Ξέρω επιστήμονες σε πολιτιστικούς φορείς , που εξαναγκάζονται σε παραίτηση με χίλια δυο εξευτελιστικά τερτίπια . Ξέρω υπαλλήλους με μηδενικά προσόντα που ακόμα και σήμερα κατέχουν μόνιμες θέσεις στο χώρο του πολιτισμού . Ξέρω ηθοποιούς που δουλεύουν εξαντλητικό ωράριο σε φωτοτυπάδικα , οι οποίοι θα έβγαζαν μάτι στην Επίδαυρο , αν οι κρατικές σκηνές μας είχαν την τόλμη να ανεβάσουν τα στάνταρ όσων πληρώνουν με δημόσιο χρήμα . Ξέρω ζωγράφους τόσο καλούς , που έξω θα ήταν ανάρπαστοι , να διδάσκουν σχέδιο στα σχολεία .Ξέρω συγγραφείς χωρίς καθόλου εισόδημα που γράφουν αληθινή λογοτεχνία χωρίς να τους αναγνωρίζει κανένας . Ξέρω ανθρώπους με διδακτορικά από σπουδαία ιδρύματα να μην πηγαίνουν ούτε για καφέ γιατί δεν έχουν να τον πληρώσουν . Ξέρω πνευματικούς ανθρώπους που είναι στα αζήτητα , ενώ κάποιοι άλλοι , μονίμως οι ίδιοι , εξακολουθούν να θεωρούνται ως οι φωστήρες της πατρίδας . Ξέρω , επίσης παρέα των διαπλεκόμενων , ημιμαθών και μετριότατων , που επί χρόνια πιάνει τον χώρο σπουδαίων ανθρώπων , δεν αισθάνεται καλά τελευταία . Γιατί ; Διότι βλέπει ότι το οχυρό << μπάζει >> πλέον νερά , ό,τι ήταν να μασήσει το μάσησε και της έχει μείνει μόνο το καύκαλο . Οι κροκόδειλοι του πολιτισμού που περνιούνται ως η πνευματική ελίτ αυτής της χώρας χύνουν τα δάκρυά τους κρυφίως . Τα περασμένα μεγαλεία και οι τεμενάδες τελειώνουν μαζί με κάθε λογής << ευγένειες >> , που κατάντησαν η χαρά κάθε ατάλαντου , ο οποίος περιμένει εντιμότητα μόνο από τους άλλους , πάντα προς όφελός του και ποτέ προς όφελος της τέχνης που υπηρετεί . Βαρέθηκα πια τα χλιαρά , τις κλίκες , τις ταμπέλες , τους αυτιστικούς που ανεβάζουν ρεπερτόριο , τους λογοκλόπους , τους μέτριους που περνιούνται για πνευματικοί κολοσσοί , τις γερασμένες φίρμες που ενώ << πατώνουν >> βγαίνουν πάλι στον αφρό . Ελάχιστοι άνθρωποι στην Ελλάδα διαθέτουν τόσο εκτόπισμα κουλτούρας ώστε να το διοχετεύσουν και στους άλλους . Οι περισσότεροι μπλοφάρουν παριστάνοντας τους πρωτοπόρους μεταμοντερνιστές τα ιδιοφυή << τέρατα >> της τέχνης , τους οικουμενικούς , τους παγκόσμιους καλλιτέχνες . Η παρτίδα , όμως , ( και η πατρίδα ) δεν σώζεται με μπλόφες . Σώζεται κυρίως από αυτούς που αξίζουν και ας μην τους ξέρει κανένας . Ο φάκελος κουλτούρα και πολιτισμός στην Ελλάδα είναι ο χειρότερος κι απ ' το Κυπριακό . Και θέλει χρόνο μέχρι να ανοίξει διάπλατος , να δούμε ποιος είναι ποιος και να ξημερώσει μια άσπρη μέρα .
ΠΟΝΤΙΚΙ art 22/9/2011 ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΙΔΑΚΗ