Κύριε ,
Μετάφραση : Λυδία Κουβάτσου
2 )
Η μούσα μου είναι φαροπούλα
στο μέγα της γης ακρωτήρι .
Χύνει τα μαλλιά της στη θάλασσα
της ιστορίας .
Μιλάει με λογάριθμους - στίχους .
Ανάβει το αίμα της φύσης .
Λαμπαδιάζει το σπέρμα του έρωτα
αστερισμούς και αστεροειδής ,
τον κόκκινο πλανήτη λαμπαδιάζει .
10 Γενάρη γεννημένη ,
αναδύεται μέσα από τη μήτρα των πόλων ,
διασχίζει τον πάγο με το έλκυθρο - στίχο ,
ταξιδεύει με την πιρόγα της ρίμας ,
ερωτεύεται και σαλπάρει ως τ' άστρα .
Υποκλίνονται οι ορίζοντες στο φως
των ματιών της .
Δεν αγκυροβολεί στη ράδα του ΄Ηλιου .
Είναι απαστράπτουσα θεά παρτιζάνα .
Στον πυρετό της ηδονής μου
τραγουδάει με τον Αλέξανδρο ,
με το Βυζάντιο ,
με τον πολιτισμό των μάγια και των ΄Ινκας .
Σε μυστικές πυραμίδες
διοχετεύει το φως της .
Στο Υukatan
θηλάζει νεογέννητους ήλιους .
Σαν ηφαίστειο της Kagoshima εκρύγνηται ,
όταν αγγίζουν τα παιδιά της .
H γυναίκα , ο έρωτας , η επανάσταση .
Η Τρίαινα , ο Ποσειδώνας , η θάλασσα .
Να τι βλέπει ο ποιητής
μέσα από σειρηνοκόχυλα άστρα
και τη μήτρα των στίχων :
ήλιους θηλυκούς και αρσενικά φεγγάρια ,
λευκούς και μαύρους θεούς
και τη σημαία του Barbados
με την Τρίαινα των ματιών της
πάνω απ’ την αρμύρα
και μέσα από το βυθό της ιστορίας
να χαιρετάει
Caribbean Είμαι Εδώ .