Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Hugo Gutiérrez Vega. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Hugo Gutiérrez Vega. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Τετάρτη 2 Απριλίου 2014
Hugo Gutiérrez Vega
Περί ανθολογιών και κακοτυχιών
Οι φίλοι μου οι ανθολόγοι
δεν ξέρουν πως δίχως να το θέλουν
κατεργάζονται την κακοτυχία μου
παραδίνοντάς με στα νύχια
όσων δεν ανθολογήθηκαν .
Ποντίφικας
Ζω μέσα στη συντριβή
Δεν κατάφερα να συμφιλιωθώ
με κάποια ορθοδοξία
σταθερή , καθαρή και ασφαλή .
Αμφιβάλλω κι επιμένω να ψάχνω
το σχοινί που κρέμεται στον αέρα ,
το δίχως όνομα ,
το που δίνει νόημα στη φεγγαρόλουστη νύχτα ,
το πρωινό που ανακαλύπτουν
τα διψασμένα πουλιά ,
το δείλι που κάθεται στον πάγκο του πάρκου ,
την ηρεμία σου όταν στο τέλειωμα του έρωτα
σε κατέχει η πληρότητα του κορμιού .
Δεν μπορώ να δεχτώ
τη στυγνή εντολή των δογμάτων .
Σαράντα κι έξι χρόνια στον κόσμο
μου άφησαν τη βεβαιότητα
πως εδώ υπάρχει μια απάτη ,
ένα τέχνασμα δόλιο ,
κάτι που αιφνιδιάζει την έχθρα ,
κάτι ευτελές και ειρωνικό ,
κάτι τόσο φυσικό σαν το αίμα .
Από τίποτα δεν μπορώ να κρατηθώ
ούτε διαμαρτύρομαι , ούτε νιώθω νικημένος .
Ίσως ετούτη η αναζήτηση
η βεβαιότητα αυτή τηης εξαπάτησης
νά 'ναι μια σκοτεινή μορφή
της χάριτος .
Ο Αυτοκράτορας
Να πειθαρχήσεις την καρδιά ,
να την εμποδίσεις να ρέπει
προς τα παραληρήματα ,
ν' αφήσεις ένας ρυθμός αυστηρός
να ορίζει την πορεία της
Η μαγεία της βλάπτει
και τη διαφθείρουν
τα γητέματα της άνοιξης .
΄Εχει για να δίνει ζωή στο σώμα
για κάποιο συγκεκριμένο χρόνο
και είναι απαράδεκτα τα γεγονότα
που έρχονται να διαταράξουν
αυτή τη σκληρή κι ακατανόητη τάξη
αυτό το μονότονο κανόνα που μας υποδεικνύει
να φτάσουμε ως τα αγγελτήρια θανάτου
την αγγελία την τραγική
και τα νεκρόσιμα στεφάνια .
Δέχομαι τα πάντα
συμβιβάζομαι με τη θέση μου στη χλόη
και σέβομαι το νόμο ,
αλλά δεν τον τηρώ .
Δραπετεύω ακατάπαυστα
Σήμερα , για παράδειγμα ,
παρ' όλο το χειμώνα
άνοιξα τα μάτια κάτω από τον ήλιο των Gredos *
και για λίγες στιγμές
κατάλαβα πως αυτοί που περπατούν στο δρόμο
- εσύ , εγώ κι εσύ << υποκριτή αναγνώστη >> -
είμαστε αθάνατοι
κι η οδύνη ποτέ δεν υπήρξε
και πως δεν είναι απαραίτητη
η ελπίδα .
* Βουνά της Κεντρικής Ισπανίας
Μετάφραση : Μάγια - Μαρία Ρούσου
Ο Αυτοκράτορας
Να πειθαρχήσεις την καρδιά ,
να την εμποδίσεις να ρέπει
προς τα παραληρήματα ,
ν' αφήσεις ένας ρυθμός αυστηρός
να ορίζει την πορεία της
Η μαγεία της βλάπτει
και τη διαφθείρουν
τα γητέματα της άνοιξης .
΄Εχει για να δίνει ζωή στο σώμα
για κάποιο συγκεκριμένο χρόνο
και είναι απαράδεκτα τα γεγονότα
που έρχονται να διαταράξουν
αυτή τη σκληρή κι ακατανόητη τάξη
αυτό το μονότονο κανόνα που μας υποδεικνύει
να φτάσουμε ως τα αγγελτήρια θανάτου
την αγγελία την τραγική
και τα νεκρόσιμα στεφάνια .
Δέχομαι τα πάντα
συμβιβάζομαι με τη θέση μου στη χλόη
και σέβομαι το νόμο ,
αλλά δεν τον τηρώ .
Δραπετεύω ακατάπαυστα
Σήμερα , για παράδειγμα ,
παρ' όλο το χειμώνα
άνοιξα τα μάτια κάτω από τον ήλιο των Gredos *
και για λίγες στιγμές
κατάλαβα πως αυτοί που περπατούν στο δρόμο
- εσύ , εγώ κι εσύ << υποκριτή αναγνώστη >> -
είμαστε αθάνατοι
κι η οδύνη ποτέ δεν υπήρξε
και πως δεν είναι απαραίτητη
η ελπίδα .
* Βουνά της Κεντρικής Ισπανίας
Μετάφραση : Μάγια - Μαρία Ρούσου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)