Της Πλύστρας ο γιος και τα έργα του ΙΙ

Η ΄Ανοιξη κατάπιε τη γλώσσα της

Τη μήτρα της σφράγισε με χιλιάδες λουκέτα .

Τα μελίσια κάνουν στάση εργασίας .

Τα λουλούδια μηρυκάζουν το αρωμά τους .

Το καλοκαίρι στον κόσμο του .

Φθινόπωρο και χειμώνας μου είπαν

πως είδαν της πλύστρας το γιο

δηλητήριο να χύνει από τα μάτια

επάνω στο τραπέζι ,

στα χείλη του φίδια να κουνάνε τις ουρές τους

και λάβες να σέρνουν το σώμα τους .  .

Ηφαίστειο σε στύση ,

η γη σε εγρήγορση .

Τα λαγούμια υπερχείλισαν ,

τ ' απόβλητα πνίγουν τη χώρα .

Πυρρίχιους στις ρώγες του χορεύουν σατανάδες ,

Τα δόντια του προτάσσει στο Θεό ,

Γυναίκες εκδίδει

κάτω από το θρόνο του Ξέρξη

στο όρος Αιγάλεω .

Ο νόμος τυφλός

και αόμματοι νομοθέτες

χειροκροτούν .

Τα βραδύγλωσσα παιδιά του πουλάει

για ένα κεμπάπ ,

στο σφυρί τα βγάζει

και με κλωτσιές τους λέει '' καλημέρα ''

στη λεωφόρο των κάδων .

Της Παναγίας τρυπάει τα μάτια .

Του Χριστού δαγκώνει τ' αυτί

από την εικόνα

και τη ματώνει .

Θεός του το χρήμα .

Τις σάρκες της μάνας του μασάει ,

στο σπερματοδοχείο του τις ρίχνει .

Τα κόκκαλά της για παχνίδι των σκύλων τα δίνει .

Του αδελφού του τρώει το μεδούλι

και σε μια κουταλιά νερό τον πνίγει .

Τα οράματα κλειδωμένα στο συρτάρι

καραδοκούν .

Η γυναίκα του δημόσια βερβελιά

μ' αλεργικό σύνδρομο τραβά τα μαλλιά της

- Κυρίως τα κάτω -

Κι απ' την ουρήθρα της πύον πίνει για νερό .



15.7.2001

δεν έχω visa για την ελευθερία
σ . - 52 .53 -

Γιώργος Βλάχος : ΄Οταν η θυγατέρα του ρακοσυλλέκτη συνάπτει σχέση ...

 



Κανένας Βούδας δεν με σταματά ,

καμία θρησκεία ή αίρεση

ούτε ο δικτατορικός εγκέφαλος της εκάστοτε πολιτείας .

Ανοίγω τις πύλες χιλιάδων

ψυχιατρείων

εγώ , των εσχάτων ο έσχατος .

Και κάτω από τη χλαίνη

του στίχου , λοιπόν ,

διαβάζω την εφημερίδα

του μέλλοντος .

Ξύνω τα δάκτυλα

των κάτω άκρων

ενός πιθήκου .

Απολυμαίνω τα φτερά

μιας κατσαρίδας .

Ανοίγω κουβέντα με τα μυρμήγκια

εργάτες .

Αγγίζω το παράλογο πάνω σε Βυζαντινούς θρόνους ,

στα έδρανα της τελευταίας

Δούμας του πλανήτη

και του Ιουστινιανού κατεδαφίζω

τα τείχη .

Οι Ολύμπιοι ανάστατοι .

Οι Λακεδαίμονες κολυμπούν

στον Καιάδα .

Οι θνητοί ζυγίζουν επιτόκια

σ' άδειο πορτοφόλι .

Η σωτηρία απομακρύνεται .

΄Αγιοι Πατέρες κρύπτονται

σε καταφύγια παρτιζάνων

Η νύκτα καλά κρατεί ...

Τα ρουθούνια του άνεμου

εκπυρσοκρότησαν .

Κόπηκε η ανάσα των

δρόμων

Μπούργκα φόρεσε η φύση .

Τα ψάρια ξέρασαν

στις αλυκές .

Τ' αλάτι κάηκε .

Εκατομμύρια έγκυες γυναίκες

κι όλα τα πρωτοσέλιδα του sex

αυτοχειριάστηκαν .

΄Ενα περαστικό σύννεφο

δάγκωσε τις φλέβες του .

Η Στυλιανή Πρωκτοκλάνοβα

αναπαράχθηκε μέσα σε μήτρα ταχύτητος

σ' ακατονόμαστο νούμερο

της οδού Μαυροκέρατου .

Και σήμερα που το μέλλον

καταδικάζει τον εαυτόν του

κυνηγά στα καντούνια

ένα φραγκάτο πέος .

Με την κόπρο του Αυγείου

συνάπτει σχέση .

Αυτοανακηρύσσεται καλονή .

Φλεβίτιδες στάζουν

τα μάτια της .

Ιδρύει ΕΠΕ δολοφόνων

και συνουσιάζεται

με τον Παναίτ Νταβατζίκο

στη λεωφόρο 666 .

δεν έχω visa για την ελευθερία

 σ . - 54 .55 -

Γιώργος Βλάχος [ Δαγκώνει ο ήλιος τα χείλη του ... ]

Δαγκώνει ο ήλιος τα χείλη του
Η Σελήνη ξεριζώνει παρωνυχίδες
Κι εγώ αμόλυβδη δεν έχω για το μέλλον
Η γενιά σου και η γενιά μου
άνεργη φλέβα .

Ο ι ποιητές πλατιάζουν ,
δεν βλέπουν το χαμόγελο
του πεινασμένου ανθοπώλη .
Συντεχνίτη , αφυπνίσου !
΄Οχι άλλο χώμα
στα μάτια σου .
Διανοούμενοι του καμπινέ
οδηγούνε τη κούρσα .
Ο ποιητής δεν πρέπει
να κοιμάται ποτέ .

Στρατιές ανέργων
μασάνε στραγάλια
σε καφενεία και πάρκα .
Δεν κατάλαβαν την αλυσίδα
με το βαρίδι στο πόδι
ακόμη .

Απότιστες γλώσσες
και δακρυσμένα φεγγάρια
στη στέγη μου
κυλάνε .

Μανάδες αυτοχειριάζονται .
Το ' να άστρο σκοτώνει τ' άλλο .
Και στη Bourbon Street
άσπροι και μαύροι ,
λευκοί και έγχρωμοι
χορεύουν juzz-rock
χωρίς ορχήστρα .

Το ποίμνιό μου δεν θέλει
ορχήστρα
το ποίμνιό μου δεν έχει μαέστρο .
Δεν έχει τα μαγικά
δάκτυλα του Σοπέν .
Είναι και μαέστρος και ορχήστρα
και μπαγκέτα και χορωδία
ολόκληρη είναι .

Αύριο πανεργατική απεργία
μεθαύριο ούτε μια βιτρίνα
ζωντανή
για να κελαηδάει
και να καθρεπτίζεται .

Ντύθηκα γυναίκα ,
έβαλα την κάλτσα για τσαντόρ
και βγήκα
να χαλιναγωγήσω τον πλανήτη
δεν θέλω να κοιμάμαι
σε ξύλινα σεντόνια .

Ο Θεός βλαστημάει
την ώρα και τη στιγμή
που μας έσπειρε
και ο υιός του χειρονομεί
από ψηλά
Αν και σταυρωμένος .

Τα δάκτυλα της γης κομμένα
οι αναρχικοί κάτι πάνε να πουν
ο Παρθενώνας στο βάθος
σαν αόμματη νύχτα .
Τα δόντια του πλανήτη
δεν είναι ζωντανοί οργανισμοί
είναι πινέζες πάνω στο σταυρό του Ναζωραίου
τρώγω το σκουληκιασμένο
σώμα του κούλη
στη Βομβάη
κάνω υπέρβαση εαυτού
και χαστουκίζω το σύμπαν .

Ο Πλανήτης έχει λευχαιμία .


19-5-2001

Γιώργος Βλάχος

δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . - 56 , 57 -