ΕΚΘΕΣΙΣ ΑΥΤΟΨΙΑΣ 2 . 11 . 75
<< ... το σώμα κείτονταν μπρούμυτα παράλληλα
ενωνόταν με το Βατικανό .
Το ένα χέρι του ματωμένο απλωμένο μούντζα στο ΚΚΙ
και τ'άλλο κραδαίνοντας τα γεννητικά του όργανα
στους ειδικούς της κουλτούρας .
Τα αίματα στα μαλλιά του βδέλλες
στα σσκεπασμένα ομοφυλοφιλικά σύνδρομα
στους εις άπασαν την επικράτειαν άνδρας της γης .
Το πρόσωπό του παραμορφωμένο από τα κάδρα
της τάξης που αρνήθηκε
μελανός εθελοντής του κουρελοπρολεταριάτου .
Τα δάχτυλα του χεριού του αριστερού
σπασμένα απ'τό σοσιαλιστικό ρεαλισμό
πεταμένα σε φωταγωγημένα σκουπίδια .
Το σαγόνι σπασμένο
με άπερκατ εργάτη συνδικαλιστή
επί μισθώσει τραμπούκου .
Τ'αυτιά μισοφαγωμένα από τσογλαναρά που δεν είχε στύση .
Ο αυχένας σπασμένος αποκομμένος απ'το σώμα
πάνω στη βασική αρχή να λειτουργούνε χώρια .
Η μάνα παντού .
Αυτός ήταν ο θάνατος του κομουνιστή και ομοφυλόφιλου
ΠΑΖΟΛΙΝΙ , που κάθε Δευτέρα , Τετάρτη και Παρασκευή κα -
βάλα σ'ένα πενηνταράκι μηχανάκι έτρεχε να προλάβει να
παίξουνε τα σινεμά στο Αιγάλεω , στο Λίβερπουλ και προπα -
ντός στην ΄Οστια , με κρατημένες επάνω του κουτιά από ται -
νίες και ρημαδογειτονιές .
Και το ριγέ σημαιάκι της ποίησης .
Αντίο .
Το ξύλινο παλτό
σ . 15
