Σοδειά : τεύχος 18

Λευτέρης Πούλιος

Να η Ελλάδα : ΚΑΓΧΑΣΤΕ !
Βλέπει όνειρα γεροντοκόρης στο χαυνωτικό της
ύπνο , αφημένη σε ασελγή και βέβηλα δάχτυλα
 νανουρισμένη στη μουσική
των παρανοϊκών

                                                
                      

            ΕΝΑΝΤΙΑ 1983

                    σ - 39 -     

Ωδή στο Νέλσον Μαντέλα

 

 

Ραγίζει η πόρτα του κελιού σου , κάθε νύχτα

κόβουνν τα κάγκελα τον ουρανό στα εφτά .

Μα , αυτό που πίστεψες , δεν πιάνεται σε δίχτυα

κι ούτε οι έμποροι το πουλάν στην αγορά .

Κι ενώ μια ατέλειωτη σειρά , μαύρων συντρόφων

σου ανοίγει δρόμο να περάσεις θριαμβευτής

εσύ φυτεύεις την ελπίδα των ανθρώπων

στ' άγιο λιβάδι , μιας αλλιώτικής ζωής ...

Και ζωγραφίζεις στου καιρού την ακουαρέλα

την Αφρική σαν μια πεντάμορφη κοπέλα ,

Νέλσον Μαντέλα , Νέλσον Μαντέλα !

Σαν ανεβαίνεις τα σκαλιά προς την αλήθεια

μες ' στις σημαίες τυλιγμένος της οργής ,

το μέλλον τρέχει σαν παιδί , μέσα στα στήθια ,

σκίζει τη νύχτα , σαν μαχαίρι της αυγής ...

Κοίταξε γύρω σου , ιερές φωτοβολίδες

αυτά τα μάτια ενός λαού που ξαγρυπνά

όσα είν ' τ' αστέρια , τόσες είναι κι οι ελπίδες ,

στης λευτεριάς το πανηγύρι που αρχινά...

Και ζωγραφίζεις στου καιρού την ακουαρέλα

την Αφρική , σαν μια πεντάμορφη κοπέλα ,

Νέλσον Μαντέλα , Νέλσον Μαντέλα !

Στίχοι : Δημήτρης Ιατρόπουλος

( Της Χαλιμάς τα παραμύθια )

σ. - 234 -

Του Γιώργου Κατσαρού

με το Λάκη Χαλκιά

απ ' το έργο '' ΑΦΡΙΚΗ ΤΩΡΑ ''

César Vallejo

Pierre Reverdy

Η μαύρη όχθη

Ο κόσμος καταρρέει σε κρουνούς κάτω από την παλιά 

του αρχιτεκτονική . Υπάρχουν αίθουσες συμποσίων , αίθουσες

χορού , υπάρχουν αίθουσες βασανιστηρίων . Εκκωφαν -

ντικοί θόρυβοι , μάζες μαύρων καπνών μέσα σε όλες τις γωνιές

και στα κλειστά κεφάλια που περιστρέφονται σαν ουρές πα -

γωνιού κάτω από τις αχτίδες στο υψυλής έντασης ρεύμα της

δόξας . Ανάμεσ' απ' τα παράθυρα που ανοίγουν επάνω στη νύ -

χτασαν βγαλμένα μάτια καμιά δεν εισδύει αχτίδα , ούτε νεύ -

μα , ούτε ματιά , οι κραυγές ανεβαίνουν στον ουρανό και πε -

φτουν ξανά παγωμένες , σβησμένες σαν σπίθες που εκκενώ -

νονται μέσα σε κρύα αυτιά παιδιών που είναι πιότερο από γυ -

μνά και ζητιανεύουν το θάνατο στο λιθόστρωτο . Υπάρχουν

σκυλιά που στριγγλίζουν τρέχοντας , άσαρκες κοπέλλες και 

το πικρό τραγούδι που ανεβαίνει απ' το ρυάκι κάτω απ' τά πό -

δια των πολύ βιαστικών διαβατών . Ο πλούτος βρίσκεται μες

στον αέρα ενώ ξυστά στο έδαφος το πλήθος κάτω απ' τή βρο -

χή απλώνει τα κουρέλια του . ΄Ενα αμάξι περνά σαν αχτίδα

ευτυχίας μέσα σ' αυτή τη ζοφερή μάζα όπου επιμένει ένα αυ -

λάκι αστραφτερό καθώς σχισμή σ' ένα μετάξινο παραπέτα -

σμα . Πιότερο από πληγή κάποια αστραπή διακόπτοντας την

άλυσο των βημάτων που παρασύρει το πεζοδρόμιο μέσα

στον ρύπο της νύχτας .

Μετάφραση : Τάκη Βαρβιτσιώτη

΄Αγρυπνες αντιλόπες

Γιώργος Μπλάνας

 

Α. ΤΑΣΣΟΣ , 1963 Σύνθεση ΜΑΝΑ ΜΕ ΠΑΙΔΙ  Ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο , 69 x 70 εκ .

ΑΝ ΖΗΤΙΑΝΕΥΕ
θα ήταν
ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΜΑΝΑ

ΑΝ ΕΚΛΕΒΕ
θα ήταν
ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΜΑΝΑ

ΑΝ ΑΦΗΝΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΝΑ ΚΡΥΩΝΕΙ
θα ήταν
ΑΣΤΟΡΓΗ ΜΑΝΑ

ΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΠΟΡΝΗ
θα ήταν
ΑΝΗΘΙΚΗ ΜΑΝΑ

ΑΝ ΠΕΘΑΙΝΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ
θα ήταν
ΤΡΑΓΙΚΗ ΜΑΝΑ

ΤΩΡΑ
είναι
ΦΟΝΙΣΣΑ ΜΑΝΑ

Ε, πώς θα γίνει!
Αυτή η κοινωνία έχει αξίες!
Δεν είναι καμιά βρωμερή πουτάνα!

Γιάννης Λειβαδάς

ΑΘΗΝΑ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2010

Ελένη Αρβελέρ

Νοθεία

Παραδεκτά κι ευπρόσδεκτα σ' αυτόν εδώ τον τόπο

τ' αποτελέσματα της νοθευμένης πάντα κάλπης .

<< Ανάγκη ν' αλλάξουμε ήθη κι έθη >> , είπα ,

γι' αυτό κι εγώ , παρά του όζοντος την τρύπα ,

πήγα να κατοικήσω κάπου ψηλά στις ΄Αλπεις .

΄Αλλαξα έτσι αέρα και της ζωής τον τρόπο .

Μου έλειψε γρήγορα όμως η σπίθα , η θαλπωρή ,

και γύρισα για νά ' βρω , μικρή έστω , θρυαλλίδα ,

ξεχνώντας ό, τι έμαθα κι όσα απ' τα ύψη είδα .

Τώρα ρωτώ την μοίρα τι γράφει ; Πως μπορεί

για των παιδιών το αύριο να βρω κάποια ελπίδα ,

χωρίς με τη σειρά μου τις κάλπες να νοθεύσω ,

και δίχως τους ανάξιους ταγούς να ικετεύσω ;

΄Ενδοξος Ελλάς

σ . - 26 -

Γιώργος Βλάχος : [ Η Μούσα μου ... ]

 

kagoshima-volcanic-eruptions-japan

Η μούσα μου είναι φαροπούλα στο μέγα της γης ακρωτήρι . Χύνει τα μαλλιά της στη θάλασσα της ιστορίας . Μιλάει με λογάριθμους - στίχους . Ανάβει το αίμα της φύσης . Λαμπαδιάζει το σπέρμα του έρωτα αστερισμούς και αστεροειδής , τον κόκκινο πλανήτη λαμπαδιάζει . 10 Γενάρη γεννημένη , αναδύεται μέσα από τη μήτρα των πόλων , διασχίζει τον πάγο με το έλκυθρο - στίχο , ταξιδεύει με την πιρόγα της ρίμας , ερωτεύεται και σαλπάρει ως τ' άστρα . Υποκλίνονται οι ορίζοντες στο φως των ματιών της . Δεν αγκυροβολεί στη ράδα του ΄Ηλιου . Είναι απαστράπτουσα θεά παρτιζάνα . Στον πυρετό της ηδονής μου τραγουδάει με τον Αλέξανδρο , με το Βυζάντιο , με τον πολιτισμό των μάγια και των ΄Ινκας . Σε μυστικές πυραμίδες διοχετεύει το φως της . Στο Υukatan θηλάζει νεογέννητους ήλιους . Σαν ηφαίστειο της Kagoshima εκρύγνηται , όταν αγγίζουν τα παιδιά της .

11.10.2000

Γιώργος Βλάχος

δεν έχω visa για την ελευθερία

σ. - 12 -