Νίκος Εγγονόπουλος

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  ΚΑΒΑΦΗ

( ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΜΑΣ - ΑΛΛΩΣΤΕ )

... δεν έχει πλοίο για σε , δεν έχει οδό

Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗ   Η πόλις

νταλγκαδιασμένος και βαρύς

γυρνάει τα στενορρύμια

της πολιτείας της άχαρης

που τρώει τα σωθικά του

σ' αυτήν εδώ γεννήθηκε

σ'αυτή θε ν'αποθάνη

                                               εδώ πίκρες τον πότισαν                    κρουνηδόν        

  

εδώ τον βασανίσαν

μόνος του

                                          πίστεψε - φορές -                           σπανίως

πως την χαράν ευρήκε

κάποτε θέλησε κι'αυτός

κάπου μακρυά να φύγη

μα εκατέβη στο γιαλό

και δεν είχε καράβι 

ΣΤΗΝ 

ΚΟΙΛΑΔΑ

ΜΕ ΤΟΥΣ

ΡΟΔΩΝΕΣ

σ . - 82 , 83 -

Νίκος Εγγονόπουλος

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΕΣΘΗΡ ΜΠΕΣΣΑΛΕΛ

- Και η Εστέρ ;

- Τώρα έρχεται ... η δύστυχη ...

ALBERTO SAVINIO  Ο Λορέντζος Μαβίλης

σαν ξαναεπιστρέψω

στη Θεσσαλονίκη

από την κόλαση

δεν θε ν'αφήσω τους αγαπητούς μου

τους Οβραίους πάλι να με ζουρλάνουνε

με τα

(( είδες Σολομωνίκο -τάδε σύνταγμα -

είδες Μωυσή -στον τάδε λόχο

τάδε διμοιρία - ή

ίσως να εσυνάντησες τον Αβραμίκο πουθενά ; ... ))

και άλλα ...

θα τους αρπάξω απ'τα μούτρα

τους αγαθούς τους πονεμένους ανθρώπους

και με φωνές και με σκουξίματα

θα επιμείνω να μου πουν

αν συνάντησαν πουθενά

ποτέ

- και τώρα που να βρίσκεται ;

την Εστερίκα

τη Ρίκα

τ'αστερι το λαμπρό

στα πρώτα ερωτικά μου χρόνια τα νεανικά

τα μικρατά μου !

ω ! το κελεπούρι του μεγάλου παρισινού βιβλιοπωλείου !
η χαριτωμένη γαλλιδούλα !
( με βαθειές ρίζες - όμως -
εις γην Χαναάν )
ω ! η υπέροχη γαρδένια
τ'άσπρο μου γιασεμί
με τα μαύρα βελούδινα
σπανιόλικά της
μάτια

ω ! ο ποιητικός απόηχος
των γιοφυριών πάνω στο Σηκουάνα
η φουντωτή ανθισμένη καστανιά
των μακρυών λεωφόρων
η μαγευτική γλυσίνα
των ανακτορικών πάρκων
η άκρως δονούμενη
θεσπέσια άρπα του Δαυίδ !

μα πως την έχασα
την άφατη την 
ευτυχία
απ'τα χέρια μου !
οι δίνες της ζωής υπήρξαν η αιτία ...

παντού και πάντα την αναπολώ
πάντα τη σκέφτομαι
κι'ο νους μου τώρα και πάντα είναι
κοντά της

μήπως να μετανάστεψε - ως ποθούσε -
στο
(( Ερέτζ Ισραέλ )) ;
μήπως μου την εκάμαν 
λουλουδάκι
οι απαίσιοι Νατσήδες ;
ή μήπως τώρα νάναι κάπου να μαραίνεται
και να μη 
με θυμάται ;

 ΣΤΗΝ

ΚΟΙΛΑΔΑ

ΜΕ ΤΟΥΣ

ΡΟΔΩΝΕΣ

σ . -140 , 41, 142 -