Γιώργος Βλάχος : Τι είδα με τη πανσέληνο του Λβοφ

 

 

Ενώ  μία πόρνη μ' αναζητάει

για να τη σώσω με το τραγούδι μου ,

ενώ η Ινδία εξοπλίζεται

για να κατακτήσει το Πακιστάν ,

ενώ το Πακιστάν εξοπλίζεται

για να κατακτήσει την Ινδία ,

ενώ οι σεισμόπληκτοι παραμένουν

σεισμόπληκτοι ,

ένα πιάτο μαγειρίτσα , κοστίζει ,

40.000 δρχ. στη Μύκονο .

Ενώ ο πρόεδρος Πούτιν , που κατοικούσε

με αρουραίους και κατσαρίδες ,

παραθερίζει σήμερα στη Κριμαία ,

άλλος φαλακρός δικτάτωρ εξοχιάζεται

κι εγώ δεν ξέρω που .

Ενώ τα μακαρόνια έχουν το ζουμί

κι όχι το ζουμί τα μακαρόνια .

Χιλιάδες πάρκα έχουν γίνει

παγκάκια ηδονής ,

οι ποιητές λένε μπουρδολογίες

και παραθερίζουν στα ράφια των ματιών τους

το κόστος ζωής τραγουδάει στα ύψη ,

οι γυναίκες λικνίζουν τον κώλο τους

χωρίς χρέωση ,

οι πολίτες του πλανήτη κινούνται

μ' ένα κωδικό στο χέρι ,

χιλιάδες τηλεπαρουσιάστριες

εκφωνούν θανάτους χαμογελώντας .

Ενώ το ρύζι την αστερόεσσα γλείφει

βλέπε Βιετνάμ ,

ενώ άσπρη , κόκκινη , μαύρη ή μπλε

σκόνη οδηγεί τα μυαλά τους ,

βύσσινα στάζουν απ' τα μπαλκόνια

οι μάκινες τρέχουν της διανοίας ,

η γη καταριέται τη γεωργία ,

τα δημητριακά ταξιδεύουν με γιαούρτι

και οι κομμουνιστές χαιδεύουν τη βάλανο

των μουσουλμάνων ,

όρα Κούβα ,

τα νεύρα 7.000.000.000 ψυχοπαθών

χρειάζονται απονεύρωση .

Ενώ η θάλασσα κατέστη χεσμένη θυγατέρα

του Ποσειδώνα ,

η γη χαλβαδιάζει τον ΄Αρη

αγοραπωλησίες οικοπέδων

συνάπτονται στο διάστημα ,

όλα έχουνε χάσει το μπούσουλα

κι εγώ γράφω όλο τα ίδια ,

τράγοι και ρουκέτες έχουν το λόγο .

Ενώ ο δολοφόνος του Πάλμε παραμένει

ασύλληπτος ,

οι ξεβράκωτοι παρακρατικοί της Θεσσαλονίκης

πήγαν από 'κει που ήρθανε ,

ο καπιταλισμός είναι ο μόνος

τραγουδιστής ,

ο Βούδας πίνει χαμομήλι και διαβάζει τη Daily Mirror

στο Νέο Δελχί ,

εγώ ταξιδεύω με ανασφάλιστο

τρένο .

Οι ποιμένες σπουδάζουν θυρωροί σε μαντρωμένα

κελιά ,

η Κατερίνα Γώγου , ο Καρυωτάκης κι εγώ

συνταξιδιώτες στη ζωή και στο θάνατο .

Ο δοσίλογοι της διανόησης

μ' ανακηρύσσουν τον τελευταίο ποιητή

του αιώνα ,

και το πόιημα ετούτο δεν θα το διαβάσει

κανείς ,

στο αγαπητό μου Νεπάλ

κατεδαφίζουν το θρόνο ,

στη Κουάλα Λουμπούρ μαστιγώνουν

τον ήλιο ,

στο Περού κιτρινιάρικα μικροτσίπς

ηγούνται των Ιντιος ,

στη Βραζιλία οι Νορντεστίνος

παραμένουν Νορντεστίνος

στη Sri Lanka κάτι γίνεται .

Ενώ τα διεθνή δικαστήρια

δικάζουν άλλους

και όχι τους εαυτούς των

μεταλλαγμένα τρόφιμα

καταπίνουν οισοφάγοι

μεταλλαγμένες τροφές

τα στομάχια αλέθουν

και μεταλλαγμένα κόπρανα

καταβροχθίζουν τα ψάρια ,

στην εποχή της μετάλλαξης

και παγκοσμιοποίησης

μεταλλαγμένος συνυπογράφω

και ρακένδυτο άστρο .

Ενώ οι ναύτες τρώνε τα νύχια τους στ' αμπάρια ,

και το δάκρυ τους πνίγουν σε μια χούφτα τσιμέντο

τα κυτταρά μου η λαμαρίνα αλέθει

αίμα ξερνάω πάνω στο χαρτί

κι από την κόλαση μέσα περνάω κάθε μου στίχο ,

απ' του διάβολου μέσα το μάτι

εκτοξεύω το σπέρμα μου .

Χύνομαι σε ακόλαστους μεσημβρινούς

από τον Ισημερινό έως το Μακάο .

Και υψώνω φωνή στους Αθάνατους

από τα στενά του Μαγγελάνου έως το Βόρειο

ακρωτήριο ,

από το Τρινιντάντ και Τομπάγκο έως το Τόκιο

στο χείμαρο τούτο ν' αντισταθούνε ,

αν έχουν τη δύναμη .

΄Η αν τους κρέμονται , έστω και λίγο ,

ας τολμήσει έστω και ένας

τον καταρράκτη των στίχων μου τούτο ν' αγγίξει .

Και προκαλώ τα Νόμπελ Λογοτεχνίας με φράκα

και τα ξεπλυμένα με βόμβες  Νόμπελ Ειρήνης

ν' αναμετρηθούν μαζί μου :

γιατι η Κορέα δεν είναι μία

αλλά δύο ακόμη ;

γιατί την Κύπρο αντικρίζω σα φλέβα κομμένη

στο χάρτη ακόμη ,

την Υεμένη να σκούζει σαν αγκυροβολημένη

καδένα ,

και τη χώρα του Μπαγκλαντές να πλέκει δίχτυα ,

να μασάει κάρι

και να πνίγει το θεό της στα σύννεφα ;

Ενώ η γη δεν έχει πλέον μάτια να δει ,

ενώ ο πλανήτης δηλώνει νεκροταφείο ζωής ,

Τ' αρσενικά αποστήματα  -αιώνες τώρα-

αδυνατούν να τα βγάλουνε πέρα .

Κάθε τους νότα αλλού αρμενίζει .

Η παράνοια στις φλέβες των σπαρταράει .

Το θερμοκήπιο της ιστορίας δεν τους ανέχεται άλλο .

Αμαζόνες γυναίκες ας αναλάβουν τα σκήπτρα .

Τώρα .

Και ενώ Νερούδα και Σικελιανός δεν θα συναντηθούν ποτέ

Εγώ τα μάτια μου βγάζω

και τη γλώσσα μου κόβω ,

διαμελίζομαι .

Τα μυαλά μου τινάζω στον αέρα ,

για να με δω

σελίδα πρώτη στις ειδήσεις

ή σε ένα κιόσκι της Ομόνοιας

να μ' έχουν κρεμασμένο .

 

9.6.2001
Γιώργος Βλάχος

δεν έχω visa για την ελευθερία

σ - 46 ,47, 48 ,49 -

Της πλύστρας ο γιος και τα έργα του Ι

σ . - 66 -

 

Δεν χαιδεύω του Βοναπάρτη
τ'αυτιά
και του λαδέμπορου της εξουσίας
τ'αμελέτητα

- Σαλαγεύω με το νου
ό,τι του ποιητή το μάτι
διακρίνει

- Λέω τα πράματα ως έχουν

Το βράδυ πείνασε
στο Καζακστάν
η έρημος απόπατος
καμήλες και άλογα
αναπνέουν αέρα Κίνας .
Κοράνι και Παλαιά Διαθήκη
παίζουνε σκάκι
τ'άστρα στάζουν
ωχρά σπειροχαίτη
και κάτι σαν πύον .

Και μια ξεκάλτσωτη πέτρα
κύλησε νότια
λάδωσε τη μηχανή
στο βόθρο των ματιών της
φύτεψε τρίχες στο κεφάλι
έβαλε τ'αυτιά στη θέση τους
κοίταξε καλά γύρω
και πέτρινα ονειρεύτηκε

Εγκαταστάθηκε
στις Αχαρνές
΄Εχει και ονοματεπώνυμο
- 'ρχιδης
Διδάχτηκε πάλη
για τη πάλη των τάξεων
ίσως .
Αρωματίστηκε .
Δεν έμαθε να διαβάζει .
Γράφει ανάποδα .
Κατουράει γυναικεία
και στη πράσινη Ελλάδα Ε.Ε.
παραχαράκτης
νταβατζής
και τοκογλύφος .

18-05-2001

Γιώργος Βλάχος

δεν έχω visa για την ελευθερία

σ. - 50 . 51 -

 

Της Πλύστρας ο γιος και τα έργα του ΙΙ

Η ΄Ανοιξη κατάπιε τη γλώσσα της

Τη μήτρα της σφράγισε με χιλιάδες λουκέτα .

Τα μελίσια κάνουν στάση εργασίας .

Τα λουλούδια μηρυκάζουν το αρωμά τους .

Το καλοκαίρι στον κόσμο του .

Φθινόπωρο και χειμώνας μου είπαν

πως είδαν της πλύστρας το γιο

δηλητήριο να χύνει από τα μάτια

επάνω στο τραπέζι ,

στα χείλη του φίδια να κουνάνε τις ουρές τους

και λάβες να σέρνουν το σώμα τους .  .

Ηφαίστειο σε στύση ,

η γη σε εγρήγορση .

Τα λαγούμια υπερχείλισαν ,

τ ' απόβλητα πνίγουν τη χώρα .

Πυρρίχιους στις ρώγες του χορεύουν σατανάδες ,

Τα δόντια του προτάσσει στο Θεό ,

Γυναίκες εκδίδει

κάτω από το θρόνο του Ξέρξη

στο όρος Αιγάλεω .

Ο νόμος τυφλός

και αόμματοι νομοθέτες

χειροκροτούν .

Τα βραδύγλωσσα παιδιά του πουλάει

για ένα κεμπάπ ,

στο σφυρί τα βγάζει

και με κλωτσιές τους λέει '' καλημέρα ''

στη λεωφόρο των κάδων .

Της Παναγίας τρυπάει τα μάτια .

Του Χριστού δαγκώνει τ' αυτί

από την εικόνα

και τη ματώνει .

Θεός του το χρήμα .

Τις σάρκες της μάνας του μασάει ,

στο σπερματοδοχείο του τις ρίχνει .

Τα κόκκαλά της για παχνίδι των σκύλων τα δίνει .

Του αδελφού του τρώει το μεδούλι

και σε μια κουταλιά νερό τον πνίγει .

Τα οράματα κλειδωμένα στο συρτάρι

καραδοκούν .

Η γυναίκα του δημόσια βερβελιά

μ' αλεργικό σύνδρομο τραβά τα μαλλιά της

- Κυρίως τα κάτω -

Κι απ' την ουρήθρα της πύον πίνει για νερό .



15.7.2001

δεν έχω visa για την ελευθερία
σ . - 52 .53 -

Γιώργος Βλάχος : ΄Οταν η θυγατέρα του ρακοσυλλέκτη συνάπτει σχέση ...

 



Κανένας Βούδας δεν με σταματά ,

καμία θρησκεία ή αίρεση

ούτε ο δικτατορικός εγκέφαλος της εκάστοτε πολιτείας .

Ανοίγω τις πύλες χιλιάδων

ψυχιατρείων

εγώ , των εσχάτων ο έσχατος .

Και κάτω από τη χλαίνη

του στίχου , λοιπόν ,

διαβάζω την εφημερίδα

του μέλλοντος .

Ξύνω τα δάκτυλα

των κάτω άκρων

ενός πιθήκου .

Απολυμαίνω τα φτερά

μιας κατσαρίδας .

Ανοίγω κουβέντα με τα μυρμήγκια

εργάτες .

Αγγίζω το παράλογο πάνω σε Βυζαντινούς θρόνους ,

στα έδρανα της τελευταίας

Δούμας του πλανήτη

και του Ιουστινιανού κατεδαφίζω

τα τείχη .

Οι Ολύμπιοι ανάστατοι .

Οι Λακεδαίμονες κολυμπούν

στον Καιάδα .

Οι θνητοί ζυγίζουν επιτόκια

σ' άδειο πορτοφόλι .

Η σωτηρία απομακρύνεται .

΄Αγιοι Πατέρες κρύπτονται

σε καταφύγια παρτιζάνων

Η νύκτα καλά κρατεί ...

Τα ρουθούνια του άνεμου

εκπυρσοκρότησαν .

Κόπηκε η ανάσα των

δρόμων

Μπούργκα φόρεσε η φύση .

Τα ψάρια ξέρασαν

στις αλυκές .

Τ' αλάτι κάηκε .

Εκατομμύρια έγκυες γυναίκες

κι όλα τα πρωτοσέλιδα του sex

αυτοχειριάστηκαν .

΄Ενα περαστικό σύννεφο

δάγκωσε τις φλέβες του .

Η Στυλιανή Πρωκτοκλάνοβα

αναπαράχθηκε μέσα σε μήτρα ταχύτητος

σ' ακατονόμαστο νούμερο

της οδού Μαυροκέρατου .

Και σήμερα που το μέλλον

καταδικάζει τον εαυτόν του

κυνηγά στα καντούνια

ένα φραγκάτο πέος .

Με την κόπρο του Αυγείου

συνάπτει σχέση .

Αυτοανακηρύσσεται καλονή .

Φλεβίτιδες στάζουν

τα μάτια της .

Ιδρύει ΕΠΕ δολοφόνων

και συνουσιάζεται

με τον Παναίτ Νταβατζίκο

στη λεωφόρο 666 .

δεν έχω visa για την ελευθερία

 σ . - 54 .55 -

Γιώργος Βλάχος [ Δαγκώνει ο ήλιος τα χείλη του ... ]

Δαγκώνει ο ήλιος τα χείλη του
Η Σελήνη ξεριζώνει παρωνυχίδες
Κι εγώ αμόλυβδη δεν έχω για το μέλλον
Η γενιά σου και η γενιά μου
άνεργη φλέβα .

Ο ι ποιητές πλατιάζουν ,
δεν βλέπουν το χαμόγελο
του πεινασμένου ανθοπώλη .
Συντεχνίτη , αφυπνίσου !
΄Οχι άλλο χώμα
στα μάτια σου .
Διανοούμενοι του καμπινέ
οδηγούνε τη κούρσα .
Ο ποιητής δεν πρέπει
να κοιμάται ποτέ .

Στρατιές ανέργων
μασάνε στραγάλια
σε καφενεία και πάρκα .
Δεν κατάλαβαν την αλυσίδα
με το βαρίδι στο πόδι
ακόμη .

Απότιστες γλώσσες
και δακρυσμένα φεγγάρια
στη στέγη μου
κυλάνε .

Μανάδες αυτοχειριάζονται .
Το ' να άστρο σκοτώνει τ' άλλο .
Και στη Bourbon Street
άσπροι και μαύροι ,
λευκοί και έγχρωμοι
χορεύουν juzz-rock
χωρίς ορχήστρα .

Το ποίμνιό μου δεν θέλει
ορχήστρα
το ποίμνιό μου δεν έχει μαέστρο .
Δεν έχει τα μαγικά
δάκτυλα του Σοπέν .
Είναι και μαέστρος και ορχήστρα
και μπαγκέτα και χορωδία
ολόκληρη είναι .

Αύριο πανεργατική απεργία
μεθαύριο ούτε μια βιτρίνα
ζωντανή
για να κελαηδάει
και να καθρεπτίζεται .

Ντύθηκα γυναίκα ,
έβαλα την κάλτσα για τσαντόρ
και βγήκα
να χαλιναγωγήσω τον πλανήτη
δεν θέλω να κοιμάμαι
σε ξύλινα σεντόνια .

Ο Θεός βλαστημάει
την ώρα και τη στιγμή
που μας έσπειρε
και ο υιός του χειρονομεί
από ψηλά
Αν και σταυρωμένος .

Τα δάκτυλα της γης κομμένα
οι αναρχικοί κάτι πάνε να πουν
ο Παρθενώνας στο βάθος
σαν αόμματη νύχτα .
Τα δόντια του πλανήτη
δεν είναι ζωντανοί οργανισμοί
είναι πινέζες πάνω στο σταυρό του Ναζωραίου
τρώγω το σκουληκιασμένο
σώμα του κούλη
στη Βομβάη
κάνω υπέρβαση εαυτού
και χαστουκίζω το σύμπαν .

Ο Πλανήτης έχει λευχαιμία .


19-5-2001

Γιώργος Βλάχος

δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . - 56 , 57 -

Γιώργος Βλάχος : [ Φτύσε ...]

 Φτύσε ανθρώπους που δεν έχουνε στύση
και κατεψυγμένα συντάγματα
γλείφουν
Φτύσε την πλαστή ιστορία
των δρόμων
φτύσε το κεφάλι της εξουσίας
φτύσε έμπορους ουσιών
τα καλυμμαύκια του σκότους
και αγίους Τσάρους .
Φτύσε παραχαράκτες θεούς
και ναούς αποχαύνωσης .
Φτύσε το εφ' όπλου λόγχη
και διανοούμενους στρατοκράτες
Φτύσε τα Νόμπελ Ειρήνης
και δικτάτορες νομπελίστες
Φτύσε πουλημένες Πρωτομαγιές
και κατάσκοπους θρήνους .
Φτύσε τη οικοδέσποινα των λαών
για να μη σηκώσει κεφάλι .
Φτύσε ξυπνητήρια ρολόγια
που σ'οδηγούνε στη θλίψη .
Φτύσε όσους κοιμούνται
ήσυχοι τα βράδια
κι ονειρεύονται ταξίδια στον ΄Αρη .
Φτύσε τη Καμόρα μαστροπών δικηγόρων
τον εισαγγελέα που σε φτύνει
στα μάτια
και στο νούμερο 60 της συμμορίας
σε παραπέμπει .
Το μεροκάματο πείνας
και το σακάτικο σπέρμα
του εργοδότη σου φτύσε .
Φτύσε την αθέατη μορφή
της Σελήνης .
Φτύσε την Ελευθερία
που σου παρέχουν
Σωτήρες .
Φτύσε την ποιητική ανθολογία
που θα ξεράσει το ποιημά μου
τούτο .
Φτύσε τα 47 χρόνια του ποιητή σου
όπως τα φτύνουν
επί 47 συναπτά έτη
και οι καπιταλιστές αρουραίοι .
 

2.5.2001 

Γιώργος Βλάχος

δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . - 58 , 59 -

 

Γιώργος Βλάχος : [ 30 του Μάη ]

 
 

 
 
 

30 του Μάη
Οι Σοσιαλιστές έχουν έλκος
Δωδεκαδακτύλου .
Οι τράπεζες κοιλοπονάνε .
Ο ήλιος ταξιδεύει μονάχος .
Τ' αρνάκια στο δεύτερο μαντρί τους
Κλεισμένα .
Οι συνταξιούχοι γείτονες
Ζυγίζουν σκουπίδια .
Οι νταλίκες αναχωρούν
Χωρίς πινακίδες .
Οι αγελαδοτρόφοι πίνουνε γάλα
Στην επαρχία .
Οι κότες το ροφημά τους
στη βεράντα ανεξαρτησίας .

Η Μαφία ηγείται των γεγονότων .

Οι πένες σωπαίνουν .
Και ενώ όλα βαίνουν
λεύτερα και ωραία
η Δημοκρατία με πορεία 180 μοιρών
σε μια φασκελωμένη πόλη
δείχνει το προσωπό της .

8η πρωινή λοιπόν
3 αναξιοπρεπείς χοίροι
άνθρωποι νόμιζαν πως ήσαν
σπάνε του στίχου μου την πόρτα .
<< Στο όνομα του ανύπαρκτου λαού >>
είπαν
<< Στο όνομα της ελευθερίας μου >>
είπα
δεν μου γέμιζαν το μάτι οι μπαγάσες .
Μισό λεπτό και έφτασα
είπα
Τους κατούρησα στο στόμα
άφησαν απόδειξη
και αδίψαστα φύγανε
του νόμου τα ρεμάλια .



30.5.2001

 

Γιώργος Βλάχος : Στον ποιητή Martin Carter

Δεν έχω visa για την ελευθερία

Ο  ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΧΟΣ μας χορηγεί μια ποιητική << visa  για την ελευ-

θερία >> . Διακρίνουμε στη << visa >> αυτή μια δριμύτατη γλώσσα , όπου ,

όπως τονίζει ο ίδιος , << λέω τα πράγματα ως έχουν >> και << η νύκτα κα-

λά κρατεί ... >> . << Στο όνομα της ελευθερίας μου >> , λέει ο ποιητής της

εξέγερσης , << χαστουκίζω το σύμπαν >> . Ο Βλάχος είναι << επαίτης των

στίχων >> ωρύεται , de profundis , << αφυπνιστείται >> !

Ο Βλάχος περιγράφει την << πένα >> του σε τι δεν προσφέρει υπηρεσίες ,

στο πώς << τραγουδάει με τα σκυλιά >> , σαν μια << τρέλα >> , μια << αστρά-

τευτη κόρη >> που , σαν << παιάνας >> , << κυματίζει >> μέσα στο απέραντο

κενοτάφιο άρνησης και παραλογισμού της εποχής μας για την οποία

<< ο Θεός >> ο ίδιος λέει << παιδί μου , τίποτε δεν είδες ακόμη >> . Ο Βλά-

χος λέει ότι είναι ένας ποιητής << γυμνός  >> , ένας << εξόριστος... σχοινο-

βάτης >> , << μ' έναν στίχο ανάθεμα >> , ένας εραστής της απόλυτης μέ-

ρας >> . Αυτός ο εραστής με μια γλώσσα Λάβα-Ηφαιστείου μας λέει

<< δεν έχω visa για την ελευθερία >> , και έτσι μ' αυτή την confessio δεί-

χνη ότι βρίσκεται στο δρόμο της αληθινής ποίησης .

Στα ποιήματα του Βλάχου απουσιάζει ο ευφημισμός αλλά δεν απου-

σιάζει η λυρική ποίηση , επιχωριάζει η δριμύτατη γλώσσα αλλά απου-

σιάζει η γλωσσική νεύρωση παρά την εμμονή σε μια σεξοφανή φρα-

σεολογία για λόγους ποιητικής υβριστικής με κριτικές τάσεις . Η φρί-

κη του σύγχρονου κόσμου δεν οδηγεί τον ποιητή σε υστερική αντιπα-

ράθεση αλλά προκαλεί διάκριση και κραυγές για αφύπνιση και

υπέρβαση . Η οργή για τα αρνητικά φαινόμενα αποτελεί μια ελπίδα

για το αύριο του ανθρώπου , η κραυγή ένα signum μιας άλλης νέας

μέρας . Μια ανάγνωση των ποιημάτων του Γιώργου Βλάχου δεν οδη-

γεί σε απογοήτευση , οδηγεί στην επιδίωξη για μια πραγματική visa

ελευθερίας , στον αγώνα .

Ο Μ. Βασίλειος στο Λόγο του << Περί του Αγίου Πνεύματος >> , όπου

μας παραθέτει μια δριμύτατη κριτική του παρόντος , λέει << τι γαρ

όφελος τω όντι κεκραγέναι προς άνεμον , ούτω βιαίας ζάλης κατεχού-

σης τον βίον...  ( έτσι ) πάσα δε ακοή βαρυτάτοις και αήθεσι ψόφοις

κατακτύπείται >> χωρίς σημαντικό αποτέλεσμα .

Μέσα σ' αυτήν την << αταξίαν και σύγχυσιν >> στην << χαλεπή >> , << προφα-

νή >> , << αδιάλλακτο >> << έριδα >> , όπου << κλονείται δε πάντα και κατασεί-

εται >> όπου << σκοτόμαινα >> , << φιλονικεία >> , << στάσεις >> , << αμύθητος ω-

θισμός επί τας προεδρίας >> , << σπουδαρχίδαι >> και φανητιώντες >>

<< ακοσμία >> , << πικροί ...  εξετασταί >> , << αγνώμονες και δυσμενείς κρι-

ταί >> , κ.λ.π. πρέπει να προσέχουμε << διότι ο καιρός πονηρός έστιν >> ,

μήπως δεν ακούγεται τίποτα λόγω << τοσούτων θορύβων >>.

Γι' αυτό η καμπάνα του Γιώργου Βλάχου - ας ενοχλεί πιθανόν με τον

ήχο της - τελικά , την ώρα του εσπερινού ενός ανάποδου κόσμου , κα-

λεί στον όρθρο της ελευθερίας ...

 

Γ. Δ. ΦΑΡΑΝΤΟΣ

 Καθηγητής Φιλοσοφίας

7.7.2005 

Μέσα στης ζωής το τετραβάγγελο

Με Allen Ginsberg , Bukowski , Ελύτη
ας κτυπήσει η καρδιά του πλανήτη

Αθήνα ' 91

Γυμνός στο φως

Δάκρυσε απόψε ο Θεός

και το δάκρυ του

σκέπασε ολόκληρη την Ελλάδα .

1973