Γιώργος Βλάχος : [ Με μια ρουπία ... ]

Με μια ρουπία να κουρνιάζει
στην τσέπη ,
με την Ινδία ερωτευμένη ,
με τον Γάγγη να κυλάει στο αίμα ,
με τον χρόνο ασίκη
να με κοιτάει στα μάτια
και τη γυναίκα έρωτα ,
να καλπάζει ,
εγώ ο πιο ασήμαντος
που είδες ,
έσπασα το φράγμα
και έτη φωτός αναρριχήθηκαν
στη πυραμίδα των βουρλισμένων
μου στίχων :
Ο Αλέξανδρος δεν αναπαύεται ποτέ .
Δεν είναι θνητό παράσιτο στην Τ.V .
καρφωμένο .
Δεν είναι διαπλεκόμενη σαπουνόπερα
στου χρόνου τη φούσκα .
Δεν είναι Givanchy κινητήρας
και αρώματα BMW .
Είναι :
΄Εφηβος άνεμος ,
έναστρος ποδηγέτης ,
αριστοκράτης του έρωτα ,
προσάναμα της γήινης
θλίψης .
Με τη μητέρα σελήνη στρατολογήθηκαν
σε αιώνια μνεία .

Γιώργος Βλάχος
δεν έχω visa για την ελευθερία 

σ . - 18 -

Παντελής Μπουκάλας

ΠΕΤΡΑ  ΠΑΤΡΙΔΑ

Χαρακτικό Ι - Στεφανάκις '98

Πέτρα πατρίδα

Πότε το άγαλμα μιας ανέκδοτης ωραιότητας

και πότε ο λίθος

στην κεφαλή των τέκνων σου εμφύλιος

Πέτρα πατρίδα

Πότε νησί που ανθεί ορθόπλωρο

και πότε θήκη τάφου

Πότε ψωμί να ξεγεννάς

πότε τα δόντια μας να τα συντρίβεις

Πέτρα πατρίδα

Πότε ένα όρος που μαστεύει τα ουράνια

πότε τροχός το δρεπάνι που οξύνει

το έμπορο

πότε το τείχος που μας κλείνει

έξω απ'το ήρεμο

Και πάντοτε το ποίημα που με υποσκελίζει

Πέτρα πατρίδα

Πότε γυμνή εξορία

και πότε ο τόπος όπου συνάζονται οι πολλοί

και κλώθουν παραμύθια ελευθερίας

Πότε της φλόγας μήτρα

πότε ο λίθος όπου βηματίζει η δημοκρατία

πότε του Προμηθέα το εγκάρθειτο άλγος

Κι άλλοτε πάλι γραφή απόκρημνη

που σε πετάμε πίσω μας

μην και μας κάψει το νόημα του μαύρου σου

Κι ανέρχονται τότε όντα της γης

ο ΄Ελλην η Μελανθώ η Πρωτογένεια ο Αμφικτύων

να υπάρξουν το ερωτήμά τους το πύρρειο

<< Και σα βουβή , και σαν τυφλή ,

και σαν το λίθο στέκεις >>

μητρίδα μου

οπού με θέλει ποταμό

μα εμέ καρκίνος μ'έχει της δίψας

και του πέλαγου τ'ατρύγητου ο πόθος

Εύφορη των δακρύων

αγαπημένη όσων δεν σε κατέχουν

και των κατόχων σου νόμισμα

Κυλάς και τρέχεις χάμου -

μ'αλλιώς , χαμένη θά 'σουν

( Απόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο

Οπόταν πλάτανος << εκδ . ΄Αγρα >> )

Λίθινη Εποχή
εκδόσεις ΙΔΜΩΝ 

΄Εκτωρ Κακναβάτος

ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΑΣΥΝΕΧΟΥΣ

Σε καμιάν εξέλκωση του Χρόνου , είπε

Ούτε κι όταν ελόγου Του υποτροπιάζει

κι εξαλλάσσεται σε πελταστή .

Καμιά δεν ύπαρξε ως τώρα ταχύτητα

τόσο ελλόγιμη , είπε

΄Οσο η χιλιοστή εκσπερμάτωση του Δωδωναίου Διός ...

΄Ηταν το ανεπανάληπτο εκείνο do . Η περίφημη σε οκτάβα latina

που αμόλυσε στα ύψη ο alto tenore , ο τελευταίος απ'τους Τρώες Poplius

Vargilius Maro . Και τούτο , όταν ένιωσε να ολισθαίνει προς τον ορθολογι -

σμό .

΄Ηταν που εκστασιάστηκε , όχι μόνο που τα λόγια του εκτινάχτηκαν ως

αλλοδαπά αδρόνια κυνηγώντας καταπόδας την ηχώ στα φαράγγια του

Καλλίδρομου , μα πιο πολύ , απ'το υπέρβαρο continuo από τις επιθετικές α -

γριομέλλισες που κλείσαν την μπασιά , στην πιο ένδοξη στενωπό της γης , ό -

που κάποτε ολίγιστοι , μα ΄Ελληνες , εστόρεσαν κ.τ.λ . Κι ίσως να ζήλεψε

που είναι ακόμα πυρωμένη από την άψα της μάχης , της εκείνης , ... που δε λέ -

ει να καταλάγιάσει . Κι ας πάει να λένε οι γεωλόγοι για θερμοπηγές .

Είχαμε μείνει από λάστιχο στις Θερμοπύλες , Νικημένοι οι Γότθοι κατη -

φόρισαν με τ'αγελάδια τους τα φαράγγια του ΄Αδη παρακάμπτοντας την α -

νελέητη Ορθοδοξία και τον ελαιώνα της , ότι δίχως ΄Αμφισα δεν θα ύπαρχε

βυρσοδεψία .

Στα ύψη ορτίκια κι άλλα πτηνάρια πελασγικά χλεύαζαν τα επίγεια ... ό -

πως και έγινε πιο ύστερα με κάτι φρικιά του Ουρανού κατά την ταφή του κό -

μητα Orgaz που συνεχίζεται ως ουράνιο πηδάλιο καλλιφωνίας .

Το τοπίον έλυωνε μέσα σ'ασημένιο φως λόγω που μας δινόταν ακάλυ -

τος ο μηρός της Οίτης .

Ομπρέλα τεύχος 64

Χαρακτικό Γιάννης Στεφανάκις

από -ΑΚΑΡΕΙ-

Σόνια Ζαχαράτου

Η πόλη μας ήταν τετράχρωμη . Κτισμένη από κόκ -

κινο ντόπιο πωρόλιθο , από σταχτή γρανίτη , από

λευκό μάρμαρο θρακικό , από βασάλτη μαύρο κρη -

τικό . Πολεοδόμοι , μηχανικοί , αρχιτέκτονες , γλύ -

πτες , ζωγράφοι και σπουδαίοι τεχνίτες από όλη την

αυτοκρατορία δούλεψαν σε αυτήν εντατικά και για

καιρό πολύ είχες το στόχο σου : η πόλη να γίνει αρ -

μονική στο μάτι και στη ψυχή , και για την αρμονία

της να την ευλογήσουν οι θεοί .

΄Ολα τα επιμελήθηκες εσύ . Τη ρυμοτομία και τα

σχέδια για τους λιθοστρωμένους δρόμους , που στο -

λίζονταν με κορινθιακές κολόνες και κρήνες . Τα

σχέδια για το παλάτι , το διοικητήριο , τους ναούς ,

τις επάυλεις και την αγορά . Τα σχέδια για πά -

σης φύσεως εργαστήρια και καταστήματα , που πά -

ράβγαιναν μεταξύ τους σε φαντασία , και τα σχέδια

για τις υπόγειες αποθήκες , όπου συντηρούσαν τον

οίνο και τα τρόφιμα . Τις πανσέληνες και ημισέλη -

νες πλατείες με τα μωσαικά , που οι ψηφίδες τους

ζωντάνευαν πολέμους κι έρωτες στα αφημένα πίσω

χρόνια . Τα σμιλεύματα στις αψιδωτές εσοχές των
δρόμων , που φιλοξενούσαν τις νύχτες τους αναμμέ -
νους λύχνους και πυρσούς . Το πολύπλοκο υδρευτι -
κό και αποχετευτικό σύστημα της πόλης  μόνος σου 
έλεγξες , μάλιστα , μετά την ολοκλήρωσή του , την
καθαρότητα των νερών , παίζοντας σαν παιδί στις
θέρμες και στα συβαρίτικα * χαμάμ .
Και καθώς έδινες πάντα προτεραιότητα στη σκέ -
ψη και τη γνώση , είχες λόγο και για το αρχιτεκτονι -
κό σχέδιο της βιβλιοθήκης , όπου θα ταξινομούνταν
οι πάπυροι , θα εργάζονταν γραμματείς και βιβλιο -
θηκάριοι , θα  έρχονταν πολίτες να μελετήσουν στο
αναγνωστήριό της . Και διάλεξες φυσικό φωτισμό
γι'αυτόν το χώρο , που τον εξασφάλισαν εκλεκτής
ποιότητας υαλοπίνακες .
Καθόσον έπειτα σαν θεατής αόρατων αγώνων
στις κερκίδες , άλλοτε του Σταδίου και άλλοτε του
Ιπποδρόμου , και υπολόγιζες την κλίση του ήλιου
την εποχή των τελετών . Δοκίμαζες την ακουστική
του Ωδείου και του Θεάτρου αφού , σε κάθε κύκλο
των γενεθλίων μου , θα φιλοξενούνταν εκεί από όλη
την αυτοκρατορία και ποιητικοί αγώνες . Οι έλληνες
τραγωδοί και μουσικοί θ'ακούγονταν και σ'αυτή
τη γη , οι λατίνοι ποιητές θα έβρισκαν τη θέση τους
και οι πυρρίχιοι χοροί , που σε ενθουσίαζαν , θα ξα -
γρυπνούσαν τις νύχττες μας .
Και δεν ξέχασες ακόμα μια υπόσχεσή σου το -
ποθέτησες σεμνές επιγραφές - αναφορές στη ζωή
μας στα μικρά ημικυκλικά ιερά , γιανα ενθυμούνται
το δικό μας έρωτα στον ενεστώτα χρόνο οι προσκυ -
νητές που θα έφταναν εδώ στο μέλλον .
Κι έφερες και υποκριτές , χορευτές και χορεύτρι -
ες , κιθαρωδούς και αυλητρίδες για την ψυχαγωγία
μας , αλλά και σοφούς δασκάλους να διδάξουν τις
επιστήμες και τη φιλοσοφία . ΄Αλλους πάλι διάλεξες
για τις τέχνες τις πολεμικές και τις αθλοπαιδιές μέ -
σα στις παλαίστρες .
Κι όταν όλα τέλειωσαν , ένα γοργόνιο από χαλ -
κό στα τείχη της με τα χέρια σου τοποθέτησες ένα
γοργόνιο που θα τη φύλαγε για πάντα από το κακό -
βουλο μάτι των εχθρών .


* Από την πλούσια πόλη Σύβαρι , όπου δημιουργήθηκαν τα
πρώτα χαμάμ . Υπάρχει ακόμη στη νότια Ιταλία .

σ.  - 67, 68, 69 -