Η μούσα μου είναι φαροπούλα στο μέγα της γης ακρωτήρι . Χύνει τα μαλλιά της στη θάλασσα της ιστορίας .
Μιλάει με λογάριθμους - στίχους . Ανάβει το αίμα της φύσης .
Λαμπαδιάζει το σπέρμα του έρωτα αστερισμούς και αστεροειδής , τον κόκκινο πλανήτη λαμπαδιάζει .
10 Γενάρη γεννημένη , αναδύεται μέσα από τη μήτρα των πόλων , διασχίζει τον πάγο με το έλκυθρο - στίχο , ταξιδεύει με την πιρόγα της ρίμας , ερωτεύεται και σαλπάρει ως τ' άστρα .
Υποκλίνονται οι ορίζοντες στο φως των ματιών της .
Δεν αγκυροβολεί στη ράδα του ΄Ηλιου . Είναι απαστράπτουσα θεά παρτιζάνα . Στον πυρετό της ηδονής μου τραγουδάει με τον Αλέξανδρο , με το Βυζάντιο , με τον πολιτισμό των μάγια και των ΄Ινκας . Σε μυστικές πυραμίδες διοχετεύει το φως της .
Στο Υukatan θηλάζει νεογέννητους ήλιους .
Σαν ηφαίστειο της Kagoshima εκρύγνηται , όταν αγγίζουν τα παιδιά της .
11.10.2000
3 )
Είδα στις ακτές του Trinidad
να πλέκουν τα μαλλιά τους
νεραϊδοσείρηνα κοχύλια,
να τραγουδάνε Rege τα ψάρια
στη Jamaica,
τον έρωτα στην Karthagena να ωριμάζει
σα μάνγκο,
τους ποιητές του Νότου να χορεύουν Cubia.
Και την επανάσταση των ματιών τους
είδα
γύρω απ’ το άγαλμα του Bolivar.
19.10.2000
4 )
Στον Derek Walcott
H γυναίκα , ο έρωτας , η επανάσταση .
Η Τρίαινα , ο Ποσειδώνας , η θάλασσα .
Να τι βλέπει ο ποιητής
μέσα από σειρηνοκόχυλα άστρα
και τη μήτρα των στίχων :
ήλιους θηλυκούς και αρσενικά φεγγάρια ,
λευκούς και μαύρους θεούς
και τη σημαία του Barbados
με την Τρίαινα των ματιών της
πάνω απ’ την αρμύρα
και μέσα από το βυθό της ιστορίας
να χαιρετάει
Caribbean Είμαι Εδώ .
5)
Ταξιδεύω μέσα από πράσινους πανσέληνους,
λειβάδια αστεριών, επίγειους Γαλαξίες,
θαλάσσια και επουράνια ρεύματα.
Και στο γιόμα της ΄Ανοιξης,
ένα κόκκινο ποτάμι έρωτα
βρέχει της εκβολές μου.
Η ζυγαριά ήταν και είναι πάντα καλή μαζί μου
παίζει από 73 έως 75 κιλά
Η κρεατοφάγα Βέρα ήταν 150 ακατέβατα
κι όμως όταν άκουγα Σοπέν
έβγαζε καντίλες
όταν διάβαζα Σέιμους Χήνυ
πάθαινε αλεργία
όταν είχα τσιγάρο στο χέρι
έπινε τα χάπια της
όταν λέρωνε τη λεκάνη και
δεν έριχνε νερό
ηδονιζόταν
κι' όταν μ' έβλεπε να γ ρ ά φ ω
τότε έπαιρνε τηλέφωνο τη μάνα της
είναι τρελός , τρελός , τρελός
σου λέω
- έτσι της έλεγε-
κι αυτή τη πίστευε .
΄Ενα βράδυ λοιπόν
τη πετάω στο καναπέ
της σχίζω το νυχτικό
βγήκα στο μπαλκόνι
και τραγούδαγα
τον εθνικό ύμνο
της Σκοτίας
Flower of Scotland
Flower of Scotland .
Ε ί μ α ι τ ρ α γ ο υ δ ο τ ρ ο χ ι ά .
Τα κλαδιά σου Ελλάδα
με πλέξανε με νότες
και χειρονομίες εκατομμυρίων
μαέστρων .
Ι ν δ ο ί θ ε ο ί μ ε ο δ η γ ο ύ ν ε
να τραγουδήσω μόνος ,
απόμακρος από σύμμαχους μαστροπούς ,
την κατάρα των αιώνων .
Η μια νύκτα μετά την άλλη
γίνεται επαίτειος αίματος .
Οι φλέβες μου ρουφάνε
τον παράνομο τύπο με τ' ασκί
του μιλιταρισμού
στο μέτωπο κάθε δρόμου .
Οι πλοίαρχοι εμπρηστές ψυχών
γεύονται έναν ύπνο γλοιώδη . Ο προεδρός σου , πατρίδα , φθισικός από μάνα . Το πληρωμά σου μουγγή στρατιά λακέδων . Τα δακτυλά μου ανιχνεύουν το μέλλον . Κι εγώ αέναος πλοηγός της λευτεριάς .
ΙΙ
Τα πάντα με δονούν . Η εποχή των παραισθήσεων εγκυμονεί στο υπεροπτικό σου βλέμμα , κοινωνία γλοιώδη . Το φθισικό σου χνώτο συνέχεια της αναπηρίας των κάτω άκρων σέρνει το χορό των σαλτιμπάγκων . Η εκμετάλευση τραγουδά και ξύνεται περήφανα σ' έδρανα βουλευτικά με την τραγιάσκα της θεωρίας των ίσων αμνών... Το σκυλί γαυγίζει και τρώει . Τ' αγαπημένο μου σκυλί είναι πολιτικός οραματιστής με ιδιάζον κοστούμι . Και τα σαγόνια του να δουλεύουν με το ρυθμό και την ανοχή βουρλισμένων εποχών . Κι εγώ ένας αυτόχειρ στο λεκανοπέδιο των χαφιέδων . Βομβάη Απρίλης 1978
Μ ' έναν στίχο ανάθεμα
το λουκέτο σπάω της ιστορίας .
Ο νόμος είναι συρματόπλεγμα ,
κρατητήριο , στρατόπεδο ,
σπίτι-κελί , νύκτα πουτάνας ,
χάραμα μελλοθάνατου ,
άφραγκου μύστη θεωρία ,
χαπακωμένος τράγος ,
εκκλησία μαστούρα . Εγώ ο εραστής της απόλυτης μέρας δεν έχω visa για την ελευθερία
Η μούσα μου είναι φαροπούλα στο μέγα της γης ακρωτήρι . Χύνει τα μαλλιά της στη θάλασσα της ιστορίας .
Μιλάει με λογάριθμους - στίχους . Ανάβει το αίμα της φύσης .
Λαμπαδιάζει το σπέρμα του έρωτα αστερισμούς και αστεροειδής , τον κόκκινο πλανήτη λαμπαδιάζει .
10 Γενάρη γεννημένη , αναδύεται μέσα από τη μήτρα των πόλων , διασχίζει τον πάγο με το έλκυθρο - στίχο , ταξιδεύει με την πιρόγα της ρίμας , ερωτεύεται και σαλπάρει ως τ' άστρα .
Υποκλίνονται οι ορίζοντες στο φως των ματιών της .
Δεν αγκυροβολεί στη ράδα του ΄Ηλιου . Είναι απαστράπτουσα θεά παρτιζάνα . Στον πυρετό της ηδονής μου τραγουδάει με τον Αλέξανδρο , με το Βυζάντιο , με τον πολιτισμό των μάγια και των ΄Ινκας . Σε μυστικές πυραμίδες διοχετεύει το φως της .
Στο Υukatan θηλάζει νεογέννητους ήλιους .
Σαν ηφαίστειο της Kagoshima εκρύγνηται , όταν αγγίζουν τα παιδιά της .
Η πένα δεν είναι , Εσταυρωμένη ανάσα , νεογέννητου ΄Ηλιου Η πένα δεν είναι αόμματο ταξίδι ως τη Γη του Πυρός .
Η πένα σκαλίζει το χθες και οχυρώνει το αύριο . Η πένα δεν αστειεύεται 12 μ.μ. στο 2000 άπειρο .
Η πένα σηκώνει τη σκαπάνη στα σύνορα των πολιτισμών . Μιλάει με το Βούδα , και Τον Χριστό . Στα παιδιά , χαρτομάντηλα , μιλάει με πατέρα νταβά .
Η πένα σκηνοθετεί του πλανήτη το image , δεν έχει στρατό για πεδία μαχών , δεν έχει πρεμιέρα και πρόβα τζενεράλε , δεν είναι θέατρο σκιών τον Αύγουστο σε παραλία .
Δεν είναι εκδότης πουτάνα από μάνα ρουφιάνα .
Η πένα σκύβει πάνω στο Κασμίρ , στα Φόκλαντ , στις Φαρόες , στο Ιράκ , στο Ναουρού μέσα στο φωσφάτο .
Η πένα σκύβει εκεί που οι πόρνες σταυρώνονται .
Η πένα δεν είναι υποτελές κρατίδιο με πρόεδρο τζιτζιφιόγκο , δεν είναι γονυπετής προσκυνητής σε εικόνες Αγίων , δεν είναι ανακυκλωμένο σκουπίδι στη χωματερή του χρόνου , δεν είναι χαζοχαρούμενη προστάτιδα σε πολυεθνικό παιδομάζωμα , δεν είναι μόδιστρος της ιστορίας , δεν είναι μανεκέν πολυεθνικών σαλονιών , δεν είναι ομοφυλόφιλα βράδια , δεν είναι Πόντιος Πιλάτος , δεν είναι ερωτευμένος δικτάτορας .
Η πένα , η πένα μου , δεν κάνει αστεία τραγουδάει με τα σκυλιά και τον άνθρωπο φτύνει .
Η τρέλα μου αναρριχάται
καλπάζει , τραγουδάει στα Ουράλια ,
στα Ιμαλάια , στις ΄Ανδεις ,
γίνεται παιάνας ,
γίνεται ένα με Ινδούς και Ινδιάνους .
Αγαπάει εκατομμύρια γυναίκες και άστρα ,
ταξιδεύει με το σμήνος του χρόνου ,
γίνεται λουλούδι , μέλισσα , πεταλούδα ,
μεθυσμένη απ' τη γύρη της φύσης ,
πίνει κρασί στο πατητήρι του έρωτα ,
στην οδό Γολγοθά αναπνέει και εισβάλει
σαν τανκ στο ιερό του Βούδα και προσεύχεται .
Η τρέλα μου είναι Πυρηνικό Εργοστάσιο
στους πρόποδες του Νεπάλ ,
στις ακτές του Μπαγκλαντές
στην Αβάνα της Κούβας .
Η τρέλα μου πατάει το σήμερα
Ραπίζει το χτες
Ανασταίνει το αύριο .
Η τρέλα μου κυματίζει σε καταφύγιο
της Αναπούρνα ,
μέσα στο ψυχιατρείο των άστρων βασιλεύει ,
ανασταίνει τη γήινη θλίψη
αστράτευτη κόρη .
as month July
crossed
Avenue T. Vladimirescu
on a bicycle
in Sinaia
Denebola
in a red
cloak
cross-legged sitting
over Revolution
was teaching History
to the cherries
Leyla, a midwife from Damietta
refers to the Kepler Laws :
with Fullmoon uncompromising
I do not recognize the midday crossing
of the Sun
its True Heading
the height of the stars
today 07.11.1980
right from within female Danube's womb
I bare
the smile
and the eyes
of cupid .
George Vlachos Translation : Christos Rodoullas Tsiailis
Ιστορία δε διάβασα ποτέ
Δεν έμαθα να ξεφυλλίζω 'φημερίδα
Δεν διδάχτηκα γραφή και ανάγνωση
σε σχολεία κατευθυντήρια
Δεν είδα το χέρι του Σωτήρα
να με αγγίζει
Δεν μου γεμίζει το μάτι κανένας
΄Οταν στο στάδιο Ειρήνης και συνουσίας
όργανα συνδικαλιστικά αποχαυνώνουν το αύριο.
Είμαι το παιδί του νεροχύτη ετών 46
Είμαι ο τυφλός επαίτης
της οδού Πανεπιστημίου
Είμαι το δηλητηριασμένο
περιστέρι μπροστά στον '' ΄Αγνωστο ''
Είμαι ο δακτύλιος
Είμαι η κλήση της τροχαίας
Είμαι το αεριούχο που πάει με όλα
Είμαι η κοιμωμένη σε Ευρώπη κοιμισμένη
Είμαι το μέλλον ανάθεμα
Είμαι η μπαγκέτα της εξουσίας
στ'αποθετήριο εξουσιών
Είμαι το πακέτο της ιστορίας που τη φακέλωσαν
Είμαι το κάτουρο του Ιμπεριαλισμού
σε ναρκοπέδιο αιώνιας νύχτας
Είμαι ο βράχος του Γιβραλτάρ
που ατενίζει υποβρύχια τραγούδια
και αέρηδες κούφιους
Είμαι ο ποιητής στ'απόσπασμα
βράδυ με πανσέληνο
Είμαι ο νερουλάς του καπιταλισμού
Είμαι το τραγούδι των πειρατών στο Μακασάρ
Είμαι κηλίδα πετρελαίου ανοιχτά της Αυστραλίας
Είμαι Κολομβιανός παραχαράκτης
Είμαι λαθρέμπορος στον Αμαζόνιο
Είμαι 13χρονη πόρνη στη Μανίλα Είμαι το καμένο δάσος
Η Ελλάδα ταξιδεύει σα μαθήτρια γυμνή τη βιάζουν οι δασκάλοι και το τίποτα υμνεί . Φόρεσε και μπλε κορδέλα στα λευκά της τα μαλλιά και διαβάζει Ξενοφώντα σε υπόγεια σχολειά . Σε καφενέδες έμαθε να ζει να πίνει νερομένο ούζο και λέξη δεν κατάλαβε ποτέ από την ΄΄ Κρονστάνδη ΄΄ σου Καρούζο . Σε καφενέδες έμαθε να ζει και ν’ αγκαλιάζει τον αλήτη και λέξη δεν κατάλαβε ποτέ απ ‘ τη ΄΄ Νεφέλη ΄΄ σου Ελύτη . Τις ιδέες μου τις θάβει κι όλο φεύγει σαν τρελή και με τα προγράμματά της με βολεύει απ ‘ τη Βουλή . Στις απάτες και στους φαύλους μ’ έχει και κωπηλατώ σε μια βάρκα που ‘ ναι τρύπια , και το άγνωστο ζητώ . Σε καφενέδες έμαθε να ζει να πίνει νερομένο ούζο και λέξη δεν κατάλαβε ποτέ από την ΄΄ Κρονστάνδη ΄΄ σου Καρούζο . Σε καφενέδες έμαθε να ζει και ν’ αγκαλιάζει τον αλήτη και λέξη δεν κατάλαβε ποτέ απ ‘ τη ΄΄ Νεφέλη ΄΄ σου Ελύτη . Μου τα έχει πάρει όλα τώρα τα ιδανικά και τη βρίσκω μες στο δρόμο μια ζωή με δανεικά . Τα παιδιά της τραγουδάνε μέσα σ’ ένα τενεκέ κι έχει γίνει η Ελλάδα η Μανούλα του τεκέ . * γραμμένο το 1990 ΜΕΣΑ ΣΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟ ΤΕΤΡΑΒΑΓΓΕΛΟ
