1940 , Νέα Υόρκη .
Το άθεο φως της ιστορίας ,εγώ ,
το παιδί του Βελζεβούλ ,
όπως θα πουν
οι μύστες της κατεψυγμένης κουλτούρας ,
οι αόμματοι θεωρητικοί
του αιώνιου μπάχαλου ,
οι πρωταγωνιστές του σκοταδισμού
και της σήψης , οι ερωτευμένοι της εξουσίας ,
και κριτές της αχαπάκωτης ποίησης ,
θα με δουν στο διαδίκτυο με άθεους στίχους .
Στον υπολογιστή του μέλλοντος
θα ' μαι παρών .
Π.χ. η ιστορία θα γράψει
πως τα διαδίκτυα τα παίζω κομπολόι
- του πληθωρισμού τον καλπασμό
να ρίχνω στο μηδέν ,
τα επιτόκια στο -0% -
και τον ήλιο κονσέρβα τραγουδάω ,
το παιδί εγώ του Σατανά
πως είδα το Χριστό με καπιταλιστικό χιτώνα
σε αρωμάτικ σέντερ της οδού Ερμού ,
να μελετά τη Εφημερίδα της Κυβερνήσεως
των λαών σε Φλου Καφέ ,
να ραντίζει το άπλυτο πριν και το ασιδέρωτο μετά ,
να γευματίζει με 300 ομοιδεάτες του
σε πολυεθνικό μπιφτεκομάγαζο ,
να συνουσιάζεται με δεκάδες Μαρίες και ΄Αννες
σε ιμπεριαλιστικά κρεβάτια ,
να λιάζει τα σκέλια του στη παραλία της ιστορίας ,
να εκσπερματώνει αναιδώς
από τη βίλα των θαυμάτων
πάνω σε πλανόδια άστρα ,
σε παιδιά με τρύπια στομάχια ,
σε στόματα σφραγισμένα στον ήλιο ,
στ' άπλυτα φεγγάρια που τραγουδάνε
με αρουραίους στη Βαγδάτη .
...και αναιδώς να εκσπερματώνει ο Κύριος .
Εγώ , το άθεο φως της ιστορίας , τα βλέπω ,
Ο Θεός δεν τα βλέπει ;
Γιώργος Βλάχος
Δεν έχω visa για την ελευθερία
σ . - 26. 27
