή όχι . ΄Ετσι όμως πως να προωθηθεί η καλή

ποίηση ;
Η κυρία Γαλανάκη προχωρεί και σε κάποιες ατομικές της παραδοξότητες . Λέει : << Τι
όμως διαβάζω ; Από τους κεκοιμημένους εκείνους που άνοιξαν δρόμους στη ζωή μου ή
εκείνους που μου παραστάθηκαν σε ώρες δύσκολες της εφηφείας , της νεότητας >> . Στο
πυρ το εξώτερον όσοι κεκοιμημένοι δεν της άνοιξαν δρόμους στη ζωή της . Και απ'την
άλλη όσοι της παραστάθηκαν . Καλοί , άσχημοι , αφού της παραστάθηκαν τους διαβάζει
και -  ενδεχομένως   -  τους προβάλει . Δηλαδή , αν της παραστάθηκε ο ποιητής
Κουτσομουρίδης θα τον θαυμάζει και θα τον διαβάζει . Και εκ βαθέων αποκαλύπτει πως
<< ινδάλματά >> της είναι οι νέοι της γενιάς της . Οι άλλοι , οι αληθινά επώνυμοι ; Ο
Σικελιανός , ο Ελύτης , ο Ρίτσος , ο Βρεττάκος , ο Σεφέρης ; Δυστυχώς είναι από τους
κεκοιμημένους και δεν μπορούν να της παρασταθούν . Αλλοίμονο όμως ! Οι κεκοιμημένοι
είναι πάντα ζωντανοί . Ενώ πολλοί από τους ζωντανούς ισοβίως κεκοιμημένοι ...
Πως όμως γίνονται οι παρουσιάσεις , πως μεγενθύνονται οι << δημιουργοί >> ; Θα πάρω
για παράδειγμα μια πεντάστηλη παρουσίαση σε μεγάλη αθηναική εφημερίδα ( Νέα
28. 3. 1998 ) . Θεός σχωρέστον , αφού τον χάσαμε πρόσφατα ( Σεπτ . 2003 ) , τον Ηλία
Πετρόπουλο που εν ζωή ενδιέτριβε μεταξύ Αθηνών και Παρισίων . Η παρουσιάστρια
φαίνεται εκστασιασμένη από τον μεγάλο αυτό συγγραφέα που -όπως λέει -τιμήθηκε
από το βασιλιά , αλλά δεν παρέλαβε το βραβείο και ακόμα , δούλεψε στην Τεκτονική
Στοά , χωρίς νάναι μασόνος -και πολλά άλλα απίθανα και παράδοξα !
Για όλα αυτά το περιοδικό << Μανδαγόρας >> οργάνωσε εκδήλωση τιμής στη Γεννάδιο
Βιβλιοθήκη , ( κατάντια της ! ) για να παρουσιάσει τα όσα << λαμπρά >> και ανθ'ων
έπραξε . Και φυσικά , τα βιβλία του , που το καθένα είναι και μια περίπτωση . Ιδού οι
τίτλοι :  << Τσόκαρο >> , << Λάθη του Παπαδιαμάντη >> (!!!) , << Τραγιάσκα >> ,
<< Το εγχειρίδιο του καλού κλέφτη >> και το πρόσφατο << Ιστορία της καπότας >> .
Κατά την παρουσιάστρια << όλα αυτά τα βιβλία διαβάζονται μόνο διαγωνίως - όπως
του αρέσει να κάνει >> . Τώρα πως ένα κείμενο μπορεί να διαβαστεί διαγωνίως , δύ-
σκολο να το μάθει κανένας  - τουλάχιστον όσοι βρίσκονται εκτός ψυχιατρείου .
Κάτω από αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα , η Αγγέλα Καστρινάκη , καθηγήτρια
Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης , με τον τίτλο << Καλλιτέχνες
παρά θιν 'αλός >> , λέει τα πράγματα με τ'ονομά τους , βλέποντας ένα νέο << τόπο
της λογοτεχνίας >> στην πεζογραφία : << ΄Αλλοτε έψαχνε κανείς με το μικροσκόπιο
μήπως ανακαλύψει κανέναν . Τώρα κινδυνεύει να πέσει πάνω τους σε κάθε βήμα ...
΄Αλλοτε είδος εν ανεπάρκεια , τώρα είδος σε υπεραφθονία ... Η υψηλή ποιότητα είναι
εξόχως σημαντικό γνώρισμα >> . Αυτή την τελευταία φράση την εκλαμβάνω ως κατα-
λυτική ειρωνεία μ'αυτό που ακολουθεί . Και η Α. Καστρινάκη για του λόγου το αληθές
δίνει ένα μικρό παράδειγμα : Στο βιβλίο << Φρούτα εποχής >> ( 2000 ) ο Δημήτρης
Στεφανάκης μιλώντας για ένα ήρωά του , γράφει :  << Τσ , τσ ! Ο πούστης ο χονδρός
δεν παίζεται , μιλάμε >> . Τώρα τι λένε μιλώντας ο συγγραφέας με τον πούστη του , ο
θεός να βάλει το χέρι του .
Πολλά τέτια υπάρχουν στο βιβλίο μου << Η χυδαιολογία στη Νεοελληνική Λογοτεχνία
με δεκάδες παραδείγματα .
Επειδή ξεκινήσαμε με τη Ποίηση , μ'αυτήν και θα τελειώσουμε , πάλι με τα όσα γράφει
η Καστρινάκη : << Κι όμως μπορούν να γίνουν και καλά έργα με αυτούς τους συνδυασμούς ,
 όπως ο θαυμάσιος << Ταχυδρόμος με το Νερούδα εξόριστο σε ακρογιάλι της Ιταλίας .
Μόνο που υπάρχει μια διαφορά : Το έργο εκείνο το δονούσε μια φλογερή ιδέα , η απελευθε-
ρωτική δύναμη της ποίησης για την κατάχτηση της προσωπικής ευτυχίας και της κοινωνικής
δικαιοσύνης >> .
Τώρα πια , η επίκληση της κοινωνικής δικαιοσύνης πέρασε στο περιθώριο των περισσότερων
 << επώνυμων >> , που διαφεντεύουν τη Νεοελληνική Λογοτεχνία μέσω εντύπων και
ραδιοτηλεοπτικών μέσων . Θεωρείται κάτι ξεπερασμένο . Παραγνωρίζουν πως ένας από τους
παράγοντες της κοινωνικής εξέλιξης είναι  και η Λογοτεχνία , η κουλτούρα . Γι 'αυτό τα κειμενά
τους  διαβάζονται μεταξύ εαυτών και αλλήλων , καθώς είναι άγνωστοι στο πλατύ κοινό .
Κεκοιμημένοι πριν ακόμα κοιμηθούν παντοτινά ...

Πνευματική Ζωή
τεύχος 157  σ . 88 .89

Γιώργος Βλάχος : [ Τα βράδια σου ηχογραφώ ... ]

Τα βράδια σου ηχογραφώ 

σε δωμάτιο ψυχιατρείου

με φτυσμένες φάτσες ,

αποστάτες της μέρας ,

υπόνομους  λόγους

και πεινασμένα μάτια .

Ταξιδεύτρα θεά

ο ουρανός σου βρέχει άστρα .

Τα μάτια σου ,

αμαζόνια μαργαριτάρια ,

βλέπουν ρεβολουσιονάριους πότες

και αποπήματα .

Ροχαλητά σκύλων

συντροφεύουν τον ύπνο σου ,

εφιάλτες τραγούδια και άσπονδους ήλιους

Ποιητές συνταχτείτε

Αγάπη μου αφουγκράσου

το αύριο της τρέλας μου 

στην Αθήνα της παράνοιας .

Δημοσιευμένο στη Πνευματική ζωή

Νοεμβ.Δεκ .2007

και περιοδικό Δίφωνο Ιούνιος 2006

τεύχος 129

Γιώργος Βλάχος
δεν έχω visa για την ελευθερία
σ . - 39 -

Γιώργος Βλάχος : [ Η αγάπη μου δουλεύει σε Bar ... ]

Μια παράφωνη νύχτα
τα δόντια μου λύθηκαν :

H αγάπη μου δουλεύει σε Bar
σερβίρει ποτά σε ρεμάλια , χαφιέδες
και μπράβους .
Ο έρωτας μεροκάματο είναι
τα βράδια .
Τα πρωινά κοιμάται σε μονόκλινες
μοναξιές .
Αγάπη μου κοιμήσου
μέσα σε νοθευμένη
vodka και  whisky .
Το καρουμπαλάδικο σε πήγε
στ' αυτόφωρο .
Η αγάπη μου στο κρατητήριο
κι εγώ
σ' αίθουσα αναμονής ψυχοπαθών .


Ιούνιος 2000

Γιώργος Βλάχος

 δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . - 40 -

                                                                                                              

 

Κατασκευή Επωνύμων στη Λογοτεχνία

Σε ένα χαρακτηριστικό άρθρο του , ο αμερικανός συγγραφέας  Sloan Wilson

επισήμανε : << ΄Οταν ήμουν νέος , ο κόσμος ήταν γιομάτος από λογοτεχνικά

λιοντάρια . Ο Ουέλς , ο Μπερναρ Σω , ο Φώνκερ , ο Φίτζεραλντ , ο Σίνκλαιρ

Λούις ,και τόσοι άλλοι . Που είναι τα σημερινά λιοντάρια ; Δεν ακούγονται πια
εκείνοι οι δημιουργικοί βρυχηθμοί που τόσο μας γοήτευαν και μας δίδασκαν >> .
Μπαίνει έτσι ένα πρόβλημα μπροστά μας , που πρέπει να το δούμε και για τον
τόπο μας σε βάθος . Που είναι ο Καζαντζάκης , ο Σικελιανός , ο Καβάφης , ο Ελύ-
της , ο Παπαδιαμάντης ; Κάτι πρέπει να φταίει , γιατί ακόμα και οι νέοι που
μεγαλώνουν σε διαφορετικές συνθήκες από τους παλιότερους , όταν διαβάζουν
ένα βιβλίο << λιονταριού >> δείχνουν τον ενθουσιασμό τους και συγκρίνοντάς
το με κάποια σημερινά , αν δεν τα απορρίπτουν οπωσδήποτε , ( τα σημερινά )
τα βάζουν σε χαμηλότερη κλίμακα .
΄Ενας από τους λόγους που οι σημερινοί συγγραφείς δε δίνουν και μεγάλη σημασία
στην ποιότητα , είναι πως βλέπουν το βιβλίο σαν εμπόρευμα και όχι σαν αποτέλεσμα
ψυχικής ανάγκης , ή πρόθεσης να εκφράσουν την εποχή μας και τον άνθρωπο της
εποχής μας . Πολλοί αγοραστές του , το χρησιμοποιούν σαν ταυτότητα πνευματικού
ανθρώπου .
Σήμερα οι μεγάλοι και επώνυμοι δεν προβάλλονται εξαιτίας της αξίας των βιβλίων
τους , αλλά  κ α τ α σ κ ε υ ά ζ ο ν τ α ι . με βάση τους εμπορικούς κανόνες της αγο-
ράς . Οι δημόσιες σχέσεις παίζουν το ρόλο τους . Οι κριτικοί συχνά υπογράφουν
κριτικές που τους δίνουν έτοιμες οι εκδότες ή και οι ίδιοι οι συγγραφείς . Αντί φυ-
σικά κάποιας αμοιβής . Πουλάνε δηλσδή το ονομά τους κι όχι τη κριτική τους σκέψη .
Γι 'αυτό και δεν υπάρχουν κριτικοί , αλλά παρείσακτοι στο χώρο της Κριτικής .
Τα ΜΜΕ συντελούν κι αυτά στην κατασκευή των επώνυμων . Η τηλεόραση και το
ραδιόφωνο φιλοξενούν συγγραφείς κατόπιν εντολής των ιδιοκτητών τους ή παράκλη-
σης  των εκδοτών που σχεδόν πάντα εκφράζεται ποικιλότροπα .
Υπάρχει δηλαδή μια πολυπρόσωπη πνευματική μαφία που αποφασίζει ποιος θα
προβληθεί , ποιος θα προτιμηθεί ( ανάλογα με τον εκδότη του ) ποιος θα βραβευτεί ,
ποιος θα συνταξιοδοτηθεί . Και τελικά ποιος θα προτιμηθεί για την αγορά του βιβλίου
του από δημόσιους ή ιδιωτικούς Οργανισμούς .
Οι κινηματογραφιστές ξέροντας αυτήν την αναντιστοιχία ποιότητας και προβολής ως
προς τα βιβλία προτιμούν τα προτότυπα σενάρια για τη συγγραφή των οποίων δίνουν κι
αυτοί κάποιες προτιμήσεις σκηνών και μηνυμάτων . Παλιότερα μεταφορές μυθιστορη-
μάτων στον κινηματογράφο έκαναν μεγάλες επιτυχίες ακόμα και διεθνείς όπως ο
<< Ζορμπάς >> του Καζαντζάκη , το << Ζ >> του Βασιλικού και άλλα . Αυτά είχαν μια
λογική σειρά , μια υπόθεση που ξετυλίγονταν μέσα στα πλαίσια των ανθρώπινων
δυνατοτήτων , των κοινωνικών διεργασιών και επιδιώξεων . ( Τα κείμενα φανταστικής
 λογοτεχνίας αποτελούν ξεχωριστό είδος γραφής στην Ιστορία της Λογοτεχνίας ) .
Πέρα από όλα αυτά και από το ότι οι σημερρινοί επώνυμοι πήραν τη θέση τους κάπως
ανώμαλα  , υπάρχει και το κλίμα της εποχής  μας που τους σπρώχνει όλους σ'αυτήν την
πνευματική ανευθυνότητα . Ζούμε σε μια σ΄γχυση , μέσα στην οποία πολλά πράγματα
αντιστρέφονται και διαστρέφονται . Η αλήθεια με το ψέμα , ο πόλεμος με την ειρήνη ,
η εκμετάλεύση με τον ανθρωπισμό . Πολλοί λογοτέχνες αντί να επιδιώξουν το  φω-
τισμό αυτώ των κοινωνικών προτιμούν την αποφυγή . Αυτοί είναι που κάνουν χρυσές
δουλειές γιατί σε τελευταία ανάλυση υπηρετούν το κατεστημένο . Είναι τα καλά
παιδιά των κρατούντων . Οι άλλοι προσπαθούν να πουν στην ουσία και να ερμηνεύσουν
τα γεγονότα , βρίσκουν πολλές και ποικίλες δυσκολίες .
΄Εναν καιρό μάλιστα θεωρούνταν ανατροπείς του καθεστώτος και απολάμβαναν αστυνομικών
 και άλλων περιποιήσεων , δεδομένου ότι επικρατούσε η άποψη , που υιοθετήθηκε από το
Κοινοβούλιό μας  πως η << σκέψις είναι πράξις >> .
΄Ετσι για να ξεφύγουμε από τους κοινωνικούς προβληματισμούς , περάσαμε στη << σεξουαλική
επανάσταση >> που επηρέασε πολλούς κυρίως πεζογράφους που ανακαλύπτανε του κόσμου
τις ανωμαλίες με τις παράλληλες ψυχικές καταστάσεις και λειτουργίες . Εκεί που οργίαζε
ακόμα και η φαντασία .
Η αλήθεια είναι ( αν θέλουμε να βρούμε μια εξήγηση ) πως πολλοί άνθρωποι ζουν κάτω
από διαφορετικούς κοινωνικούς κανόνες , που αλλάζουν κάθε τόσο . Τα γεγονότα συχνά
ξεπερνούν τα έργα εκείνων των συγγραφέων που << είδαν >> μια μονάχα άποψη ζωής
ή ανθρώπινου χαρακτήρα . Οι αληθινά μεγάλοι συγγραφείς , τα << λιοντάρια >> έγραφαν
για όλους και για όλα μέσα από μια πολυμέρεια . Βασάνιζαν τα κείμενά τους , γιατί ήξεραν
πως θα μετρήσει η ποιότητα κι όχι οι δημόσιες σχέσεις , τα κυκλώματα και η καπατσοσύνη
των εκδοτών . Κι αν θέλαμε να απαντήσουμε στο ερώτημα του αμερικανού συγγραφέα :
<< Γιατί χάθηκαν τα λογοτεχνικά λιοντάρια >> κατασκευάζονται ανάλογα με τους κανόνες 
της αγοράς και η κατασκευή τους δεν προωθεί τη λογοτεχνία , αλλά τα συμφέροντα ενός
πολυπρόσωπου κατεστημένου εμπορικού αλλά και πολιτικού .

Είμαι ποιητής και μάγκας 
δε είμαι μέλος της ποιητικής ...παράγκας .

Διογένης Γαλήνης 
( ανέκδοτο )


Διανοούμενοι του καμπινέ
οδηγούνε τη κούρσα .

Γιώργος Βλάχος
( από το :δεν έχω visa για την ελευθερία )

Θωμάς Γκόρπας για τον Σεφέρη

Ο Σεφέρης επιτέλους πέθανε οριστικά
 

'' στο φερετρό του ακούμπησε '' η Ελλάδα
 

αυτός που ακούμπαγε κανείς δε λέει ...

Θωμάς Γκόρπας

από το '' Πανόραμα '' 

Μιχάλης Κατσαρός για τον Γιώργο Σεφέρη

[΄Οταν ...]

σ . - 57 -

 ΄Οταν

κάποτε

βρέθηκα

στη

Βουλή

των

πολυεθνικών

εταιρειών

και

με

ρώτησαν

ποιος

είμαι

είπα :

Είμαι ο Κόκκινος Βούδας

Είμαι η Μουσουλμάνα νύχτα

Είμαι η Αγία Τράπεζα .

Γιώργος Βλάχος

δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . - 40 -

 

Γιώργος Βλάχος : [ Με το στίχο τσεκούρι ...]

Με το στίχο τσεκούρι

κόβω τον ουρανό στα τέσσερα.

Καίω τη γενειάδα του

Σολζενίτσιν στον κάμπο

της τέχνης.

Με το δρεπάνι έρωτα θερίζω

τα γκουλάνγκ και τις σοδειές

κλασικών δημιουργών.

1961 χτες

Η Σβετλάνα Αλεξάνδροβνα

γεννήθηκε στον πάγο.

Χτενίστηκε η στέπα

Λούστηκε ο άνεμος κόκκινη βροχή

Ο ήλιος είχε πράσινα μάτια

Κίτρινα πάρκα τραγούδησαν

Οι βράχοι ανάσαναν.

Ο πάγος βούρκωσε

Δάκρυσε και ο Βόλγας

με τα κόκκινα μάτια

των ψαριών του.

Τα βράδια παίζουν βιολί

με τη χορωδία των άστρων

πάνω στα μαλλιά του Μαγιακόβσκι.

Η τρέλα πήρε το δρόμο του Εμιγκρέ.

Σήμερα 2001 λεωφόροι

οδηγούν τη Σβετλάνα Αλεξάνδροβνα

στο ορθόδοξο ψυχιατρείο

'' η Ελλάς '' .

27-11-2000
 

Επίσης το ποίημα είναι δημοσιευμένο εδώ : genesis.ee.auth.gr/dimakis/Pneymzoi
 

και εδώ : poemhunter.

[ ΄Οταν κάποτε ]

΄Οταν κάποτε αποδημήσω εις Κύριον

το τριαντάφυλλο-γη θα τραγουδάει

τη χαμένη του Διεθνή.

Εκατομμύρια ΄Αγιοι Εμιγκρέδες θα τραγουδάνε

τη χαμένη τους Διεθνή.

Εκατομμύρια δάκρυα-στίχοι θα τραγουδάνε

τη χαμένη τους Διεθνή.

Κι ο ποιητής με τη γλώσσα -Σειρήνα θα καλεί

εκατομμύρια ΄Αγιες πόρνες να ραίνουν το

σώμα-ποίημα με ανθόστιχους

για τη χαμένη τους Διεθνή.

19-20.9.2000

δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . - 43 -

Λιλή Ζωγράφου

τί

απόγινε

ΚΕΙΝΟΣ

πού ήρθε

νά βάλει

φωτιά

Στα τελευταία σαράντα χρόνια εξοντώθηκαν τέσσερις - πέντε

μεγάλες μορφές παγκόσμιας ακτινοβολίας . Το σύστημα λει -

τουργεί άψογα . Τίποτα δεν άλλαξε τώρα και χιλιετηρίδες εκ-

τός από τα όπλα της εξόντοσης που τελειοποιήθηκαν σε αν -

τίθεση με τα προσχήματα που εξευτελίστηκαν . Ανάμεσα στ '

άλλα προνόμιά της η ΄Αρχουσα Τάξη διατηρεί σαν αναμφισβή -

τητο προορισμό της τη διαφύλαξη της ορθής Πίστης και του

Θεού . Γεγονός που μ'έκανε όλο κι επιφυλακτικότερη στον
μεγάλο θρήνο και σπαραγμό της για την απώλεια του Χρι -
στού . Υπερβολές και αφέλειες που , ξεκινώντας από τη γε -
νοκτονία του κακού Ηρώδη , περνούσαν στη δίωξη για να κα -
ταλήξουν στη μετά τη σταύρωση αποθέωση του Χριστού , με
γέμιζαν υποψία . ΄Οχι για το δικό του πρόσωπο , αλλά για
τους ανθρώπους . Τελικά κατάληξα στην πεποίθηση , πως ο
χριστιανικός μύθος τέτοιος που μας παραδόθηκε πλαστογρα -
φούσε την αλήθεια για να καλύψει την ενοχή της η ανθρω -
πότητα . Η ΄Αρχουσα Τάξη  από γενιά σε γενιά κι από αιώνα
σε αιώνα παραδίδει στους διαδόχους της τα μυστικά των με -
θόδων της για την έγκαιρη διάγνωση και την εξόντωση εκεί -
νων που θα τολμήσουν εν ονόματι της Δικαιοσύνης να κλονί -
σουν τη θέση της από την κορφή της πυραμίδας . Η ζων -
τανή Ιστορία αδυσώπητη δικαίωσε την ενόχληση πού 'νιωθα
από μικρό παιδί για τις γλυκερότητες και τις υπερβολές των
θρησκευτικών διδαγμάτων , των Γραφών , και της χριστιανικής
παράδοσης γενικά που ερχόταν σε μεγάλη αντίθεση με την 
εικόνα της κοινωνίας  που ανακάλυπτα . Η ιδέα τούτου του
έργου συμβίωσε μαζί μου εννιά ολόκληρα χρόνια και εμ συν -
ντρόφευε βασανίζοντάς με . Αλλά αν η γέννησή της προκλή -
θηκε από την ανακοίνωση άγγλου αναισθησιολόγου σε επι -
στημονικό συνέδριο στα 1963 , σχετικά με την τεχνική ή φυ -
σική απώλεια των αισθήσεων και τις έρευνές του γύρω από
το θάνατο του Χριστού , τώρα πια καταλαβαίνω πως η ιδέα
συνηπήρχε και μεγάλωσε ουσιαστικά μαζί μου . Καθώς και η
πεποίθηση πως ο άνθρωποοος είναι μεγαλύτερος από τον Δη -
μιουργό του , αν και καλά θέλουμε ένα Θεό -Δημιουργό . Για -
τι στο δημιούργημα περιέχεται εν δυνάμει ο Δημιουργός .

Κούρος 1972
 τεύχος  9

 

Επιστολή του Λεωνίδα Χρηστάκη στους αναγνώστες του κούρου .

Κ ο ύ ρ ο ς

Μηνιαία   Εκδοση   Τέχνης

ΕΚΔΟΤΗΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ : ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ

Υπεύθυνος  Συμφ . τώ Νόμω

Λεωνίδας  Χρηστάκης

Ηλιάδος  10 Παγκράτι . -

ΠΩΣ    ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ    ΕΝΑΣ    ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

ΠΩΣ   ΒΙΔΩΝΕΤΑΙ   ΕΝΑΣ  ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗΣ

 
Οι   γραμμές   αυτές   δεν   απευθύνουν   μομφή   σε   κανέναν

Ο '' Κούρος '' ζημιώνει όσο κοστίζει . Αυτό κάνει την εκδοσή του

προβληματική . Θα μου πείτε -δεν πουλάει τεύχη ; - δεν έχει συν-

δρομητές ; Απαντώ έχει συνδρομητές και πουλάει , μέσο όρο , σε

κάθε τεύχος έως 1300 αντίτυπα και έχει μέχρι τις 25 Αυγούσ-

του 110 συνδρομητές . Κυκλοφορεί σε 2000 αντίτυπα ο κάθε ΚΟΥ-

ΡΟΣ . ΄Ομως για να παραχθή κάθε τεύχος σε όφσετ στοιχίζει σε

χρήματα 7.200  δραχμές για κάθε 24 σελίδες . Στοιχίζει , σε προ

σωπική  εργασία 25 ώρες την βδομάδα . ΄Εχει και γενικά έξοδα το

μήνα έως 1.500  δραχμές , ταχυδρομικά , φάκελλα κ .λ .π .-

΄Εχει έσοδα όμως από καταχωρήσεις διαφημίσεων που είναι περί-
που 6.000 κατά τεύχος . Δίνει όμως σε κάθε φορέα πωλήσεων 33 -
40 % από την ονομαστική αξία κάθε τεύχους . Παρ 'όλα αυτά στον
ψυχρό ισολογισμό των τριών πρώτων τευχών ο Κούρος , σαν επιχεί-
ρηση , με τα δούνε -λαβείν του έ χ ε ι   π α θ η τ ι κ ό που συνο-
ψίζεται σε 2.000 με 2.500 δραχμ . το τεύχος .-

Ο '' Κούρος ''  δ ε ν χρηματοδοτείται από κανένα ιδιώτη ή οργα-
νισμό . Ο Κώστας Κινδύνης που συνέβαλε στον πρώτο Κούρο , παραι-
τήθηκε πριν την εκδοσή του δεύτέρου .
Ο Ν ίκος Παπαδάκης , του ΚΤΕ , που ενδιαφέρθηκε για τον Κούρο δά-
νεισε 10.000 δραχμές έναντι διαφημίσεως . Ουδείς είναι σε θέση
να πει ότι για να δημοσιευθεί εργασία του πλήρωσε . Μάλιστα από
τους 55 έλληνες που δημοσιευτηκε εργασία τους στους τρεις Κού-
ρους είναι ζήτημα εάν οι 15 έχουν γραφεί συνδρομητές .-

Ο Κούρος συνεχίζει την εκδοσή του για να κατασκευασθούν ανα-
γνώστες και για να βιδωθούν περίπου 300 συνδρομητές . Το όφελος
είναι πάνω στην δεκαετία που πέρασε . Το 1959-61 ο Κούρος εκεί-
νης της περιόδου πουλούσε 60-70 αντίτυπα , το τεύχος , κι είχε 45
συνδρομητές . Δυο χρόνια αργότερα " ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ '' πουλούσε
90 Αντίτυπα ενώ η εφημεριδούλα '' ΤΕΧΝΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ '' αγοραζόταν
από 55 ανθρώπους .-

Σήμερα -δέκα χρόνια αργότερα- μειώθηκε η τάση '' των φίλωων που
 θέλουν να βοηθήσουν '' ... και ο καθένας πήρε την ευθύνη του '' και
είναι αρχηγός σε τούτο το παχνίδι '' . Ο Κούρος μπορούμε να πού-
με ότι ενηλικιώθηκε και μαζί μ'αυτόν και ο εκδότης του . Αναγ-
νώστες του μια γενιά νεώτερη και νεώτατη . Η νίκη είναι μεγάλη .
Πουλάμε ένα περιοδικό που όλη η ύλη του δεεν οδηγεί πουθενά .
Δεν ακολουθεί καμμιά συγκεκριμμένη πολιτική , δεν είναι φορέας
ιδεών και προβληματισμού , δεν εκφράζει το κατεστημένο στην τε-
χνη και κυρίως δεν υπόσχεται ότι θα συνεχιστεί . Οι δε αναγνώσ-
τες του δεν είναι '' λάθος '' . Δεν παγιδεύονται όταν τον αγοράζουν .

Ο Κούρος , λοιπόν ζημιώνει όσο κοστίζει ...

Κούρος 1971

Το εξώφυλλο : Κεφάλι του Κούρου των Αντικυθήρων .
Φώτο-μασκάρεμα : Σωτήρη Λελούδα . -

Σημείωση Estrecho : Ο κούρος έκφραζε το κατεστημένο και μάλιστα το έκτισε
επομένως αυτό ότι , ο κούρος δεν εκφράζει το κατεστημένο , δεν ισχύει  .