Μαρία Κατσοπούλου

3 ποιήματα

Χρειαζόμουν ισχυρή δόση νικοτίνης .

΄Ετρεξα έξω κι άναψα τσιγάρο .

΄Ενα περιπολικό με αναμμένη τη σειρήνα

έτρεχε στη Σταδίου .

<< Σκατόμπατσε >> , είπα μέσα μου 

΄Εσβησα το τσιγάρο

και γύρισα στη δουλειά .

22 Οκτωβρίου 2009

Με σκοτώνουν οι άντρες

Με σκοτώνουν οι γυναίκες

Με σκοτώνω ξι εγώ

Κι έτσι ένα φάντασμα

έχει απομείνει εδώ ,

ό, τι σώθηκε απο μένα μέχρι τώρα

Γυρίζει τις νύχτες στις ξένες γειτονιές

και μαζί με τις σκιές

μ' ένα τσιγάρο στο στόμα τραγουδάει .

12 Φεβρουαρίου 2009

ΑΛΥΣΙΔΕΣ

Πουλάμε πολιτισμό

Πουλάμε κουλτούρα

Πουλάμε γνώση

Πουλάμε φιλελευθερισμό

Πουλάμε εξουσία

Σε παρακολουθούμε με 15 κάμερες

Το 1/3 της ημέρας

Πειθαρχία !

Πειθαρχία !

Πειθαρχία !

Υπακούστε στους κανόνες !

Κανόνες !

Κανόνες !

Κανόνες !

Μη διαβάζεις εν ώρα εργασίας !

Απαγορεύεται !

Μη μιλάς με φίλους εν ώρα εργασίας !

Απαγορεύεται !

Θες διάλειμμα ;

Ποιο διάλειμμα ;

Δούλεψε !

Δούλεψε !

Δούλεψε !

Αν έχεις κάποια αντίρρηση στα παραπάνω

Λυπόμαστε , μα θα πρέπει να διακόψουμε τη συνεργασία μας .

Μάρτιος 2010

Σημ . Η Μαρία Κατσοπούλου είναι τώρα άνεργη βιβλιοϋπάλληλος .

Τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν  << εν ώρα διαλείμματος >> , όταν

δούλευε σε κεντρικό βιβλιοπωλείο της Αθήνας .

Ο ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ ... εν ώρα εργασίας τεύχος 14

Μάρτιος 2011

Μαρία Κατσοπούλου

Σ' όσους είναι στα κελιά

Μ Ε Τ Α Μ Ο Ρ Φ Ω Σ Η

Μεταβάλλομαι διαρκώς

Στροβιλίζομαι στο γαλαξιακό οργασμό ενός βρέφους

Γελάω με τ'άστρα τ'ουρανού σου

Και φεύγω στο Διάστημα με τη μαγική μου σκούπα

Η  Μ Π Α Λ Α Ρ Ι Ν Α

Η μικρή μπαλαρίνα

χορεύει πάντα στο σκοτάδι

μπροστά σ'έναν πορνόγερο με χοντρό μουστάκι

Δεν τον βλέπει , αλλά ξέρει πως είναι εκεί

Μυρίζει τη λάγνα του ανάσα

ανακατεμένη με φτηνά τσιγάρα κι αλκοόλ

Κάθε βράδυ ονειρεύεται ότι το σκάει

με τον μολυβένιο της στρατιώτη

μα πάντα κάτι τυχαίνει και δεν τα καταφέρνει

Απόψε της ανανέωσαν τις μπαταρίες

Θα χορευει χωρίς σταματημό μέχρι να ξεράσσει 

Α Κ Υ Ρ Ο

Η φέτα ενός πορτοκαλιού

Η ρόδα ενός ποδηλάτου

Ο ιστός μιας αράχνης

Ο λαβύρινθος του μυαλού σου

Γαμώ τη φαντασία σου που τρέχει

Κι εγώ δεν την προφταίνω

Α Θ Ο Ρ Υ Β Ο   Μ Π Α Μ

Το πάτωμα πιέζει τα πόδια μου

Οι τοίχοι με συνθλίβουν σαν πελώριες Συμπληγάδες

Καθεμία παίρνει κι από μισό κομμάτι μου

Εύχομαι να ήμουν μηρμύγκι

Να σήκωνα στην πλάτη μου το βάρος του κόσμου

Εύχομαι να ήμουν λιοντάρι

Να τίναζα απ'τη χαίτη μου τη σκόνη του κόσμου

Κι ο κόσμος ...

Μια τεράστια σφαίρα νιτρογλυκερίνης

Την κατάπια κι ησύχασα

Α Σ Ε Β Ε Ι Α

<< Η ηθική είναι η αναπηρία του εγκεφάλου >>

Είχε πει ο Ρεμπώ

Έτσι λοιπόν κι εγώ διασκεδάζω

Δείχνοντας ασέβεια στο κοινό

Και χλευάζοντας τις κριτικές επιτροπές

Με χυδαία ντεκολτέ 

Σ Τ Η  Φ Υ Λ Η Σ  Κ Υ Ρ Ι Α Κ Η  Ξ Η Μ Ε Ρ Ω Μ Α Τ Α

Περπατούσα στη Φυλής Κυριακή ξημερώματα

και σκεφτόμουν την Ελένη

΄Αναψα τσιγάρο και συνάντησα μια πόρνη

Ελένη την έλεγαν κι αυτήν

Κοίτα να δεις πόσο μικρός είναι ο κόσμος

Γέμισε πουτάνες