Γιώργος Βλάχος

 Bruegel  λεπτομέρεια από τους

κυνηγούς στα Χιόνια ,1565  .

 ΄Οταν τρέχει το φεγγάρι ,
βρέχω τραγούδια
για εμιγκρέδες ,
για όνειρα
που χάσανε το δρόμο ,
για θρησκευτικά απόβλητα
και πολυεθνικές ροχάλες .

Ιούνιος 2000

Δεν θ' αφήσω πίσω μου

κουράδες κατεψυγμένων

προιόντων , ιδέες σήψης ,

αρτοποιήματα μουχλιασμένα σε προθήκες ,

αρώματα-λόγια ,

θνητούς χαφιέδες , διψασμένους θεούς ,

ανέραστες πόρνες και εικόνες .

Δεν θα αφήσω πίσω μου

δακρυσμένους ήλιους , προλετάριες μέρες ,

σοφούς πεινασμένους

και την Ορθοδοξία να λιβανίζει

το Σοφοκλή και τη Σοφοκλέους

26.9.2000

Γιώργος Βλάχος

δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . - 24 -

Γιώργος Βλάχος : [ Τ'απόστημα...] , [ Δεν μιλάω με γλώσσα αγίων ...]

Matisse άσπρη μάσκα ,1951 νερομπογιά .
Παρίσι , Bibliotheque Nationale . 

Τ' απόστημα θα σπάσω

της σοδειά σας .

Την άδεια σας κουλτούρα

κατουράω .

Σ' εφετεία στέλνω τους εφέτες

και τις επωμίδες στήνω

στ' απόσπασμα .

Δεν μιλάω με γλώσσα αγίων

Δεν φιλάω όργανα γεννητικά

καπιταλιστικών αποβλήτων

Δεν ηδονίζω τους πόλους

της εκμετάλευσης

Τραγουδάω

Ο στίχος μου δεν έχει γεωμετρικό τόπο

Τετραγωνίζει τον κύκλο

υποθηκεύει Ευαγγέλια

τον Σατανά ανασταίνει

την ελευθερία ελευθερώνει .

Αρχιεπίσκοποι διακονιάρηδες

χρηματοδοτούν την ποιητική

μου ρίμα

Και οι Αδέσποτοι ΄Ηλιοι των

δρόμων θα έχουνε τη Βίβλο τους πλέον .

 Γιώργος Βλάχος

δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . -25 -

Γιώργος Βλάχος : [ Το άθεο φως της ιστορίας ...]

Joan Miro' Αστερισμοί : η σκάλα της απόδρασης
1940 , Νέα Υόρκη .

Το άθεο φως της ιστορίας ,εγώ ,

το παιδί του Βελζεβούλ ,

όπως θα πουν

οι μύστες της κατεψυγμένης κουλτούρας ,

οι αόμματοι θεωρητικοί

του αιώνιου μπάχαλου ,

οι πρωταγωνιστές του σκοταδισμού

και της  σήψης , οι ερωτευμένοι  της εξουσίας ,

και κριτές της αχαπάκωτης ποίησης ,

θα με δουν στο διαδίκτυο με άθεους στίχους .

Στον υπολογιστή του μέλλοντος

θα ' μαι παρών .

Π.χ. η ιστορία θα γράψει

πως τα διαδίκτυα τα παίζω κομπολόι

- του πληθωρισμού τον καλπασμό

να ρίχνω στο μηδέν ,

τα επιτόκια στο -0% -

και τον ήλιο κονσέρβα τραγουδάω ,

το παιδί εγώ του Σατανά

πως είδα το Χριστό με καπιταλιστικό χιτώνα

σε αρωμάτικ σέντερ της οδού Ερμού ,

να μελετά τη Εφημερίδα της Κυβερνήσεως

των λαών σε Φλου Καφέ ,

να ραντίζει το άπλυτο πριν και το ασιδέρωτο μετά ,

να γευματίζει με 300 ομοιδεάτες του

σε πολυεθνικό μπιφτεκομάγαζο ,

να συνουσιάζεται με δεκάδες Μαρίες και ΄Αννες

σε ιμπεριαλιστικά κρεβάτια ,

να λιάζει τα σκέλια του στη παραλία της ιστορίας ,

να εκσπερματώνει αναιδώς

από τη βίλα των θαυμάτων

πάνω σε πλανόδια άστρα ,

σε παιδιά με τρύπια στομάχια ,

σε στόματα σφραγισμένα στον ήλιο ,

στ' άπλυτα φεγγάρια που τραγουδάνε

με αρουραίους στη Βαγδάτη .

...και αναιδώς να εκσπερματώνει ο Κύριος .

Εγώ , το άθεο φως της ιστορίας , τα βλέπω ,

Ο Θεός δεν τα βλέπει ;

Γιώργος Βλάχος

Δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . - 26. 27 
  

Γιώργος Βλάχος : [ Το πρωί πίνει καφέ ...]

Van Gogh <<Χωρικός και χωρική στο τραπέζι >>
1889 , Rijksmuseum . ΄Αμστερνταμ

Το πρωί πίνει καφέ

χυμό και αγωνία .

Το μεσημέρι κατεβάζει

δυο πιάτα μακαρόνια

- και από αύριο δίαιτα .

Το βράδυ ακούει Σοπέν

και σωπαίνει

μέσα στην κιλότα του ύπνου .

Ιούλιος 2000

Γιώργος Βλάχος

Δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . -28 -

Γιώργος Βλάχος : [ Δεν υπάρχω για να περνά η ώρα ... ]

Δεν υπάρχω για να περνά η ώρα ,

μπαχαλοπνίχτρες επίκουροι ,

διάκονοι του σκότους , 

επίσκοποι της διαφθοράς , 

φορτηγατζήδες πτωμάτων .

Δεν υπάρχω χωρίς αιτία .

Το αιτιατόμου εκτοξεύεται

σαν πυρινοτράγουδο

απ'τα σπλάχνα του έρωτα ,

της φύσης τ'ανεξερεύνητο κρανίο

και την επανάσταση των κυττάρων .

Δεν κελαηδάει στο Αιγαίο

από μεγαλοαστική πολυθρόνα .

Δεν γλείφει συνέδρια φρακοφόρα,

ράσα , Ροβεσπιέρους , ρομφαίες

και σύνεδρους χαβιαρολιχουδιάρηδες .

Δεν συνεστιάζεται με καταξιωμένους

υπόνομους .

Το ναρκοπέδιο της Θέμιδας

βομβαρδίζει με ρίμες και στίχους .

Τον ποδονίφτη της γης

κλωτσάει στον απόπατο της ιστορίας

με όλα τα σύμβολα ,

σκυλιά αδέσποτα

σε μεταρρυθμιζόμενα βράδια .

14.11.2000

Γιώργος Βλάχος

Δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . - 29 -

Γιώργος Βλάχος : [ Η Επανάσταση ... ]

Η επανάσταση κοιμάται στο σαρκίο της
οι επαναστάτες σε χωματερές
τραγουδάνε τη διεθνή .
Τα παιδιά στα χαλίκια
μιας παραλίας αγνώστου
διαβάζουν το μέλλον
κι εγώ λογιστής πολυεθνικής
ζυγίζω στα χαρτιά μου $ .

9.7.2000

Γιώργος Βλάχος

Δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . - 30 -

Γιώργος Βλάχος : [ 11:55 π.μ. ]

11: 55 π.μ.

Οι εργάτες κοιμούνται σε φάμπρικες ,

οι επαίτες σε παρελάσεις γυμνές ,

οι κυρίες μέσα σε κατσαρόλες

κοιμούνται .

Και οι αργόσχολοι σε στάσεις

του metro .

Τραγούδια , δίχως νότες , μ'απατήσατε

καταμεσήμερο μ'αποπήματα .

Ο ΄Ηλιος σπιούνος και ποδηγέτης

σε high way .

΄Οταν ο Τσε κοιμάται ανάσκελα ,

ο Χριστός κοιμάται ανάσκελα ,

ο Λένιν κοιμάται ανάσκελα ,

ο καπιταλισμός σταυροπόδι

καπνίζει πούρο και τρώει hamburger ,

εγώ , θνητό παιδί στο περιθώριο ,

στο μεδούλι του φεγγαριού σου κοιμάμαι ...

Ιούνιος 2000

Γιώργος Βλάχος

δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . - 31 -

ΕΛΕΟΝΟΡΑ η γυναίκα με το κομμένο κεφάλι

διήγημα

Της Κασσάνδρας Αλογοσκούφη

Πήρε το μαύρο καπέλο και έχωσε μέσα το κομμένο κεφάλι . Βγήκε με προσοχή

στον δρόμο , αφού φόρεσε το καπέλο με το κεφάλι . Στον δρόμο ψυχή , οι ένοπλοι ήταν

αλλού , μπορούσε να βγει . Πέντε γέροι τσακώνονταν στο τέλος του δρόμου ποιος θα

φάει από τα σκουπίδια . Πιαστήκανε στα χέρια και από τα χέρια τους έπεσαν σα σκου -

λίκια τα μακαρόνια . Χύθηκαν υγρά . Οι γέροι πέσανε χαμηλά για να φάνε σα σκυλιά .

Η πείνα θέριζε ακόμα . ΄Υστερα πέρασε εκείνη . Τους είδε και δάκρυσε . Από τον 

κομμένο της λαιμό έσταζαν δάκρυα και από τα μάτια της αίμα . Στο κόσμο αυτό όλα

ήταν ανάποδα . Πήρε το λεωφορείο και βγήκε στην πλούσια συνοικία των Βαρόνων .

Εκεί , θα πουλούσε τις ιδέες της προς πέντε ευρώ εκάστη .
Εκεί κυλούσε η ζωή όπως πριν τη λεπτή καταστροφή . Υπήρχε ακόμα μέλλον . Τα
παιδιά πήγαιναν στο σχολείο με χαρούμενα πρόσωπα και γεμάτες σχολικές τσάντες .
Στη πλατεία των πλουσίων ζευγάρια φιλιόντουσαν με πάθος και οδοκαθαριστές
σεργιάνιζαν πάνω σε αυτόματα οχήματα καθαρισμού .. Οι άνθρωποι το πρωί πήγαι -
ναν με τους χαρτοφύλακες τους για δουλειά . ΄Ολα ήταν όπως παλιά . Τα αμάξια
πηγαινοέρχονταν και γυναίκες ψώνιζαν τα καινούργια τους σύνολα . ΄Ολα όπως
παλιά . Το μόνο παράξενο ήταν ότι υπήρχε ένα τσίρκο και μέσα αντί για ζώα είχαν
φέρει τα άγρια θηρία από τη συνοικία των φτωχών . Καταχρεωμένοι δούλοι , έγκυες ,
μωρά παραμορφωμένα από την ασιτία δίνανε παράσταση μέσα από γυάλινα κλουβιά
και τα πλουσιόπαιδα με τις νταντάδες τους τα τάιζαν γαριδάκια και χάδια .
Στη συνοικία των πλουσίων η γυναίκα με το κομμένο κεφάλι και το καπέλο έβγαλε
το τηλεκοντρόλ και σαν ένδειξη διαμαρτυρίας πάτησε το κουμπί μπροστά στην κε -
ντρική πλατεία . Από το τεράστιο ιταλικό της καπέλο κύλησε ένα πελώριο πέπλο .
Σκέπασε την πόλη των πλουσίων και ανάγκασε τους Βαρόνους να πενθήσουν τη
γειτονική χώρα της πείνας . Την πόλη των πτωχών . Η ιδέα της Ελεονόρας ήταν να
αφηγηθεί το τι πραγματικά συνέβη στη συνοικία της . Η τοπική αστυνομία τη συνέλα -
βε για προσβολή δημοσίας αιδούς . Και ενόσω την οδηγούσαν μέσα στο βαν , η φωνή
της επαναλαμβανόταν άκρως διαπεραστική . Ξανά και ξανά :
<< 80.000 άστεγοι . 5000 νεκροί από τοξικά 300      αυτοκτονίες , 300        βουλευτές
και 10.000.000 τραπεζογραμμάτια . Νηστικοί φοιτητές . Μελανιασμένα παιδιά .
Εκτρώσεις με 600 ευρώ . Το σημερινό Δελτίο Τύπου από τη συνοικία των πτωχών ,
Φεβρουάριος του 12' >>
Μέσα στο βαν η φωνή της σταμάτησε απότομα στο << νηστικοί φοιτ...>> ΄Υστερα
ακούστηκε μια λασπωμένη χαρακιά στον αέρα . ΄Ανοιξε και έκλεισε απότομα η πίσω
πόρτα απ'το βαν και κύλησε ένα κεφάλι στην άκρη του δρόμου . Πραγματικό κεφάλι
αυτή τη φορά . ΄Ηταν η Ελεονόρα δίχως σώμα . Κύλησε σαν βώλος και χάθηκε για
πάντα στις μεγάλες τρύπες των υπονόμων . Αυτή η ενοχλητική φωνή της αλήθειας
θα σώπαινε για πάντα .

Τεύχος 13 -Ετος 4
σ . - 21 -

Συνάντηση των μελών του '' ΑΙΤΙΟΝ''

Σήμερα το βράδυ, ώρα 8:30, στο Θέατρο «Σφενδόνη» (Μακρή 4, Μακρυγιάννη, Στάση “Ακρόπολις” του Μετρό) θα πραγματοποιηθεί η πρώτη πανηγυρική συνάντηση των μελών και φίλων του Κινήματος Τέχνης, Πολιτισμού και Επιστημών “AITION”
Πρόγραμμα:
- «Η σονάτα του Σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου, με την ηθοποιό Κατερίνα Διδασκάλου
- Σύντομη ομιλία της καθηγήτριας Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Νικολίτσας

Γεωργοπούλου-Λιαντίνη
- Σύντομη ομιλία του συγγραφέα Πάνου Σταθόγιαννη
- Ταινία μικρού μήκους του Τζαννέτου Κομηνέα
- Σύντομη ομιλία του σκηνοθέτη Τζανέτου Κομηνέα
- Σύντομη ομιλία του αρχιτέκτονα Γιώργου Τσούτσουρα
- Σύντομη ομιλία της συγγραφέως Τούλας Μπαρνασά
- Απόσπασμα από το έργο “Σύνθεση” της Αλίκης Γεωργουλοπούλου (χορεύουν η ίδια και ο Χρήστος Βλάσης)

Στη συνέχεια, στο φουαγιέ του θεάτρου, θα γνωριστούμε και θα τα πούμε από κοντά πίνοντας ένα ποτήρι κρασί.

Είσοδος ελεύθερη.

Ποιητική Βραδιά

Συνέντευξη του Ezra Pound στον Pier Paolo Pasolini

Ezra Pound : Η πόλη Κοάν

Οι φοίνικες παιγνιδίζουν στους εξώστες τους .

Οι φοίνικες χάθηκαν , το ποτάμι κυλάει μόνο του .

΄Ανθη και χλόη

Σκεπάζουν το σκοτεινό μονοπάτι

εκεί που απλώνεται το σπίτι της δυναστείας των Γκο .

Τα λαμπερά φορέματα και τα λαμπερά καλπάκια των Σιν

Είναι οι ρίζες τώρα των αρχαίων λόφων .

Τα Τρία Βουνά πέφτουνε στα μακρινά ουράνια ,

το νησί του Λευκού ΄Ερον

κόβει και χωρίζει τα δύο ρεύματα .

Σύννεφα ψηλά σκεπάζουν τώρα τον ήλιο

Και δεν μπορώ να δω μακριά το Κοάν ,

Και πικραίνομαι . 

Μετάφραση :Τάσου Κόρφη

  Pier Paolo Pasolini : Profezia

Μάτια  -  θα βγουν κάτω απ' τη γη για να ληστέψουν -

θ' ανέβουν από το βάθος της θάλασσας για να σκοτώσουν -

θα κατέβουν από τα ύψη τ' ουρανού

για ν' αρπάξουν -  και για να μάθουν στους συντρόφους

εργάτες τη χαρά της ζωής -

για να μάθουν στους αστούς

τη χαρά της ελευθερίας -

για να μάθουν στους χριστιανούς

τη χαρά του θανάτου

-  θα καταστρέψουν τη Ρώμη

και πάνω στα ερείπιά της

θα καταθέσουν το σπόρο

της Αρχαίας  Ιστορίας .

΄Υστερα με τον Πάπα και με κάθε άγιο μυστήριο

θα πάνε σαν τους τσιγγάνους

τον ανήφορο προς τη Δύση και με τον Βορρά

με τις κόκκινες σημαίες

του Τρότσκι να κυματίζουν ...

Μετάφραση :

Ανδρέα Ριζιώτη

Aleksandr Isayevich Solzhenitsyn

Η στάχτη του ποιητή 

Το χωριό Λγόβο που κάποτε ήταν η αρχαία πόλη Ολγόφ , είναι χτισμένο σ'ένα ψηλό

γκρεμό , πάνω απ'τον ΄Οκα . Οι Ρώσοι αγαπούσαν πάντα τα ποτάμια , για το τρεχού -

μενο πόσιμο νερό τους πρώτα και μετά για την ομορφιά τους . Ο Ινγκβάρ Ιγκόριεβιτς ,

που σώθηκε σαν από θαύμα από αδελφικό μαχαίρι , έχτισε εδώ το μοναστήρι Ουσπένσκ .

Μια καλοσυνάτη μέρα , μπορείς από δω , σ'απόσταση τριανταπέντε βέρτσια , να διακρίνεις

το ψηλό καμπαναριό ενός άλλου μοναστηριού , του Ισάν Μποκοσλόβ . 

Ο δεισιδαίμονας Μπάτι , τους λυπήθηκε και τους δυο . Τούτο το μέρος τόχε βάλει στο

 μάτι , ο Γιάκοβ Πετρόβιτς Πολόνσκι , θέλοντας να το κάμει αποκλειστικά δικό του και

διέταξε να το θάψουν εδώ πέρα . ΄Ετσι θαρούμε πάντα , πως η ψυχή μας θα πετάει πάνω

απ'τον τάφο και θ'αγναντεύει τους ήρεμους ορίζοντες . Δεν υπάρχουν όμως , τρούλοι ούτε

εκκλησιές . Το πέτρινο τείχος , απόμεεινε μισό , μπαλωμένο απόνα φράχτη μ'αγκαθωτό

σύρμα . Και πάνω απ'όλες τούτες τις αρχαιότητες , στέκουνε , στις πύλες των μοναστη-

ριών , πυργίσκοι , σιχαμερά σκιάχτρα , τόσο γνώριμα ... τόσο γνώριμα - οι σκοπιές .

΄Ενα πλακάτ : << Ειρήνη ανάμεσα στους λαούς ! >> κι ένα Ρώσο εργάτη να κρατάει

στα χέρια ένα αφρικάνο .

Δεν καταλαβαίνουμε τίποτα .

Μέσα απ'τη σοπιά προβάλει ο φύλακας , με το φανελάκι και μας ξεναγεί :

-Τούτο το μοναστήρι , ερχόταν δεύτερο στο κόσμο . Το πρώτο , μου φαίνεται , είναι στη

Ρώμη και στη Μόσχα το τρίτο . ΄Οταν η εγκαταστημένη εδώ μέσα μια παιδική παροικία ,

τα πιτσιρίκια -τι μπορούσαν να ξέρουν ; - βρώμισαν τους τοίχους και κατάστρεψαν τις
εικόνες , ΄Υστερα το Κολχοζ , αγόρασε και τις δυο εκκλησιές για 40.000 ρούβλια . ΄Ηθελε
να χτίσει με  τα τούβλα , ένα μεγάλο σταύλο για αγελάδες . Αγόρασα κι εγώ ένα τούβλο
για 50 καπίκια και μισό για είκοσι . Μόνο που ξεκολλάνε δύσκολα . Είναι κολλημένα με
τσιμέντο . Κάτω απ'την εκκλησία βρέθηκε ένας σκελετός αρχιερέα . Κι ο μανδύας του
ήταν ολοκαίνουργος . Δυο προσπαθήσαμε δω πέρα να τον σχίσουμε και δε μπορέσαμε ...
- Για πέστε μου ; Ο χάρτης λέει , πως εδώ είναι ο τάφος του ποιητή Πολόνσκι , που είναι ;
- Στον Πολόνσκι δεν επιτρέπεται να πάτε . Είναι σ'απαγορευμένη περιοχή .
Δεν επιτρέπεται να πάμε . Σάμπως τι θα βλέπαμε ; ΄Ενα στραπατσαρισμένο μνημείο ;
Ωστόσο ο φύλακας γυρνάει στη γυναίκα του :
-Τον Πολόνσκι , θαρώ τον ξεθάψανε ε ;
- Ούουου , τον πήγανε στο Ριαζάν - κουνάει καταφατικά το κεφάλι της η γυναίκα του , μα -
σουλώντας σποράκια .- Ο φύλακας γελάει μονάχος του .
- Λευτερώθηκε πα να πει ...



Μετάφραση από τα ρώσσικα :
Νίκης Τριανταφυλλίδη
Κώστα Μεσσάρη

Amália Rodrigues

Θεωρείται εθνική τραγουδίστρια της Πορτογαλίας , αλλά υπάρχουν και κάποια σκοτεινά

σημεία στη ζωή της που οι Πορτογάλοι προσπαθούν να τα ξεχάσουν . Η Αμαλία Ροντρίγκες ,

στη μνήμη της οποίας διοργανώθηκε αφιέρωμα , γεννήθηκε στην Αλφάμα της Λισαβόνας

το 1920 . Η μητέρα της την εγκαταλείπειόταν είναι ενός έτους , μεγαλώνει δίπλα στη γιαγιά

της , μικρή πουλάει λουλούδια στο δρόμο , στα 19 της τραγουδά για πρώτη φορά στο κλάμπ

<< Retiro da Severa >> της Λισαβόνας . Η φήμη της φθάνει στην Ισπανία του Φράνκο ( το 1943

προσκαλείται στη Μαδρίτη όπου τραγουδά φλαμένκο , γαλλικά τραγούδια , ακόμη και το

'' Summertime >> ) . Ακολουθούν διεθνείς περιοδείες , ρόλοι φαντίστα στο θέατρο και στο

σινεμά ( κάνει ντεμπούτο στην ταινία '' Capas Negras '' to 1946 ) , χιλιάδες ηχογραφήσεις ,

πάνω από 170 άλμπουμ , ενώ στη δεκαετία του 1950 το '' Coibra '' θα την κάνει γνωστή σε

ολόκληρο τον κόσμο . Οι φήμες που τη θέλουν να έχει επαφές με τον πορτογάλο δικτάτορα

Σαλαζάρ και με τον Φράνκο οδηγούν σταδιακά στην απομόνωση και στα πρώτα σημάδια

κατάθλιψης που τη βασανίζει ως το τέλος της ζωής της το 1999 . Για το φάντο έλεγε ότι 

'' είναι το μυστήριο της ζωής '' , το μυστήριο του έρωτα . Ακόμη και το μυστήριο του θανάτου '' . 

Πνευματική ζωή τεύχος 195

Παρουσίαση του Περιοδικού Straw Dogs στη Λεμεσό

• 

Pier Paolo Pasolini

Μια απελπισμένη ζωντάνια

VIII

( Επίλογος επικήδειος με πίνακα συνοπτικό -για την 
καπάτσα που γράφει το << κείμενο >> -της καριέρας μου
ως ποιητή , και μια προφητική ματιά
στη θάλασσα των μελλουσών χιλιετιών . )

" ΄Ηρθα στον κόσμο την εποχή
της Αναλογικής .
Δούλεψα
σ'αυτό τον τομέα σαν μαθητευόμενος .
΄Υστερα ήρθε η Αντίσταση κι εγώ
αγωνίστηκα με τα όπλα της ποίησης .
Τώρα είναι η εποχή
της ψυχαγωγικής .
Μπορώ να γράψω μόνο προφητεύοντας
συνεπαρμένος με τη Μουσική
από περίσσεμα σπόρου ή συμπόνιας " .


" Αν  τώρα επιβιώνει η Αναλογική
κι έχει περάσει η μόδα της Λογικής
( μαζί κι η δικιά μου :
κανείς δε μου ζητά πια ποίηση ) , υπάρχει
η Ψυχαγωγική
( εις πείσμα της Δημαγωγίας
που πάντα είναι περισσότερο κυρία
της καταστάσεως ) .
Γι 'αυτό
μπορώ να γράφω για Θέματα και Θρήνους
ακόμη και για Προφητείες
σαν πολιτικός ποιητής , α , ναι , πάντα ! '' 

" ΄Οσο για το μέλλον , άκου :
οι γιοί σου οι φασίστες
θ'απλώσουνε πανιά
για τους κόσμους της Νέας Προιστορίας .
Εγώ θα στέκουμαι εκεί ,
σαν κάποιος που ονειρεύεται το χαμό του
στις όχθες της θάλασσας
απ'όπου ξεκινά η ζωή .
Μόνος , ή σχεδόν μόνος , στην παλιά παραλία
ανάμεσα σε χαλάσματα αρχαίων κοινωνιών ,
τη Ραβένα
την ΄Οστια , ή τη Βομβάη -είναι το ίδιο -
με Θεούς που ξεφλουδίζουν , προβλήματα παλιά
- όπως η πάλη των τάξεων -
που
διαλύονται ...
Σαν ένας παρτιζάνος
που πέθανε πριν από το Μάη του '45 ,
θ'αρχίσω σιγά-σιγά ν'αποσυντίθεμαι
μέσα στο εκτυφλωτικό φως αυτής της θάλασσας ,
ποιητής και πολίτης ξεχασμένος '' .
 
IX


( Επίλογος )

" Ω Θεέ μου , μα τότε τι έχετε στο ενεργητικό σας ; ..."
" Εγώ ; - ( ΄ενα τραύλισμα , ο άθλιος δεν πήρα το ηρεμιστικό ,
τρέμει η φωνή μου σαν άρρωστου παιδιού ) -
Εγώ ; Μια απελπισμένη ζωντάνια " .

Μετάφραση : 

Ανδρέας Ριζιώτης

σ . 152 -157

Una disperata vitalità     VIII      ( Conclusione funerea : con tavola sinottica - ad uso della facitrice del " pezzo " - della mia carriera di poeta , e uno squardo profetico al mare dei futuri millenni . )    '' Venni al mondo al tempo
dell'Analogica .
Operai
in quel campo, da apprendista .
Poi ci fu la Resistenza
e io
lottai con le armi della poesia .
Restaurai la Logica , e fui
un poeta civile.
Ora è il tempo
della Psicagogica .
Posso scrivere solo profetando
nel rapimeno della Musica 
per eccesso di seme o di pietà ''.
    - '' Se ora l'Analogica sopravvive e la Logica è passata di moda  
( e io con lei :
non ho più richiesta di poesia ),
la Psicagogica
c'è
( ad onta della Demagogia
sempre più padrona
della situazione ) .
E così
che io posso scrivere Temi e Treni
e anche Profezie;
da poeta civile, ah sì, sempre!»
 Quanto al futuro, ascolti:
i suoi figli fascisti
veleggeranno
verso i mondi della Nuova Preistoria.
Io me ne starò là,
come colui che
sulle rive del mare
in cui ricomincia la vita.
Solo, o quasi, sul vecchio litorale
tra ruderi di antiche civiltà,
Ravenna
Ostia, o Bombay – è uguale -
con Dei che si scrostano, problemi vecchi
- quale la lotta di classe -
che
si dissolvono…
Come un partigiano
morto prima del maggio del ’45,
comincerò piano piano a decompormi,
nella luce straziante di quel mare,
poeta e cittadino dimenticato.”

ΙΧ


(Clausola)

" Dio mio, ma allora cos’ha
lei all’attivo?…"
 '' Io? – ( un balbettio, nefando
non ho preso l'optalidon, mi trema la voce
di ragazzo malato ) -
Io? Una disperata vitalità ''.