Λάο Τσε : Ο λαός

 

 

Πεινάει ο λαός και υποφέρει

γιατί ο βασιλιάς τρώγει φόρους πολούς

γι' αυτό πεινάει και υποφέρει

δύσκολο είναι ένας λαός για να κυβερνηθεί

τι όποιος βασιλεύει δεν αγαπά τα καλά έργα

βάρος στο θάνατο δε δίνει ο λαός

τι την υπερβολή αγαπά τη βιαιοπραγία

γι' αυτό στο θάνατο δε δίνει βάρος

τώρα όποιος για τη ζωή δεν δίνει τίποτα

πιο σοφός είναι απ' αυτόν που τη ζωή εκτιμάει .

 

 

Μετάφραση : Ρίτα Μπούμπη Παππά

 

Το σάλτο της ποίησης : ΄Υστατο Χαίρε

<<  Περίπατοι στο Σύνταγμα , στάσεις στο '' Μπραζίλιαν '' . Προκλητικός απέναντι στην κοσμικότητα και στο φαίνεσθαι , ένα διάστημα κυκλοφορούσε με το λαικό περιοδικό '' Ντομινό '' υπό μάλης για να μπαίνει στο μάτι της '' διανόησης των καφενείων '' . Σε εποχές δύσκολες για την Αριστερά , το 1953 είχε γράψει το '' Κατά Σαδδουκαίων '' , που οι νεότεροι το γνωρίσαμε μετά τη δικτατορία , όταν στην ελληνική Αριστερά παιζόταν το δικαίωμα να αμφισβητείται η απόλυτη αλήθεια της κομματικής γραμμής : '' Αντισταθείτε σε μένα ακόμα που σας ιστορώ '' . Ισχνός , αποστεωμένος , πάντα δραστήριος . Φτωχός , δεν είχε ανάγκη ούτε κομματικούς στάβλους να τον δοξάσουν ούτε την κρατική εύνοια ( ... ) . Τελευταία πολλοί θεωρούσαν ότι είχε '' σαλτάρει '' . Σιγά να μην ...( ...) .

Σε εποχές όπου η πίστη στις ιδέες , η συνοχή των συλλογικοτήτων έχει ξεφτίσει , το '' σαλτάρισμα '' είναι ο υγιέστερος τρόπος να μιλήσει ο ποιητής .

Ξημέρωμα Κυριακής , στο ρεμπετάδικο της Θεσσαλονίκης όπου τραγουδά η Λιλή , συνάντησα ένα γνωστό μου Θεσσαλονικιό . Τα είχε κοπανήσει , μου φάνηκε ότι ήταν κλαμένος ( ή μήπως ήταν η κάπνα από τα τσιγάρα ; ) . '' Πέθανε ο Μιχάλης Κατσαρός " , μου είπε την είδηση . Και μου θύμισε ότι η ποίηση συνεχίζει να κυκλοφορεί στους δρόμους , ότι η ποίηση αφορά πραγματικά τους ανθρώπους . Κι ότι όσο κυκλοφορούν πραγματικοί άνθρωποι θα κυκλοφορεί και η πραγματική ποίηση . ΄Εφυγα σουρωμένος αλλά αίσιόδοξος >> .

                                                                                 

               ΟΜΠΡΕΛΑ                                                                              ΗΛΙΑΣ ΚΑΝΕΛΛΗΣ
τεύχος 57                                                                                   κριτικός