Mazatlan

Mazatlan


Στο Bolero

ένας χαφιές

πίνει τσάι

στο Porto Viejo

το κύμα

πνίγει μια

μποτίλια

και στο Zorbas

o ήλιος

χορεύει

Ζεϊμπέκικο .

 

En el Bolero

un rufian

esta tomando the

en el Puerto Viejo

la ola

ahoga una

botella

en el Zorbas

el Sol

baila

Zεϊμπέκικο .

22.5.2010

Διογένης Γαλήνης

Allen Ginsberg

Από το περιοδικό Time , 1979 .

ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ ΜΟΔΑ

Γεμάτο το φεγγάρι πάνω απ' τον εμπορικό δρομάκο -
στο βουβό φως μιας βιτρίνας
η γυμνή άψυχη κούκλα παρατηρεί τα νύχια των χεριών της .

                                                                                         Μπώλντερ 1979

Μετάφραση : Τάσος Σαμαρτζής

Peter Altenberg ( 1859 - 1919 )

ΚΑΦΕΝΕΙΟ


΄Εχεις έγνοιες , μια για το ένα , μια για τ' άλλο - τράβα στο καφενείο !
Για κάποιο λόγο , ίσως και τον πλέον ευνόητο , δε μπορεί να σε συναντήσει - τράβα στο καφενείο !  
 Τρύπια    παπούτσια φοράς - στο καφενείο !
Παίρνεις το μήνα 400 κορώνες και ξοδεύεις 500 - στο καφενείο !
Κάνεις οικονομίες και δεν απολαμβάνεις τίποτα - στο καφενείο !
Σκέφτεσαι ν' αυτοκτονήσεις - στο καφενείο !
Μισείς και περιφρονείς τους ανθρώπους και δε μπορείς χωρίς αυτούς - στο καφενείο !
Κανείς πια δε σου κάνει πίστωση - στο καφενείο !



ΟΠΩΣ ΕΡΘΕΙ


΄Ηταν μια μικροσκοπική ηθοποιός του Θερινού Θεάτρου , είχε
ουράνια μάτια και λιμοκτονούσε  .
<< Θα ' θελα να σου παίξω την Τζέην ΄Ευρ >> είπε σ' ένα
νεαρό συγγραφέα .
<< Ελάτε σε μένα >> είπε αυτός .
<< Ω >> είπε αυτή << μου το επιτρέπετε ; >>
Και του ' παιξε το ρόλο της .
Την παίνεψε , της έφτιαξε τη διάθεση .
Μετά τη φίλησε , την έσφιξε πάνω του ...
<< Θεέ μου , προστάτεψέ με >> είπε κι αφέθηκε στη μοίρα της .
Είχε ουράνια μάτια , λιμοκτονούσε και απήγγειλε Τζέην ΄Ευρ ,
τον εξαίσιο ρόλο της ...
.

ΠΟΙΗΜΑ

Πήρα μια κοπέλα σπίτι μου τη νύχτα .
Τίποτα σπουδαίο .
Πριν αποκοιμηθεί , είπε << Είστε ποιητής ; >>
<< Γιατί ; Μπορεί . Τίποτα σπουδαίο >> .
<< Κάποτε έγραψα κι εγώ ένα ποίημα >> .
<< ; ! ; >>
<< Μ' αρέσεις πολύ .
Τώρα είσαι μακριά .
Τίποτα σπουδαίο .
Στο τάφο μου θα ' ναι γραμμένο :
Σ' αγαπώ !
Κανείς  δε θα ξέρει ποιοι ήμασταν .
Τίποτα σπουδαίο >> .
Της έδωσα 10 φιορίνια αντί για 5 .
<< Ω >> είπε γελώντας  << μα 5 ήταν η συμφωνία ! >>
<< Τίποτα σπουδαίο . Η αμοιβή είναι σωστή .
Κοίτα , κοπέλα , πως το υπολογίζω ...
5 για το γλυκό σου κορμί
και 5 για τη γλυκιά σου την ψυχή ! >>



Μετάφραση : Νίκος Βουτυρόπουλος

Τραγούδια για ορχήστρα σε ποίηση του Peter Altenberg και μουσική Alban Berg

Charles Pierre Baudelaire

Ο Δαιμονιζόμενος



Σε  κρέπι  ο ήλιος κρύφτηκε . Καθώς το φως αυτό ,
Φεγγάρι της ζωής μου εσύ , μες τη σκιά βυθίσου 
κοιμήσου αν θέλεις , κάπνιζε , σώπαινε , συλλογίσου ,
και πέσε ολόκαιρη βαθιά στης Πλήξης το βυθό

Μ' αρέσει έτσι ! Μ' αν θαρρείς απόψε πιο καλό ,
σαν ένα αστέρι πού ' λείπε κι απ' τό λυκόφως βγαίνει ,
να πας στα μέρη να δειχθείς που η Τρέλα είναι λυμένη ,
εμπρός ! ΄Εβγα απ' τη θήκη σου , μαχαίρι θελκτικό !

Ας λάμψουν τα μάτια σου στο φως των πολυελαίων !
΄Αναψε την αποθυμιά στα μάτια των χυδαίων !
΄Ολα σου , νοσηρά ή τρελά , μου φέρνουνε ηδονή

Γίνου ό,τι θες , μαύρη νυχτιά , ρόδινη αυγή πιστεύω
δε θα βρεις μια αιμοσταλιά σ' όλο μου το κορμί
που να μην κράζει : Ω Σατανά γλυκέ μου , σε λατρεύω !

Le Possédé

Le soleil s'est couvert d'un crêpe. Comme lui,
Ô Lune de ma vie! emmitoufle-toi d'ombre
Dors ou fume à ton gré; sois muette, sois sombre,
Et plonge tout entière au gouffre de l'Ennui;

Je t'aime ainsi! Pourtant, si tu veux aujourd'hui,
Comme un astre éclipsé qui sort de la pénombre,
Te pavaner aux lieux que la Folie encombre
C'est bien! Charmant poignard, jaillis de ton étui!

Allume ta prunelle à la flamme des lustres!
Allume le désir dans les regards des rustres!
Tout de toi m'est plaisir, morbide ou pétulant;

Sois ce que tu voudras, nuit noire, rouge aurore;
II n'est pas une fibre en tout mon corps tremblant
Qui ne crie: Ô mon cher Belzébuth, je t'adore!

Ο Βρυκόλακας

Καθώς οι δαίμονες με τ' άγριο μάτι ,
θα σου ξανάρθω σιγά στο κρεβάτι
και θα γλιστρήσω κοντά σου αχνός
σαν τα φαντάσματα της νυχτός

ξανά θα σου δώσω μελαχρινή μου ,
σαν το φεγγάρι ψυχρό το φιλί μου
και χάδια τέτοια σαν του φιδιού
που σέρνεται πλάι σε τάφο νεκρού .

Και μόλις φέξει η αυγή η πελιδνή ,
τη θέση μου θα βρεις εκεί αδειανή ,
και κρύα ως που να' ρθει πάλι το βράδυ .

΄Οπως οι άλλοι μ' αγκαλιές και χάδι ,
στη νιότη σου και στη ζωή σου εδώ ,
θα βασιλέψω με τη φρίκη εδώ .

 
Le Revenant


Comme les anges à l'oeil fauve,
Je reviendrai dans ton alcôve
Et vers toi glisserai sans bruit
Avec les ombres de la nuit;

Et je te donnerai, ma brune,
Des baisers froids comme la lune
Et des caresses de serpent
Autour d'une fosse rampant.

Quand viendra le matin livide,
Tu trouveras ma place vide,
Où jusqu'au soir il fera froid.

Comme d'autres par la tendresse,
Sur ta vie et sur ta jeunesse,
Moi, je veux régner par l'effroi.

Μετάφραση : Γιώργος Σημηριώτης