Κώστας Ριτσώνης : Μεταφράσεις

Denise Jallais

( 1932 )

 Το σώμα μου μέσα στα μάτια σου

ανάβει πράσινα μικρά στιλέτα

Αγαπάς τα μαλλιά και τις γάμπες μου

την καρδιά και το στόμα μου

΄Ομως εγώ δε θέλω πια να μ' αγαπάς

*

Σ' αγαπώ για όλες τις  συμφορές που μου πετάς

Για τις μέρες που είναι σκληρές και γκρίζες

σα χωριάτικο ψωμί

Και πλέκω μαζί τους το σπίτι , την καρδιά

και το κορμί μου

*

Σαν ένα μικρό γινωμένο ροδάκινο

θα πέσεις μέσα στη ζωή μου

Και θα σε μαζέψω με φροντίδα

*

Διαύγεια

΄Οταν την καρδιά μου πελεκάς

πονώ τόσο πολύ

που θα μπορούσα χωρίς να το καταλάβω

μέχρι τη θάλασσα να τρέξω

Κι εκεί με ησυχία να πεθάνω

όπως ένα κοχύλι

Παιχνίδι

΄Ηπια μαζί σου

ένα ποτήρι

ανοιξιάτικο κρασί

έχεις ακόμα

γύρη στο μαγουλό σου

και μια λιμπελούλα

μες στην τσέπη 

Σύγχρονη Γαλλίδα ποιήτρια από τη Βρετάνη . Η Ντενίζ Ζαγιέ κινήθη -

κε στους αντίποδες του υπερρεαλισμού . ΄Εγραψε ποιήματα χαμηλό -

φωνα για τον έρωτα και για την καθημερινή ζωή .

Robert Desnos

( 1900 - 1945 )

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ

Σ' έχω τόσο πολύ ονειρευτεί ,

΄Εχω τόσο πολύ βαδίσει , τόσο πολύ μιλήσει ,

Τόσο πολύ αγαπήσει τη σκιά σου ,

Που δε μου μένει πια τίποτε από σένα .

Μου μένει να είμαι η σκιά μες στις σκιές

Να είμαι εκατό φορές πιο σκιά κι απ' τη σκιά

Να είμαι η σκιά που θα έρθει και θα ξανάρθει

μέσα στην ηλιοφώτιστη ζωή

ΜΕΡΜΗΓΚΙ

΄Ενα μερμήγκι δεκαοχτώ μέτρα

είχε καπέλο πάνω στο κεφάλι

- μα δεν υπάρχει ... δεν υπάρχει

΄Ενα μερμήγκι τσουλούσε ένα κάρο

γεμάτο πιγκουίνους και παπάκια

- μα δεν υπάρχει τέτοιο δεν υπάρχει

΄Ενα μερμήγκι μιλούσε ελληνικά

μιλούσε γαλλικά και γιαπωνέζικα

- μα δεν υπάρχει αυτό δεν υπάρχει

Α!... και γιατί όχι ; και γιατί όχι

___________

Ανακαλύπτοντας την αυτόματη γραφή οι υπερρεαλιστές για να την 

προκαλέσουν κατέφευγαν συχνά σε << ειδικούς >> και τους υπνώτιζαν .

Μετά από αυτές τις συνεδριάσεις υπνωτιστικού ύπνου διηγιόντου -

σαν μεταξύ τους τις << εμπειρίες >> τους και ξεσπούσαν στα γραφτά

τους... Από τους πρώτους στο κίνημα ( 1922 ) ο Ρομπέρ Ντεζνό μιλά

συχνά για σκιές και για φαντάσματα γυναικών Στην ποίοηση του που

μοιάζει με καταγραφή ονείρων ( ο ίδιος είχε εργαστεί και σαν μέντι - 

ουμ ) η πίκρα του έρωτα και της μοναξιάς εμφανίζεται συνήθως σε

μεγάλα πεζά ποιήματα αλλού ατόφια υπερρεαλιστικά κι αλλού σα

λαϊκά παραμύθια Οι εμπειρίες του από τα όνειρα , που κατέγραφε

από μικρό παιδί , μπολιάζονται και με λαϊκές κουβέντες ή λογοπαί -

γνια που άκουγε στη λαχαναγορά του Παρισιού όπου πέρασε τα

παιδικά του χρόνια .

Βασικό του βιβλίο είναι το ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΓΑΘΑ που περιέχει

τα καλλίτερα ποιήματα της φλογερής νεότητάς του ( γεμάτη  πάθος ,

δημοσιεύσεις , μανιφέστα και έριδες ) . Αποχώρησε από τον υπερρεα -

λισμό το 1930 . ΄Ελαβε μέρος στην αντίσταση κατά των Γερμανών και

πέθανε από κακουχίες το 1945 στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως της 

Τερεζίνας .

Pierre Reverdy

( 1889 - 1960 )

ΑΠΕΝΑΝΤΙ

Στην άκρη της στέγης

Μεσημέρι

Τρεις σταγόνες νερού

Κρέμονται στην υδρορροή

Τρία αστέρια

Διαμάντια

Και τα λαμπερά σου  μάτια

Που κοιτάζουν τον ήλιο

Πίσω απ' τα τζάμια

΄Ενα σύννεφο χορεύει

ΟΙ ΣΧΙΣΤΟΛΙΘΟΙ ΤΗΣ ΣΤΕΓΗΣ

Σε κάθε σχιστόλιθο

που γλιστρούσε στη στέγη

Είχαμε

Γράψει ένα ποίημα

Η υδρορροή ήταν στολισμένη με διαμάντια

Και τα πουλιά τα έπιναν

*

Δεν μπορώ να σταματήσω να το λέω ότι η ποίηση

υπάρχει μέσα στον άνθρωπο , μέσα στο αποτέλεσμα της

επαφής του με τα γεγονότα , με τα πράγματα . Αυτός

που δεν το έχει μέσα του απέξω ποτέ δεν θα το δεχτεί

και ακόμα το πιο ωραίο ποίημα του κόσμου που έφερε

κάποιος άλλος  , ένας ποιητής , δεν θα αναβλύσει μέσα του

γιατί το σπέρμα της γονιμοποίησης εκεί δεν υπάρχει .

*

Η τέχνη και η ποίηση δεν είναι εδώ παρά για να δα -

νείσουν στη φύση αυτό που εκείνη δεν μπορεί να φτιάξει

μόνη της . 


Με υπερρεαλιστικές κλωστές υφαίνει τα τοπία του ο ΠΙΕΡ ΡΕΒΕΡ-
ΝΤΙ . ΄Ομως το αποτέλεσμα είναι σχεδόν σαφές ... Κι αυτός σαν ένα
ρυάκι από ποιητική λάβα , ζούσε μοναχικά μέσα σε ένα κόσμο κατά
τη γνώμη του ασαφή . Εκτός από τον έρωτα που τον εμπνέει και τον
απελπίζει έχει για μόνη του παρηγοριά τη ζεστασιά του ποιήματος .
Μια ασταμάτητη έμπνευση τον χαρακτηρίζει που αντανακλά τους
λογισμούς του για τον θάνατο και τη ζωή . Λεγόταν γι' αυτόν πως ήταν
γεμάτος μονιμότητα και καρτερία , μεμψιμοιρία και ζεστασιά , φιλία
και επιφύλαξη . Λεγόταν πως ήταν ( σαν παιδί του υπερρεαλισμού )
άγριος και θυμωμένος κι ότι είχε  μέσα του αίμα ταυρομάχου .

Θεώνη Ταμπάκη

ΑΝΙΕΡΑΙ  ΑΠΑΞ

Σχέδιο : Θεώνη Ταμπάκη

Ατίμασα άπειρες αμυχές .

Αμέλησα ανηλεώς άφατες απολήξεις .

Αθέτησα αμόλυντες απαριθμήσεις .

Αντιπαρέβαλα αυταπόδειχτα ανοσιουργήματα .

΄Αρα αποφαίνομαι :

Αν αποσκιρτήσω , αφαιμάξτε αιγοπρόβατα .

Αν αντιμεταθέσω αριθμούς , ανανεωθείτε .

Αν αγιοποιηθώ , αφορίστε αλλήλους .

Αν αρνηθώ ανέσεις , αφοδεύστε αβίαστα .

Περιοδικό Κλήδονας , Φεβρουάριος 2009 τεύχος 3

Σόνια Ζαχαράτου

Madre Dolorosa

- Ο ΕΡΩΤΑΣ -

Πλησιάζει ... πλησιάζει ...

Πλησιάζει κι άλλο ,

Πλησιάζει κι άλλο , κι άλλο ,

΄Οσο γίνεται περισσότερο κι άλλο ,

΄Οσο γίνεται και πιο κοντά ,

Πλησιάζει προσεκτικά για να μην ,

Προσεκτικά για να μην σκοντάψει ,

Η παντόφλα του να μην ,

- Η δεξιά παντόφλα που συνήθως - ,

Να μη σκοντάψει και όλα ματαιωθούν ,

Και δεν γίνουν όπως πρέπει ,

Και δεν γίνουν ξανά από την αρχή ,

Και δεν γίνουν όπως πάντα ,

΄Οπως πάντα το ίδιο πάντα ίδιο ,

Το ίδιο ίδιο κι ωστόσο διαφορετικό ,

Και μείνουν αδιευκρίνιστα τα αναπάντητα ερωτήματα ,

Και μείνουν αναπάντητα τα αναπάντητα ερωτήματα , 

Και παραμείνουν στη σιωπή .

*

Είχε πει εκείνη , τη στιγμή εκείνη :

' Με χτυπά ο ήλιος στα μάτια και δακρύζω ' ,

Αλλά , δεν πήγε λίγο πιο εκεί , λίγο παραπέρα ,

για να μη χτυπά ο ήλιος στα μάτια και δακρύζει

και που , τόσους χρόνους τώρα , τη χτυπά

από το παράθυρο ο ήλιος στα μάτια ,

Είχε πει αυτό για τον ήλιο στα μάτια της ,

Αποτυπωμένο στα φωτογραφημένα χείλη της είναι ,

Το βλέπει , το ακούει ,

Το είχε προφέρει σαν μία μακρόσυρτη άτονη λέξη

' μεχτυπαοηλιοςσταματιακαιδακρυζω ' ,

Σαν για να κάνουν πιο γρήγορα ,

Σαν γιατί είχε κουραστεί ,

Σαν για να επιστρέψουν ,
Σαν γιατί κρύωνε ,
Σαν ,
Όχι , δηλαδή , για να δείξει πιο όμορφη στα δικά του μάτια
ή στη φωτογραφία που θα την αποθανάτιζε ,
΄Οχι , όχι ,
Αυτό θα το ένιωθε αμέσως και δεν θα είχε δώσει
τόσο από τη ζωή του σε οκτώ λέξεις ,
Ναι , θα το είχε νιώσει αυτό ,
Αλλά επειδή κάτι άλλο εννοούσε λέγοντας
' με χτυπά ο ήλιος στα μάτια και δακρύζω '
 Κάτι άλλο ,
Κάτι άλλο που χρόνια τώρα ψάχνει ,
Κάτι που τότε δείλιασε και δεν ρώτησε ,
Κάτι που ποτέ δεν έμαθε αφού δεν ρώτησε ,
Κάτι που ποτέ δεν του δόθηκε δεύτερη ευκαιρία να ρωτήσει ,
Κάτι που δεν ,
Μάλλον σάστισε ,
Μάλλον αισθάνθηκε μετέωρος ,
΄Ενας ίλλιγγος , μια ζάλη , μια σκοτοδίνη ,
Και αυτοστιγμεί ,
Ν' αναβάλει την ερώτηση ,
Να την ξεχάσει ,
Να μην ακούσει την απάντηση ,
Να μην αδράξει η αντάρα , το πανδαιμόνιο ,
ο ορυμαγδός ,
Να ξεφύγει ,
Να μην ,
Δεν θυμάται άλλωστε ούτε και τον ήλιο που την έκανε
να δακρύσει ή που εκείνη νόμισε ή που προφασίστηκε ,
Γιατί δεν είχε ήλιο ,
Σούρουπο πάντα θυμάται , δεν θυμάται ήλιο
- Καθόλου μάλιστα - ,
Σούρουπο σταχτί , συννεφιασμένο
- Αποτυπωμένο κι αυτό - ,
΄Ισως και ψιλόβροχο ,
Αδιόρατο ψιλόβροχο ,
΄Ισως ,
Θρυμματισμένες σταγόνες .
΄Ισως ,


*

Εκείνη ήταν για εκείνον παντού ,
Εκείνη σε ολόκληρο το συννεφιασμένο τοπίο ,
Εκείνη σε ολόκληρο το μέσα των ματιών του ,
Σε ολόκληρο το μέσα της σαρκός του ,
Σε ολόκληρο το μέσα των αισθήσεών του
και του μέλλοντός του ,
Εκείνη ,
Ο έρωτας ,
Εκείνη ,
Εμβληματική ,
Ακατανίκητη ,
Αναντικατάστατη ,

Εκείνη ,
Εκείνος ,


*

Από τη μια στιγμή στην άλλη ,
Παρακρούσεις ,
Αντιλαλήματα ,
΄Αλφα στερητικά ,
Σιωπή ,
Αλαλία ,
Συντριβή ,
Βουητό στ' αυτιά ,
Ωιμέ !
Κατάπιε τον , Γαία !
Ωιμέ ! Τι άλλο απομένει ;
Κατάπιε τον !
Οιωνοί προϋπήρξαν , ναι ,
Η επιβεβαίωση τώρα ,
Η επιβεβαίωση ,

Παναγιά Παρθένα , Madre Dolorosa , Sacra Sapienza ,
Ναι ,
Τους αψήφησε ,
Ανυπάκουος ,
Ανευλόγητος ,
Ανίερος ,
Αμαρτωλός
Αβυσσώδης ,
Αίρων μόνος πλέον το σαρκίο του ,
Ποτέ πλέον όπως έως τότε ,
Οιωνοί ,
Ξεματιάσματα ,
Φυλαχτά ,
Ξόμπλια ,
Παρακλήσεις ,
Ταξίματα ,

*

΄Οταν πλέον όλα από τον πλανήτη θα έχουν εξαφανισθεί ,
Ακόμα και τότε ,
Τότε ,
Στην άβυσσο του μέλλοντος ,
Στον ίλλιγγο του χάους ,
Η φωτογραφία θα μείνει , θα μείνει , θα μείνει ,
Θ' αναμετρηθεί με τους γαλαξίες για να μείνει ,
Για να γίνει νέος ουρανός ,
Νέος απαστράπτων ουρανός ,
Να γίνει ουρανός αλλόφρων ,
Αλλόφρων , αλλόφρων ουρανός ,
Θα φροντίσει να γίνει ουρανός ,
Σκέπη της ανθροπότητας ,
 Συμπαντικό Μουσείο ΄Ερωτος
Ουρανός ,
Και κανείς δεν θα την ξεχάσει ,
Κανείς ,
Σίγουρα ,
Εκείνη ,
Κανείς ποτέ ,
Εκείνη ,
Ποτέ ,
Ποτέ ,
Ποτέ ,


*

Χώμα κατεβάζουν οι χαράδρες του ,
Κρημνώδεις , άγονες , σκοτεινές ,
και τα μάτια του παίρνουν να δακρύζουν ,


*

Καθημερινή εκταφή ,
Τον διασκεδάζει ο θάνατος ,
Χαμογελά ,
΄Εχει υπερβεί τα του θανάτου ,
Χαμογελά ,


*

Τα καρφιά ,
Τα ελατήρια ,
Τα παλιωμένα ξύλα ,
Το τρίξιμο ,
Αυτά , ναι , σίγουρα , τον ταλαιπωρούν , τον θυμώνουν ,
Το ξέρει ,
Όλα αυτά , ναι , το ξέρει ,
Αυτά του χαλάνε τη διάθεση και το σούρουπο και
τη νύχτα που έρχεται και τη ζωή του ολόκληρη ,
Αυτά τον θυμώνουν ,
Αυτά του πονάνε σάρκα και οστά ,
Αυτά του τρυπούν το κεφάλι , του βασανίζουν το μυαλό ,
του αδειάζουν τη σκέψη , του αρπάζουν τα μάτια ,
του καίνε το σώμα , του πυρπολούν τα σωθικά ,
του ακυρώνουν τη ζωή ,
Αυτά φταίνε ,
τα καρφιά φταίνε ,
Τα ελατήρια φταίνε ,
Τα παλιόξυλα φταίνε ,
Αυτά φταίνε ,
Αυτά φταίνε ,
Πολυκαιρισμένα ,
Σκοροφαγωμένα ,
Ξεχαρβαλωμένα ,
Αποσυνδεμένα ,


Αυτά Φταίνε .
Αυτά φταίνε .
Αυτά φταίνε .

Φωτ : Γιάννης Ριζομάρκος

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ

Πανσέληνος παρά κάτι ,
ποιητικά πεζογραφήματα , εκδ . Αστάρτη , 1998 .

Τρεις νύχτες του Αυγούστου ( και μία μέρα ) ,
ψυχολογικό θρίλερ , εκδ . Ελληνικά Γράμματα , 2009 .

Ρόδινη Στάχτη - Μαρία Θηρεσία Καρλότα ,
ιστορικό αφήγημα , εκδ . Εξάντας , 2011 .

Ο εχθρός μου , θεατρικό , εκδ . Μπαρτζουλιάνος 2012 .

Συμμετοχή στη συλλογική έκδοση
Μάρμαρα του Παρθενώνα :
η ιστορία μιας κλοπής ή η κλοπή της ιστορίας
της Assocacion Cultural Hellenica Νόστος Αργεντινής
με το διήγημα << Το πένθος της σελήνης >> , 2011
( β' βραβείο διηγήματος για την ελληνική γλώσσα ) .

Shostakovich/11th Symphony + Anti-Soviet Rebellions ( part 1,2,3 )

Ανδρέας Εμπειρίκος

ΟΙ ΧΑΡΤΑΕΤΟΙ

Σε ωρισμένους τόπους ονομάζουν τα χέρια χέρες. Στα Ακρο-

κεραύνια πετούν γυπαετοί. Στις πανωσιές σουρώνει η θάλασ-

σα και αναγαλλιάζει. Στις ανοικτές πλατείες τα παιδιά πε-

τούν τον Μάρτη χρωματιστούς αετούς από χαρτί .
Κόκκινοι, πράσινοι, κίτρινοι και κάποτε γαλάζιοι , οι

 χάρτινοι αετοί λυσίκομοι και με μακριές ουρές , πετούν επάνω

 από την πόλι , όπως επάνω

 από την φτέρη των υψηλών βουνών οι αετοί .
Εκστατικά υψώνουν τα παιδιά τα χέρια. Δείχνουν τους

 χάρτινους κομήτες με τις μακρυές ουρές. Ουράνιοι δράκοι 

πιο ψηλά τα αεροπλάνα, βροντούν και γράφουν στο στερέω-

μα με άσπρους καπνούς τις λέξεις:
ΚΑΛΑ ΛΕΟΝΑ ΝΟΛΑ ΠΥ.
 

Είναι η ώρα κάτασπρη· η έκστασις γαλάζια. Η πόλις

 αχνίζει από ηδονή. Κουνούν τις χέρες τα παιδιά και, ακόμα , 

από τα στόματά των πηδούν σαν πίδακες οι λέξεις:
ΚΑΛΑ ΛΕΟΝΑ ΝΟΛΑ ΠΥ.

Γλυφάδα , 9. 7. 1960 

Тара́с Григо́рович Шевче́нко

Taras Hryhorovych Shevchenko

Ο μεγαλύτερος ποιητής της Ουκρανίας ( 1814 - 1861 ) .
Ο Πλεχάνωφ έγραψε γι' αυτόν ότι συγκαταλέγεται στους
<< μεγάλους ποιητές της παγκόσμιας λογοτεχνίας >> .
Διατέλεσε δουλοπάρικος , αλλά χάρη στις ενέργειες πολλών
διανοουμένων και καλλιτεχνών εξαγοράστηκε η λευτεριά του
και μπόρεσε έτσι να συνεχίσει να γράφει ελεύθερος .
Ο τσάρος όμως Νικόλαος , που ενοχλήθηκε  από τον φιλε -
λευθερισμό των κειμένων του , του απαγόρεψε να γράφει και
τελικά τον φυλάκισε .
΄Επειτα από πολύχρονη κάθειρξη , αφέθηκε ελευθερος , αλλ' 
οι κακουχίες τον οδήγησαν στο θάνατο .
Ο ποιητής , - που ήταν παράλληλα και ζωγράφος , - τιμάται
σήμερα ως ένας από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης και στη
Σοβιετική ΄Ενωση υπάρχουν ανδριάντες του σε όλες τις μεγάλες
πόλεις .


ΦΙΛΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ

στους νεκρούς , τους ζωντανούς και τους αγέννητους
συμπατιώτες μου στην Ουκρανία κι έξω απ' την Ουκρανία .



απόσπασμα

Στον κόσμο όλο δεν θα βρεις μιαν άλλη Ουκρανία
κι ούτε του Δνείπερου θα δεις το λατρευτό ποτάμι .
Κι όμως εσείς στις ξενητειές τραβάτε αγγομαχώντας
κι αποζητάτε , ως νά τανε της ξενητειάς βρεσίμια !
τη λευτεριά , την προκοπή και την αδελφοσύνη .
Τά χετε εδώ ! Στον τόπο σας , στην όμορφη Ουκρανία ,
κι απ' όλα αυτά τα ξενικά και τα παχιά χωράφια
λόγια μονάχα φέρνεται μεγάλα - τίποτ' άλλο !
Και διαλαλείτε του Θεού το θέλημα πως είναι
να προσκυνάτε την ψευτιά - γι' αυτό σας έχει πλάσει ! -
κι όπως και πριν τη ράχη σας μπροστά της να λυγάτε .
Τυφλοί ! Χτυπάτε ανέμελα την ίδια σας την κλήρα ,
γονιούς κι αδέλφια , το αίμα σας και τους ξωμάχους . Πάτε
ξανά στη γη την άξενη , τη γη των Αλαμάνων ,
να δείτε εκεί καλύτερα τον ήλιο της αλήθειας !
Κι αν το μπορέσετε στερνά να πάρετε μαζί σας
τα φτωχοκαλυβάκια σας κι ολόκληρο το βιός σας ,
το μόχτο των παπούδων σας θα κάνετε να μείνει
πεντάρφανος ο Δνείπερος με τ' άγια το βουνά του !

*

Τέτοια λοιπόν η δόξα μας , της Ουκρανίας η δόξα !
΄Ομοια και σεις , μ' ολάνοιχτα τα μάτια σας , διαβάστε
για να μην ξαναβλέπετε το ψέμμα στα ονειρά σας
κι όλοι μπροστά σας ν' ανοιχτούν οι δοξασμένοι τάφοι
και ρωτήστε μόνοι σας τους μάρτυρες νεκρούς μας
να μάθετε ποιον σταυρώσαν , που και γιατί και πότε !
Μπρος ! το μικρό τ' αδέλφι σας , αδέλφια μου αγκαλιάστε !
να ιδεί η κλαμμένη η μάνα σας και να χαμογελάσει
και να βλογάει τα τέκνα της με τα γερά της χέρια
και να τους δίνει το φιλί με λεύτερο το στόμα !
Να ξεχαστούνε τα παλιά τα ντροπιασμένα χρόνια
και να φανεί ολοζώντανη της Ουκρανίας η δόξα
κι έτσι ιλαρό κι ανέσπερο το φως να λάμψει του ήλιου !

Ω ακούστε τούτη τη βαθειά την παρακάλεσή μου
κι αγκαλιαστείτε , αδέλφια μου , και συναδελφωθείτε !


Μετάφραση : ΚΩΣΤΑ Α ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Μαρία Κατσοπούλου

3 ποιήματα

Χρειαζόμουν ισχυρή δόση νικοτίνης .

΄Ετρεξα έξω κι άναψα τσιγάρο .

΄Ενα περιπολικό με αναμμένη τη σειρήνα

έτρεχε στη Σταδίου .

<< Σκατόμπατσε >> , είπα μέσα μου 

΄Εσβησα το τσιγάρο

και γύρισα στη δουλειά .

22 Οκτωβρίου 2009

Με σκοτώνουν οι άντρες

Με σκοτώνουν οι γυναίκες

Με σκοτώνω ξι εγώ

Κι έτσι ένα φάντασμα

έχει απομείνει εδώ ,

ό, τι σώθηκε απο μένα μέχρι τώρα

Γυρίζει τις νύχτες στις ξένες γειτονιές

και μαζί με τις σκιές

μ' ένα τσιγάρο στο στόμα τραγουδάει .

12 Φεβρουαρίου 2009

ΑΛΥΣΙΔΕΣ

Πουλάμε πολιτισμό

Πουλάμε κουλτούρα

Πουλάμε γνώση

Πουλάμε φιλελευθερισμό

Πουλάμε εξουσία

Σε παρακολουθούμε με 15 κάμερες

Το 1/3 της ημέρας

Πειθαρχία !

Πειθαρχία !

Πειθαρχία !

Υπακούστε στους κανόνες !

Κανόνες !

Κανόνες !

Κανόνες !

Μη διαβάζεις εν ώρα εργασίας !

Απαγορεύεται !

Μη μιλάς με φίλους εν ώρα εργασίας !

Απαγορεύεται !

Θες διάλειμμα ;

Ποιο διάλειμμα ;

Δούλεψε !

Δούλεψε !

Δούλεψε !

Αν έχεις κάποια αντίρρηση στα παραπάνω

Λυπόμαστε , μα θα πρέπει να διακόψουμε τη συνεργασία μας .

Μάρτιος 2010

Σημ . Η Μαρία Κατσοπούλου είναι τώρα άνεργη βιβλιοϋπάλληλος .

Τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν  << εν ώρα διαλείμματος >> , όταν

δούλευε σε κεντρικό βιβλιοπωλείο της Αθήνας .

Ο ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ ... εν ώρα εργασίας τεύχος 14

Μάρτιος 2011

Libertat (Cançon de nèrvi)

Ανδρέας Εμπειρίκος

ΟΧΙ ΜΠΡΑΖΙΛΙΑ ΜΑ ΟΚΤΑΝΑ
 

Όταν διά της πίστεως και της καλής θελήσεως, αλλά και από επιτακτικήν, αδήριτον ανάγκην δημιουργηθούν αι προϋποθέσεις και εκτελεσθούν όχι οικοδομικά, ή ορθολογιστικά, μα διαφορετικά τελείως έργα, εις την καρδιά του μέλλοντος, εις την καρδιά των υψηλών οροπεδίων και προ παντός μέσ' στην καρδιά του κάθε ανθρώπου, θα υπάρξη τότε μόνον η Νέα Πόλις και θα ονομασθή πρωτεύουσα της ηνωμένης, της αρραγούς και αδιαιρέτου Οικουμένης.
Άγνωστον αν η παλαιά, που εκτείνεται προ του ωκεανού στα πόδια του κατακορύφου βράχου που μοιάζει με το Τζέμπελ-αλ-Ταρέκ, άγνωστον αν θα εγκαταλειφθή, ή αν θα υφίσταται καν στα χρόνια εκείνα, ή αν, απέραντη και κενή, θα διατηρηθή ως δείγμα μιας ελεεινής, μιας αποφράδος εποχής, ή ως θλιβερόν μουσείον διδακτικόν, πλήρες παραδειγμάτων προς αποφυγήν. Εκείνο που είναι βέβαιον είναι ότι η Νέα Πόλις θα οικοδομηθή, ή μαλλον θα δημιουργηθή, και θα είναι η πρωτεύουσα του Νέου Κόσμου, εις την καρδιά του μέλλοντος και των ανθρώπων, μετά χρόνια πολλά, οδυνηρά, βλακώδη και ανιαρά, ίσως μετά από μίαν άλωσιν οριστικήν, μετά την μάχην την τρομακτικήν του επερχομένου Αρμαγεδδώνος.
Δεν θα εξετάσω τας λεπτομερείας. Είναι μακράν ακόμη η εποχή, ώστε από τούδε να τας γνωρίζωμεν καταλεπτώς, ή «a priori». Αυτό που με ενδιαφέρει απολύτως - και θα έπρεπε να ενδιαφέρη όλους - είναι ότι η Νέα Πόλις θα ολοκληρωθή, θα γίνη. Όχι βεβαίως από αρχιτέκτονας και πολεοδόμους οιηματίας, που ασφαλώς πιστεύουν, οι καημένοι, ότι μπορούν αυτοί τους βίους των ανθρώπων εκ των προτέρων να ρυθμίζουν και το μέλλον της ανθρωπότητος, με χάρακες, με υποδεκάμετρα, γωνίες και «ταυ», μέσα στα σχέδια της φιλαυτίας των, ναρκισσευόμενοι (μαρξιστικά, φασιστικά, ή αστικά), πνίγοντες και πνιγόμενοι, να κανονίζουν.
Όχι, δεν θα κτισθή η Νέα Πόλις έτσι΄ μα θα κτισθή απ' όλους τους ανθρώπους, όταν οι άνθρωποι, έχοντες εξαντλήσει τας αρνήσεις, και τας καλάς και τας κακάς, βλέποντες το αστράπτον φως της αντισοφιστείας - τουτέστι το φως της άνευ δογμάτων, άνευ ενδυμάτων Αληθείας - παύσουν στα αίματα και στα βαριά αμαρτήματα χέρια και πόδια να βυθίζουν, και αφήσουν μέσα στις ψυχές των, με οίστρον καταφάσεως, όλα τα δένδρα της Εδέμ, με πλήρεις καρπούς και δίχως όφεις - μά τον Θεό, ή τους Θεούς - τελείως ελεύθερα ν΄ ανθίσουν.
Ναι, ναι (αμήν, αμήν λέγω υμίν), σας λέγω την αλήθειαν. Η Νέα Πόλις θα κτισθή και δεν θα είναι χθαμαλή σε βαλτοτόπια. Θα οικοδομηθή στα υψίπεδα της Οικουμένης, μα δεν θα ονομασθή Μπραζίλια, Σιών, Μόσχα, ή Νέα Υόρκη, αλλά θα ονομασθή η πόλις αυτή Οκτάνα.

Και τώρα ο καθείς θα διερωτηθή ευλόγως: «Μα τι θα πη Οκτάνα ;»
Δίκαιον το ερώτημα και η απάντησις θα έλθη γρήγορα. Όμως διά να γίνη πλήρως νοητή, ρίξετε πρώτα μέσα σας μια καλή ματιά και ευθύς μετά ρίξετε άλλη μία τριγύρω σας δεξιά και αριστερά, πάνω και κάτω. Έπειτα κλείστε τα μάτια σας για μια στιγμή και ανοίξτε τα αποτόμως, ανοίγοντας διάπλατα και τις ψυχές σας. Η απάντησις θα βρίσκεται μπροστά σας, όχι μονάχα νοητή, μα και απτή - σώμα περικαλλές και έμψυχον και σφύζον.
Και τώρα (αμήν, αμήν) λέγω υμίν:
Οκτάνα , φίλοι μου, θα πη μεταίχμιον της Γης και του Ουρανού, όπου το ένα στο άλλο επεκτεινόμενο ένα τα δύο κάνει.
Οκτάνα θα πη πυρ, κίνησις, ενέργεια, λόγος σπέρμα.
Οκτάνα θα πη έρως ελεύθερος με όλας τας ηδονάς του.
Οκτάνα θα πη ανά πάσαν στιγμήν ποίησις, όμως όχι ως μέσον εκφράσεως μόνον, μα ακόμη ως λειτουργία του πνεύματος διηνεκής.
Οκτάνα θα πη η εντελέχεια εκείνη, που αυτό που είναι αδύνατον να γίνη αμέσως το κάνει εν τέλει δυνατόν, ακόμη και την χίμαιραν, ακόμη και την ουτοπίαν, ίσως μια μέρα και την αθανασίαν του σώματος και όχι μονάχα της ψυχής.
Οκτάνα θα πη το «εγώ» «εσύ» να γίνεται (και αντιστρόφως το «εσύ» «εγώ») εις μίαν εκτόξευσιν ιμερικήν, εις μίαν έξοδον λυτρωτικήν, εις μίαν ένωσιν θεοτικήν, εις μίαν μέθεξιν υπερτάτην, που ίσως αυτή να αποτελή την θείαν Χάριν, το θαύμα του εντός και εκτός εαυτού, κάθε φοράν που εν εκστάσει συντελείται.
Οκτάνα θα πη η ενόρασις και η διαίσθησις εκείνη, που επιτρέπουν σωστά να νοιώθης, να καταλαβαίνης όλην την αγωνίαν των αλγούντων, τα λόγια τα συμβολικά του Ιησού, όλην την σκέψιν των αθέων, τας αστραπάς των προφητών και όλην την σημασίαν των τηλαυγών εκλάμψεων του Ζαραθούστρα.
Οκτάνα θα πη (χωρίς να περιφρονούμε του γήρατος την σοφίαν) θα πη πάση θυσία διατήρησις της παιδικής ψυχής εις όλα τα στάδια της ωριμότητος, εις όλας τας εποχάς του βίου, διότι άνευ αυτής και η πιο χρυσή νεότης γρήγορα στάχτη γίνεται και χάνεται και φεύγει και μένει στη θέσι της η θλίψις, η άνευ ελπίδων μεταμέλεια και η στυγνή ρυτίς.
Οκτάνα θα πη εν πλήρει αθωότητι Αδάμ, εν πλήρει βεβαιότητι Αδάμ-συν-Εύα.
Οκτάνα θα πη οι άνθρωποι άγγελοι να γίνουν, αλλ' άγγελοι με φύλον φανερόν, συγκεκριμένον.
Οκτάνα θα πη επί γης Παράδεισος, επί της γης Εδέμ, χωρίς προπατορικόν αμάρτημα, πέραν πάσης εννοίας κακού, με ελευθέραν εις πάσαν περίπτωσιν παντού και την αιμομιξίαν.
Οκτάνα θα πη απόλυτος ενότης πνεύματος και ύλης.
Οκτάνα θα πη διατήρησις επαφής και στα απώτερα σημεία των εξελίξεων με πάσαν πηγήν που όντως αποτελεί των αρχετύπων της ζωής ιερή μια νερομάνα.
Οκτάνα θα πη παν ότι μάχεται τον θάνατον και την ζωήν παντού και πάντοτε διαφεντεύει.
Οκτάνα θα πη αληθινή ελευθερία και όχι εκείνη η φοβερά ειρωνεία, να λέγεται ελευθερία ό,τι χωρεί ή ό,τι εναπομένει στα ελάχιστα περιθώρια που αφήνουν στους ανθρώπους οι απάνθρωποι νόμοι των περιδεών και των τυφλών ή ηλιθίων.
Οκτάνα θα πη , όχι πολιτικής, μια ψυχικής ενότητος Παγκόσμιος Πολιτεία (πιθανώς Ομοσπονδία) με ανέπαφες τις πνευματικές και εθνικές ιδιομορφίες εκάστης εθνικής ολότητος, εις μίαν πλήρη και αρραγή αδελφοσύνην εθνών, λαών και ατόμων, με πλήρη σεβασμόν εκάστου, διότι αυτή μόνον εν τέλει θα ημπορέση διά της κατανοήσεως, διά της αγωνιστικής καλής θελήσεως, ουδόλως δε διά της βίας, τας τάξεις και την εκμετάλλευσιν του ανθρώπου από τον άνθρωπον να καταργήση, να εκκαθαρίση επιτέλους!
Οκτάνα θα πη παντού και πάντα εν ηδονή ζωή.
Οκτάνα θα πη δικαιοσύνη.
Οκτάνα θα πη αγάπη.
Οκτάνα θα πη παντού και πάντα καλωσύνη.
Οκτάνα θα πη η αγαλλίασις εκείνη που φέρνει στα χείλη την ψυχή και εις τα όργανα τα κατάλληλα με ορμήν το σπέρμα.
Οκτάνα, φίλοι μου, θα πη, απόλυτος μη συμμόρφωσις με ό,τι αντιστρατεύεται, ή μάχεται, ή αναστέλλει την έλευσιν της Οκτάνα.
Οκτάνα θα πη μη συμμετοχή και μη αντίταξι βίας εις την βίαν.
Οκτάνα θα πη ό,τι στους ουρανούς και επί της γης ηκούετο, κάθε φοράν που ως μέγας μαντατοφόρος, με έντασιν υπερκοσμίου τηλεβόα, ο Άγγελος Κυρίου εβόα.
Ιδού με ολίγα λόγια, αλλά σαφή, ιδού τι θα πη, φίλοι μου, Οκτάνα.
Και τώρα θα προσθέσω:
Όσοι από σας πια βαρεθήκατε στον κόσμο αυτόν τον άδικον και τον βλακώδη να άγεσθε και να φέρεσθε από τους ψεύτες, από τους σοφιστάς και λαοπλάνους, όσοι πια βαρεθήκατε οι δεσμοφύλακές σας σαν τόπια ταλαίπωρα να σας εξαποστέλλουν εις τον Καϊάφα και πριν απ' αυτόν στον Άννα, προσμένοντας να έλθη η Ώρα η χρυσαυγής, η πολυύμνητος και ευλογημένη, όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, όσοι την σημερινήν ελεεινήν πραγματικότητα να αλλάξετε ποθείτε, προσμένοντας να έλθη η Ώρα, όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, ελάτε και ως ανακράξωμεν μαζί (νυν και αεί, νυν και αεί) σαν προσευχή και σαν παιάνα, ας ανακράξωμεν μαζί, με μια ψυχή, με μια φωνή - ΟΚΤΑΝΑ!

                        

 Γλυφάδα, 20. 8. 1965 


σ . - 75 , 76 , 77 , 78 ,79

Διογένης Γαλήνης

Φωτ : Γιώργος Βλάχος , Οδός Σωζοπόλεως 22 Δεκ 2013

Δεν γουστάρω Like

Likes

κ.λ.πά

πρωθυπουργό 

γελοίο

τα

γένια

του

παπά

1.1.2014

Γιάννης Ναούμης

Ξένιος ημέρα

Μπάμπης Βούτος , σχέδιο μολύβι

Γοργόφτερη απόψε

είναι η νύχτα .

΄Ανοιξε δρόμους δύσβατους

κι έφερε μπρός μου

σώματα που αγάπησα ,

στιγμές που με βασάνισαν ,

τα παιδικά μου χρόνια ,

κι από το αύριο ,

φέρνει ποιητές

όλοι μαζί ζωντανοί κι αναστημένοι

έρχοται γελώντας και τραγουδώντας

της νιότης τους τραγούδια .

Να ο Παλαμάς κι ο Κάλβος ,

ο Φιλύρας , ο Καβάφης κι ο Καρυωτάκης ,

ο Καββαδίας κι ακόμα ο Σαχτούρης ,

να κι ο Καρούζος .

Καλώς τους , καλώς τους

τους φωνάζω .

Κοπιάστε , φίλοι μου , κοπιάστε

στην αυλή μου .

΄Εχει λέξεις για όλους ...

περιοδικό : νέο επίπεδο 

τεύχος 13-14 

1992

Νίκος Καββαδίας

Ο ΠΙΛΟΤΟΣ ΝΑΓΚΕΛ 

Στον ποιητή Ν. Ράντο

Ο Νάγκελ Χάρμπορ, Νορβηγός πιλότος στο Κολόμπο,
άμα έδινε κανονική πορεία στα καράβια
που φεύγαν για τους άγνωστους και μακρινούς λιμένες,
κατέβαινε στη βάρκα του βαρύς, συλλογισμένος,
με τα χοντρά τα χέρια του στο στήθος σταυρωμένα,
καπνίζοντας ένα παλιό χωμάτινο τσιμπούκι,
και σε μια γλώσσα βορινή σιγά μονολογώντας
έφευγε μόλις χάνονταν ολότελα τα πλοία.

Ο Νάγκελ Χάρμπορ, πλοίαρχος σε φορτηγά καράβια,
αφού τον κόσμο γύρισεν ολόκληρο, μια μέρα
κουράστηκε κι απόμεινε πιλότος στο Κολόμπο.
Μα πάντα συλλογίζονταν τη μακρινή του χώρα
και τα νησιά που 'ναι γεμάτα θρύλους, τα Λοφούτεν.
Όμως μια μέρα επέθανε στην πιλοτίνα μέσα
ξάφνου σαν ξεπροβόδισεν το Steamer Tank "Fjord Folden", 
όπου έφευγε καπνίζοντας για τα νησιά Λοφούτεν...


Μαραμπού και Πούσι 
Κέδρος 1977

σ . - 31

φωτ : Πάπυρος Λαρούς τόμος 10 , σ. - 558 -

Γιώργος Βλάχος : [ Με τη γύρη των άστρων ...]

Με τη γύρη των άστρων στα χείλη

και σαλπιγκτές τους αιώνες ,

από την πεδιάδα του χρόνου

και τον κάμπο της ιστορίας δραπέτευσα

15 Αυγούστου 2000 .

Η μούσα κυοφορεί στο αίμα μου σαν τρέλα .

Ο Αίολος , συνταξιδιώτης , δηλώνει εκεχειρία .

Ο Τειρεσίας , καμηλιέρης , πίνει κρασί στην

όαση της Αθήνας .

Ικτίνος και Καλλικράτης χειροκροτούν το θαύμα .

Κι ο ποιητής , γυμνός απ' την τρέλα

και την Πανσέληνο ,

Μάνα των πυραμίδων ,

πορεύεται

με τη Sobkiv Halina

ταξίδι 360°

16.8.2000

 Γιώργος Βλάχος

δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . - 11 -

Ναπολέων Λαπαθιώτης (31 Οκτωβρίου 1888 – 8 Ιανουαρίου 1944)

Ναπολέων Λαπαθιώτης

Ποιήματα

Εκδόσεις ΦΕΞΗ

1964

Γιώργος Βλάχος : [ δεν έχω visa για την ελευθερία ]




 

Εξόριστος είμαι σχοινοβάτης
στου πλανήτη ανέραστο λόφο
Μέγας Τραγουδιστής .

Μ ' έναν στίχο ανάθεμα
το λουκέτο σπάω της ιστορίας .

Ο νόμος είναι συρματόπλεγμα ,
κρατητήριο , στρατόπεδο ,
σπίτι-κελί , νύκτα πουτάνας ,
χάραμα μελλοθάνατου ,
άφραγκου μύστη θεωρία ,
χαπακωμένος τράγος ,
εκκλησία μαστούρα .

Εγώ ο εραστής της απόλυτης μέρας
δεν έχω visa για την ελευθερία

 23-09-2000


σελ - 13 -

 

Δ . Παπαρρηγόπουλος

Ελπίζω εις το Μέλλον

Το παρελθόν είν' όνειρον , πόθων σπασμοί , ελπίδες ,

Και το παρόν μαστίζουσιν εισέτι καταιγίδες

Μας πλήττει πρώτον ο Θεός την ευτυχίαν στέλλων ,

ελπίζω εις το μέλλον .

Το παρελθόν ήτο μικρός τις κόκκος εις το χώμα ,

Και το παρόν δενδρύλλιον πατούμενον ακόμα ,

Δένδρον θα γίν' εις τον Θεόν τους κλάδους αποστέλλον ,

Ελπίζω εις το μέλλον .

Το παρελθόν είναι σωρός εκπληκτικών συννέφων ,

Και το παρόν ο κεραυνός ο τας θυέλλας στέφων ,

Αλλά μακρόθεν φαίνεται αστήρ τις ανατέλλων ,

Ελπίζω εις το μέλλον .

Το παρελθόν είναι η νυξ η πλήρης μαύρου σκότους ,

Εις το παρόν βλέπω σκιάς , εικόνας αλλοκότους ,

Πλην της νυχτός ο σύντροφος ιδού το φως του στέλλων ,

Ελπίζω εις το μέλλον .

Το παρελθόν είναι ωόν του αετού εισέτι ,

Και το παρόν αετιδεύς εις τα μικρά του έτη ,

Αλλά θα φθάσ' η πτήσις του και μέχρι των αγγέλων ,

Ελπίζω εις το μέλλον .