 | Δίκοχα , πηλίκια , μπερέδες , κι έμποροι με κυβερνάνε κοκαΐνης . Γέμισε ο πλανήτης με χαφιέδες και στο άπειρο να ψάχνεις για να μείνεις . Σαπουνόπερες μου δείχνουνε το δρόμο, να στρώσω τη ζωή μου σε κρεβάτι κι η καρδιά μου ν' αγαπά τον αστυνόμο που μιλάει με τα όπλα στη Βαγδάτη. Φασκελώνουν την Ειρήνη οι προστάτες -σαν τους κλέβει τη παράσσταση στη μάχη- κι οδηγούνε σε κελιά τους λιποτάκτες να τους κρίνουνε αγράμματοι φελάχοι. Το μέλλον ζωγραφίζουνε με σφαίρες της εποχής μου αόρατοι Πικάσσο. Τρελά μυαλά εξουσιάζουν τους αιθέρες μα θα'ρθει μέρα,για να τα δικάσω. Το μέλλον ζωγραφίζουνε με σφαίρες κι ας τολμήσουν να μου πουν το πόθεν έσχες για τους πύργους σε διάττοντες αστέρες οι στρατοκράτες που με παίζουνε σε λέσχες. Πλυντήρια που πλένουνε με σκόνες, να καθαρίζουνε βρώμικους λεκέδες, Κι απ'τη γη μου,ποιος θα διώξει τους πατρόνες, π'αγαπάει κι όλο γλείφει τους σκεμπέδες. Ποντίκια τραγουδάν στους υπονόμους και συ να μουρμουρίζεις ένα γρίφο. Σ'απόπατους να γράφω εγώ τους νόμους και της ζωής την άχρηστη την ψήφο. Με ζώνουνε τα φίδια και φωνάζω για τα σκουπίδια που σηκώνουνε κεφάλι. Δεν είμαι απ' τα παιδάκια που λουφάζω κι αν θέλετε,θα τους το πω και πάλι: Το μέλλον ζωγραφίζουνε με σφαίρες της εποχής μου αόρατοι Πικάσσο. Τρελά μυαλά εξουσιάζουν τους αιθέρες μα θα'ρθει μέρα για να τα δικάσω. Το μέλλον ζωγραφίζουνε με σφαίρες κι ας τολμήσουν να μου πουν το πόθεν έσχες για τους πύργους σε διάττοντες αστέρες οι στρατοκράτες που με παίζουνε σε λέσχες. Από την ποιητική συλλογή: MΕΣΑ ΣΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟ ΤΕΤΡΑΒΑΓΓΕΛΟ |
