Γιώργος Βλάχος : [ Με τη γύρη των άστρων ...]

Με τη γύρη των άστρων στα χείλη

και σαλπιγκτές τους αιώνες ,

από την πεδιάδα του χρόνου

και τον κάμπο της ιστορίας δραπέτευσα

15 Αυγούστου 2000 .

Η μούσα κυοφορεί στο αίμα μου σαν τρέλα .

Ο Αίολος , συνταξιδιώτης , δηλώνει εκεχειρία .

Ο Τειρεσίας , καμηλιέρης , πίνει κρασί στην

όαση της Αθήνας .

Ικτίνος και Καλλικράτης χειροκροτούν το θαύμα .

Κι ο ποιητής , γυμνός απ' την τρέλα

και την Πανσέληνο ,

Μάνα των πυραμίδων ,

πορεύεται

με τη Sobkiv Halina

ταξίδι 360°

16.8.2000

 Γιώργος Βλάχος

δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . - 11 -

Ναπολέων Λαπαθιώτης (31 Οκτωβρίου 1888 – 8 Ιανουαρίου 1944)

Ναπολέων Λαπαθιώτης

Ποιήματα

Εκδόσεις ΦΕΞΗ

1964

Γιώργος Βλάχος : [ δεν έχω visa για την ελευθερία ]




 

Εξόριστος είμαι σχοινοβάτης
στου πλανήτη ανέραστο λόφο
Μέγας Τραγουδιστής .

Μ ' έναν στίχο ανάθεμα
το λουκέτο σπάω της ιστορίας .

Ο νόμος είναι συρματόπλεγμα ,
κρατητήριο , στρατόπεδο ,
σπίτι-κελί , νύκτα πουτάνας ,
χάραμα μελλοθάνατου ,
άφραγκου μύστη θεωρία ,
χαπακωμένος τράγος ,
εκκλησία μαστούρα .

Εγώ ο εραστής της απόλυτης μέρας
δεν έχω visa για την ελευθερία

 23-09-2000


σελ - 13 -

 

Δ . Παπαρρηγόπουλος

Ελπίζω εις το Μέλλον

Το παρελθόν είν' όνειρον , πόθων σπασμοί , ελπίδες ,

Και το παρόν μαστίζουσιν εισέτι καταιγίδες

Μας πλήττει πρώτον ο Θεός την ευτυχίαν στέλλων ,

ελπίζω εις το μέλλον .

Το παρελθόν ήτο μικρός τις κόκκος εις το χώμα ,

Και το παρόν δενδρύλλιον πατούμενον ακόμα ,

Δένδρον θα γίν' εις τον Θεόν τους κλάδους αποστέλλον ,

Ελπίζω εις το μέλλον .

Το παρελθόν είναι σωρός εκπληκτικών συννέφων ,

Και το παρόν ο κεραυνός ο τας θυέλλας στέφων ,

Αλλά μακρόθεν φαίνεται αστήρ τις ανατέλλων ,

Ελπίζω εις το μέλλον .

Το παρελθόν είναι η νυξ η πλήρης μαύρου σκότους ,

Εις το παρόν βλέπω σκιάς , εικόνας αλλοκότους ,

Πλην της νυχτός ο σύντροφος ιδού το φως του στέλλων ,

Ελπίζω εις το μέλλον .

Το παρελθόν είναι ωόν του αετού εισέτι ,

Και το παρόν αετιδεύς εις τα μικρά του έτη ,

Αλλά θα φθάσ' η πτήσις του και μέχρι των αγγέλων ,

Ελπίζω εις το μέλλον .

Allen Ginsberg

31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1978

Διαμάντια που λαμποκοπούν και πούλιες που γυαλίζουν

η Μεγάλη Χοροεσπερίδα στο Γουάλντορφ

Αστόρια απ' την οθόνη της τηλεόρασης

φευγαλέος αστραφτερός αποχαιρετισμός

στα φαντάσματα της πλατείας των Τάιμς

πλήθος από ματογυάλια και σαν ομπρέλες

χέρια βρεγμένα

πάνω από κεφάλια

η Κίνα πανηγυρίζει

σχέσεις διπλωματικές

ντισκοτέκ στο Πεκίνο

μαύρες και ηλιοκαμμένες φάτσες του Κογκρέσου

στην ώρα των ειδήσεων το νηφάλιο πόρισμα της επιτροπής

αποφαίνεται ότι οφείλονται σε συνωμοσία οι δολοφονίες

του Κένεντυ και του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ

ο Πρόεδρος κι ο Ειρηνοποιός της περασμένης

δεκαετίας είναι τώρα πεθαμένοι

αινιγματικό και πένθιμο μίασμα

πνεύμα των Τάιμς της Νέας Υόρκης και του Βιετνάμ

η πυρηνική επιτροπή Ουώρεν

έχει εκραγεί , ψέματα και σύγχυση

βεγγαλικά καρναβαλιού που σκάνε

μέσα σε ψάθινα καπέλα κάτω από φώτα λαμπερά

χορεύοντας στη μουσική του Γκάι Λομπάρντο

χίτσι κίτσι κου με ματογυάλια

και παπιόν

με πιάνα κουδουνιστά , τρομπόνια

και τούμπες πάνω σ' άσπρα στρογγυλά

τραπέζια με σαμπάνιες

γεροντάκια που γελούν μπροστά στην κάμερα

για τελευταία φορά

απολαμβάνοντας τη νοσταλγία

των Royal Canadian

ανάμεσα σε κουζίνες , νεροχύτες και ψυγεία

σε λοταρίες κερδισμένα

που έχουν διαφημιστεί πριν από το άοσμο

φιλμ του Κόμη Δράκουλα

που παρακολουθούν μ' ορθάνοιχτα μάτια .

Με πόσο ενθουσιασμό φαντάζουν οι διαφημίσεις σαπουνιών

ενόσο τα πλήθη μες από χάρτνα χωνιά

ηχούνε

ανάμεσα απ' τα φαράγγια των Δεκεμβριανών τεράστιων κτιρίων

οι τοίχοι κάθετοι μέχρις επάνω

στο θολωμένο κόκκινο ουρανό

πάνω από το Γκόθαμ

το Μπροντγουέη στέλνει με ντάμπα-ντούμπα

τους χαιρετισμούς του στα Ουράνια

για πολλοστή φορά ,

τενεκεδένιες τρομπέτες είν' έτοιμες

να αναγγείλουν τα μεσάνυχτα

του έτους ,

χαμόγελα πλατιά που το γλεντούν για τα καλά ,

Πορτορικάνοι που γελούν

κάτω απ' τις μαρκίζες της 44ης οδού

χαιρετώντας της κάμερας την κενή ελπίδα

που βλέπουνε εκατομμύρια μάτια η

σκοτούρα τους είναι φευγάτη -

Ζωντανή μετάδοση από τη Νέα Υόρκη ! χιλιάδες

κραυγές χαράς

μετράνε όλοι μαζί τα δευτερόλεπτα .

Συγχαρητήρια απ' τον Πρόεδρο της Τηλεόρασης

Γ.Σ.Πάλει -

Συγνώμη ! ΄Ηρθε η ώρα ! η φωτισμένη μπάλα

κατεβαίνει , τύμπανα

ρολάρουν δυνατά

απ' άκρη σ' άκρη σ'όλα τα δικτυα επικοινωνίας

της Αμερικής ως τα

Αερόστατα ! Ευτυχισμένος ο Καινούργιος χρόνος !

Τρομπέτες και μπουρμπουλήθρες

πλανιώνται στον εγκέφαλο !

Υψώστε το καπέλο σας , κουνήστε το βραχιόλι σας

Πάρτε τηλέφωνο τον ΄Εντυ ! Σάλπισε

μουστακοφόρε Γανυμήδη

Κάντε να ηχήσουνε στριγγά τα κορνα ρίσματά σας

αντλίες πυροσβέστικές του Σόχο !

Γαυγίστε ' σεις στις αποθήκες ανατινάξτε

τα εκκωφαντικά σας φωτοστέφανα εσείς

αλαφροί ΄Αγγελοι

της Τηλεόρασης !

Θα είναι μια μαγευτική βραδιά ,

δόξα τω Θεώ τίποτα

δεν συμβαίνει μουτσάτσος

αυτό το βράδυ , παρά μονάχα πάρτυ και τρακαρίσματα ,

γεννητούρια και σειρήνες ασθενοφόρων ,

Χαρτοπόλεμος λούζει αυτούς που

με καρδιά ραγισμένη πάν ' στο πάρτυ

χορεύοντας στο πίσω παράθυρο της σοφίτας

κάμποσα χρόνια πριν , όταν μερικοί

αφηρημένοι εξπρεσιονιστές

ζωγράφοι και ποιητές είχαν μαζευτεί 

για να γιορτάσουν την Αιωνιότητα των Η.Π.Α.

το βράδυ της πρωτοχρονιάς , Πριν από τον Πόλεμο .

Μετάφραση : Τάσος Σαμαρτζής

σ . - 42 , 43 -

 
 

Νίκος Εγγονόπουλος

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  ΚΑΒΑΦΗ

( ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΜΑΣ - ΑΛΛΩΣΤΕ )

... δεν έχει πλοίο για σε , δεν έχει οδό

Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗ   Η πόλις

νταλγκαδιασμένος και βαρύς

γυρνάει τα στενορρύμια

της πολιτείας της άχαρης

που τρώει τα σωθικά του

σ' αυτήν εδώ γεννήθηκε

σ'αυτή θε ν'αποθάνη

                                               εδώ πίκρες τον πότισαν                    κρουνηδόν        

  

εδώ τον βασανίσαν

μόνος του

                                          πίστεψε - φορές -                           σπανίως

πως την χαράν ευρήκε

κάποτε θέλησε κι'αυτός

κάπου μακρυά να φύγη

μα εκατέβη στο γιαλό

και δεν είχε καράβι 

ΣΤΗΝ 

ΚΟΙΛΑΔΑ

ΜΕ ΤΟΥΣ

ΡΟΔΩΝΕΣ

σ . - 82 , 83 -

André Breton

Κ Ι Β Δ Η Λ Ο     Ν Ο Μ Ι Σ Μ Α

Στον Μπενζαμέν Περέ

André Breton ( φωτ . Man Ray , 1930 )

 

Από το βάζο κρυστάλλου Βοημίας

Από το βάζο κρυσ

Από το βάζο κρυσ

Από το βάζο

Κρυστάλλου

Από το βάζο κρυστάλλου Βοημίας

Βοημίας

Βοημίας

Κρυστάλλου Βοημίας

Βοημίας

Βοημίας

Βοημίας

Μίας μίας ναι Βοημίας

Από το βάζο κρυστάλλου Βο Βο

Από το βάζο κρυστάλλου Βοημίας

Στις φυσαλλίδες που ως παιδί φύσαγες

Φύσαγες

Φύσαγες

Γες

Γες

Φύσαγες

Που ως παιδί φύσαγες

Από το βάζο κρυστάλλου Βοημίας

Στις φυσαλλίδες που ως παιδί φύσαγες

Φύσαγες

Φύσαγες

Ναι που ως παιδί φύσαγες

Αυτό είναι όλο το ποίημα

΄Ημερη αυγή

΄Ημερη αυγή

Εφήμερη αυγή ανταυγειών

΄Ημερη αυγή

΄Ημερη αυγή

Εφήμερη αυγή ανταυγειών


Από τη συλλογή  : Γαιόφως 1923
σ. - 75 , 76 -
ΥΨΙΛΟΝ

Άγγελος Σικελιανός

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ

Σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι ,

(δαυλί της ζωής μου της κλεισμένης μες στο χρόνο) ,

στο φωτογώνι της καινούριας Λευτεριάς Σου ,Ελλάδα ,

μου αναλαμπάδιασε άξαφνα η ψυχή , σα να 'ταν

όλο χαλκός το διάστημα , ή ως νά 'χα

τ' άγιο κελί του Ηράκλειτου τριγύρα μου

όπου , χρόνια ,

για την Αιωνιότη εχάλκευε τους λογισμούς του

και τους κρεμούσε ως άρματα
10στης ΄Εφεσος το Ναό...

Γιγάντιες σκέψες

σα νέφη πύρινα ή νησιά πορφυρωμένα

σε μυθικόν ηλιοβασίλεμα ,

άναβαν στο νου μου ,

τι όλη μου καίονταν μονομιά η ζωή

στην έγνοια της καινούριας Λευτεριάς Σου , Ελλάδα !

Γι' αυτό δεν είπα :

Tούτο είναι το φως της νεκρικής πυρά μου...

Δαυλός της Ιστορίας Σου , έκραξα , είμαι ,

20και να , ας καεί σα δάδα το έρμο το κουφάρι ,

καταβολάδα του Εμπυραίου ,

με τη δάδα τούτην

ορθός πορεύοντας ώσμε την ύστερη ώρα ,

όλες να φέξω τέλος τις γωνιές της Οικουμένης ,

ν' ανοίξω δρόμο στην ψυχή , στο πνεύμα , στο κορμί Σου , Ελλάδα !

Είπα κ' έβάδισα

κρατώντας τ' αναμένο μου σηκώτι

στον Καυκασό Σου ,

και το κάθε πατημά μου

30ήταν το πρώτο , κ' ήταν , θάρρευα , το τελευταίο ,

τι το γυμνό μου πόδι επάτει μέσα στα αιματά Σου ,

τι το γυμνό μου πόδι εσκόνταβε στα πτώματά Σου ,

γιατί το σώμα , η όψη μου , όλο το πνέμα

καθρεφτιζόνταν , σα σε λίμνη , μέσα στα αιματά Σου !

Εκεί σε τέτοιον άλικο καθρέφτη , Ελλάδα

καθρέφτη απύθμενο , καθρέφτη της αβύσου

της Λευτεριάς Σου και της δίψας Σου , είδα τον εαυτό μου

βαρύ από κοκκινόχωμα πηλό πλασμένο ,

καινούρι Αδάμ της πιο καινούριας πλάσης

40οπού να πλάσουμε για Σένα μέλλει , Ελλάδα !

Κ' είπα :

Το ξέρω, ναι , το ξέρω , που κ' οι Θεοί Σου

οι Ολύμπιοι χθόνιο τώρα γίνανε θεμέλιο ,

γιατί τους θάψανε βαθιά βαθιά , να μην τους βρουν οι ξένοι ,

Και το θεμέλιο διπλοστέριωσε κ' ετριπλοστέριωσε όλο

μ' όσα οι οχτροί μας κόκαλα σωριάσανε αποπάνω...

Κι ακόμα ξέρω πως για τις σπονδές και για το τάμα

του νέου Ναού π' ονειρευτήκαμε για Σένα , Ελλάδα ,

μέρες και νύχτες , τόσα αδέλφια σφάχτηκαν αναμεσό τους ,

50όσα δε σφάχτηκαν αρνιά ποτέ για Πάσχα !

Μοίρα κ' η Μοίρα Σου ως στα τρίσβαθα δική μου !

Κι απ' την Αγάπη , απ' τη μεγάλη δημιουργόν Αγάπη ,

να που η ψυχή μου εσκλήρυνεν , εσκλήρυνε , και μπαίνει

ακέρια πια μέσα στη λάσπη και μες στο αίμα Σου , να πλάσει

τη νέα καρδιά που κιόλας έκλεισα στα στήθη ,

και κράζω σήμερα μ' αυτή προς τους συντρόφους όλούς :

'' Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ' την Ελλάδα

ομπρός , βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο !

60Τι , ιδέτε , εκόλλησεν η ρόδα του βαθιά στη λάσπη ,

κι α , ιδέτε , χώθηκε τ' αξόνι του βαθιά μες στο αίμα !

Ομπρός , παιδιά , και δε βολεί μοναχός του ν' ανεβεί ο ήλιος

σπρώχτε με γόνα και με στήθος , να τον βγάλουμε απ' τη λάσπη ,

σπρώχτε με στήθος και με γόνα , να τον βγάλουμε απ' το γαίμα .

' Δέστε , ακουμπάμε απάνω του ομοαίματοι αδελφοί του !

Ομπρός , αδέλφια , και μας έζωσε με τη φωτιά του ,

ομπρός , ομπρός , κ' η φλόγα του μας τύλιξε , αδελφοί μου !

'' Ομπρός , οι δημιουργοί ! Την αχθοφόρα ορμή Σας

στυλώστε με κεφάλια και με πόδια , μη βουλιάξει ο ήλιος !

70Βοηθάτε με κ' εμένανε , αδελφοί , να μη βουλιάξω αντάμα !

Τι πια είν' απάνω μου και μέσα μου και γύρα ,

τι πια γυρίζω σ' έναν άγιον ίλιγγο μαζί του !

Χίλια καπούλια ταύροι του κρατάν τη βάση

δικάφαλος αιτός , κι απάνω μου τινάζει

τις φτερούγες του και βογγάει ο σάλαγός του

στην κεφαλή μου πλάι και μέσα στην ψυχή μου ,

και το μακρά και το σιμά για με πια ειν' ένα !

Πρωτάκουστες , βαριές με ζώνουν Αρμονίες ! Ομπρός , συντρόφοι ,

βοηθάτε να σκωθεί , να γίνει ο ήλιος Πνέμα !

80>> Σιμώνει ο νέος Λόγος π' όλα θα τα βάψει
στη νέα του φλόγα , νου και σώμα , ατόφιο ατσάλι .
Η γη μας αρκετά λιπάστηκε από σάρκα ανθρώπου !
Παχιά και καρπερά , να μην αφήσουμε τα χωματά μας
να ξεραθούν απ' το βαθύ τούτο λουτρό του αιμάτου ,
πιο πλούσιο , πιο βαθύ κι απ' όποιο πρωτοβρόχι !
Αύριο να βγει ο καθένας μας με δώδεκα ζευγάρια βόδια
την γην αυτή να οργώσει την αιματοποτισμένη ...
Ν' ανθίσει η δάφνη απάνω της και δέντρο ζωής να γίνει ,
και η Αμπελό μας ν' απλωθεί ως τα πέρατα της Οικουμένης ...

90>> Ομπρός , παιδιά , και δε βολεί μονάχος του ν' ανέβει ο ήλιος .
Σπρώχτε με γόνα και με στήθος , να τον βγάλουμε απ' τη λάσπη 
σπρώχτε με στήθος και με γόνα , να τον βγάλουμε απ' το γαίμα
σπρώχτε με χέρια και κεφάλια , για ν' αστράψει ο ήλιος Πνεύμα ! >>

*
΄Ετσι , σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι ,
( δαυλί της ζωής μου κλεισμένης μες στο χρόνο ) ,
στο φωτογώνι της και νουριας Λευτεριάς Σου , Ελλάδα ,

αναψυχώθηκε άξαφνα τρανή η κραυγή μου , ως νά' ταν
όλο χαλκός το διάστημα , ή ως νά' χα
τ' άγιο κελί του Ηράκλειτου τριγύρα μου ,
100όπου , χρόνια
για την Αιωνιότη εχάλκευε τους στοχασμούς του
και τους κρεμνούσε ως άρματα
στης ΄Εφεσος το ναό ,
ως Σας έκραξα , συντρόφοι !

ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ

ΛΥΡΙΚΟΣ ΒΙΟΣ

ΤΟΜΟΣ Ε΄

σ. - 171 , 172 , 173 , 174 , 175 

 

...΄Ηταν ο ποιητής ετούτος από το

γένος των αϊτών με το πρώτο τίναγμα

των φτερών του έφτανε στην κορυφή ...

...Αληθινά , από την πρώτη στίγμή

που τον είδα , ένοιωσα πως ο νέος

αυτός τιμάει το ανθρώπινο γένος ...

Νίκος Καζαντζάκης

( Αναφορά στον Γκρέκο

σελ . 229-230 )

 

Jaroslav Seifert

Αριθμητήρι

Το βυζάκι σου
είναι σαν μήλο από την Αυστραλία .

Τα βυζάκια σου
είναι σαν δυο μήλα από την Αυστραλία .

Πόσο αγαπώ
το αριθμητήρι αυτό του έρωτα !



Μετάφραση : Κάρολος Τσίζεκ
από τη συλλογή :  Στα κύματα του ασύρματου τηλέγραφου 
1925

σ. - 39 -
 
Πηγή :hetleveniselders.tumbl

        Počitadlo

“Tvůj prs

je jako jablko z Australie.

Tvé prsy

jsou jako dvě jablka z Australie.

Jak mám rád toto počitadlo lásky !

Charles Bukowski

1

why do we kill all those christmas trees just
to celebrate one birthday?

2

I've come off a week of the flu
just in time
to face the oncoming Christmas
season,
and do you realize the hopeless
crazy feeling this brings to an
agnostic?
it's as if the whole world has gone
sick on cue 

3


Christmas eve, alone,
in a motel room
down the coast
near the Pacific"”
hear it?

they've tried to do this place up
Spanish, there's
tapestry and lamps, and
the toilet's clean, there are
tiny bars of pink
soap.

they won't find us
here:
the barracudas or the ladies or
the idol
worshippers.

back in town
they're drunk and panicked
running red lights
breaking their heads open
in honor of Christ's
birthday. that's nice.

soon I'll finish this 5th of
Puerto Rican rum.
in the morning I'll vomit and
shower, drive back
in, have a sandwich by 1 p.m.,
be back in my room by
2,
stretched on the bed,
waiting for the phone to ring,
not answering,
my holiday is an
evasion, my reasoning
is not.


4


Christmas and New Year’s move
toward us
again

the old sickening
duet

the masses coming out
of their tv
caves

the family
gatherings

the gross
dull
nothingness,
the fake
drunks,
the fake
smiles,
the fake
people

may we live
through this
somehow,
one more

Η Fernanda Pivano και ο Charles Bukowski στο σπίτι
του Bukowski , στο Σαν Πέντρο της Καλιφόρνιας (1980 ) .
φωτ . Linda Lee Bukowski