Γιώργος Βλάχος : [ Ιστορία δε διάβασα ποτέ ... ]

Ιστορία δε διάβασα ποτέ
Δεν έμαθα να ξεφυλλίζω 'φημερίδα
Δεν διδάχτηκα γραφή και ανάγνωση
σε σχολεία κατευθυντήρια
Δεν είδα το χέρι του Σωτήρα
να με αγγίζει
Δεν μου γεμίζει το μάτι κανένας
΄Οταν στο στάδιο Ειρήνης και συνουσίας
όργανα συνδικαλιστικά αποχαυνώνουν το αύριο.

Είμαι το παιδί του νεροχύτη ετών 46
Είμαι ο τυφλός επαίτης
της οδού Πανεπιστημίου
Είμαι το δηλητηριασμένο
περιστέρι μπροστά στον '' ΄Αγνωστο ''
Είμαι ο δακτύλιος
Είμαι η κλήση της τροχαίας
Είμαι το αεριούχο που πάει με όλα
Είμαι η κοιμωμένη σε Ευρώπη κοιμισμένη
Είμαι το μέλλον ανάθεμα
Είμαι η μπαγκέτα της εξουσίας
στ'αποθετήριο εξουσιών
Είμαι το πακέτο της ιστορίας που τη φακέλωσαν
Είμαι το κάτουρο του Ιμπεριαλισμού
σε ναρκοπέδιο αιώνιας νύχτας
Είμαι ο βράχος του Γιβραλτάρ
που ατενίζει υποβρύχια τραγούδια
και αέρηδες κούφιους
Είμαι ο ποιητής στ'απόσπασμα
βράδυ με πανσέληνο
Είμαι ο νερουλάς του καπιταλισμού
Είμαι το τραγούδι των πειρατών στο Μακασάρ
Είμαι κηλίδα πετρελαίου ανοιχτά της Αυστραλίας
Είμαι Κολομβιανός παραχαράκτης
Είμαι λαθρέμπορος στον Αμαζόνιο
Είμαι 13χρονη πόρνη στη Μανίλα
 Είμαι το καμένο δάσος

δεν είμαι το καμένο χαρτί .

Γιώργος Βλάχος

δεν έχω visa για την ελευθερία

σ . - 17 - 

Σόνια Ζαχαράτου

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΝΑΣ «ΕΧΘΡΟΣ» ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

Στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» θα ανεβεί το θεατρικό έργο «Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ», 17, 18, 19 και 24, 25, 26 Μαΐου.

Μια γυναίκα όμηρος. Το παιδί της. Η νύχτα. Ο εχθρός σε απόσταση αναπνοής. Ο θάνατος...

 «Ο Εχθρός μου» είναι ένα έργο πολιτικό, ένα έργο βαθιά ανθρώπινο, υπαρξιακό. Οι ήρωές του έρχονται αντιμέτωποι με τη βία και το φόβο, με τις επιθυμίες και τα όνειρά τους. Η συναισθηματική φόρτιση διατρέχει όλο το έργο. Η εκδίκηση, η οργή, το μίσος, το δέος μπροστά στο θάνατο και το προδικασμένο αύριο είναι το «σκηνικό» της ζωής τους, είναι ο αναπότρεπτος εσωτερικός εφιάλτης τους. Ωστόσο, και η συγχώρηση, και η μνήμη, και η εμπιστοσύνη, και η ανάγκη για αγάπη, και η αγάπη για ζωή, και αυτά είναι όλα εκεί. Τι μπορεί, λοιπόν, να συμβεί ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, μια παγωμένη νύχτα που δεν μοιάζει με καμία προηγούμενη της ζωής τους;

Το έργο, που αναπτύσσεται και πλέκεται σε δύο παράλληλους μονολόγους, πλημμυρίζει από εικόνες ομορφιάς, καθώς οι δύο «εχθροί» -έρμαια αποφάσεων άλλων- έρχονται κοντά, ξεχνώντας την άβυσσο που τους χωρίζει. «Ο Εχθρός μου» είναι εμπνευσμένος από την τραγωδία που εκτυλίχθηκε στο σχολείο του Μπεσλάν της βόρειας Οσετίας, το 2004, όπου σκοτώθηκαν 385 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων 186 παιδιά.

Κείμενο:                                 Σόνια Ζαχαράτου

Σκηνοθεσία:                           Δημήτρης Καντιώτης

Ερμηνεύουν:                          Γεωργία Ζώη, Βαγγέλης Στρατηγάκος

Μπαγιάν παίζει η μουσικός:  Ξένια Τσέλιγκα

Σκηνικά – κοστούμια:            Ηλίας Λόης

Φωτισμοί:                               Χριστίνα Θανάσουλα

Μακιγιάζ:                               Μαίρη Κασούμη

Φωτογραφίες:                         Κώστας Λυκαβηττός

Παραγωγή:                             Linos Pro.

Ελένη Κοφτερού

Όταν χάλασε το πλυντήριο

Έσυρα την παλάμη μου
στο ξεβαμμένο τοιχάκι
του πλυσταριού
είδα τη γιαγιά μου
με τ' αναψοκοκκισμένα
μάγουλα
να τραγουδά
στου ποταμού την ούγια
τα στήθη της ανεβοκατέβαιναν
γλυκό ανάσας πανηγύρι
κι εγώ φορούσα
στο κεφάλι
πολύχρωμο μαντήλι
μπαλόνι παιδικό
μ΄αφήσανε να στύψω
τα ασπρόρουχα
εκείνος
ο συνεσταλμένος καταρράχτης
που δρόσισε τα πόδια τους
το πρώτο ποίημά μου 

Κι ύστερα στην ταράτσα
άσπρο δάσος φυτέψαμε
για να τρομάξει το σκοτάδι
κλεφτά φιλιά σου έδινα
ανάμεσα στα δέντρα τα λευκά
και τα σεντόνια
γίνηκαν πανιά της θάλασσας
τα φανελάκια
τ' ουρανού ευχές
μα τα φιλιά σου
ήτανε πάντα φιλιά...

Τι απογοήτευση το πρωινό!
τον μάστορα δεν έβρισκα
μα προπαντός δεν ήξερα
πως να' βρω τα φιλιά σου...

Κ.Γ.Καρυωτάκης

ΕΛΕΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΑΤΙΡΕΣ

[ 1927 ]

Es metus ille foras praeceps Acheruntis agendus

funditus humanam qui vital turbat ab imo .

Και πρέπει να διωχτεί μακριά , με το κεφάλι πρώτο ,

εκείνος ο φόβος του Αχέροντα , που συθέμελα ταράζει

την ανθρώπινη ζωή από τα βάθη .

LUCRETIUS

<< Την τρίτη συλλογή του έλεγε από το 1923 να την εκδώσει , χωρίς τίτλο , με μια
νεκροκεφαλή στο ξώφυλλο και δυο κόκαλα ' χιαστί ' κάτω απ'αυτή και με
την ακόλουθη λεζάντα :

Με το Μηδέν και το ΄Απειρο 
να συμφιλιωθούμε . 

 Εσχεδίασε μάλιστα ο ίδιος το σκίτσο που παραθέτουμε >> ( ΄Απαντα , 1938 , σελ. xxxix ) .

Αξίζει να παρατηρηθεί πως η νεκροκεφαλή εγγράφεται στο σχήμα του μη-

δενικού , ενώ τα κόκαλα συμπίπτουν με το αλγεβρικό σημείο του απείρου .

Ντίνος Χριστιανόπουλος : << Κρίση >> '' Crisis ''

"You call it crisis, I call it water closet that every now and then is severely clogged. They are all shitting, and no one cleans, and everybody is disappointed about whom will be found to unclog it. And at the end, some people are found. Of course not the corrupted governments, nor the cold-blooded political parties, nor the finished ideologies; before all, not the masses with the fat words that are making noise and collect the money. But the few ones, those that without being seen by someone they give the hand to the fellow-being; those that without scheduling reforming plans, they bow their head and work. This small number of people are the rare candles in the darkness, when the light comes very late."
 
Ntinos Christianopoulos

Ntinos Christianopoulos (1931) is an important poet living in the city of Thessaloniki, Greece.

"Response" [1989] is part of the book "AGAINST", "Diagonios", editions, 1993.
--------
"Crisis" is a small film by Christos Kallitsis
http://www.kallitsisfilm.gr

ΑΠΟΚΡΙΣΗ

«Εσείς το λέτε κρίση, εγώ το λέω καμπινέ που κάθε λίγο βουλώνει. Όλοι χέζουν, κανείς δε σκουπίζει, κι όλους τους πιάνει απελπισία για το ποιος θα βρεθεί να τον ξεβουλώσει. Και στο φινάλε, κάποιοι βρίσκονται. Όχι βέβαια οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις, ούτε τα αδίσταχτα κόμματα, ούτε οι ξοφλημένες ιδεολογίες· προπάντων όχι οι πολλοί, με τα παχιά τα λόγια, που θορυβούν και εισπράττουν. Αλλά οι λίγοι, αυτοί που χωρίς να τους βλέπει κανείς, δίνουν ένα χέρι στο συνάνθρωπο· αυτοί που χωρίς να καταστρώνουν αναμορφωτικά προγράμματα, σκύβουν το κεφάλι και δουλεύουν. Αυτοί οι λίγοι είναι τα αραιά κεριά μες στο σκοτάδι, όταν το φως αργεί πολύ να φανεί.»

Ντίνος Χριστιανόπουλος

O Ντίνος Χριστιανόπουλος (1931) είναι ένας σημαντικός ποιητής που ζει στη Θεσσαλονίκη.

H «Απόκριση» [1989] βρίσκεται στο «ΕΝΑΝΤΙΟΝ», εκδόσεις Διαγωνίου, 1993.
--------
Η «Κρίση» είναι μια μικρή ταινία του Χρίστου Καλλίτση

Παραγωγή Ταινίες Ντοκουμέντα

http://www.documenda.gr

Γιώργος Σουρής

Πρόγραμμα του Δεληγιάννη

και περί του τι θα κάνη .

΄Επεσαν , έπεσαν λοιπόν , ω φίλοι συμπολίται ,

κι 'είδομεν φως αληθινόν και πνεύμα επουράνιον ...

όπως γευθώμεν και ημείς από το μέγα δάνειον

διότι ενδεχόμενον την άλλη εβδομάδα 

να ροκανίωσιν αυτοί εκ νέου την Ελλάδα .

_

Αλλά προς τι να πάσωμεν σας ερωτώ και πάλιν ;

μήπως δεν έχωμεν κι 'ημείς αρχάς και υποθέσεις 

μη δε θα φέρωμεν κι ' ημείς φρικτήν ανεμοζάλην

 'στας παύσεις , 'στους διορισμούς και εις τας μεταθέσεις ;

Μήπως δεν θ'αναγράψωμεν παντού καινοτομίας ;

_

Πόσα ρουσφέτια έδωσεν αυτός υπέρ του κράτους ;

ας είπωμεν τρισχίλια , προσθέσαμε ακόμα ...

εγώ θα δώσω , κύριοι , και εις τους αποστράτους ,

εγώ θα δώσω 'στους ραχητικούς , πως έχομεν 'στο κόμμα ,

θα δώσω εις τους φίλους μας , θα δώσω στους εχθρούς μας ,

και συνελόντι δε ειπείν εις ξένους και 'δικούς μας .

_

Και είναι τράπουλαις αυταίς που έφερεν εσχάτως ,

να μη γνωρίζεται ποσώς η Ν τ ά μ α  και ο  Φ ά ν τ ε ς ;

μήπως τα σπίρτα άφησε τουλάχιστον 'στο Κράτος ;

μήπως και το πετρέλαιον δεν 'πήρε ο μπιρπάντες ;

Μήπως εκρήξεις κύριοι , δεν έγιναν φρικώδεις ,

μη και τας κεφαλάς ημών δεν θέλει ο Ηρώδης ;

_

Εγώ θα άρω , κύριοι , και την κυκλοφορίαν ,

την ύψωσιν της πίστεως του κράτους θ'αναγγείλω ,

εγώ θα φέρω εθνικήν εν γένει ευπορίαν ,

εγώ και 'στους Αβυσσινούς δυο πρεσβευτάς θα στείλω .

Εγώ το ισοζύγιον θα φέρω 'στην παρτίδα ,

και θα ξηράνω μόνος μου κι 'αυτήν την Κωπαίδα . 

_

Εγώ θα διώξω τον Βοσσέρ και τον Λεζέν προσέτι ,

θα διώξω και τας Γαλλικάς επιτροπάς των δρόμων ,

και μόνον οι Πανέλληνες θα πέρνουνε ρουσφέτι ,

συμφώνως προς το Σύνταγμα του έθνους και τον νόμον .

Εγώ θα φέρω τον χρυσούν αιώνα μάνι μάνι ...

Ζήτω λοιπόν σ'εμέ , σε σας , ζήτω και του Νταλιάννη .

Μαρία Ροδοπούλου

"Είμαι Πολλές"

“Κάποια μέρα θα σκοτώσω την μία
Αλλά και πάλι
Πολλές θα είμαι

Ίσως περισσότερες”

Από 11/4/2013 στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Ιδεόγραμμα.