Άγγελος Σικελιανός

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ

Σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι ,

(δαυλί της ζωής μου της κλεισμένης μες στο χρόνο) ,

στο φωτογώνι της καινούριας Λευτεριάς Σου ,Ελλάδα ,

μου αναλαμπάδιασε άξαφνα η ψυχή , σα να 'ταν

όλο χαλκός το διάστημα , ή ως νά 'χα

τ' άγιο κελί του Ηράκλειτου τριγύρα μου

όπου , χρόνια ,

για την Αιωνιότη εχάλκευε τους λογισμούς του

και τους κρεμούσε ως άρματα
10στης ΄Εφεσος το Ναό...

Γιγάντιες σκέψες

σα νέφη πύρινα ή νησιά πορφυρωμένα

σε μυθικόν ηλιοβασίλεμα ,

άναβαν στο νου μου ,

τι όλη μου καίονταν μονομιά η ζωή

στην έγνοια της καινούριας Λευτεριάς Σου , Ελλάδα !

Γι' αυτό δεν είπα :

Tούτο είναι το φως της νεκρικής πυρά μου...

Δαυλός της Ιστορίας Σου , έκραξα , είμαι ,

20και να , ας καεί σα δάδα το έρμο το κουφάρι ,

καταβολάδα του Εμπυραίου ,

με τη δάδα τούτην

ορθός πορεύοντας ώσμε την ύστερη ώρα ,

όλες να φέξω τέλος τις γωνιές της Οικουμένης ,

ν' ανοίξω δρόμο στην ψυχή , στο πνεύμα , στο κορμί Σου , Ελλάδα !

Είπα κ' έβάδισα

κρατώντας τ' αναμένο μου σηκώτι

στον Καυκασό Σου ,

και το κάθε πατημά μου

30ήταν το πρώτο , κ' ήταν , θάρρευα , το τελευταίο ,

τι το γυμνό μου πόδι επάτει μέσα στα αιματά Σου ,

τι το γυμνό μου πόδι εσκόνταβε στα πτώματά Σου ,

γιατί το σώμα , η όψη μου , όλο το πνέμα

καθρεφτιζόνταν , σα σε λίμνη , μέσα στα αιματά Σου !

Εκεί σε τέτοιον άλικο καθρέφτη , Ελλάδα

καθρέφτη απύθμενο , καθρέφτη της αβύσου

της Λευτεριάς Σου και της δίψας Σου , είδα τον εαυτό μου

βαρύ από κοκκινόχωμα πηλό πλασμένο ,

καινούρι Αδάμ της πιο καινούριας πλάσης

40οπού να πλάσουμε για Σένα μέλλει , Ελλάδα !

Κ' είπα :

Το ξέρω, ναι , το ξέρω , που κ' οι Θεοί Σου

οι Ολύμπιοι χθόνιο τώρα γίνανε θεμέλιο ,

γιατί τους θάψανε βαθιά βαθιά , να μην τους βρουν οι ξένοι ,

Και το θεμέλιο διπλοστέριωσε κ' ετριπλοστέριωσε όλο

μ' όσα οι οχτροί μας κόκαλα σωριάσανε αποπάνω...

Κι ακόμα ξέρω πως για τις σπονδές και για το τάμα

του νέου Ναού π' ονειρευτήκαμε για Σένα , Ελλάδα ,

μέρες και νύχτες , τόσα αδέλφια σφάχτηκαν αναμεσό τους ,

50όσα δε σφάχτηκαν αρνιά ποτέ για Πάσχα !

Μοίρα κ' η Μοίρα Σου ως στα τρίσβαθα δική μου !

Κι απ' την Αγάπη , απ' τη μεγάλη δημιουργόν Αγάπη ,

να που η ψυχή μου εσκλήρυνεν , εσκλήρυνε , και μπαίνει

ακέρια πια μέσα στη λάσπη και μες στο αίμα Σου , να πλάσει

τη νέα καρδιά που κιόλας έκλεισα στα στήθη ,

και κράζω σήμερα μ' αυτή προς τους συντρόφους όλούς :

'' Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ' την Ελλάδα

ομπρός , βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο !

60Τι , ιδέτε , εκόλλησεν η ρόδα του βαθιά στη λάσπη ,

κι α , ιδέτε , χώθηκε τ' αξόνι του βαθιά μες στο αίμα !

Ομπρός , παιδιά , και δε βολεί μοναχός του ν' ανεβεί ο ήλιος

σπρώχτε με γόνα και με στήθος , να τον βγάλουμε απ' τη λάσπη ,

σπρώχτε με στήθος και με γόνα , να τον βγάλουμε απ' το γαίμα .

' Δέστε , ακουμπάμε απάνω του ομοαίματοι αδελφοί του !

Ομπρός , αδέλφια , και μας έζωσε με τη φωτιά του ,

ομπρός , ομπρός , κ' η φλόγα του μας τύλιξε , αδελφοί μου !

'' Ομπρός , οι δημιουργοί ! Την αχθοφόρα ορμή Σας

στυλώστε με κεφάλια και με πόδια , μη βουλιάξει ο ήλιος !

70Βοηθάτε με κ' εμένανε , αδελφοί , να μη βουλιάξω αντάμα !

Τι πια είν' απάνω μου και μέσα μου και γύρα ,

τι πια γυρίζω σ' έναν άγιον ίλιγγο μαζί του !

Χίλια καπούλια ταύροι του κρατάν τη βάση

δικάφαλος αιτός , κι απάνω μου τινάζει

τις φτερούγες του και βογγάει ο σάλαγός του

στην κεφαλή μου πλάι και μέσα στην ψυχή μου ,

και το μακρά και το σιμά για με πια ειν' ένα !

Πρωτάκουστες , βαριές με ζώνουν Αρμονίες ! Ομπρός , συντρόφοι ,

βοηθάτε να σκωθεί , να γίνει ο ήλιος Πνέμα !

80>> Σιμώνει ο νέος Λόγος π' όλα θα τα βάψει
στη νέα του φλόγα , νου και σώμα , ατόφιο ατσάλι .
Η γη μας αρκετά λιπάστηκε από σάρκα ανθρώπου !
Παχιά και καρπερά , να μην αφήσουμε τα χωματά μας
να ξεραθούν απ' το βαθύ τούτο λουτρό του αιμάτου ,
πιο πλούσιο , πιο βαθύ κι απ' όποιο πρωτοβρόχι !
Αύριο να βγει ο καθένας μας με δώδεκα ζευγάρια βόδια
την γην αυτή να οργώσει την αιματοποτισμένη ...
Ν' ανθίσει η δάφνη απάνω της και δέντρο ζωής να γίνει ,
και η Αμπελό μας ν' απλωθεί ως τα πέρατα της Οικουμένης ...

90>> Ομπρός , παιδιά , και δε βολεί μονάχος του ν' ανέβει ο ήλιος .
Σπρώχτε με γόνα και με στήθος , να τον βγάλουμε απ' τη λάσπη 
σπρώχτε με στήθος και με γόνα , να τον βγάλουμε απ' το γαίμα
σπρώχτε με χέρια και κεφάλια , για ν' αστράψει ο ήλιος Πνεύμα ! >>

*
΄Ετσι , σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι ,
( δαυλί της ζωής μου κλεισμένης μες στο χρόνο ) ,
στο φωτογώνι της και νουριας Λευτεριάς Σου , Ελλάδα ,

αναψυχώθηκε άξαφνα τρανή η κραυγή μου , ως νά' ταν
όλο χαλκός το διάστημα , ή ως νά' χα
τ' άγιο κελί του Ηράκλειτου τριγύρα μου ,
100όπου , χρόνια
για την Αιωνιότη εχάλκευε τους στοχασμούς του
και τους κρεμνούσε ως άρματα
στης ΄Εφεσος το ναό ,
ως Σας έκραξα , συντρόφοι !

ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ

ΛΥΡΙΚΟΣ ΒΙΟΣ

ΤΟΜΟΣ Ε΄

σ. - 171 , 172 , 173 , 174 , 175 

 

...΄Ηταν ο ποιητής ετούτος από το

γένος των αϊτών με το πρώτο τίναγμα

των φτερών του έφτανε στην κορυφή ...

...Αληθινά , από την πρώτη στίγμή

που τον είδα , ένοιωσα πως ο νέος

αυτός τιμάει το ανθρώπινο γένος ...

Νίκος Καζαντζάκης

( Αναφορά στον Γκρέκο

σελ . 229-230 )

 

Jaroslav Seifert

Αριθμητήρι

Το βυζάκι σου
είναι σαν μήλο από την Αυστραλία .

Τα βυζάκια σου
είναι σαν δυο μήλα από την Αυστραλία .

Πόσο αγαπώ
το αριθμητήρι αυτό του έρωτα !



Μετάφραση : Κάρολος Τσίζεκ
από τη συλλογή :  Στα κύματα του ασύρματου τηλέγραφου 
1925

σ. - 39 -
 
Πηγή :hetleveniselders.tumbl

        Počitadlo

“Tvůj prs

je jako jablko z Australie.

Tvé prsy

jsou jako dvě jablka z Australie.

Jak mám rád toto počitadlo lásky !

Charles Bukowski

1

why do we kill all those christmas trees just
to celebrate one birthday?

2

I've come off a week of the flu
just in time
to face the oncoming Christmas
season,
and do you realize the hopeless
crazy feeling this brings to an
agnostic?
it's as if the whole world has gone
sick on cue 

3


Christmas eve, alone,
in a motel room
down the coast
near the Pacific"”
hear it?

they've tried to do this place up
Spanish, there's
tapestry and lamps, and
the toilet's clean, there are
tiny bars of pink
soap.

they won't find us
here:
the barracudas or the ladies or
the idol
worshippers.

back in town
they're drunk and panicked
running red lights
breaking their heads open
in honor of Christ's
birthday. that's nice.

soon I'll finish this 5th of
Puerto Rican rum.
in the morning I'll vomit and
shower, drive back
in, have a sandwich by 1 p.m.,
be back in my room by
2,
stretched on the bed,
waiting for the phone to ring,
not answering,
my holiday is an
evasion, my reasoning
is not.


4


Christmas and New Year’s move
toward us
again

the old sickening
duet

the masses coming out
of their tv
caves

the family
gatherings

the gross
dull
nothingness,
the fake
drunks,
the fake
smiles,
the fake
people

may we live
through this
somehow,
one more

Η Fernanda Pivano και ο Charles Bukowski στο σπίτι
του Bukowski , στο Σαν Πέντρο της Καλιφόρνιας (1980 ) .
φωτ . Linda Lee Bukowski

Διογένης Γαλήνης

ΤΟ ΧΑΣΜΟΥΡΗΤΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ

 
https://m.facebook.com/photo.php?fbid


΄Οταν η ανάπηρη πολιτεία γελάει ,

ο απολίτιστος πολιτισμός του 21ου

αυτοχειριάζει τις τύψεις του ,

η εκδοτική νύχτα απορρίπτει

τα βιβλία σου ,

τα '' έγκριτα '' λόγου

και τέχνης περιοδικά

απαξιούν

να δημοσιεύσουν

ποιήματά σου,

οι ορθόδοξοι καθ' όλα κριτικοί

προσεύχοντε στο μηδέν ,

πίνουν καφέ στην πλατεία Κ ,

αερίζουν τα λόγια τους , 

ταίζουν με το αίμα τους

κουνουπόμυγες και

φωτογραφίζονται στην Αρούμπα ,

στη Γρενάδα , στο Μάλι .

Σωτήρες ποιητές τρέμουν μη χάσουν

το τρένο ,

το κέρμα της δόξας ,

του διαδικτύου την αναγνώριση ,

παραποιούν στίχους ,

σκοτώνουν ανυπόταχτους ήλιους ,

μέσα απ' τα κελιά τους

γράφουν

για τ' απέραντο γαλάζιο ,

για έρωτες , κοχύλια ,

επαναστάσεις , πεεταλούδες , θεωρείες 

θεωρήματα , τάσεις , υπερτάσεις ,

παραστάσεις ,

για το μυρμήγκι που τρέχει μέσα στο w.c τους ,

για μια γυναίκα

που είχαν και τους έφυγε ,

για ένα επαίτη 
που είδαν μέσα απ' τη κλειδαρότρυπα ,

για ένα ποντίκι που τρύπωσε

μέσα στην άγια τράπεζα ,

την άγια νύκτα ,

τον άγιο εκδότη και

το άγιο σύστημα

αλλά ποτέ ,

ποτέ ,

ποτέ

για το χασμουρητό τους .

Αρχική σελίδα Υποστηρικτές » Καλώς όρισες » Τα Βιβλία Μου » Ποίηση » Πεζά » Πάρε κι εσύ μέρος » Ήχοι / Φωτογραφίες » Φιλοξενώ » Ραδιόφωνο » Περιοδικό » Αρχική » Ψηφιακή Ποιητική Συλλογή » Το χασμουρητό του ποιητικού συνδικάτου Το χασμουρητό του ποιητικού συνδικάτου Ψηφιακή Ποιητική Συλλογή Μαρ01 " Υποστήριξε, κάνε γνωστό το άγνωστο " β.Ε Κοινο/ποίηση Το χασμουρητό του ποιητικού συνδικάτου Διογένης Γαλήνης Οταν η ανάπηρη πολιτεία γελάει , ο απολίτιστος πολιτισμός του 21ου αυτοχειριάζει τις τύψεις του , η εκδοτική νύχτα απορρίπτει τα βιβλία σου , τα » έγκριτα » λόγου και τέχνης περιοδικά απαξιούν να δημοσιεύσουν ποιήματά σου, οι ορθόδοξοι καθ’ όλα κριτικοί προσεύχοντε στο μηδέν , πίνουν καφέ στην πλατεία Κ , αερίζουν τα λόγια τους , ταίζουν με το αίμα τους κουνουπόμυγες και φωτογραφίζονται στην Αρούμπα , στη Γρενάδα , στο Μάλι . Σωτήρες ποιητές τρέμουν μη χάσουν το τρένο , το κέρμα της δόξας , του διαδικτύου την αναγνώριση , παραποιούν στίχους , σκοτώνουν ανυπόταχτους ήλιους , μέσα απ’ τα κελιά τους γράφουν για τ’ απέραντο γαλάζιο , για έρωτες , κοχύλια , επαναστάσεις , πεεταλούδες , θεωρείες θεωρήματα , τάσεις , υπερτάσεις , παραστάσεις , για το μυρμήγκι που τρέχει μέσα στο w.c τους , για μια γυναίκα που είχαν και τους έφυγε , για ένα επαίτη που είδαν μέσα απ’ τη κλειδαρότρυπα , για ένα ποντίκι που τρύπωσε μέσα στην άγια τράπεζα , την άγια νύκτα , τον άγιο εκδότη και το άγιο σύστημα αλλά ποτέ , ποτέ , ποτέ για το χασμουρητό τους . Site: www.vaeva.gr Read full article: http://vaeva.gr/archives/3738

Μιχάλης Μήτρας

PAUL KLEE << Τοπίο με Κίτρινα Πουλιά >> 1923

ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΠΙΟΥ

κεραυνός βραχος δέντρο φωτιά

βράχος φωτιά κεραυνός δέντρο

φωτιά δέντρο βράχος κεραυνός

δέντρο κεραυνός φωτιά βράχος

κεραυνός φωτιά βράχος δέντρο

φωτιά δέντρο βράχος κεραυνός

βράχος κεραυνός δέντρο φωτιά

δέντρο φωτιά κεραυνός βράχος

κεραυνός βράχος φωτιά δέντρο

φωτιά κεραυνός δέντρο βράχος

βράχος φωτιά δέντρο κεραυνός

η παράδοξη 

οικειότητα

του αγνώστου

σ . - 36 -

Σοδειά : τεύχος 18

Λευτέρης Πούλιος

Να η Ελλάδα : ΚΑΓΧΑΣΤΕ !
Βλέπει όνειρα γεροντοκόρης στο χαυνωτικό της
ύπνο , αφημένη σε ασελγή και βέβηλα δάχτυλα
 νανουρισμένη στη μουσική
των παρανοϊκών

                                                
                      

            ΕΝΑΝΤΙΑ 1983

                    σ - 39 -     

Ωδή στο Νέλσον Μαντέλα

 

 

Ραγίζει η πόρτα του κελιού σου , κάθε νύχτα

κόβουνν τα κάγκελα τον ουρανό στα εφτά .

Μα , αυτό που πίστεψες , δεν πιάνεται σε δίχτυα

κι ούτε οι έμποροι το πουλάν στην αγορά .

Κι ενώ μια ατέλειωτη σειρά , μαύρων συντρόφων

σου ανοίγει δρόμο να περάσεις θριαμβευτής

εσύ φυτεύεις την ελπίδα των ανθρώπων

στ' άγιο λιβάδι , μιας αλλιώτικής ζωής ...

Και ζωγραφίζεις στου καιρού την ακουαρέλα

την Αφρική σαν μια πεντάμορφη κοπέλα ,

Νέλσον Μαντέλα , Νέλσον Μαντέλα !

Σαν ανεβαίνεις τα σκαλιά προς την αλήθεια

μες ' στις σημαίες τυλιγμένος της οργής ,

το μέλλον τρέχει σαν παιδί , μέσα στα στήθια ,

σκίζει τη νύχτα , σαν μαχαίρι της αυγής ...

Κοίταξε γύρω σου , ιερές φωτοβολίδες

αυτά τα μάτια ενός λαού που ξαγρυπνά

όσα είν ' τ' αστέρια , τόσες είναι κι οι ελπίδες ,

στης λευτεριάς το πανηγύρι που αρχινά...

Και ζωγραφίζεις στου καιρού την ακουαρέλα

την Αφρική , σαν μια πεντάμορφη κοπέλα ,

Νέλσον Μαντέλα , Νέλσον Μαντέλα !

Στίχοι : Δημήτρης Ιατρόπουλος

( Της Χαλιμάς τα παραμύθια )

σ. - 234 -

Του Γιώργου Κατσαρού

με το Λάκη Χαλκιά

απ ' το έργο '' ΑΦΡΙΚΗ ΤΩΡΑ ''

César Vallejo

Pierre Reverdy

Η μαύρη όχθη

Ο κόσμος καταρρέει σε κρουνούς κάτω από την παλιά 

του αρχιτεκτονική . Υπάρχουν αίθουσες συμποσίων , αίθουσες

χορού , υπάρχουν αίθουσες βασανιστηρίων . Εκκωφαν -

ντικοί θόρυβοι , μάζες μαύρων καπνών μέσα σε όλες τις γωνιές

και στα κλειστά κεφάλια που περιστρέφονται σαν ουρές πα -

γωνιού κάτω από τις αχτίδες στο υψυλής έντασης ρεύμα της

δόξας . Ανάμεσ' απ' τα παράθυρα που ανοίγουν επάνω στη νύ -

χτασαν βγαλμένα μάτια καμιά δεν εισδύει αχτίδα , ούτε νεύ -

μα , ούτε ματιά , οι κραυγές ανεβαίνουν στον ουρανό και πε -

φτουν ξανά παγωμένες , σβησμένες σαν σπίθες που εκκενώ -

νονται μέσα σε κρύα αυτιά παιδιών που είναι πιότερο από γυ -

μνά και ζητιανεύουν το θάνατο στο λιθόστρωτο . Υπάρχουν

σκυλιά που στριγγλίζουν τρέχοντας , άσαρκες κοπέλλες και 

το πικρό τραγούδι που ανεβαίνει απ' το ρυάκι κάτω απ' τά πό -

δια των πολύ βιαστικών διαβατών . Ο πλούτος βρίσκεται μες

στον αέρα ενώ ξυστά στο έδαφος το πλήθος κάτω απ' τή βρο -

χή απλώνει τα κουρέλια του . ΄Ενα αμάξι περνά σαν αχτίδα

ευτυχίας μέσα σ' αυτή τη ζοφερή μάζα όπου επιμένει ένα αυ -

λάκι αστραφτερό καθώς σχισμή σ' ένα μετάξινο παραπέτα -

σμα . Πιότερο από πληγή κάποια αστραπή διακόπτοντας την

άλυσο των βημάτων που παρασύρει το πεζοδρόμιο μέσα

στον ρύπο της νύχτας .

Μετάφραση : Τάκη Βαρβιτσιώτη

΄Αγρυπνες αντιλόπες

Γιώργος Μπλάνας

 

Α. ΤΑΣΣΟΣ , 1963 Σύνθεση ΜΑΝΑ ΜΕ ΠΑΙΔΙ  Ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο , 69 x 70 εκ .

ΑΝ ΖΗΤΙΑΝΕΥΕ
θα ήταν
ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΜΑΝΑ

ΑΝ ΕΚΛΕΒΕ
θα ήταν
ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΜΑΝΑ

ΑΝ ΑΦΗΝΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΝΑ ΚΡΥΩΝΕΙ
θα ήταν
ΑΣΤΟΡΓΗ ΜΑΝΑ

ΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΠΟΡΝΗ
θα ήταν
ΑΝΗΘΙΚΗ ΜΑΝΑ

ΑΝ ΠΕΘΑΙΝΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ
θα ήταν
ΤΡΑΓΙΚΗ ΜΑΝΑ

ΤΩΡΑ
είναι
ΦΟΝΙΣΣΑ ΜΑΝΑ

Ε, πώς θα γίνει!
Αυτή η κοινωνία έχει αξίες!
Δεν είναι καμιά βρωμερή πουτάνα!

Γιάννης Λειβαδάς

ΑΘΗΝΑ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2010

Ελένη Αρβελέρ

Νοθεία

Παραδεκτά κι ευπρόσδεκτα σ' αυτόν εδώ τον τόπο

τ' αποτελέσματα της νοθευμένης πάντα κάλπης .

<< Ανάγκη ν' αλλάξουμε ήθη κι έθη >> , είπα ,

γι' αυτό κι εγώ , παρά του όζοντος την τρύπα ,

πήγα να κατοικήσω κάπου ψηλά στις ΄Αλπεις .

΄Αλλαξα έτσι αέρα και της ζωής τον τρόπο .

Μου έλειψε γρήγορα όμως η σπίθα , η θαλπωρή ,

και γύρισα για νά ' βρω , μικρή έστω , θρυαλλίδα ,

ξεχνώντας ό, τι έμαθα κι όσα απ' τα ύψη είδα .

Τώρα ρωτώ την μοίρα τι γράφει ; Πως μπορεί

για των παιδιών το αύριο να βρω κάποια ελπίδα ,

χωρίς με τη σειρά μου τις κάλπες να νοθεύσω ,

και δίχως τους ανάξιους ταγούς να ικετεύσω ;

΄Ενδοξος Ελλάς

σ . - 26 -

Γιώργος Βλάχος : [ Η Μούσα μου ... ]

 

kagoshima-volcanic-eruptions-japan

Η μούσα μου είναι φαροπούλα στο μέγα της γης ακρωτήρι . Χύνει τα μαλλιά της στη θάλασσα της ιστορίας . Μιλάει με λογάριθμους - στίχους . Ανάβει το αίμα της φύσης . Λαμπαδιάζει το σπέρμα του έρωτα αστερισμούς και αστεροειδής , τον κόκκινο πλανήτη λαμπαδιάζει . 10 Γενάρη γεννημένη , αναδύεται μέσα από τη μήτρα των πόλων , διασχίζει τον πάγο με το έλκυθρο - στίχο , ταξιδεύει με την πιρόγα της ρίμας , ερωτεύεται και σαλπάρει ως τ' άστρα . Υποκλίνονται οι ορίζοντες στο φως των ματιών της . Δεν αγκυροβολεί στη ράδα του ΄Ηλιου . Είναι απαστράπτουσα θεά παρτιζάνα . Στον πυρετό της ηδονής μου τραγουδάει με τον Αλέξανδρο , με το Βυζάντιο , με τον πολιτισμό των μάγια και των ΄Ινκας . Σε μυστικές πυραμίδες διοχετεύει το φως της . Στο Υukatan θηλάζει νεογέννητους ήλιους . Σαν ηφαίστειο της Kagoshima εκρύγνηται , όταν αγγίζουν τα παιδιά της .

11.10.2000

Γιώργος Βλάχος

δεν έχω visa για την ελευθερία

σ. - 12 -

Γιώργος Βλάχος : [ Η πένα μου ... ]

 

 

Η πένα είναι βράδυ προφήτη στο όρος των Ελαιών

Η πένα δεν είναι , Εσταυρωμένη ανάσα , νεογέννητου ΄Ηλιου
Η πένα δεν είναι αόμματο ταξίδι ως τη Γη του Πυρός .

Η πένα σκαλίζει το χθες και οχυρώνει το αύριο .
Η πένα δεν αστειεύεται 12 μ.μ. στο 2000 άπειρο .

Η πένα σηκώνει τη σκαπάνη στα σύνορα των πολιτισμών .
Μιλάει με το Βούδα , και Τον Χριστό .
Στα παιδιά , χαρτομάντηλα , μιλάει με πατέρα νταβά .

Η πένα σκηνοθετεί του πλανήτη το image ,
δεν έχει στρατό για πεδία μαχών ,
δεν έχει πρεμιέρα και πρόβα τζενεράλε ,
δεν είναι θέατρο σκιών
τον Αύγουστο σε παραλία .

Δεν είναι εκδότης πουτάνα από μάνα ρουφιάνα .

Η πένα σκύβει πάνω στο Κασμίρ , στα Φόκλαντ ,
στις Φαρόες , στο Ιράκ , στο Ναουρού μέσα στο φωσφάτο .

Η πένα σκύβει εκεί που οι πόρνες σταυρώνονται .

Η πένα δεν είναι υποτελές κρατίδιο
με πρόεδρο τζιτζιφιόγκο ,
δεν είναι γονυπετής προσκυνητής
σε εικόνες Αγίων ,
δεν είναι ανακυκλωμένο σκουπίδι
στη χωματερή του χρόνου ,
δεν είναι χαζοχαρούμενη προστάτιδα
σε πολυεθνικό παιδομάζωμα ,
δεν είναι μόδιστρος της ιστορίας ,
δεν είναι μανεκέν πολυεθνικών σαλονιών ,
δεν είναι ομοφυλόφιλα βράδια ,
δεν είναι Πόντιος Πιλάτος ,
δεν είναι ερωτευμένος δικτάτορας .

Η πένα ,
η πένα μου , δεν κάνει αστεία
τραγουδάει με τα σκυλιά
και τον άνθρωπο φτύνει .

Δεν έχω visa για την ελευθερία

Γιώργος Βλάχος

σ . - 14 - 15  -

 

Γιώργος Βλάχος : [ Η Τρέλα μου ... ]

Η τρέλα μου αναρριχάται
καλπάζει , τραγουδάει στα Ουράλια ,
στα Ιμαλάια , στις ΄Ανδεις ,
γίνεται παιάνας ,
γίνεται ένα με Ινδούς και Ινδιάνους .

Αγαπάει εκατομμύρια γυναίκες και άστρα ,
ταξιδεύει με το σμήνος του χρόνου ,
γίνεται λουλούδι , μέλισσα , πεταλούδα ,
μεθυσμένη απ' τη γύρη της φύσης ,
πίνει κρασί στο πατητήρι του έρωτα ,
στην οδό Γολγοθά αναπνέει και εισβάλει
σαν τανκ στο ιερό του Βούδα και προσεύχεται .

Η τρέλα μου είναι Πυρηνικό Εργοστάσιο
στους πρόποδες του Νεπάλ ,
στις ακτές του Μπαγκλαντές
στην Αβάνα της Κούβας .

Η τρέλα μου πατάει το σήμερα
Ραπίζει το χτες
Ανασταίνει το αύριο .

Η τρέλα μου κυματίζει σε καταφύγιο
της Αναπούρνα ,
μέσα στο ψυχιατρείο των άστρων βασιλεύει ,
ανασταίνει τη γήινη θλίψη
αστράτευτη κόρη .

Γιώργος Βλάχος

Δεν έχω visa για την ελευθερία

  

σ . - 16 -