Γιώργος Βλάχος

  Ο έρωτας είναι πιονέρος
  στην κόκκινη πλατεία των στίχων .
  Ανδαλουσιανός παρτιζάνος
  με το 'να χέρι στο Θεό
 και τ'άλλο στην Ειρήνη .

17.11.2000

 

 

 

 

Ταξιδεύω μέσα από πράσινους πανσέληνους
λειβάδια αστεριών , επίγειους Γαλαξίες ,
θαλάσσια και επουράνια ρεύματα .
Και στο γιόμα της της ΄Ανοιξης ,
ένα κόκκινο ποτάμι έρωτα
βρέχει τις εκβολές μου .

27.10.2000 
 
δεν έχω visa για την ελευθερία

σελ. -36-

Γιώργος Βλάχος : Κάτω απ'την υπογραφή του Monet

                           https://www.poemhunter.com/poem/under-monet-s-signature/

Σόνια Ζαχαράτου : ΕΣΑΕΙ ΣΚΟΤΟΣ

 

Έπειτα ,
έπειτα ήρθε η νύχτα .
Η νύχτα που κένταγες ,
που κένταγες πάνω στο μαύρο ύφασμα , με ασημένια κλωστή ,
τ' αστέρια .
Η νύχτα ολοφώτιστη από τα σπινθηρίσματα της βελόνας σου ,
κι εσύ εκεί ,
σκυμμένη ,
σκυμμένη ,
να γέρνεις ,
να γέρνεις πάνω στο μαύρο ύφασμα ,
να μπαίνουν τ' αστέρια στα μάτια σου και να σε τσιμπούν ,
και να σε κόβουν ,
και να σε ματώνουν ,
κι εσύ να κεντάς και να ξηλώνεις  και να ξανακεντάς ,
με προσοχή ,
μη και σου ξεφύγει η βελόνα και τρυπήσει τα παιδιά που παίζανε
κάτω από τον ουρανό σου .
(( Τα παιδιά μου )) μόνο έλεγες , (( τα παιδιά μου ! )) ...
Κι έναν φάρο ,
έναν φάρο κέντησες , εκεί στο βάθος ...


Α , ναι , κι ένα βουνό ...
Και πίσω από το βουνό , πίσω από το βουνό - το φαντάζεσαι ;
είδα μια θάλασσα ,
μια θάλασσα μεγάλη σαν τον ουρανό ,
και μαύρη σαν τον ουρανό και σαν το ύφασμα ,
και ήταν πραγματική  θάλασσα έτοιμη να μας καταπιεί ,ι
εσύ δεν την έβλεπες ,
και πως να τη δεις ,
αφού τα μάτια σου καρφωμένα στον υφασμάτινο ουρανό ,
αφού τ' αστέρια στα μάτια σου αντί για τα μάτια σου ,
πως να τη δεις έτσι τυφλή ,
τυφλή .


Μια μέρα πήρες το άλογο και ξεδρόμισες ,
το έσκασες ,
με το άλογο να σε οδηγεί ,
σε οδηγούσε το άλογο σαν σκύλος ,
μαύρο άλογο , μαύρα μάτια ,
πιστός σύντροφος από κοντά , από δίπλα , από πίσω ,
η ανάσα του , το σώμα του , η ζεστασιά και η υγρασία του ,
το χλιμίντρισμα κλάμα του ,
η ενοχή ,
η μετάνοια ,
η συγχώρηση ,
η αγάπη .
Κι εσύ , από τότε ,
όλο κεντούσες και ξήλωνες και ξανακεντούσες υφάσματα να ντύ -
νεις και τη ράχη του ,
να μη κρυώνει οδηγώντας σε μέσα στον παγωμένο ουρανό .
Ο Ηριδανός , οι Πλειάδες , ο Ωρίωνας , ο Μέγας Κύων , ασημένιες
τρύπες στο ύφασμα ,
τρύπες ασημένιες στο μαύρο που έμπαζαν κρύο ,
στο μαύρο το βελούδινο ,
έλα ,
πάρε ,
δώσε ,
το άλογο ,
η νύχτα ,
τ' αστέρια ,
τα παιδιά ,
οι βελονιές ,
το μαύρο ,
η θάλασσα ,
πάρε- δώσε αλισβερίσι ,
κι εσύ στην άκρη του νήματος ,
στην άκρη του σύμπαντος ,
με σφουγγισμένα πια τα αίματα από τα μάτια εδώ και καιρό ,
να κοιτάς για πάντα τ' αστέρια από την άκρη τους ,
να κοιτάς με τα τυφλά  σου μάτια ... 

Kashtanka | Russian animated cartoon (Anton Chekhov)

 

 

 

 



IDIOT : ФЁДОР ДОСТОЕВСКИЙ

Διογένης Γαλήνης : Ποιήματα

Διογένης Γαλήνης



1.

  
                 ΕΦΥΓΕ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΜΠΟΣΤΑΣ

Σήμερα το πρωί στις 09 και 45
στην οδό Ποιητικού Υπονόμου 14
συνάντησα τον ποιητή
Κωνσταντίνο Κώστα του Κωνσταντίνου
και μου είπε :
Διογένη πριν από λίγο
έμαθα πως πέθανε
ο
ποιητής Κώστας Κομπόστας
Κατάλαβες
Θα γράψουν πως
"Έφυγε" ο ποιητής
"Πέθανε" ο ποιητής
"Ταξίδεψε" ο ποιητής
κ.ο.κ .
Σε ποια συμμορία
ανήκε
ο
ποιητής
δεν
θα
το
πούνε
και δεν θα το γράψουν ποτέ.
.
2.
ΕΙΣΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ
Είσαι μεγάλος ποιητής
Είσαι μεγάλος ποιητής
Είσαι μεγάλος ποιητής
- έλεγαν
οι
φίλοι
του
στον
ποιητή
και αυτός
φουντάρισε
απ' το παράθυρο
της ταβέρνας
επειδή
ήταν
μεγάλος ποιητής...
.
3.
Ο πολιτικός ήταν ψυχοπαθής, ο ποιητής μπουρδολόγος,
ο δικηγόρος απατεώνας,
ο εισαγγελέας χασμουριότανε στην έδρα
και η νύχτα γελούσε.
.
4.
23% το σουβλάκι
έχω και απόδειξη
23% η μπύρα
23% το κατούρημα
στα δημόσια
ου
ρη
τή
ρι
α
23% να είναι οι ώρες σας στο Kostoul -istan
.
5.
Η Άνοιξη βομβαρδισμένη
απ' τα έγχρωμα κουνούπια του Demerara
Ο Ήλιος διαβάζει ποιητικά
περιττώματα στη Σόλωνος
Οι διανόηση χειροκροτεί
υποτακτικές κυβερνήσεις
και
η ποιητική νομενκλατούρα
θ' αποφανθεί:
Διογένη Γαλήνη
δεν είσαι ποιητής.
.
6.
Ο ποιητής - κω
κο κο κο κο
κο
στο
κοτέτσι
της
οδού
του
Σολ ...
.
7.
Ο ποιητής Κωνσταντίνος Κώστας του Κωνσταντίνου μου είπε: Διογένη μη τους διαβάζεις
Ο ποιητής Κωνσταντίνος Κώστας του Κωνσταντίνου μου είπε: Διογένη μη τους διαβάζεις
Ο ποιητής Κωνσταντίνος Κώστας του Κωνσταντίνου μου είπε: Διογένη μη τους διαβάζεις
Ο ποιητής Κωνσταντίνος Κώστας του Κωνσταντίνου μου είπε: Διογένη μη τους διαβάζεις
Ο ποιητής Κωνσταντίνος Κώστας του Κωνσταντίνου μου είπε: Διογένη μη τους διαβάζεις
Και συ, αναγνώστη, να μη τους διαβάζεις...
και συ, αναγνώστη, να μη τους διαβάζεις...
.
8.
ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΙΗΤΕΣ




( Γενιά μου ανάπηρη κοίτα σε μένα / την κατάντια σου σα σε καθρέφτη και / χειρονόμα όπως εγώ με δίχως χέρια / δίχως ασπίδα δίχως αύριο - Λεφτέρης Πούλιος )




Όταν η νύχτα
γεννάει
νύχτα
και
το
μηδέν
παράγει
μηδενικά
σε
ρείθρο
της
Σόλωνος
αποστεωμένη
ποίηση
τραγουδάει
και
Ο
Χαρούλης
βραβεύει
Κωστάκη
Ο Κωστάκης
βραβεύει
Κικίτσα
Η Κικίτσα
βραβεύει
Αντώνη
Ο Αντώνης
βραβεύει
Θανάση
Ο Θανάσης
βραβεύει
Γιάννη
Λευτέρη
Γιώργο
κου λου που
κου λου που
και
η
ποίηση
αγάπη
μου
με τόσο
γλείψιμο
γλίστρησε
έξω
από
τη
ρίμα.
.
9.
MAZATLAN
Στο Bolero
ένας χαφιές
πίνει τσάϊ
στο Porto Viejo
το κύμα
πνίγει μια
μποτίλια
και στο Zorbas
o ήλιος
χορεύει
ζεϊμπέκικο.
En el Bolero
un rufian
esta tomando the
en el Puerto Viejo
la ola
ahoga una
botella
en el Zorbas
el Sol
baila
ζεϊμπέκικο.
.
10.
ΤΟ ΧΑΣΜΟΥΡΗΤΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ


Όταν η ανάπηρη πολιτεία γελάει,
ο απολίτιστος πολιτισμός του 21ου
αυτοχειριάζει τις τύψεις του,
η εκδοτική νύχτα απορρίπτει
τα βιβλία σου,
τα ''έγκριτα''
λόγου
και τέχνης
περιοδικά
απαξιούν
να δημοσιεύσουν
ποιήματά σου,
οι ορθόδοξοι καθ' όλα κριτικοί
προσεύχονται στο μηδέν,
πίνουν καφέ στην πλατεία Κ,
αερίζουν τα λόγια τους,
ταΐζουν με το αίμα τους
κουνουπόμυγες και
φωτογραφίζονται στην Αρούμπα,
στη Γρενάδα, στο Μάλι.
Σωτήρες ποιητές τρέμουν μη χάσουν
το τρένο,
το κέρμα της δόξας,
του διαδικτύου την αναγνώριση,
παραποιούν στίχους,
σκοτώνουν ανυπόταχτους ήλιους,
μέσα απ' τα κελιά τους
γράφουν
για τ' απέραντο γαλάζιο,
για έρωτες, κοχύλια,
επαναστάσεις, πεταλούδες, θεωρίες
θεωρήματα, τάσεις, υπερτάσεις,
παραστάσεις,
για το μυρμήγκι που τρέχει μέσα στο w.c. τους,
για μια γυναίκα
που είχαν και τους έφυγε,
για ένα επαίτη
που είδαν μέσα απ' τη κλειδαρότρυπα ,
για ένα ποντίκι που τρύπωσε
μέσα στην άγια τράπεζα,
την άγια νύκτα,
τον άγιο εκδότη και
το άγιο σύστημα
αλλά ποτέ,
ποτέ,
ποτέ
για το χασμουρητό τους.
.
11.
Όταν
η
παράλυτη
πολιτεία
σε
προκαλεί
σκότωσέ
την.
.
ΥΓ.
Τα ποιήματα του Διογένη Γαλήνη
δεν υπάρχουν σε λογοτεχνικά...
περιοδικά.

΄Εκτωρ Πανταζής

      

ΔΥΣΤΟΠΙΑ

 

Εισαγωγή στη δυστοπία

Με αποζημίωσε πλήρως σε αυτό το ξενύχτισμα
η σκοτεινή ποίηση με τα υγρά της μουσκεμένα
μουστάκια σαν του τράγου που έσκυψε στην πηγή
και στάζει το γένι του. Δεν είμαι τραγικός.
Πεθαίνω για ταραγμένα νερά.

Είναι το πνεύμα που εισέρχεται στα κενά
των στίχων παράξενες συμπλοκές λέξεων
που αιχμαλωτίζουν ακοή και βλέμμα
με το παράδοξα στα όρια του λόγου νόημα
Και είναι αυτό και μ’ αυτό που γεννιέται
στα βάθη το οικείο απόξενο που ενυπάρχει
αναδύει γεννά πνευματικό σύγκρυο
ανακαλεί θέρμη των αντιθέτων,
αναζήτηση που ήταν γεμάτη ανεύρεση

κίτρινες κραυγές
έσταξε το πινέλο του θεού. Με αυτόν τον
τρόπο ο θεός δήλωνε ό,τι δεν υπάρχει.

*
 
Σονάτα της ρόδινης αυγής

Ρόδινη βροχή έπεφτε από τα χαράματα
πικρά τριαντάφυλλα έπινε λαίμαργα η αυγή
Στα πλακόστρωτα νησίδες εγκατάλειψης
παράλια των λεωφόρων για άστεγους
άγονες είσοδοι εσοχές, χαρτόκουτα εφημερίδες
για πρόχειρα κρεβάτια και στρώματα
σωρεύεται οργή απελπισμός αδιέξοδο
Με έριξε στη λύπη το αλλοπρόσαλλο
στρίψιμο του λαρυγγιού τούτης της γης
Τούτης της γης που ευτελίζουν τη ζωή
υπόγεια νύχτα βρυχάται
τρέμετε ύαινες του σκότους
επικυρίαρχοι κι όλη η φράξια σας

Έβρεχε θάνατο ή νύχτα

Ρόδινη βροχή σαν αίμα πέφτει
λίγο πριν το χάραμα
το πίνει λαίμαργα η αυγή
μεθοκοπάει η χώρα ευτυχής

*
 
Επιμέλεια θρήνων

Τι δεν καταλαβαίνεις;
Η ηθική αναλγησία των καταχραστών
ανέδειξε εκ των πραγμάτων
κήρυκες δικαιοσύνης τους αδικημένους
Η εποικισμένη συνείδηση τρίβει τα μάτια της
κι αυτό είναι καθαρό σημάδι αφύπνισης
το να κρύβεται κανείς μέσα στα λόγια του
είναι σημάδι αδυναμίας
Κατεβαίνω τα μπαούλα βρίσκω τη θάλασσα άδεια

Χτυπιούνται αόρατοι στρατοί μέσα στη νύχτα

Ξένε μάθε το αυτό
λαμπυρίζει το χρυσάφι
με μια πατίνα ιδρώτα στη γυαλάδα του
τα κύματα της οργής γοργά εφορμούν κι απρόοπτα
-είμαι σε στάχτες που καίνε
ψάχνω να βρώ από πού έφυγε η φωτιά

ξένε μάθε το αυτό ,αγαπώ αλύπητα
καθώς η οργή εφορεύει των εξαθλιωμένων
από ένα πάθημα που δεν γίνεται μάθημα

Όποιος έμαθε να σκάβει με νύχια
γρήγορα σκάβει τσιμέντα
 
*
 
Θάλασσα των άκρων

Καμιά απώλεια δεν θρηνεί το σύμπαν
Μην μπερδεύεις την τιμή με την ονομαστική τιμή
Το έργο οφείλει να δράσει με το μυστικό του
που είναι τόσο διάφανο ώστε είναι απρόσιτο
Μην πετάς του ήλιου πέτρες
θα τον τσακίσεις σαν γυαλί
Μπερδέψαμε την τιμή με την ονομαστική τιμή
πιστωτές, πρώτης απατεώνες, το διαπιστώνω
γελώντας πικρά, για την ανοησία που καταπίνουμε,
όσο μπορούν θα απομυζούν. Είναι λογικό
η βασική πολιτική οικονομία δεν έχει αλλάξει
δανειστές επί ζημία μην ψάχνεις να βρεις
Το έργο οφείλει να δράσει με το μυστικό του
που είναι τόσο διάφανο ώστε είναι απρόσιτο

Στη θάλασσα των άκρων
ένα παράθυρο άνοιξε να βλέπω την ψυχή σου

*
 
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΛΟΔΙΚΗΣ

Άλιμος Καισαριανή Ζωγράφου
όταν σε ζώνει από παντού η θλίψη
δεν κάθεσαι να αναζητάς τις πηγές της
έστω κι αν ξέρεις πώς οι θεοί
προτιμούν τα ζαχαροπλαστεία.
Αυτό το πέρασμα στη χώρα του Μπιγκ μπαν
που το κοιτάζω και επηρεάζω τα δεδομένα,
να ξεκινήσει!
Μια δικαιοσύνη αυταρχική και μεσοκομμένη
είδε το εκκρεμές της να τινάζεται στην άλλη μεριά
της άκρας ανεκτικότητας ,γέμισε τη χώρα
ευτέλεια και διαφθορά. Ποιος είπε πως
η ηθική κατάρρευση δεν μπορεί να λειτουργήσει
σε διαφορετικά καθεστώτα;
Ζωγράφου Καισαριανή Άλιμος
όταν σε ζώνει από παντού η θλίψη
δεν περιμένεις στην ακροθαλασσιά
μέχρι να ξεβραστεί το πτώμα της
 
*
Φραγμένα ακατοίκητα χωριά
βάτα και συρματοπλέγματα
πλένεται με λεκιασμένο νερό ένα λεπρό φεγγάρι

Ανεβαίνει κατά κύματα γαλάζιος καπνός
στην γκρίζα ομίχλη κανένα μήνυμα δεν στέλνει
Λασπωμένες ρόδες πιτσιλίζουν τους χωμάτινους όχτους
Μια χνουδωτή αράχνη στον ασημένιο της ιστό
βυζαίνει ένα χλωμό σαμιαμίδι
Τινάζεται στο σκοτεινό τοίχο πανσέληνο
φωτεινό κρύσταλλο και γίνεται θρύψαλα
Ο αποσπερίτης πενθεί την αποχώρηση του άντρα
Το παιδί στο λάκκο χαϊδεύει το νερό
Η πυγολαμπίδα ανάβει φλας και στρίβει
φωτίζονται τα κάθετα σκοτεινά πετρώματα
και μοιάζουν να κινούνται
Ένας μαύρος σαρωτικός άνεμος
ακρωτηριάζει τις κορφές των χρυσαφένιων δέντρων
Κρύα φύλλα από ψευδάργυρο σαπίζουν στο έλος
Σέρνεται στη λόχμη ο λαβωμένος κάπρος
Λάμπει ανάμεσα από δυο καρβουνιασμένους
ίταμους κόκκινη φωτιά
Ένας κλοσάρ σηκώνει το χέρι του κι αμέσως
το Μπιγκ μπαν παίρνει μια νέα εκκίνηση
Κατεβάζει το χέρι κι ο θεός φωτίζεται
από τις τρύπες του σακακιού του

Φραγμένα ακατοίκητα χωριά
βάτοι και συρματόπλεγμα παντού
πλένεται με λεκιασμένο νερό ένα λεπρό φεγγάρι

Αυτό το πέρασμα στη χώρα του Μπιγκ μπαν
που το κοιτάζω και επηρεάζω τα δεδομένα του
να ξεκινήσει!

 

Γιώργος Καραντώνης

Τα μη νήματα των καιρών πυκνώνουν όμως και ο ποιητής δε

μένει αδιάφθορος στα κοινωνικά κουνήματα της εποχής μας , πι -

στός στην αντίληψη του για την αποστολή της τέχνης και την ισχυ -

ρή επίδρασή τής στο κενό , πράγμα που τον κάνει να διακηρύξει

ανοιχτά και χωρίς περιστροφές το πιστεύω του στα ακόλουθα

'' Τρία πολιτικά ποιήματα '' , των οποίων και ο τίτλος ακόμα δεν αφή -

νει την παραμικρή αμφιβολία για τις προθέσεις του :

Διαβάζω τις σκέψεις του προέδρου Μάο

πα'ιρνω δύναμη και ορμάω

κι όλα τα κορίτσια τα γαμάω !

- - -

Διαβάζω Μάο και ορμάω !

-  -  -

Διαβάζω το μικρό κόκκινο βιβλίο

κι αναφωνώ Μάο είσαι θηρίο !

Βέβαια η αντιφατικότητα των καιρών , ο διχασμός ανάμεσα στο

ον και στο μείον , στο άτομο και στην ομάδα του ποδοσφαίρου , δεν

μπορεί να αγνοηθεί από έναν καλλιτέχνη που πιστεύει ότι η τέχνη

είναι οργανέτο γνώσης και αλήθειας . Έτσι μας λέει με το γνωστό

λυρισμό του :

Ξέρω ένα κινεζόφιλο

που τόνε λεν Θεόφιλο .

ή

Μου αρέσει να πλανιέμαι στην πλατεία

παρέα με μεσόκοπη κυρία .

Γιώργος Καραντώνης

Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ

ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Μια αποκάλυψη για μικρούς και μεγάλες

Αλφειός

Γιάννης Υφαντής

ΟΙ ΚΑΗΜΕΝΟΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ


Οι φίλοι .
Ταχ' αφελώς
τους δείχνω κάνα δημοσιευμένο ποίημά μου .
 ΄Οχι γιατ' είμ' επιδειξίας το κάνω
ίσια για να υποψιάζονται
πως ίσως να ' χουνε κοντά τους έναν στα υστερνά
πολύ εκτιμημένο άνθρωπο .
Και με την υποψία τους αυτή
να μου παρέχουν κάπου κάπου στέγη και τροφή .

ΣΤΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΤΟΥΣ

 
Στα περιοδικά τους δε με βάζουν πια
κι όταν το κάνουν
είναι για να κρατήσουν τα προσχήματα.

Στα περιοδικά τους δεν με βάζουν πια.

Δεν είναι πως η ποίηση δεν διαβάζεται
δεν είναι πως δεν έχουν χώρο ή χρόνο
άλλα είναι:

Φοβούνται μην τους φύγουν οι γυναίκες τους·
φοβούνται που θα πουν οι γκόμενές τους
«Αυτός μαλάκα είναι ποιητής».

 
ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ


Ακολούθησε όχι μόνο
τα χνάρια του πνέύματος στο χαρτί

μα και του λύκου τα πατήματα στο χιόνι .

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΙΗΣΟΥ

Για σένα Ιησού θα γράψω ένα βιβλίο πικρό απάνω σε
λιασμένα μαλακά καπνόφυλλα
καθώς ο γέρος μου θα πίνει στην υγεία της φωτιάς κ'
οι δύο γυναίκες μας
μέσα στην κόκκινη κουβέρτα θα κοιμούνται σα μια
ντάμα που ' ριξε ο ύπνος
πάνω στο πάτωμα . Για σένα Ιησού
θα γράψω ένα βιβλίο πικρό και θα το δώσω
να το χορεύει μπρος στη
γάτα μας τη σφίγγα .

Το σπίτι του Μενέλαου Λουντέμη και 2 Ποιήματα

ΠΡΟΟΔΟΣ

Τα δακρυά μας πουλιούνται στη Λαχαναγορά

Και κανείς δεν τ' αγοράζει .

Ξεχνούνε πως και τα λάχανα

Με δάκρυα αγοράζονται κι' εκείνα

΄Αλλοτε είχε πέραση κι' ο ιδρώτας .

Μα τώρα χύνεται στο δρόμο

Και κανείς δεν τον μαζεύει .

Με κάτι τέτιες << εκκρίσεις ντεμοντέ >>

θ' ασχολούμεθα τώρα ;

Εμείς ζούμε στον αιώνα της Δόξας !

Με ηλεκτρονικούς εγκεφάλους

Με ηλεκτρονικούς Δασκάλους

Ηλεκτρονικούς συζύγους

Ηλεκτρονικούς εραστές .

Με τη φόρα που πήραμε - άβριο

Θάχουμε κι' ηλεκτρονικές μητέρες !

Που θα γεννάνε... νούμερα .

Ψόφια , αλλά σοφά !

 σ . 17

ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ

Να πάμε ! ΄Ολοι ! Να πάμε με χαρά

Στη μικρή ηλιόλουστη Ελλάδα .

Να γευτούμε Ελλάδα .

Να φιλήσουμε Ελλάδα .

Να χορτάσουμε Ελλάδα .

Να ξεράσουμε Ελλάδα !

Να χαζέψουμε τα μάρμαρα .

Ν’ αποθανατιστούμε μπρος στα μάρμαρα

Να χαράξουμε και τ’ αρχικά μας

Μην τύχη κι ‘ ‘ερθει η Αιωνιότητα

Και δεν μας βρει εκεί .

( Το ίδιο δεν έκανε κι ‘ ο Μπάιρον ; )

Να πάμε λοιπόν κύριοι

Να πάμε στην Ελλάδα

΄Ολοι μια κουστωδία

( ΄Ολοι με τη << Νορμανδία ! >> )

Και με την κτηνωδία

Να μπουχτίσουμε Ελλάδα

Να τσαλαπατήσουμε Ελλάδα

<< Eλλάντα … Ελλάντα…>>

<< Τάλαντα… Τάλαντα…>>

Ευγενικοί μας φίλοι

- Κι ‘ ευγενικοί μας σκύλοι -

Ευχαριστούμε για την τιμή – Αλλά -

Μας τα κάνατε << θάλαττα ! >>. 

σ .57-58

Nikanor Parra

ΓΑΤΟΣ

Αυτός ο γάτος έχει αρχίσει να γεράζει .

Πριν από λίγο καιρό
Ακόμα κι ο ίσκιος του έμοιαζε γι'αυτόν
Σαν κάτι το υπερφυσικό .

Τα ηλεκτρικά μουστάκια του
                                                                    Αντιλαμβάνονταν τα πάντα :
Κατσαρίδα ,
                              μύγα , 
                                                             ή ντάβανος ,
Όλα ήταν άξια προσοχής γι' αυτόν .

Τώρα περνάει την ώρα του
Κουλουριασμένος πλάι στη φωτιά .

Ας τον μυρίζει ο σκύλος
΄Η ας του δαγκώνουν την ουρά οι ποντικοί
Είναι πράξεις που γι' αυτόν δεν έχουν σημασία .

Ο κόσμος διαβαίνει χωρίς πόνους ούτε δόξα
Μέσα από τα αναστραμμένα μάτια του .

Σοφία , 
                                μυστικισμός ,
                                                                          Νιρβάνα  ;
Σίγουρα και τα τρία μαζί
Και πάνω απ' όλα
                                                               Χρόνια που πέταξαν .

Η σταχτωμένη ράχη του
Μαρτυράει πως είν' ένας γάτος
Πέρα από το καλό και το κακό .

 

PUSSYKATTEN

Este gato se está poniendo viejo

Hacen algunos meses
Hasta su propia sombra
Le parecía algo sobrenatural.

Sus mostachos eléctricos
lo detectaban todo:
Escarabajo,
                 mosca,
                             matapiojo,
Todo tenía para él un valor específico.

Ahora se lo pasa
Acurrucado cerca del brasero.

Que el perro lo olfatee
O que las ratas le muerdan la cola
Son hechos que para él no tienen ninguna importancia.

El mundo pasa sin pena ni gloria
A través de sus ojos entornados.

¿Sabiduría?
                  ¿misticismo?
                                      ¿nirvana?
Seguramente las tres cosas juntas
Y sobre todo
                    tiempo transcurrido.

El espinazo blanco de ceniza
Nos indica que él es un gato
Que se sitúa más allá del bien y del mal.

1967

Μετάφραση : Ρήγας  Καπάτος

ΕΚΑΤΗ

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ 

ΑΝΤΙΠΟΙΗΜΑΤΑ

Oscar Hahn

   ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ

Η διαφθορά κάθεται

πάνω στα καθαρά σώματα

με πετσέτα , πιρούνι και μαχαίρι

 LA ULTIMA CENA

La corrupción se sienta

sobre los limpios cuerpos

con servilleta y tenedor y cuchillo

Μετάφραση : Ρήγας Καπάτος

ΕΚΑΤΗ