Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

Rainer Maria Rilke


ΜΟΥΣΙΚΗ




Μουσική : ίσως των αγαλμάτων ανάσα ,
των εικόνων σιωπή . Γλώσσα , όπου οι γλώσσες
τελειώνουν , χρόνος
που , πάνω σ'αφανισμένες καρδιές , κάθετος στέκει ,
Συναίσθημα , μα γιατί ; Ω εσύ του συναισθήματος
μεταμόρφωση , - αλλά σε τι ; Σε τοπίο ήχων .
Ω εσύ ξένη : Μουσική ! Της καρδιάς μας
το άπειρο μεγαλώνεις . Τα βάθη μας είσαι που μας διώχνουν
ξεπερνώντας μας - , ιερέ χωρισμέ : όταν
μας περιβάλλουν τα βάθη μας σαν γυμνασμένοι
ορίζοντες , σαν άλλες
πλευρές του ανέμου ,
αγνές ,
γιγάντιες ,
ακατοίκητες .

Ποιήματα 1913 - 1926
Späte Gedichte

Μετάφραση : ΄Αρη Δικταίου


Musik: Atem der Statuen . Vielleicht :
Stille der Bilder. Du Sprache wo Sprachen
enden. Du Zeit
die senkrecht steht auf der Richtung
vergehender Herzen .

Gefühle zu wem? O du der Gefühle
Wandlung in was?— in hörbare Landschaft .
Du Fremde: Musik . Du uns entwachsener
Herzraum. Innigstes unser ,
das, uns übersteigend , hinausdrängt ,—
heiliger Abschied :
da uns das Innre umsteht
als geübteste Ferne , als andre
Seite der Luft :
rein ,
riesig
nicht mehr bewohnbar .


Σάββατο 9 Αυγούστου 2014

Tornai József



Ο κύριος T.S.ELIOT μαγειρεύει μακαρόνια



Αξίζει να μην χάσετε αυτόν τον ήχο .
Σπάει στα δυο τα μακαρόνια
για να χωρέσουνε στη χύτρα ,
κι έπειτα με τα δυο του χέρια τα ρίχνει στο νερό
που βράζει στη λευκή ηλεκτρική κουζίνα .
Το νερό κοχλάζει και τα μακαρόνια
βουλιάζουν στον πάτο της χύτρας .
Ο κύριος ΄Ελιοτ ρίχνει μια ματιά στο πάρκο
απ' της κουζίνας το πλατύ ;παράθυρο :
βρέχει τώρα και άφθονο νερό
κυλάει απ' τους κορμούς των δέντρων
κι αναστατώνει την πρασιά , που μοιάζει
με το φαρμακερό , πράσινο φόντο του Σαργκάσσο


Τότε θυμάται τη χύτρα .
Τόση θεώρηση ήταν αρκετή
για ν' ανέβουν τα μακαρόνια
στην επιφάνεια του νερού .


Στραγγίζει το κουβάρι που ανεβαίνει
σε σουρωτήρι αμερικανικής κατασκευής
και χύνει πάνω τους κρύο νερό απ' τη βρύση .
<< Αυτό είναι απαραίτητο , αλλοιώς
τα μακαρόνια θα κολλήσουν >> . ΄Ετσι γραφει ο κύριος ΄Ελιοτ
πιο αργά το ίδιο βράδυ , σ' ένα φίλο .
<< ΄Ομως η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή
είναι όταν σπάνε τα μακαρόνια
στη μέση μ' ένα ξερό ήχο :
σ' αυτόν , με κάποιο τρόπο
αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας >>.



Μετ : Ρούλα Κακλαμανάκη





Mr. T. S. Eliot tésztát főz



Azt a reccsenést hallani kell.
A csöveket sorra kettétöri,
hogy beleférjenek a fazékba,
két marokkal szórja bele
a fehér villanytűzhely fölött a vízbe.
A víz forr, zubog, a tészta
a fazék aljára süllyed.
Mr. Eliot egy pillantást vet
a konyhaablakon át a parkba:
kint esik az eső,
a fák oldalán jócskán csurog a víz,
a pázsit borzas, méregzöld
Sargasso-tenger.
 
Erről jut eszébe a fazék.
Ennyi elcsodálkozás elég volt,
hogy a tészta följöjjön
a víz tetejére.
 
Amerikai tésztaszűrővel szedi ki
az ugráló szálakat,
a csapból hideg vizet ereszt rá.
„Ezt tudni kell,
különben összeragad” – írja este felé
Mr. Eliot a barátjának.
„A legérdekesebb mégis az,
mikor a száraz tészta-csövek
recsegve kettétörnek:
ebben valahogy
magunkra ismerünk.”
 
 

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Γιώργος Βλάχος : Είμαι τραγουδοτροχιά .






http://www.poemhunter.com/poem

Ι
 

Ε ί μ α ι  τ ρ α γ ο υ δ ο τ ρ ο χ ι ά .
Τα κλαδιά σου Ελλάδα
με πλέξανε με νότες
και χειρονομίες εκατομμυρίων
μαέστρων .

Ι ν δ ο ί  θ ε ο ί  μ ε  ο δ η γ ο ύ ν ε
να τραγουδήσω μόνος ,
απόμακρος από σύμμαχους μαστροπούς ,
την κατάρα των αιώνων .

Η μια νύκτα μετά την άλλη
γίνεται επαίτειος αίματος .
Οι φλέβες μου ρουφάνε
τον παράνομο τύπο με τ' ασκί
του μιλιταρισμού
στο μέτωπο κάθε δρόμου .

Οι πλοίαρχοι εμπρηστές ψυχών
  γεύονται έναν ύπνο γλοιώδη .

Ο προεδρός σου , πατρίδα ,
φθισικός από μάνα .

Το πληρωμά σου
μουγγή στρατιά λακέδων .
Τα δακτυλά μου ανιχνεύουν το μέλλον .
Κι εγώ αέναος πλοηγός της λευτεριάς .


ΙΙ


Τα πάντα με δονούν .
Η εποχή των παραισθήσεων
εγκυμονεί στο υπεροπτικό σου βλέμμα ,
κοινωνία γλοιώδη .

Το φθισικό σου χνώτο
συνέχεια της αναπηρίας των κάτω άκρων
σέρνει το χορό των σαλτιμπάγκων .

Η εκμετάλευση τραγουδά και ξύνεται περήφανα
σ' έδρανα βουλευτικά
με την τραγιάσκα
της θεωρίας των ίσων αμνών...

Το σκυλί γαυγίζει και τρώει .
Τ' αγαπημένο μου σκυλί
είναι πολιτικός οραματιστής
με ιδιάζον κοστούμι .

Και τα σαγόνια του
να δουλεύουν με το ρυθμό
και την ανοχή βουρλισμένων εποχών .
Κι εγώ ένας αυτόχειρ
στο λεκανοπέδιο των χαφιέδων .

Βομβάη Απρίλης 1978