Allen Ginsberg

31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1978

Διαμάντια που λαμποκοπούν και πούλιες που γυαλίζουν

η Μεγάλη Χοροεσπερίδα στο Γουάλντορφ

Αστόρια απ' την οθόνη της τηλεόρασης

φευγαλέος αστραφτερός αποχαιρετισμός

στα φαντάσματα της πλατείας των Τάιμς

πλήθος από ματογυάλια και σαν ομπρέλες

χέρια βρεγμένα

πάνω από κεφάλια

η Κίνα πανηγυρίζει

σχέσεις διπλωματικές

ντισκοτέκ στο Πεκίνο

μαύρες και ηλιοκαμμένες φάτσες του Κογκρέσου

στην ώρα των ειδήσεων το νηφάλιο πόρισμα της επιτροπής

αποφαίνεται ότι οφείλονται σε συνωμοσία οι δολοφονίες

του Κένεντυ και του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ

ο Πρόεδρος κι ο Ειρηνοποιός της περασμένης

δεκαετίας είναι τώρα πεθαμένοι

αινιγματικό και πένθιμο μίασμα

πνεύμα των Τάιμς της Νέας Υόρκης και του Βιετνάμ

η πυρηνική επιτροπή Ουώρεν

έχει εκραγεί , ψέματα και σύγχυση

βεγγαλικά καρναβαλιού που σκάνε

μέσα σε ψάθινα καπέλα κάτω από φώτα λαμπερά

χορεύοντας στη μουσική του Γκάι Λομπάρντο

χίτσι κίτσι κου με ματογυάλια

και παπιόν

με πιάνα κουδουνιστά , τρομπόνια

και τούμπες πάνω σ' άσπρα στρογγυλά

τραπέζια με σαμπάνιες

γεροντάκια που γελούν μπροστά στην κάμερα

για τελευταία φορά

απολαμβάνοντας τη νοσταλγία

των Royal Canadian

ανάμεσα σε κουζίνες , νεροχύτες και ψυγεία

σε λοταρίες κερδισμένα

που έχουν διαφημιστεί πριν από το άοσμο

φιλμ του Κόμη Δράκουλα

που παρακολουθούν μ' ορθάνοιχτα μάτια .

Με πόσο ενθουσιασμό φαντάζουν οι διαφημίσεις σαπουνιών

ενόσο τα πλήθη μες από χάρτνα χωνιά

ηχούνε

ανάμεσα απ' τα φαράγγια των Δεκεμβριανών τεράστιων κτιρίων

οι τοίχοι κάθετοι μέχρις επάνω

στο θολωμένο κόκκινο ουρανό

πάνω από το Γκόθαμ

το Μπροντγουέη στέλνει με ντάμπα-ντούμπα

τους χαιρετισμούς του στα Ουράνια

για πολλοστή φορά ,

τενεκεδένιες τρομπέτες είν' έτοιμες

να αναγγείλουν τα μεσάνυχτα

του έτους ,

χαμόγελα πλατιά που το γλεντούν για τα καλά ,

Πορτορικάνοι που γελούν

κάτω απ' τις μαρκίζες της 44ης οδού

χαιρετώντας της κάμερας την κενή ελπίδα

που βλέπουνε εκατομμύρια μάτια η

σκοτούρα τους είναι φευγάτη -

Ζωντανή μετάδοση από τη Νέα Υόρκη ! χιλιάδες

κραυγές χαράς

μετράνε όλοι μαζί τα δευτερόλεπτα .

Συγχαρητήρια απ' τον Πρόεδρο της Τηλεόρασης

Γ.Σ.Πάλει -

Συγνώμη ! ΄Ηρθε η ώρα ! η φωτισμένη μπάλα

κατεβαίνει , τύμπανα

ρολάρουν δυνατά

απ' άκρη σ' άκρη σ'όλα τα δικτυα επικοινωνίας

της Αμερικής ως τα

Αερόστατα ! Ευτυχισμένος ο Καινούργιος χρόνος !

Τρομπέτες και μπουρμπουλήθρες

πλανιώνται στον εγκέφαλο !

Υψώστε το καπέλο σας , κουνήστε το βραχιόλι σας

Πάρτε τηλέφωνο τον ΄Εντυ ! Σάλπισε

μουστακοφόρε Γανυμήδη

Κάντε να ηχήσουνε στριγγά τα κορνα ρίσματά σας

αντλίες πυροσβέστικές του Σόχο !

Γαυγίστε ' σεις στις αποθήκες ανατινάξτε

τα εκκωφαντικά σας φωτοστέφανα εσείς

αλαφροί ΄Αγγελοι

της Τηλεόρασης !

Θα είναι μια μαγευτική βραδιά ,

δόξα τω Θεώ τίποτα

δεν συμβαίνει μουτσάτσος

αυτό το βράδυ , παρά μονάχα πάρτυ και τρακαρίσματα ,

γεννητούρια και σειρήνες ασθενοφόρων ,

Χαρτοπόλεμος λούζει αυτούς που

με καρδιά ραγισμένη πάν ' στο πάρτυ

χορεύοντας στο πίσω παράθυρο της σοφίτας

κάμποσα χρόνια πριν , όταν μερικοί

αφηρημένοι εξπρεσιονιστές

ζωγράφοι και ποιητές είχαν μαζευτεί 

για να γιορτάσουν την Αιωνιότητα των Η.Π.Α.

το βράδυ της πρωτοχρονιάς , Πριν από τον Πόλεμο .

Μετάφραση : Τάσος Σαμαρτζής

σ . - 42 , 43 -

 
 

Νίκος Εγγονόπουλος

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  ΚΑΒΑΦΗ

( ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΜΑΣ - ΑΛΛΩΣΤΕ )

... δεν έχει πλοίο για σε , δεν έχει οδό

Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗ   Η πόλις

νταλγκαδιασμένος και βαρύς

γυρνάει τα στενορρύμια

της πολιτείας της άχαρης

που τρώει τα σωθικά του

σ' αυτήν εδώ γεννήθηκε

σ'αυτή θε ν'αποθάνη

                                               εδώ πίκρες τον πότισαν                    κρουνηδόν        

  

εδώ τον βασανίσαν

μόνος του

                                          πίστεψε - φορές -                           σπανίως

πως την χαράν ευρήκε

κάποτε θέλησε κι'αυτός

κάπου μακρυά να φύγη

μα εκατέβη στο γιαλό

και δεν είχε καράβι 

ΣΤΗΝ 

ΚΟΙΛΑΔΑ

ΜΕ ΤΟΥΣ

ΡΟΔΩΝΕΣ

σ . - 82 , 83 -

André Breton

Κ Ι Β Δ Η Λ Ο     Ν Ο Μ Ι Σ Μ Α

Στον Μπενζαμέν Περέ

André Breton ( φωτ . Man Ray , 1930 )

 

Από το βάζο κρυστάλλου Βοημίας

Από το βάζο κρυσ

Από το βάζο κρυσ

Από το βάζο

Κρυστάλλου

Από το βάζο κρυστάλλου Βοημίας

Βοημίας

Βοημίας

Κρυστάλλου Βοημίας

Βοημίας

Βοημίας

Βοημίας

Μίας μίας ναι Βοημίας

Από το βάζο κρυστάλλου Βο Βο

Από το βάζο κρυστάλλου Βοημίας

Στις φυσαλλίδες που ως παιδί φύσαγες

Φύσαγες

Φύσαγες

Γες

Γες

Φύσαγες

Που ως παιδί φύσαγες

Από το βάζο κρυστάλλου Βοημίας

Στις φυσαλλίδες που ως παιδί φύσαγες

Φύσαγες

Φύσαγες

Ναι που ως παιδί φύσαγες

Αυτό είναι όλο το ποίημα

΄Ημερη αυγή

΄Ημερη αυγή

Εφήμερη αυγή ανταυγειών

΄Ημερη αυγή

΄Ημερη αυγή

Εφήμερη αυγή ανταυγειών


Από τη συλλογή  : Γαιόφως 1923
σ. - 75 , 76 -
ΥΨΙΛΟΝ

Άγγελος Σικελιανός

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ

Σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι ,

(δαυλί της ζωής μου της κλεισμένης μες στο χρόνο) ,

στο φωτογώνι της καινούριας Λευτεριάς Σου ,Ελλάδα ,

μου αναλαμπάδιασε άξαφνα η ψυχή , σα να 'ταν

όλο χαλκός το διάστημα , ή ως νά 'χα

τ' άγιο κελί του Ηράκλειτου τριγύρα μου

όπου , χρόνια ,

για την Αιωνιότη εχάλκευε τους λογισμούς του

και τους κρεμούσε ως άρματα
10στης ΄Εφεσος το Ναό...

Γιγάντιες σκέψες

σα νέφη πύρινα ή νησιά πορφυρωμένα

σε μυθικόν ηλιοβασίλεμα ,

άναβαν στο νου μου ,

τι όλη μου καίονταν μονομιά η ζωή

στην έγνοια της καινούριας Λευτεριάς Σου , Ελλάδα !

Γι' αυτό δεν είπα :

Tούτο είναι το φως της νεκρικής πυρά μου...

Δαυλός της Ιστορίας Σου , έκραξα , είμαι ,

20και να , ας καεί σα δάδα το έρμο το κουφάρι ,

καταβολάδα του Εμπυραίου ,

με τη δάδα τούτην

ορθός πορεύοντας ώσμε την ύστερη ώρα ,

όλες να φέξω τέλος τις γωνιές της Οικουμένης ,

ν' ανοίξω δρόμο στην ψυχή , στο πνεύμα , στο κορμί Σου , Ελλάδα !

Είπα κ' έβάδισα

κρατώντας τ' αναμένο μου σηκώτι

στον Καυκασό Σου ,

και το κάθε πατημά μου

30ήταν το πρώτο , κ' ήταν , θάρρευα , το τελευταίο ,

τι το γυμνό μου πόδι επάτει μέσα στα αιματά Σου ,

τι το γυμνό μου πόδι εσκόνταβε στα πτώματά Σου ,

γιατί το σώμα , η όψη μου , όλο το πνέμα

καθρεφτιζόνταν , σα σε λίμνη , μέσα στα αιματά Σου !

Εκεί σε τέτοιον άλικο καθρέφτη , Ελλάδα

καθρέφτη απύθμενο , καθρέφτη της αβύσου

της Λευτεριάς Σου και της δίψας Σου , είδα τον εαυτό μου

βαρύ από κοκκινόχωμα πηλό πλασμένο ,

καινούρι Αδάμ της πιο καινούριας πλάσης

40οπού να πλάσουμε για Σένα μέλλει , Ελλάδα !

Κ' είπα :

Το ξέρω, ναι , το ξέρω , που κ' οι Θεοί Σου

οι Ολύμπιοι χθόνιο τώρα γίνανε θεμέλιο ,

γιατί τους θάψανε βαθιά βαθιά , να μην τους βρουν οι ξένοι ,

Και το θεμέλιο διπλοστέριωσε κ' ετριπλοστέριωσε όλο

μ' όσα οι οχτροί μας κόκαλα σωριάσανε αποπάνω...

Κι ακόμα ξέρω πως για τις σπονδές και για το τάμα

του νέου Ναού π' ονειρευτήκαμε για Σένα , Ελλάδα ,

μέρες και νύχτες , τόσα αδέλφια σφάχτηκαν αναμεσό τους ,

50όσα δε σφάχτηκαν αρνιά ποτέ για Πάσχα !

Μοίρα κ' η Μοίρα Σου ως στα τρίσβαθα δική μου !

Κι απ' την Αγάπη , απ' τη μεγάλη δημιουργόν Αγάπη ,

να που η ψυχή μου εσκλήρυνεν , εσκλήρυνε , και μπαίνει

ακέρια πια μέσα στη λάσπη και μες στο αίμα Σου , να πλάσει

τη νέα καρδιά που κιόλας έκλεισα στα στήθη ,

και κράζω σήμερα μ' αυτή προς τους συντρόφους όλούς :

'' Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ' την Ελλάδα

ομπρός , βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο !

60Τι , ιδέτε , εκόλλησεν η ρόδα του βαθιά στη λάσπη ,

κι α , ιδέτε , χώθηκε τ' αξόνι του βαθιά μες στο αίμα !

Ομπρός , παιδιά , και δε βολεί μοναχός του ν' ανεβεί ο ήλιος

σπρώχτε με γόνα και με στήθος , να τον βγάλουμε απ' τη λάσπη ,

σπρώχτε με στήθος και με γόνα , να τον βγάλουμε απ' το γαίμα .

' Δέστε , ακουμπάμε απάνω του ομοαίματοι αδελφοί του !

Ομπρός , αδέλφια , και μας έζωσε με τη φωτιά του ,

ομπρός , ομπρός , κ' η φλόγα του μας τύλιξε , αδελφοί μου !

'' Ομπρός , οι δημιουργοί ! Την αχθοφόρα ορμή Σας

στυλώστε με κεφάλια και με πόδια , μη βουλιάξει ο ήλιος !

70Βοηθάτε με κ' εμένανε , αδελφοί , να μη βουλιάξω αντάμα !

Τι πια είν' απάνω μου και μέσα μου και γύρα ,

τι πια γυρίζω σ' έναν άγιον ίλιγγο μαζί του !

Χίλια καπούλια ταύροι του κρατάν τη βάση

δικάφαλος αιτός , κι απάνω μου τινάζει

τις φτερούγες του και βογγάει ο σάλαγός του

στην κεφαλή μου πλάι και μέσα στην ψυχή μου ,

και το μακρά και το σιμά για με πια ειν' ένα !

Πρωτάκουστες , βαριές με ζώνουν Αρμονίες ! Ομπρός , συντρόφοι ,

βοηθάτε να σκωθεί , να γίνει ο ήλιος Πνέμα !

80>> Σιμώνει ο νέος Λόγος π' όλα θα τα βάψει
στη νέα του φλόγα , νου και σώμα , ατόφιο ατσάλι .
Η γη μας αρκετά λιπάστηκε από σάρκα ανθρώπου !
Παχιά και καρπερά , να μην αφήσουμε τα χωματά μας
να ξεραθούν απ' το βαθύ τούτο λουτρό του αιμάτου ,
πιο πλούσιο , πιο βαθύ κι απ' όποιο πρωτοβρόχι !
Αύριο να βγει ο καθένας μας με δώδεκα ζευγάρια βόδια
την γην αυτή να οργώσει την αιματοποτισμένη ...
Ν' ανθίσει η δάφνη απάνω της και δέντρο ζωής να γίνει ,
και η Αμπελό μας ν' απλωθεί ως τα πέρατα της Οικουμένης ...

90>> Ομπρός , παιδιά , και δε βολεί μονάχος του ν' ανέβει ο ήλιος .
Σπρώχτε με γόνα και με στήθος , να τον βγάλουμε απ' τη λάσπη 
σπρώχτε με στήθος και με γόνα , να τον βγάλουμε απ' το γαίμα
σπρώχτε με χέρια και κεφάλια , για ν' αστράψει ο ήλιος Πνεύμα ! >>

*
΄Ετσι , σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι ,
( δαυλί της ζωής μου κλεισμένης μες στο χρόνο ) ,
στο φωτογώνι της και νουριας Λευτεριάς Σου , Ελλάδα ,

αναψυχώθηκε άξαφνα τρανή η κραυγή μου , ως νά' ταν
όλο χαλκός το διάστημα , ή ως νά' χα
τ' άγιο κελί του Ηράκλειτου τριγύρα μου ,
100όπου , χρόνια
για την Αιωνιότη εχάλκευε τους στοχασμούς του
και τους κρεμνούσε ως άρματα
στης ΄Εφεσος το ναό ,
ως Σας έκραξα , συντρόφοι !

ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ

ΛΥΡΙΚΟΣ ΒΙΟΣ

ΤΟΜΟΣ Ε΄

σ. - 171 , 172 , 173 , 174 , 175 

 

...΄Ηταν ο ποιητής ετούτος από το

γένος των αϊτών με το πρώτο τίναγμα

των φτερών του έφτανε στην κορυφή ...

...Αληθινά , από την πρώτη στίγμή

που τον είδα , ένοιωσα πως ο νέος

αυτός τιμάει το ανθρώπινο γένος ...

Νίκος Καζαντζάκης

( Αναφορά στον Γκρέκο

σελ . 229-230 )