Тара́с Григо́рович Шевче́нко

Taras Hryhorovych Shevchenko

Ο μεγαλύτερος ποιητής της Ουκρανίας ( 1814 - 1861 ) .
Ο Πλεχάνωφ έγραψε γι' αυτόν ότι συγκαταλέγεται στους
<< μεγάλους ποιητές της παγκόσμιας λογοτεχνίας >> .
Διατέλεσε δουλοπάρικος , αλλά χάρη στις ενέργειες πολλών
διανοουμένων και καλλιτεχνών εξαγοράστηκε η λευτεριά του
και μπόρεσε έτσι να συνεχίσει να γράφει ελεύθερος .
Ο τσάρος όμως Νικόλαος , που ενοχλήθηκε  από τον φιλε -
λευθερισμό των κειμένων του , του απαγόρεψε να γράφει και
τελικά τον φυλάκισε .
΄Επειτα από πολύχρονη κάθειρξη , αφέθηκε ελευθερος , αλλ' 
οι κακουχίες τον οδήγησαν στο θάνατο .
Ο ποιητής , - που ήταν παράλληλα και ζωγράφος , - τιμάται
σήμερα ως ένας από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης και στη
Σοβιετική ΄Ενωση υπάρχουν ανδριάντες του σε όλες τις μεγάλες
πόλεις .


ΦΙΛΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ

στους νεκρούς , τους ζωντανούς και τους αγέννητους
συμπατιώτες μου στην Ουκρανία κι έξω απ' την Ουκρανία .



απόσπασμα

Στον κόσμο όλο δεν θα βρεις μιαν άλλη Ουκρανία
κι ούτε του Δνείπερου θα δεις το λατρευτό ποτάμι .
Κι όμως εσείς στις ξενητειές τραβάτε αγγομαχώντας
κι αποζητάτε , ως νά τανε της ξενητειάς βρεσίμια !
τη λευτεριά , την προκοπή και την αδελφοσύνη .
Τά χετε εδώ ! Στον τόπο σας , στην όμορφη Ουκρανία ,
κι απ' όλα αυτά τα ξενικά και τα παχιά χωράφια
λόγια μονάχα φέρνεται μεγάλα - τίποτ' άλλο !
Και διαλαλείτε του Θεού το θέλημα πως είναι
να προσκυνάτε την ψευτιά - γι' αυτό σας έχει πλάσει ! -
κι όπως και πριν τη ράχη σας μπροστά της να λυγάτε .
Τυφλοί ! Χτυπάτε ανέμελα την ίδια σας την κλήρα ,
γονιούς κι αδέλφια , το αίμα σας και τους ξωμάχους . Πάτε
ξανά στη γη την άξενη , τη γη των Αλαμάνων ,
να δείτε εκεί καλύτερα τον ήλιο της αλήθειας !
Κι αν το μπορέσετε στερνά να πάρετε μαζί σας
τα φτωχοκαλυβάκια σας κι ολόκληρο το βιός σας ,
το μόχτο των παπούδων σας θα κάνετε να μείνει
πεντάρφανος ο Δνείπερος με τ' άγια το βουνά του !

*

Τέτοια λοιπόν η δόξα μας , της Ουκρανίας η δόξα !
΄Ομοια και σεις , μ' ολάνοιχτα τα μάτια σας , διαβάστε
για να μην ξαναβλέπετε το ψέμμα στα ονειρά σας
κι όλοι μπροστά σας ν' ανοιχτούν οι δοξασμένοι τάφοι
και ρωτήστε μόνοι σας τους μάρτυρες νεκρούς μας
να μάθετε ποιον σταυρώσαν , που και γιατί και πότε !
Μπρος ! το μικρό τ' αδέλφι σας , αδέλφια μου αγκαλιάστε !
να ιδεί η κλαμμένη η μάνα σας και να χαμογελάσει
και να βλογάει τα τέκνα της με τα γερά της χέρια
και να τους δίνει το φιλί με λεύτερο το στόμα !
Να ξεχαστούνε τα παλιά τα ντροπιασμένα χρόνια
και να φανεί ολοζώντανη της Ουκρανίας η δόξα
κι έτσι ιλαρό κι ανέσπερο το φως να λάμψει του ήλιου !

Ω ακούστε τούτη τη βαθειά την παρακάλεσή μου
κι αγκαλιαστείτε , αδέλφια μου , και συναδελφωθείτε !


Μετάφραση : ΚΩΣΤΑ Α ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Μαρία Κατσοπούλου

3 ποιήματα

Χρειαζόμουν ισχυρή δόση νικοτίνης .

΄Ετρεξα έξω κι άναψα τσιγάρο .

΄Ενα περιπολικό με αναμμένη τη σειρήνα

έτρεχε στη Σταδίου .

<< Σκατόμπατσε >> , είπα μέσα μου 

΄Εσβησα το τσιγάρο

και γύρισα στη δουλειά .

22 Οκτωβρίου 2009

Με σκοτώνουν οι άντρες

Με σκοτώνουν οι γυναίκες

Με σκοτώνω ξι εγώ

Κι έτσι ένα φάντασμα

έχει απομείνει εδώ ,

ό, τι σώθηκε απο μένα μέχρι τώρα

Γυρίζει τις νύχτες στις ξένες γειτονιές

και μαζί με τις σκιές

μ' ένα τσιγάρο στο στόμα τραγουδάει .

12 Φεβρουαρίου 2009

ΑΛΥΣΙΔΕΣ

Πουλάμε πολιτισμό

Πουλάμε κουλτούρα

Πουλάμε γνώση

Πουλάμε φιλελευθερισμό

Πουλάμε εξουσία

Σε παρακολουθούμε με 15 κάμερες

Το 1/3 της ημέρας

Πειθαρχία !

Πειθαρχία !

Πειθαρχία !

Υπακούστε στους κανόνες !

Κανόνες !

Κανόνες !

Κανόνες !

Μη διαβάζεις εν ώρα εργασίας !

Απαγορεύεται !

Μη μιλάς με φίλους εν ώρα εργασίας !

Απαγορεύεται !

Θες διάλειμμα ;

Ποιο διάλειμμα ;

Δούλεψε !

Δούλεψε !

Δούλεψε !

Αν έχεις κάποια αντίρρηση στα παραπάνω

Λυπόμαστε , μα θα πρέπει να διακόψουμε τη συνεργασία μας .

Μάρτιος 2010

Σημ . Η Μαρία Κατσοπούλου είναι τώρα άνεργη βιβλιοϋπάλληλος .

Τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν  << εν ώρα διαλείμματος >> , όταν

δούλευε σε κεντρικό βιβλιοπωλείο της Αθήνας .

Ο ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ ... εν ώρα εργασίας τεύχος 14

Μάρτιος 2011

Libertat (Cançon de nèrvi)

Ανδρέας Εμπειρίκος

ΟΧΙ ΜΠΡΑΖΙΛΙΑ ΜΑ ΟΚΤΑΝΑ
 

Όταν διά της πίστεως και της καλής θελήσεως, αλλά και από επιτακτικήν, αδήριτον ανάγκην δημιουργηθούν αι προϋποθέσεις και εκτελεσθούν όχι οικοδομικά, ή ορθολογιστικά, μα διαφορετικά τελείως έργα, εις την καρδιά του μέλλοντος, εις την καρδιά των υψηλών οροπεδίων και προ παντός μέσ' στην καρδιά του κάθε ανθρώπου, θα υπάρξη τότε μόνον η Νέα Πόλις και θα ονομασθή πρωτεύουσα της ηνωμένης, της αρραγούς και αδιαιρέτου Οικουμένης.
Άγνωστον αν η παλαιά, που εκτείνεται προ του ωκεανού στα πόδια του κατακορύφου βράχου που μοιάζει με το Τζέμπελ-αλ-Ταρέκ, άγνωστον αν θα εγκαταλειφθή, ή αν θα υφίσταται καν στα χρόνια εκείνα, ή αν, απέραντη και κενή, θα διατηρηθή ως δείγμα μιας ελεεινής, μιας αποφράδος εποχής, ή ως θλιβερόν μουσείον διδακτικόν, πλήρες παραδειγμάτων προς αποφυγήν. Εκείνο που είναι βέβαιον είναι ότι η Νέα Πόλις θα οικοδομηθή, ή μαλλον θα δημιουργηθή, και θα είναι η πρωτεύουσα του Νέου Κόσμου, εις την καρδιά του μέλλοντος και των ανθρώπων, μετά χρόνια πολλά, οδυνηρά, βλακώδη και ανιαρά, ίσως μετά από μίαν άλωσιν οριστικήν, μετά την μάχην την τρομακτικήν του επερχομένου Αρμαγεδδώνος.
Δεν θα εξετάσω τας λεπτομερείας. Είναι μακράν ακόμη η εποχή, ώστε από τούδε να τας γνωρίζωμεν καταλεπτώς, ή «a priori». Αυτό που με ενδιαφέρει απολύτως - και θα έπρεπε να ενδιαφέρη όλους - είναι ότι η Νέα Πόλις θα ολοκληρωθή, θα γίνη. Όχι βεβαίως από αρχιτέκτονας και πολεοδόμους οιηματίας, που ασφαλώς πιστεύουν, οι καημένοι, ότι μπορούν αυτοί τους βίους των ανθρώπων εκ των προτέρων να ρυθμίζουν και το μέλλον της ανθρωπότητος, με χάρακες, με υποδεκάμετρα, γωνίες και «ταυ», μέσα στα σχέδια της φιλαυτίας των, ναρκισσευόμενοι (μαρξιστικά, φασιστικά, ή αστικά), πνίγοντες και πνιγόμενοι, να κανονίζουν.
Όχι, δεν θα κτισθή η Νέα Πόλις έτσι΄ μα θα κτισθή απ' όλους τους ανθρώπους, όταν οι άνθρωποι, έχοντες εξαντλήσει τας αρνήσεις, και τας καλάς και τας κακάς, βλέποντες το αστράπτον φως της αντισοφιστείας - τουτέστι το φως της άνευ δογμάτων, άνευ ενδυμάτων Αληθείας - παύσουν στα αίματα και στα βαριά αμαρτήματα χέρια και πόδια να βυθίζουν, και αφήσουν μέσα στις ψυχές των, με οίστρον καταφάσεως, όλα τα δένδρα της Εδέμ, με πλήρεις καρπούς και δίχως όφεις - μά τον Θεό, ή τους Θεούς - τελείως ελεύθερα ν΄ ανθίσουν.
Ναι, ναι (αμήν, αμήν λέγω υμίν), σας λέγω την αλήθειαν. Η Νέα Πόλις θα κτισθή και δεν θα είναι χθαμαλή σε βαλτοτόπια. Θα οικοδομηθή στα υψίπεδα της Οικουμένης, μα δεν θα ονομασθή Μπραζίλια, Σιών, Μόσχα, ή Νέα Υόρκη, αλλά θα ονομασθή η πόλις αυτή Οκτάνα.

Και τώρα ο καθείς θα διερωτηθή ευλόγως: «Μα τι θα πη Οκτάνα ;»
Δίκαιον το ερώτημα και η απάντησις θα έλθη γρήγορα. Όμως διά να γίνη πλήρως νοητή, ρίξετε πρώτα μέσα σας μια καλή ματιά και ευθύς μετά ρίξετε άλλη μία τριγύρω σας δεξιά και αριστερά, πάνω και κάτω. Έπειτα κλείστε τα μάτια σας για μια στιγμή και ανοίξτε τα αποτόμως, ανοίγοντας διάπλατα και τις ψυχές σας. Η απάντησις θα βρίσκεται μπροστά σας, όχι μονάχα νοητή, μα και απτή - σώμα περικαλλές και έμψυχον και σφύζον.
Και τώρα (αμήν, αμήν) λέγω υμίν:
Οκτάνα , φίλοι μου, θα πη μεταίχμιον της Γης και του Ουρανού, όπου το ένα στο άλλο επεκτεινόμενο ένα τα δύο κάνει.
Οκτάνα θα πη πυρ, κίνησις, ενέργεια, λόγος σπέρμα.
Οκτάνα θα πη έρως ελεύθερος με όλας τας ηδονάς του.
Οκτάνα θα πη ανά πάσαν στιγμήν ποίησις, όμως όχι ως μέσον εκφράσεως μόνον, μα ακόμη ως λειτουργία του πνεύματος διηνεκής.
Οκτάνα θα πη η εντελέχεια εκείνη, που αυτό που είναι αδύνατον να γίνη αμέσως το κάνει εν τέλει δυνατόν, ακόμη και την χίμαιραν, ακόμη και την ουτοπίαν, ίσως μια μέρα και την αθανασίαν του σώματος και όχι μονάχα της ψυχής.
Οκτάνα θα πη το «εγώ» «εσύ» να γίνεται (και αντιστρόφως το «εσύ» «εγώ») εις μίαν εκτόξευσιν ιμερικήν, εις μίαν έξοδον λυτρωτικήν, εις μίαν ένωσιν θεοτικήν, εις μίαν μέθεξιν υπερτάτην, που ίσως αυτή να αποτελή την θείαν Χάριν, το θαύμα του εντός και εκτός εαυτού, κάθε φοράν που εν εκστάσει συντελείται.
Οκτάνα θα πη η ενόρασις και η διαίσθησις εκείνη, που επιτρέπουν σωστά να νοιώθης, να καταλαβαίνης όλην την αγωνίαν των αλγούντων, τα λόγια τα συμβολικά του Ιησού, όλην την σκέψιν των αθέων, τας αστραπάς των προφητών και όλην την σημασίαν των τηλαυγών εκλάμψεων του Ζαραθούστρα.
Οκτάνα θα πη (χωρίς να περιφρονούμε του γήρατος την σοφίαν) θα πη πάση θυσία διατήρησις της παιδικής ψυχής εις όλα τα στάδια της ωριμότητος, εις όλας τας εποχάς του βίου, διότι άνευ αυτής και η πιο χρυσή νεότης γρήγορα στάχτη γίνεται και χάνεται και φεύγει και μένει στη θέσι της η θλίψις, η άνευ ελπίδων μεταμέλεια και η στυγνή ρυτίς.
Οκτάνα θα πη εν πλήρει αθωότητι Αδάμ, εν πλήρει βεβαιότητι Αδάμ-συν-Εύα.
Οκτάνα θα πη οι άνθρωποι άγγελοι να γίνουν, αλλ' άγγελοι με φύλον φανερόν, συγκεκριμένον.
Οκτάνα θα πη επί γης Παράδεισος, επί της γης Εδέμ, χωρίς προπατορικόν αμάρτημα, πέραν πάσης εννοίας κακού, με ελευθέραν εις πάσαν περίπτωσιν παντού και την αιμομιξίαν.
Οκτάνα θα πη απόλυτος ενότης πνεύματος και ύλης.
Οκτάνα θα πη διατήρησις επαφής και στα απώτερα σημεία των εξελίξεων με πάσαν πηγήν που όντως αποτελεί των αρχετύπων της ζωής ιερή μια νερομάνα.
Οκτάνα θα πη παν ότι μάχεται τον θάνατον και την ζωήν παντού και πάντοτε διαφεντεύει.
Οκτάνα θα πη αληθινή ελευθερία και όχι εκείνη η φοβερά ειρωνεία, να λέγεται ελευθερία ό,τι χωρεί ή ό,τι εναπομένει στα ελάχιστα περιθώρια που αφήνουν στους ανθρώπους οι απάνθρωποι νόμοι των περιδεών και των τυφλών ή ηλιθίων.
Οκτάνα θα πη , όχι πολιτικής, μια ψυχικής ενότητος Παγκόσμιος Πολιτεία (πιθανώς Ομοσπονδία) με ανέπαφες τις πνευματικές και εθνικές ιδιομορφίες εκάστης εθνικής ολότητος, εις μίαν πλήρη και αρραγή αδελφοσύνην εθνών, λαών και ατόμων, με πλήρη σεβασμόν εκάστου, διότι αυτή μόνον εν τέλει θα ημπορέση διά της κατανοήσεως, διά της αγωνιστικής καλής θελήσεως, ουδόλως δε διά της βίας, τας τάξεις και την εκμετάλλευσιν του ανθρώπου από τον άνθρωπον να καταργήση, να εκκαθαρίση επιτέλους!
Οκτάνα θα πη παντού και πάντα εν ηδονή ζωή.
Οκτάνα θα πη δικαιοσύνη.
Οκτάνα θα πη αγάπη.
Οκτάνα θα πη παντού και πάντα καλωσύνη.
Οκτάνα θα πη η αγαλλίασις εκείνη που φέρνει στα χείλη την ψυχή και εις τα όργανα τα κατάλληλα με ορμήν το σπέρμα.
Οκτάνα, φίλοι μου, θα πη, απόλυτος μη συμμόρφωσις με ό,τι αντιστρατεύεται, ή μάχεται, ή αναστέλλει την έλευσιν της Οκτάνα.
Οκτάνα θα πη μη συμμετοχή και μη αντίταξι βίας εις την βίαν.
Οκτάνα θα πη ό,τι στους ουρανούς και επί της γης ηκούετο, κάθε φοράν που ως μέγας μαντατοφόρος, με έντασιν υπερκοσμίου τηλεβόα, ο Άγγελος Κυρίου εβόα.
Ιδού με ολίγα λόγια, αλλά σαφή, ιδού τι θα πη, φίλοι μου, Οκτάνα.
Και τώρα θα προσθέσω:
Όσοι από σας πια βαρεθήκατε στον κόσμο αυτόν τον άδικον και τον βλακώδη να άγεσθε και να φέρεσθε από τους ψεύτες, από τους σοφιστάς και λαοπλάνους, όσοι πια βαρεθήκατε οι δεσμοφύλακές σας σαν τόπια ταλαίπωρα να σας εξαποστέλλουν εις τον Καϊάφα και πριν απ' αυτόν στον Άννα, προσμένοντας να έλθη η Ώρα η χρυσαυγής, η πολυύμνητος και ευλογημένη, όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, όσοι την σημερινήν ελεεινήν πραγματικότητα να αλλάξετε ποθείτε, προσμένοντας να έλθη η Ώρα, όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, ελάτε και ως ανακράξωμεν μαζί (νυν και αεί, νυν και αεί) σαν προσευχή και σαν παιάνα, ας ανακράξωμεν μαζί, με μια ψυχή, με μια φωνή - ΟΚΤΑΝΑ!

                        

 Γλυφάδα, 20. 8. 1965 


σ . - 75 , 76 , 77 , 78 ,79

Διογένης Γαλήνης

Φωτ : Γιώργος Βλάχος , Οδός Σωζοπόλεως 22 Δεκ 2013

Δεν γουστάρω Like

Likes

κ.λ.πά

πρωθυπουργό 

γελοίο

τα

γένια

του

παπά

1.1.2014

Γιάννης Ναούμης

Ξένιος ημέρα

Μπάμπης Βούτος , σχέδιο μολύβι

Γοργόφτερη απόψε

είναι η νύχτα .

΄Ανοιξε δρόμους δύσβατους

κι έφερε μπρός μου

σώματα που αγάπησα ,

στιγμές που με βασάνισαν ,

τα παιδικά μου χρόνια ,

κι από το αύριο ,

φέρνει ποιητές

όλοι μαζί ζωντανοί κι αναστημένοι

έρχοται γελώντας και τραγουδώντας

της νιότης τους τραγούδια .

Να ο Παλαμάς κι ο Κάλβος ,

ο Φιλύρας , ο Καβάφης κι ο Καρυωτάκης ,

ο Καββαδίας κι ακόμα ο Σαχτούρης ,

να κι ο Καρούζος .

Καλώς τους , καλώς τους

τους φωνάζω .

Κοπιάστε , φίλοι μου , κοπιάστε

στην αυλή μου .

΄Εχει λέξεις για όλους ...

περιοδικό : νέο επίπεδο 

τεύχος 13-14 

1992

Νίκος Καββαδίας

Ο ΠΙΛΟΤΟΣ ΝΑΓΚΕΛ 

Στον ποιητή Ν. Ράντο

Ο Νάγκελ Χάρμπορ, Νορβηγός πιλότος στο Κολόμπο,
άμα έδινε κανονική πορεία στα καράβια
που φεύγαν για τους άγνωστους και μακρινούς λιμένες,
κατέβαινε στη βάρκα του βαρύς, συλλογισμένος,
με τα χοντρά τα χέρια του στο στήθος σταυρωμένα,
καπνίζοντας ένα παλιό χωμάτινο τσιμπούκι,
και σε μια γλώσσα βορινή σιγά μονολογώντας
έφευγε μόλις χάνονταν ολότελα τα πλοία.

Ο Νάγκελ Χάρμπορ, πλοίαρχος σε φορτηγά καράβια,
αφού τον κόσμο γύρισεν ολόκληρο, μια μέρα
κουράστηκε κι απόμεινε πιλότος στο Κολόμπο.
Μα πάντα συλλογίζονταν τη μακρινή του χώρα
και τα νησιά που 'ναι γεμάτα θρύλους, τα Λοφούτεν.
Όμως μια μέρα επέθανε στην πιλοτίνα μέσα
ξάφνου σαν ξεπροβόδισεν το Steamer Tank "Fjord Folden", 
όπου έφευγε καπνίζοντας για τα νησιά Λοφούτεν...


Μαραμπού και Πούσι 
Κέδρος 1977

σ . - 31

φωτ : Πάπυρος Λαρούς τόμος 10 , σ. - 558 -

Γιώργος Βλάχος : [ Με τη γύρη των άστρων ...]

Με τη γύρη των άστρων στα χείλη

και σαλπιγκτές τους αιώνες ,

από την πεδιάδα του χρόνου

και τον κάμπο της ιστορίας δραπέτευσα

15 Αυγούστου 2000 .

Η μούσα κυοφορεί στο αίμα μου σαν τρέλα .

Ο Αίολος , συνταξιδιώτης , δηλώνει εκεχειρία .

Ο Τειρεσίας , καμηλιέρης , πίνει κρασί στην

όαση της Αθήνας .

Ικτίνος και Καλλικράτης χειροκροτούν το θαύμα .

Κι ο ποιητής , γυμνός απ' την τρέλα

και την Πανσέληνο ,

Μάνα των πυραμίδων ,

πορεύεται

με τη Sobkiv Halina

ταξίδι 360°

16.8.2000

 Γιώργος Βλάχος

δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . - 11 -

Ναπολέων Λαπαθιώτης (31 Οκτωβρίου 1888 – 8 Ιανουαρίου 1944)

Ναπολέων Λαπαθιώτης

Ποιήματα

Εκδόσεις ΦΕΞΗ

1964

Γιώργος Βλάχος : [ δεν έχω visa για την ελευθερία ]




 

Εξόριστος είμαι σχοινοβάτης
στου πλανήτη ανέραστο λόφο
Μέγας Τραγουδιστής .

Μ ' έναν στίχο ανάθεμα
το λουκέτο σπάω της ιστορίας .

Ο νόμος είναι συρματόπλεγμα ,
κρατητήριο , στρατόπεδο ,
σπίτι-κελί , νύκτα πουτάνας ,
χάραμα μελλοθάνατου ,
άφραγκου μύστη θεωρία ,
χαπακωμένος τράγος ,
εκκλησία μαστούρα .

Εγώ ο εραστής της απόλυτης μέρας
δεν έχω visa για την ελευθερία

 23-09-2000


σελ - 13 -

 

Δ . Παπαρρηγόπουλος

Ελπίζω εις το Μέλλον

Το παρελθόν είν' όνειρον , πόθων σπασμοί , ελπίδες ,

Και το παρόν μαστίζουσιν εισέτι καταιγίδες

Μας πλήττει πρώτον ο Θεός την ευτυχίαν στέλλων ,

ελπίζω εις το μέλλον .

Το παρελθόν ήτο μικρός τις κόκκος εις το χώμα ,

Και το παρόν δενδρύλλιον πατούμενον ακόμα ,

Δένδρον θα γίν' εις τον Θεόν τους κλάδους αποστέλλον ,

Ελπίζω εις το μέλλον .

Το παρελθόν είναι σωρός εκπληκτικών συννέφων ,

Και το παρόν ο κεραυνός ο τας θυέλλας στέφων ,

Αλλά μακρόθεν φαίνεται αστήρ τις ανατέλλων ,

Ελπίζω εις το μέλλον .

Το παρελθόν είναι η νυξ η πλήρης μαύρου σκότους ,

Εις το παρόν βλέπω σκιάς , εικόνας αλλοκότους ,

Πλην της νυχτός ο σύντροφος ιδού το φως του στέλλων ,

Ελπίζω εις το μέλλον .

Το παρελθόν είναι ωόν του αετού εισέτι ,

Και το παρόν αετιδεύς εις τα μικρά του έτη ,

Αλλά θα φθάσ' η πτήσις του και μέχρι των αγγέλων ,

Ελπίζω εις το μέλλον .

Allen Ginsberg

31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1978

Διαμάντια που λαμποκοπούν και πούλιες που γυαλίζουν

η Μεγάλη Χοροεσπερίδα στο Γουάλντορφ

Αστόρια απ' την οθόνη της τηλεόρασης

φευγαλέος αστραφτερός αποχαιρετισμός

στα φαντάσματα της πλατείας των Τάιμς

πλήθος από ματογυάλια και σαν ομπρέλες

χέρια βρεγμένα

πάνω από κεφάλια

η Κίνα πανηγυρίζει

σχέσεις διπλωματικές

ντισκοτέκ στο Πεκίνο

μαύρες και ηλιοκαμμένες φάτσες του Κογκρέσου

στην ώρα των ειδήσεων το νηφάλιο πόρισμα της επιτροπής

αποφαίνεται ότι οφείλονται σε συνωμοσία οι δολοφονίες

του Κένεντυ και του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ

ο Πρόεδρος κι ο Ειρηνοποιός της περασμένης

δεκαετίας είναι τώρα πεθαμένοι

αινιγματικό και πένθιμο μίασμα

πνεύμα των Τάιμς της Νέας Υόρκης και του Βιετνάμ

η πυρηνική επιτροπή Ουώρεν

έχει εκραγεί , ψέματα και σύγχυση

βεγγαλικά καρναβαλιού που σκάνε

μέσα σε ψάθινα καπέλα κάτω από φώτα λαμπερά

χορεύοντας στη μουσική του Γκάι Λομπάρντο

χίτσι κίτσι κου με ματογυάλια

και παπιόν

με πιάνα κουδουνιστά , τρομπόνια

και τούμπες πάνω σ' άσπρα στρογγυλά

τραπέζια με σαμπάνιες

γεροντάκια που γελούν μπροστά στην κάμερα

για τελευταία φορά

απολαμβάνοντας τη νοσταλγία

των Royal Canadian

ανάμεσα σε κουζίνες , νεροχύτες και ψυγεία

σε λοταρίες κερδισμένα

που έχουν διαφημιστεί πριν από το άοσμο

φιλμ του Κόμη Δράκουλα

που παρακολουθούν μ' ορθάνοιχτα μάτια .

Με πόσο ενθουσιασμό φαντάζουν οι διαφημίσεις σαπουνιών

ενόσο τα πλήθη μες από χάρτνα χωνιά

ηχούνε

ανάμεσα απ' τα φαράγγια των Δεκεμβριανών τεράστιων κτιρίων

οι τοίχοι κάθετοι μέχρις επάνω

στο θολωμένο κόκκινο ουρανό

πάνω από το Γκόθαμ

το Μπροντγουέη στέλνει με ντάμπα-ντούμπα

τους χαιρετισμούς του στα Ουράνια

για πολλοστή φορά ,

τενεκεδένιες τρομπέτες είν' έτοιμες

να αναγγείλουν τα μεσάνυχτα

του έτους ,

χαμόγελα πλατιά που το γλεντούν για τα καλά ,

Πορτορικάνοι που γελούν

κάτω απ' τις μαρκίζες της 44ης οδού

χαιρετώντας της κάμερας την κενή ελπίδα

που βλέπουνε εκατομμύρια μάτια η

σκοτούρα τους είναι φευγάτη -

Ζωντανή μετάδοση από τη Νέα Υόρκη ! χιλιάδες

κραυγές χαράς

μετράνε όλοι μαζί τα δευτερόλεπτα .

Συγχαρητήρια απ' τον Πρόεδρο της Τηλεόρασης

Γ.Σ.Πάλει -

Συγνώμη ! ΄Ηρθε η ώρα ! η φωτισμένη μπάλα

κατεβαίνει , τύμπανα

ρολάρουν δυνατά

απ' άκρη σ' άκρη σ'όλα τα δικτυα επικοινωνίας

της Αμερικής ως τα

Αερόστατα ! Ευτυχισμένος ο Καινούργιος χρόνος !

Τρομπέτες και μπουρμπουλήθρες

πλανιώνται στον εγκέφαλο !

Υψώστε το καπέλο σας , κουνήστε το βραχιόλι σας

Πάρτε τηλέφωνο τον ΄Εντυ ! Σάλπισε

μουστακοφόρε Γανυμήδη

Κάντε να ηχήσουνε στριγγά τα κορνα ρίσματά σας

αντλίες πυροσβέστικές του Σόχο !

Γαυγίστε ' σεις στις αποθήκες ανατινάξτε

τα εκκωφαντικά σας φωτοστέφανα εσείς

αλαφροί ΄Αγγελοι

της Τηλεόρασης !

Θα είναι μια μαγευτική βραδιά ,

δόξα τω Θεώ τίποτα

δεν συμβαίνει μουτσάτσος

αυτό το βράδυ , παρά μονάχα πάρτυ και τρακαρίσματα ,

γεννητούρια και σειρήνες ασθενοφόρων ,

Χαρτοπόλεμος λούζει αυτούς που

με καρδιά ραγισμένη πάν ' στο πάρτυ

χορεύοντας στο πίσω παράθυρο της σοφίτας

κάμποσα χρόνια πριν , όταν μερικοί

αφηρημένοι εξπρεσιονιστές

ζωγράφοι και ποιητές είχαν μαζευτεί 

για να γιορτάσουν την Αιωνιότητα των Η.Π.Α.

το βράδυ της πρωτοχρονιάς , Πριν από τον Πόλεμο .

Μετάφραση : Τάσος Σαμαρτζής

σ . - 42 , 43 -

 
 

Νίκος Εγγονόπουλος

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  ΚΑΒΑΦΗ

( ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΜΑΣ - ΑΛΛΩΣΤΕ )

... δεν έχει πλοίο για σε , δεν έχει οδό

Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗ   Η πόλις

νταλγκαδιασμένος και βαρύς

γυρνάει τα στενορρύμια

της πολιτείας της άχαρης

που τρώει τα σωθικά του

σ' αυτήν εδώ γεννήθηκε

σ'αυτή θε ν'αποθάνη

                                               εδώ πίκρες τον πότισαν                    κρουνηδόν        

  

εδώ τον βασανίσαν

μόνος του

                                          πίστεψε - φορές -                           σπανίως

πως την χαράν ευρήκε

κάποτε θέλησε κι'αυτός

κάπου μακρυά να φύγη

μα εκατέβη στο γιαλό

και δεν είχε καράβι 

ΣΤΗΝ 

ΚΟΙΛΑΔΑ

ΜΕ ΤΟΥΣ

ΡΟΔΩΝΕΣ

σ . - 82 , 83 -

André Breton

Κ Ι Β Δ Η Λ Ο     Ν Ο Μ Ι Σ Μ Α

Στον Μπενζαμέν Περέ

André Breton ( φωτ . Man Ray , 1930 )

 

Από το βάζο κρυστάλλου Βοημίας

Από το βάζο κρυσ

Από το βάζο κρυσ

Από το βάζο

Κρυστάλλου

Από το βάζο κρυστάλλου Βοημίας

Βοημίας

Βοημίας

Κρυστάλλου Βοημίας

Βοημίας

Βοημίας

Βοημίας

Μίας μίας ναι Βοημίας

Από το βάζο κρυστάλλου Βο Βο

Από το βάζο κρυστάλλου Βοημίας

Στις φυσαλλίδες που ως παιδί φύσαγες

Φύσαγες

Φύσαγες

Γες

Γες

Φύσαγες

Που ως παιδί φύσαγες

Από το βάζο κρυστάλλου Βοημίας

Στις φυσαλλίδες που ως παιδί φύσαγες

Φύσαγες

Φύσαγες

Ναι που ως παιδί φύσαγες

Αυτό είναι όλο το ποίημα

΄Ημερη αυγή

΄Ημερη αυγή

Εφήμερη αυγή ανταυγειών

΄Ημερη αυγή

΄Ημερη αυγή

Εφήμερη αυγή ανταυγειών


Από τη συλλογή  : Γαιόφως 1923
σ. - 75 , 76 -
ΥΨΙΛΟΝ