Σόνια Ζαχαράτου : Τα νερά στα μάτια σου

               

Ένας από τους ελάχιστους έρωτες που η μνήμη τους αντέχει στο  πέρασμα των αιώνων είναι αυτός  του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού με τον νεαρό Αντίνοο. Το αφήγημα Τα νερά στα μάτια σου περιγράφει το ακραίο πάθος και τη σαρωτική δύναμη αυτού του έρωτα, που συγκλόνισε έναν αυτοκράτορα. Παρακολουθεί τους δύο εραστές στην απροσδόκητη γνωριμία τους, στις μακρινές περιπλανήσεις τους, στις μεθυστικές απολαύσεις τους, στις φιλοσοφικές αναζητήσεις τους, στις νυχτερινές, ερωτικές, έναστρες διαδρομές τους, στην άκρατη ζήλια και την καταστροφή που αναπόφευκτα επιφέρει. Και ταξιδεύει τον αναγνώστη στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία: στη Βιθυνία, στην αρχαία Ρώμη και στην αρχαία Αθήνα, στην Ελευσίνα και στα Ιερά Μυστήρια, στην Αίγυπτο και στη μεταφυσική σιωπή της ερήμου, στα νερά της Μεσογείου και του Νείλου.

Τα νερά στα μάτια σου είναι μια βαθιά ερωτική εξομολόγηση, ένα αισθησιακό αφήγημα, που λαμβάνει υπόψη τη μία εκδοχή θανάτου του Αντίνοου, την αυτοκτονία, καθώς υπάρχει και η εκδοχή της δολοφονίας του από τον περίγυρο του Αδριανού.

Αποσπασμα απο το βιβλιο

Πόλεμος για δύο ήταν κι αυτός, υπόγειες φωνές, βουβές φωνές, κόκκινα φιλιά, μαύρα φιλιά, λόγια  μισά, λόγια σκοτεινά, σκοτεινές  και οι αντανακλάσεις του ιδρώτα μας στο απέναντι θαμπωμένο κάτοπτρο.

Άδειαζε το φεγγάρι το γαλάζιο του στα λευκά σεντόνια και στα γιασεμιά τού παραθύρου, άδειαζαν και ξαναγέμιζαν παλίρροιες πόθου κι έρωτα τα σώματά μας που μοσχοβολούσαν απολλώνια δάφνη και θυμάρι, τα σώματά μας που έκρυβαν θύελλες πάθους και μαζί παγίδες απόγνωσης.

Το πρόσωπό σου δεν ήταν αυτό που έως τότε ήξερα, την αλαζονική σου έκφραση δεν την είχα ξαναδεί και δεν μπορώ να την ξεχάσω, την κουβαλώ πάντα σε μια γωνιά μου.

Εσύ δεν ήσουν εσύ, ήσουν ο τιμωρός, εγώ δεν ήμουν  εγώ, ήμουν ο ικέτης, ήμασταν δυο  ξένοι σε μια μάχη που οι όροι της όμως συνεχώς ποδοπατιώνταν κι ανατρέπονταν, όπου γινόσουν εσύ ο ικέτης κι εγώ ο τιμωρός, σε μια μάχη μέχρις εσχάτων…

(…)

Την επομένη, χωρίς να σηκώσεις το βλέμμα για να με κοιτάξεις, χωρίς να μου απευθύνεις καν το λόγο, μου χάρισες ένα χρυσαετό.
Δεν σε ευχαρίστησα.

Σου είπα μόνο

«αφιέρωμα κάνω τον χρυσαετό, Αδριανέ, στων

ματιών σου τα νερά. Αφιέρωμα στο θαύμα των νερών σου»

Η Σόνια Ζαχαράτου είναι δημοσιογράφος. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.


Εργογραφία:

Ο εχθρός μου, θεατρικό, εκδ. Μπαρτζουλιάνος, 2012
Ρόδινη Στάχτη –Μαρία Θηρεσία Καρλότα, ιστορικό αφήγημα, εκδ. Εξάντας, 2011
Τρεις νύχτες του Αυγούστου (και μία ημέρα), μυθιστόρημα, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 2009
Πανσέληνος παρά κάτι, πεζοποιήματα, εκδ. Αστάρτη, 1989
Συμμετοχή στη συλλογική έκδοση Μάρμαρα του Παρθενώνα– Ιστορία μίας κλοπής ή η κλοπή της Ιστορίας (2ο βραβείο για την ελληνική γλώσσα από την Asociacion Cultural Helenica «Nostos» για το διήγημα «Το πένθος της σελήνης») edit. Trama, 2010

Leon Trotsky : Διαθήκη

Ποιήματα Εξορίας

Σε τούτο το νησί της εξορίας θα ιδρυθεί << Μουσείο

Δημοκρατίας >> σαν φόρος τιμής σ'αυτούς

που υπέφεραν για τα φρονήματά τους ...

Κ.Καραμανλής

σε επίσκεψή του στον ΄Αη - Στράτη

Κώστας    Βάρναλης

ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ

Αφιερωμένο στον Γληνό ( Οκτώβρης 1935 )

Μας σιδερώσανε τα χέρια

και μας κλείσαν ολούθε μαλιγχέρια .

Μας  μετρήσανε κάπου εξηνταριά ,

και μιας ζυγιάσαν την ψυχή -βαριά !

Μούδιασε σφιχτόδετα καιρό

χέρι δεξί με χέρι αριστερό .

Μουδιασμένο και τ'άλλο μας που εκράτει

βαλίτσα ή δέμα για τον ΄Αη Στράτη .

Κατάχαμ'Αρετή , Μυαλό και Νιάτα

τον κάλλιον ο χειρότερος επάτα .

Τυχερέ , κείνο τ'άθλιο δειλινό

σε δέσαν με το δάσκαλο Γληνό,

Μεγάλα μάτια αστραφτερά στητός

κι ατάραχος πάνου απ'τη Μοίρα αυτός .

Κοιτούσε την ερχόμενη ευδία

σα νευρικός από την αηδία .

Μαζί μας τελευταίοι με το βαπόρι

πρεζάκηδες , αλάνια , λαθρεμπόροι

ξεπίτηδες , για να φανεί πως ίσια ,

λογιούνται η λευτεριά με τα χασίσια .

Μα το καλογεράκι απ' τ'΄Αγιον ΄Ορος

πού πέταξε τα ράσα , ο θεοφόρος

και το πιάσανε νύχτα στην Ομόνοια

με ξουρισμένα χείλια και σαγόνια ,

μαζί μας δεν τον δέσανε . Βλακεία

να πομψέψουν Πατρίδα και Θρησκεία .

΄Ετσι μας εφόρτωσαν στο βαπόρι

τους πατριώτες οι πατριδεμπόροι .

Εξορία στο λαό , χέρια δεμένα ,

για νάρθει  ο Εξορισμένος απ'τα ξένα ,

να χωρίσει το ΄Εθνος και να βάλει

τη μια μεριά να πολεμάει την άλλη .

Γιάννης   Ρίτσος

( Απόσπασμα ) 

Μόνες περγαμηνές μας τρεις λέξεις

΄Αη - Στράτης  , Μακρόνησος και Γυάρος .

Κι αν αδέξιοι μια μέρα σας φανούν οι στίχοι μας ,

θυμηθείται μονάχα πως γράφτηκαν

κάτω απ'τη μύτη των φρουρών

και με τη λόγχη στο πλευρό μας .

.......................................

Μέσα στα δόντια σφίγγαμε τον πόνο

μέσα στη γλώσσα λυώναμε την πίκρα .

Μενέλαος  Λουντέμης

( Απόσπασμα )

Η φυλακη μας είναι ξέσκεπη εδώ , Ναζίμ ,

Γκρεμότοπος που τον ζώνει η πίκρα .

Εδώ δεν άραξε άλλο τίποτε ποτέ

παρά μονάχα οι δήμιοι κι οι βοριάδες .

Στέφανος   Τηλικίδης

ΕΣΝΑ ΠΑΠΑΣ ΚΟΝΤΟΥΤΣΙΚΟΣ

Εκεί στο φρύδι του γκρεμού , ακρί ν'ακρί στο κύμα ,
Ασλάνια τρία στήσανε , τρεις νιους Μακρονησιώτες .
Πουρνό τον ήλιο γιοματούν , βραδί τον ίδρω πίνουν
Και τ'άγρια τα μεσάνυχτα , λογιάζουν την αγάπη ,
Για τους φτωχούς , τους δύστυχους , για τους αναγκεμένους .
Κι ένας παπάς , κοντούτσικος , γιαγκιόζης και μπιρμπίλης ,
Συχνά-πυκνά στη βίζιτα , πυκνά παρεκαλεί τους :
- Για πείτε , τέκνα μου , το << ναι >> για πιάστε το κοντύλι .
Ταχυά κι αν υπογράψετε , ταχυά στο σπίτι πάτε .


Τίτος  Πατρίκιος

Το συρματόπλεγμα , η βροχή , ο άνεμος
της θάλασσας η βουή μόνιμη κι αμετάθετη
σαν ένας τοίχος φυλακής
το σάπιο πανί του αντίσκηνου :
κανένα χώρισμα ,
Καθώς διάβαινες την πόρτα ,
συχνά δεν ξεχώριζες
αν μπαίνεις ή αν βγαίνεις . ΄Εκανε κρύο .


Μανόλης   Αναγνωστάκης


Είμασταν όλοι μαζί και ξεδιπλώναμε ακούραστα τις ώρες μας
Τραγουδούσαμε σιγά για τις μέρες που θαρχόντανε
φορτωμένες πολύχρωμα οράματα .


Νικηφόρος   Βρεττάκος


΄Εκοβε η φλόγα του δαδιού τη νύχτα σαν ψαλίδι
Ανοίγαμε μια οδοντωτή τρύπα μες στο σκοτάδι
και καταποντιζόμαστε μέσα τους τραγουδώντας .


Στέλιος   Γεράνης


Μπήκαν ληστές στον ύπνο μου κι αδειάζουν την ψυχή μου
Κουράστηκα να περπατώ στου κόσμου τα μεσάνυχτα .


Τάσος    Λειβαδίτης


Κι όταν σου πουν να με πυροβολήσεις
Χτύπα με αλλού - μη σημαδέψεις την καρδιά μου .
Κάπου βαθειά της ζει το παιδικό σου πρόσωπο
Δεν θάθελα να το λαβώσεις ...


Χαρίλαος      Μηχιώτης

Δήμιοι , σύνεργα του πόνου , φυλακές , καρφιά
χαράδρες που ανοίγουν τα βαθιά τους στόματα
τάφοι νεκρών και τάφοι ζωντανών ...  

Πνευματική ζωή τεύχος 165

Η φωτογραφία από το περιοδικό :
Εννεάδα τεύχος 20

΄Αγνωστα ιστορικά ντοκουμέντα

ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ , ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ,

ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ κ.λ.π.

ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΝ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ

ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

<< ΄Εχουμε πάρει απάνω μας την ηθική πρωτοβουλία >>

Η  συγκλονιστική ιστορική Διακήρυξη

Το 1945 σε μια περίοδο κρίσιμης για το Έθνος περίστασης , συγκρροτήθηκε μια

Ομάδα από τους ΄Αγγελο Σικελιανό , Νίκο Καζαντζάκη , Ιωάννη Σοφιανόπουλο ,

Σταμάτη Μερρκούρη , Βασίλη Ρώτα , Μάριο Βάρβογλη , Δημήτρη Φωτιάδη και 

Ροδόλφο Κράους .
 Με διακήρυξή τους γνώριζαν στον Ελληνικό λαό πως : << ΄Εχου-

με πάρει απάνω μας την ηθική πρωτοβουλία (...) να σαλπίσουμε ως τα πέρατα του

ελληνικού μας κόσμου την απέραντή του ευθύνη ν'αγκαλιάσει όλα τ'απορφανισμένα

λείψανα απ'τις οικογένειες των καινούργιων μας ηρώων ... και αυτών των ίδιων μας

ηρώων ... με μια αμέριστη και θετική και οργανωμένη από μέρους του στοργή ...>>

Πολλοί ήρωες για τους οποίους μιλάνε οι Μεγάλοι μας των Γραμμάτων και των

Τεχνών , είχαν γίνει σχεδόν πολίτες δεύτερης κατηγορίας . Γι'αυτήν όπως την προ-

σδιόριζαν -<< κολοσσιαία σημασία του Αγώνα που ξεκινάει από τις 28 Οχτώβρη

και αποκορυφώνεται με την τετράχρονη Αντίσταση ενάντια στον καταχτητή (...) ζητού-

σαν << να ορθωθεί ολόψυχα όλη η Ελλάδα στο Μέγα Ιστορικό της Χρέος ...>>.

Και με τον προσδιορισμό << ΄Ολη η Ελλάδα >> , εννοούσαν την Εθνική Ενότητα ,

την αγάπη και την ομόνοια όλων των Ελλήνων . Γιατί , όπως είπε ο Δημήτρης Φωτιάδης

αργότερα σε συνέντευξή του << διαβλέπαμε πως όλη αυτή η μεταβαρκιζιανή τρομοκρατία

υπεύθυνων και ανεύθυνων , οδηγούσε σε εθνική καταστροφή ...η λέξη Εμφύλιος είχε

αναδυθεί και άρχιζε να παίρνει μορφή ... >>

Αυτήν την ευρύτατης αποδοχής Ομάδα που βρισκόταν για λίγους μήνες σε ενεργή

δραστηριότητα , δεν τη συναντήσαμε σε κανένα ιστορικό ή δοκιμιογραφικό κείμενο .

Ούτε και τη Διακήρυξη σε κάποιο Αρχείο κρατικό ή άλλο . Ως σήμερα είναι εντελώς

άγνωστη . Η Διακήρυξη είχε τυπωθεί σε χιλιάδες αντίτυπα , και στάλθηκε σ'όλες τις

περιοχές της χώρας . Αντί για τίτλο είχε το χαρακτικό , που εκφράζει τους αγώνες του

λαού μας με καταπληκτική σύνθεση γεγονότων .

Δυστυχώς η έκκληση αυτή προς τους << απανταχού έλληνας >> ( όπως κάποτε μια

παρόμοια μετά το 1821 ) , δεν εισακούστηκε γιατί η κρατική τότε φιλοσοφία ήταν

<< ο μη μεθ'ημών , καθ'ημών >> .

΄Οπως και νάχει όμως , η Ομάδα αυτή ήταν και είναι μια απόδειξη , πως εκείνα τα

χρόνια οι Πνευματικοί μας άνθρωποι ακουρμαίνονταν τα χτυποκάρδια του λαού μας

και κάνανε ό, τι μπορούσαν για ν'απαλύνουν τον πόνο του και να συμβάλλουν στην

πραγματοποίηση των προσδοκιών του . ( Το ύφος της Διακήρυξης παραπέμπει μάλλον

στο ύφος του Σικελιανού ) .

Το περιοδικό μας είναι περήφανο γιατί δίνει στη δημοσιότητα αυτό το άγνωστο -

αλλά εθνικά και ιστορικά πολύτιμο -κείμενο ( Φωτοτυπημένο από το πρωτότυπο ) .