Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Γιάννης Υφαντής



ΟΙ ΚΑΗΜΕΝΟΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ


Οι φίλοι .
Ταχ' αφελώς
τους δείχνω κάνα δημοσιευμένο ποίημά μου .
 ΄Οχι γιατ' είμ' επιδειξίας το κάνω
ίσια για να υποψιάζονται
πως ίσως να ' χουνε κοντά τους έναν στα υστερνά
πολύ εκτιμημένο άνθρωπο .
Και με την υποψία τους αυτή
να μου παρέχουν κάπου κάπου στέγη και τροφή .



ΣΤΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΤΟΥΣ

 

Στα περιοδικά τους δε με βάζουν πια
κι όταν το κάνουν
είναι για να κρατήσουν τα προσχήματα.

Στα περιοδικά τους δεν με βάζουν πια.

Δεν είναι πως η ποίηση δεν διαβάζεται
δεν είναι πως δεν έχουν χώρο ή χρόνο

άλλα είναι:

Φοβούνται μην τους φύγουν οι γυναίκες τους·
φοβούνται που θα πουν οι γκόμενές τους
«Αυτός μαλάκα είναι ποιητής».

 

ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ


Ακολούθησε όχι μόνο
τα χνάρια του πνέύματος στο χαρτί

μα και του λύκου τα πατήματα στο χιόνι .


ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΙΗΣΟΥ

Για σένα Ιησού θα γράψω ένα βιβλίο πικρό απάνω σε
λιασμένα μαλακά καπνόφυλλα
καθώς ο γέρος μου θα πίνει στην υγεία της φωτιάς κ'
οι δύο γυναίκες μας
μέσα στην κόκκινη κουβέρτα θα κοιμούνται σα μια
ντάμα που ' ριξε ο ύπνος
πάνω στο πάτωμα . Για σένα Ιησού
θα γράψω ένα βιβλίο πικρό και θα το δώσω
να το χορεύει μπρος στη
γάτα μας τη σφίγγα .