Estrecho gv: When the poets whistle

Δαγκώνει ο ήλιος τα χείλη του Η Σελήνη ξεριζώνει παρωνυχίδες Κι εγώ αμόλυβδη δεν έχω για το μέλλον Η γενιά σου και η γενιά μου άνεργη φλέβα . Ο ι ποιητές πλατιάζουν , δεν βλέπουν το χαμόγελο του πεινασμένου ανθοπώλη . Συντεχνίτη , αφυπνίσου ! ΄Οχι άλλο χώμα στα μάτια σου . Διανοούμενοι του καμπινέ οδηγούνε τη κούρσα . Ο ποιητής δεν πρέπει να κοιμάται ποτέ . Στρατιές ανέργων μασάνε στραγάλια σε καφενεία και πάρκα . Δεν κατάλαβαν την αλυσίδα με το βαρίδι στο πόδι ακόμη . Απότιστες γλώσσες και δακρυσμένα φεγγάρια στη στέγη μου κυλάνε . Μανάδες αυτοχειριάζονται . Το ' να άστρο σκοτώνει τ' άλλο . Και στη Bourbon Street άσπροι και μαύροι , λευκοί και έγχρωμοι χορεύουν juzz-rock χωρίς ορχήστρα . Το ποίμνιό μου δεν θέλει ορχήστρα το ποίμνιό μου δεν έχει μαέστρο . Δεν έχει τα μαγικά δάκτυλα του Σοπέν . Είναι και μαέστρος και ορχήστρα και μπαγκέτα και χορωδία ολόκληρη είναι . Αύριο πανεργατική απεργία μεθαύριο ούτε μια βιτρίνα ζωντανή για να κελαηδάει και να καθρεπτίζεται . Ντύθηκα γυναίκα , έβαλα την κάλτσα για τσαντόρ και βγήκα να χαλιναγωγήσω τον πλανήτη δεν θέλω να κοιμάμαι σε ξύλινα σεντόνια . Ο Θεός βλαστημάει την ώρα και τη στιγμή που μας έσπειρε και ο υιός του χειρονομεί από ψηλά Αν και σταυρωμένος . Τα δάκτυλα της γης κομμένα οι αναρχικοί κάτι πάνε να πουν ο Παρθενώνας στο βάθος σαν αόμματη νύχτα . Τα δόντια του πλανήτη δεν είναι ζωντανοί οργανισμοί είναι πινέζες πάνω στο σταυρό του Ναζωραίου τρώγω το σκουληκιασμένο σώμα του κούλη στη Βομβάη κάνω υπέρβαση εαυτού και χαστουκίζω το σύμπαν . Ο Πλανήτης έχει λευχαιμία . 19-5-2001 Γιώργος Βλάχος δεν έχω visa για την ελευθερία

Estrecho gv

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2020

When the poets whistle

Giorgos Vlachos

Diogenis Galinis